Καλησπέρα σας,
αναγκάζομαι να γράψω εδώ, γιατί κοντεύω να σκάσω και δεν ξέρω πού αλλού να το βάλω(το προωθώ σε όσα φόρουμ ξέρω και στο facebook, είναι επείγον). Υπάρχει τεράστια ανάγκη για φιλοξενία ενός πόιντερ που έχω βρει εδώ και 2.5 μήνες.
Το ανακάλυψα εξαθλιωμένο στο βουνό του Σχιστού και καθότι τότε ήμασταν με 12 ζώα, ήταν αδύνατο να τον πάρω στο σπίτι της μαμάς μου. Ο Γκούντυ (ένα από τα σκυλιά μου) είναι επιθετικός με άλλα αρσενικά και στην πολυκατοικία μου έχω έναν ηλίθιο διαχειριστή που μου χτυπάει κουδούνια και με ρωτάει πόσα ζώα έχω και γενικά με έχει στη μπούκα του κανονιού. Τον ανακάλυψα ένα βήμα πριν από το θάνατο, ένα μάτσο κόκαλα, με όρεξη όμως για ζωή. Καθότι άλλη λύση δε μπορούσα να σκεφτώ εκείνη την ώρα επικοινώνησα με τη Φιλοζωική του Πειραιά, ώστε να μεσολαβήσουν και να τον πάω στο Κέντρο περίθαλψης Δυτικής αττικής και να φιλοξενηθεί εκεί, όσο εγώ θα προσπαθούσα να του βρω σπίτι.
Του έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες εξετάσεις, και πέρα από τον χαμηλό αιματοκρίτη λόγω ασιτίας, όλα τα άλλα ήταν μια χαρά. Μόνο το δερματάκι του ήταν ταλαιπωρημένο καθότι τον βρήκα μέσα στους θάμνους και τα αγκάθια.
Αγγελία του έχω προωθήσει 3 φορές, όμως δεν έχει ενδιαφερθεί κανένας (εκτός ενός κυνηγού από Θεσ/κη που μου ζήτησε να τον στείλω λέει πακέτο με το ΚΤΕΛ γιατί δε μπορεί να ξοδεύεται να έρθει εδώ). Έχω πάει και τον έχω δει, δεν παίρνει βάρος και είναι συνεχώς νευρικός. Δίπλα απο το Κέντρο είναι το Σκοπευτήριο και ακούγονται συνεχώς πυροβολισμοί. Το περιβάλλον δεν είναι αυτό που χρειάζεται...
Τώρα πλέον το να φύγει από εκεί είναι άμεσο, καθότι το σκυλί βρίσκεται στα πρόθυρα τρέλας, ρίχνει τον εαυτό του στα κάγκελα του κένελ, αυτοτραυματίζεται και χτυπιέται. Όταν πάω να τον δω κάνει σαν παλαβός για χάδια και λίγη ανθρώπινη επαφή, ο καημένος, είναι μόνος και αποζητά τους ανθρώπους και την προσοχή. Θέλει αγάπη και δεν υπάρχει κάποιος να του τη δώσει. Το σκυλί δε μπορούν να το κρατήσουν άλλο, γιατί πέρα από το ότι αυτοτραυματίζεται, δεν παίρνει βάρος από το στρες και κινδυνεύει να αρρωστήσει από τα άλλα ζωάκια που νοσηλεύονται.
Η μόνη "λύση" είναι να πάει στο δρόμο, να τον αφήσουμε σε κάποια ήσυχη γειτονιά του Πειραιά και να επιβιώσει όπως όλα τα άλλα αδεσποτίνια. Δε θα είχα πρόβλημα για κάτι τέτοιο, αν ήταν μαθημένος σε δρόμους, όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Φαινόταν ότι είναι από σπίτι, είναι περίπου 4 ετών σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. (όχι δεν τον έχασε κυνηός, έψαξα τα κυνηγετικά φόρουμ, ρώτησα κυνηγούς που συνάντησα όταν τον πρωτοβρήκα, να ρωτήσουν τους γνωστούς τους για χαμένο πόιντερ)
Πώς θα τα βγάλει πέρα μόνος του?
Εγώ μετακομίζω απο το διαμέρισμα που είμαι μέσα Ιουλίου και θα πάω στο σπίτι της μαμάς μου και μετά εξωτερικό. Έχω πελαγώσει και λύση δε μπορώ να βρω...
Αν υπάρχει κάποιος που θα ήθελε να τον υιοθετήσει, ή να τον φιλοξενήσει, να του προσφέρει μία ευκαιρία στη ζωή του θα του ήμουν και εγώ προσωπικά αλλά και το έρημο το σκυλάκι ευγνώμων. Είναι υπάκουος, δεκτικός, καθόλου κτητικός, πολύ κοινωνικός. Όποιος έχει πόιντερ θα ξέρει πόσο αγαπησιάρικα είναι. Σας παρακαλώ, έχω ζητήσει διορία μέχρι το τέλος της εβδομάδας, αν μπορείτε να βοηθήσετε με φιλοξενία ή κάποια άλλη ιδέα, επικοινωνήστε μαζί μου στο 6942615998. (Χριστίνα)
Είναι στειρωμένος, εμβολιασμένος, αποπαρασιτωμένος, ελεγμένος αιματολογικά. Λίγη περιποίση θέλει επειδή αυτοτραυματίζεται και λίγη αγάπη. Οι φωτογραφίες τον αδικούν, έχει υπέροχα μάτια και τέλεια μυτούλα.
(συγνώμη που το πρώτο μου ποστ στο φόρουμ είναι για αγγελία και μάλιστα τόσο επείγουσα, ελπίζω στο μέλλον να συμμετέχω με ευχάριστες ιστορίες και απορίες) (τα αυτιά του και ο λαιμός του έχουν σκισίματα, γιατί όπως έγραψα και πιο πάνω αυτοτραυματίζεται, χτυπιέται επάνω στα σύρματα του κένελ)
αναγκάζομαι να γράψω εδώ, γιατί κοντεύω να σκάσω και δεν ξέρω πού αλλού να το βάλω(το προωθώ σε όσα φόρουμ ξέρω και στο facebook, είναι επείγον). Υπάρχει τεράστια ανάγκη για φιλοξενία ενός πόιντερ που έχω βρει εδώ και 2.5 μήνες.
Το ανακάλυψα εξαθλιωμένο στο βουνό του Σχιστού και καθότι τότε ήμασταν με 12 ζώα, ήταν αδύνατο να τον πάρω στο σπίτι της μαμάς μου. Ο Γκούντυ (ένα από τα σκυλιά μου) είναι επιθετικός με άλλα αρσενικά και στην πολυκατοικία μου έχω έναν ηλίθιο διαχειριστή που μου χτυπάει κουδούνια και με ρωτάει πόσα ζώα έχω και γενικά με έχει στη μπούκα του κανονιού. Τον ανακάλυψα ένα βήμα πριν από το θάνατο, ένα μάτσο κόκαλα, με όρεξη όμως για ζωή. Καθότι άλλη λύση δε μπορούσα να σκεφτώ εκείνη την ώρα επικοινώνησα με τη Φιλοζωική του Πειραιά, ώστε να μεσολαβήσουν και να τον πάω στο Κέντρο περίθαλψης Δυτικής αττικής και να φιλοξενηθεί εκεί, όσο εγώ θα προσπαθούσα να του βρω σπίτι.
Του έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες εξετάσεις, και πέρα από τον χαμηλό αιματοκρίτη λόγω ασιτίας, όλα τα άλλα ήταν μια χαρά. Μόνο το δερματάκι του ήταν ταλαιπωρημένο καθότι τον βρήκα μέσα στους θάμνους και τα αγκάθια.
Αγγελία του έχω προωθήσει 3 φορές, όμως δεν έχει ενδιαφερθεί κανένας (εκτός ενός κυνηγού από Θεσ/κη που μου ζήτησε να τον στείλω λέει πακέτο με το ΚΤΕΛ γιατί δε μπορεί να ξοδεύεται να έρθει εδώ). Έχω πάει και τον έχω δει, δεν παίρνει βάρος και είναι συνεχώς νευρικός. Δίπλα απο το Κέντρο είναι το Σκοπευτήριο και ακούγονται συνεχώς πυροβολισμοί. Το περιβάλλον δεν είναι αυτό που χρειάζεται...
Τώρα πλέον το να φύγει από εκεί είναι άμεσο, καθότι το σκυλί βρίσκεται στα πρόθυρα τρέλας, ρίχνει τον εαυτό του στα κάγκελα του κένελ, αυτοτραυματίζεται και χτυπιέται. Όταν πάω να τον δω κάνει σαν παλαβός για χάδια και λίγη ανθρώπινη επαφή, ο καημένος, είναι μόνος και αποζητά τους ανθρώπους και την προσοχή. Θέλει αγάπη και δεν υπάρχει κάποιος να του τη δώσει. Το σκυλί δε μπορούν να το κρατήσουν άλλο, γιατί πέρα από το ότι αυτοτραυματίζεται, δεν παίρνει βάρος από το στρες και κινδυνεύει να αρρωστήσει από τα άλλα ζωάκια που νοσηλεύονται.
Η μόνη "λύση" είναι να πάει στο δρόμο, να τον αφήσουμε σε κάποια ήσυχη γειτονιά του Πειραιά και να επιβιώσει όπως όλα τα άλλα αδεσποτίνια. Δε θα είχα πρόβλημα για κάτι τέτοιο, αν ήταν μαθημένος σε δρόμους, όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Φαινόταν ότι είναι από σπίτι, είναι περίπου 4 ετών σε πολύ καλή φυσική κατάσταση. (όχι δεν τον έχασε κυνηός, έψαξα τα κυνηγετικά φόρουμ, ρώτησα κυνηγούς που συνάντησα όταν τον πρωτοβρήκα, να ρωτήσουν τους γνωστούς τους για χαμένο πόιντερ)
Πώς θα τα βγάλει πέρα μόνος του?
Εγώ μετακομίζω απο το διαμέρισμα που είμαι μέσα Ιουλίου και θα πάω στο σπίτι της μαμάς μου και μετά εξωτερικό. Έχω πελαγώσει και λύση δε μπορώ να βρω...
Αν υπάρχει κάποιος που θα ήθελε να τον υιοθετήσει, ή να τον φιλοξενήσει, να του προσφέρει μία ευκαιρία στη ζωή του θα του ήμουν και εγώ προσωπικά αλλά και το έρημο το σκυλάκι ευγνώμων. Είναι υπάκουος, δεκτικός, καθόλου κτητικός, πολύ κοινωνικός. Όποιος έχει πόιντερ θα ξέρει πόσο αγαπησιάρικα είναι. Σας παρακαλώ, έχω ζητήσει διορία μέχρι το τέλος της εβδομάδας, αν μπορείτε να βοηθήσετε με φιλοξενία ή κάποια άλλη ιδέα, επικοινωνήστε μαζί μου στο 6942615998. (Χριστίνα)
Είναι στειρωμένος, εμβολιασμένος, αποπαρασιτωμένος, ελεγμένος αιματολογικά. Λίγη περιποίση θέλει επειδή αυτοτραυματίζεται και λίγη αγάπη. Οι φωτογραφίες τον αδικούν, έχει υπέροχα μάτια και τέλεια μυτούλα.
(συγνώμη που το πρώτο μου ποστ στο φόρουμ είναι για αγγελία και μάλιστα τόσο επείγουσα, ελπίζω στο μέλλον να συμμετέχω με ευχάριστες ιστορίες και απορίες) (τα αυτιά του και ο λαιμός του έχουν σκισίματα, γιατί όπως έγραψα και πιο πάνω αυτοτραυματίζεται, χτυπιέται επάνω στα σύρματα του κένελ)
