Κούραση, νεύρα, προβλήματα. Και ο σκύλος τι φταίει?

[harryf3]

Αφορμη γι αυτό το τοπικ ηταν παλι καποια συζητηση με συνφορουμίστα φιλο.

Πολλοι από εμας ειμαστε εργαζομενοι και εχουμε και οικογενεια.
Οι ευθυνες πολλες,η καθημερινοτητα μας πνιγει, συχνα ειμαστε γεματοι κουραση και αγχος και το μεταφερουμε και στα δικα μας άτομα.
Δεν είναι παντα ευκολο να αφηνεις τις σκοτούρες πισω στο γραφειο ή στο μαγαζί.

Μπορει να υπαρχουν ένα σωρο άλλα προβληματα, χρεη, ασθενεια, καποια στενοχωρια. Τελος παντων, ειμαστε ανθρωποι και όλα είναι στο πρόγραμμα ή μπορει ξαφνικα να παρουσιαστουν.

- Πώς το εισπράττουν αυτό τα σκυλια μας?
- Πόσο επηρεαζεται και φθειρεται η σχεση μας μαζι τους?
- Πώς πρεπει να τους φερθουμε?
- Να ακολουθησουμε το καθημερινο μας προγραμμα μαζι τους π.χ. βόλτα εστω και με την κακή μας διαθεση?
Φυσικα η διαθεση μας θα φτιαξει καπως και μονο λογω της εξόδου με τον συντροφο μας.
- Αν σερνουμε τα πόδια μας από την κουραση, να βγουμε εστω και για λιγο?
- Αν δεν εχουμε ορεξη για παιχνιδι και το κανουμε από υποχρεωση?
- Να κανουμε λιγη εκπαιδευση εστω και με το ζόρι για να μην ξεχνιομαστε?

Υπαρχουν φορες που δεν αντεχουμε να ασχοληθουμε ουτε με τα παιδια μας, πώς θα ασχοληθουμε με τα σκυλια μας?

Δεν ανοιγω το θεμα για να σας χαλασω τη διαθεση ουτε για να λυσω ένα προβλημα που αντιμετωπιζω άμεσα, αλλα πιστευω ότι όλοι λιγο ή πολύ βιωνουμε τετοιες καταστασεις και θα ηθελα να το συζητησουμε με τελικό στόχο έναν πιο ευτυχισμενο και ισορροπημενο σκυλο.

Φιλικα
Άρης

 

[Chloe]

- Πώς το εισπράττουν αυτό τα σκυλια μας?

Τα σκυλιά μας το αντιλαμβάνονται. Είσαι στρεσαρισμένος? Στρεσάρεται κι ο σκύλος. Λυπημένος? Στρεσάρεται ο σκύλος (γιατί "λυπάται" δεν ξέρω αν ταιριάζει ως όρος). Χαρούμενος? Χαρούμενος ο σκύλος. Φοβισμένος? Φοβάται κι ο σκύλος. Ένας ήρεμος άνθρωπος, χαρούμενος έχει συνήθως έναν ήρεμο χαρούμενο σκύλο. Δεν μας μιμούνται, όμως στηρίζονται σ' εμάς. Μας περιμένουν να γυρίσουμε γιατί είμαστε εμείς που οδηγούμε την αγέλη. Ο δυνατός, ήρεμος, γεμάτος αυτοπεποίθηση αρχηγός κάνει το σκύλο να αισθάνεται ασφαλής και ήρεμος.

Πόσο επηρεαζεται και φθειρεται η σχεση μας μαζι τους?

- Πώς πρεπει να τους φερθουμε?

Δεν μπορείς να "κοροϊδέψεις" το σκύλο, να τον κάνεις να νιώσει ότι δεν τρέχει και τίποτα αν εσύ είσαι μέσα στο στρες. Αντιλαμβάνεται τα πάντα απ' τη γλώσσα του σώματός σου. Ωστόσο, εφόσον έχεις σκύλο πρέπει να αντεπεξέλθεις στις ανάγκες του - σωματικές και ψυχικές. Έχει ανάγκη ΚΑΙ για βόλτα, εκτόνωση, χάδι, παιχνίδι. Εσύ μπορεί να μη θέλεις, αλλά πρέπει να του καλύψεις τις παραπάνω ανάγκες, προκειμένου να μη φθαρεί η σχέση σας. Έστω και με νεύρα και μικρή όρεξη. Παίζεις και λίγο "θέατρο" ότι όλα είναι καλά. Αρκεί να μην είσαι πάντα μέσα στα νεύρα. Η σχέση σας δεν φθείρεται έτσι - όλοι έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας, ακόμα και ο σκύλος.

Να ακολουθησουμε το καθημερινο μας προγραμμα μαζι τους π.χ. βόλτα εστω και με την κακή μας διαθεση?

Έχεις παιδί και ξέρεις ότι όπως μα ΌΠΩΣ κι αν είσαι πρέπει να ασχοληθείς με τη φροντίδα του. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τα σκυλιά.

Φυσικα η διαθεση μας θα φτιαξει καπως και μονο λογω της εξόδου με τον συντροφο μας.

Υπάρχουν μέρες που η διάθεσή μου δε φτιάχνει με τίποτα. Με τη βόλτα, όμως, θες δε θες ξεχνιέσαι! Η προσοχή σου είναι στραμμένη αλλού (στο σκύλο) και όχι σε όσα σε απασχολούν.

- Αν σερνουμε τα πόδια μας από την κουραση, να βγουμε εστω και για λιγο?

Σε περίπτωση που υπάρχει άλλος άνθρωπος στην οικογένεια πρόθυμος και ικανός να το αναλάβει (όχι κάποιος ξένος) ας βγάλει το σκύλο εκείνος. Αλλιώς ΝΑΙ, και χάλια να είμαστε τον βγάζουμε βόλτα, τι να γίνει θα σκάσει το σκυλί? Εξαίρεση η ασθένεια. Εκεί, αναγκαστικά θα τον δώσεις σε άλλο να τον βγάλει για τις ανάγκες του έστω.

- Αν δεν εχουμε ορεξη για παιχνιδι και το κανουμε από υποχρεωση?

Συγκαταλέγεται στις "θυσίες" που είσαι αναγκασμένος να κάνεις αν έχεις σκύλο και θέλεις να είναι ευτυχισμένος.

- Να κανουμε λιγη εκπαιδευση εστω και με το ζόρι για να μην ξεχνιομαστε?

Δεν είμαι σίγουρη. Αν είσαι μέσα στα νεύρα πώς θα εκπαιδεύσεις το σκύλο με τρόπο που να μοιάζει με παιχνίδι? Το μπαλάκι να το πετάς πέρα δόθε και να λες "μπράβο" μπορείς, αλλά να ασχοληθείς με κανονική εκπαίδευση... δεν ξέρω.

 

[Noela]

Αν είμαι κουρασμένη και σέρνομαι, κάνω λίγο κουράγιο, ασχολούμαι με τα σκυλιά που με περιμένουν όλη μέρα και μαγικά μου περνάνε όλα. Νιώθω αναζωογονημένη
Αν έχω κακή διάθεση, μου τη φτιάχνουν.
Αν έχω νεύρα όμως δεν ασχολούμαι ποτέ μαζί τους για εκπαίδευση.
Το θέμα είναι πόσο προτεραιότητα είναι αυτά στη ζωή σου.

 

[kat201161]

H Chloe και η Νoela τα είπαν όλα. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα!

 

[ROTTIE]

Νομίζω και 'γω πως δεν υπάρχει καλύτερη ψυχοθεραπεία από την επαφή με τα σκυλιά μας. Εγώ όποτε έχω νεύρα και κούραση επιδιωκω να έχω όσο το δυνατόν περισσότερη επαφή μαζί τους, διότι με χαλαρώνουν και με ξεκουράζουν πολύ περισσότερο από την επαφή με οποιονδήποτε άνθρωπο.

Κατά τα άλλα.
Οι σκυλιά μας είναι οι μονιμως ανοικτοί δέκτες που λαμβάνουν οτιδηποτε εκπέμπουμε.
Η σχέση μας δεν φθείρεται εάν γυρίσουμε μια μέρα κουρασμένοι από τη δουλειά και πέσουμε για ύπνο χωρίς να βγάλουμε το σκύλο βόλτα. Η σχέση καταστρέφεται εάν γυρίσουμε μια μέρα κουρασμένοι από τη δουλειά και εισπράξει ο σκύλος τις κλωτσιές που προορίζαμε για τον προϊστάμενο μας.

Με το ζόρι καλό είναι να μην κάνουμε τίποτα (ούτε βόλτα, ούτε παιχνίδι, ούτε εκπαίδευση) διότι δεν θα το κάνουμε καλά.

Άλλωστε αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα! (που είπε και η Scarlett!)

 

[kat201161]

...και, κανείς δεν είναι τέλειος...που είπε-δεν θυμάμαι ποιός-στο "οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές" με τη Μαίριλυν

 

[gvaikousis]

Προβλήματα έξω απο την πόρτα.

Εδώ και χρόνια προσπαθώ και δουλεύω το εξής.

Μια βαθιά ανάσα πριν την εξώπορτα και όλα μένουν εκεί, δηλαδή έξω από το σπίτι.
Η οικογένεια μου και η σκυλίτσα σίγουρα δεν φταίει σε τίποτα.
Το σπίτι μας είναι για να μας ηρεμεί όχι το αντίθετο.
Εαν δεν είμαστε έτοιμοι να γυρίσουμε διότι έχει γίνει ο χαμός στην δουλειά τότε ας κάνουμε μια μικρή βολτίτσα, να πιούμε ένα καφεδάκι ή μια μπυριτσα κάπου και γυρνάμε πιο ήρεμοι σπίτι.
Τι γίνεται όταν όλη μέρα ταξιδεύεις και με το που γυρίσεις σπίτι θες να πέσεις ξερός χωρίς να σε ενοχλεί τίποτα;

Τότε βάζεις καλά στο μυαλό σου ότι πρέπει να αντέξεις άλλη μια ωρίτσα, γιατί μόλις γυρίσεις, ΠΡΈΠΕΙ να ασχοληθείς λίγο με την οικογένεια σου(γυναίκα-παιδιά-σκυλιά) γιατί σε έχουν επιθυμήσει.
Όσο κουρασμένος κι αν είσαι.

Ο Οδυσσέας μετά από όσα πέρασε 20χρόνια πρώτα χάιδεψε τον σκύλο και μετά μπήκε μέσα στο παλάτι.Σωστά;

 

[scooby doo]

'Ο Οδυσσέας μετά από όσα πέρασε 20χρόνια πρώτα χάιδεψε τον σκύλο και μετά μπήκε μέσα στο παλάτι.Σωστά;'

Σωστά...
Συμφωνώ και επαυξανω για τις θεραπευτικές ιδιότητες του σκύλου!!
Οτι και να πούμε είναι λίγο νομίζω.. Την ηρεμία που νιώθω όταν κάνω αγκαλίτσες με τον Σκούμπι δεν την βρίσκω εύκολα αλλού..

Οσο για τα νεύρα κούραση κλπ είναι λίγο δύσκολο να μην περάσουν στον σκύλο..

Προσωπικά όταν έχω νεύρα ξεσπάω πολλές φορές στον σκύλο με αποτέλεσμα να φωνάζω, να γίνομαι ανυπόμονη, κλπ.. Ομως βλέπω πως στρεσάρεται αμέσως και γίνεται πολύ νευρικός.. Φαύλος κύκλος δηλαδή..

Συνήθως λοιπόν όταν δεν μπορώ να ασχοληθώ με ηρεμία μαζί του προσπαθώ να τον κάνω να ασχοληθεί με τα παιχνίδια του ή κάτι άλλο και μολις ηρεμήσω τότε να ασχοληθώ και γω..

 

[kat201161]

Πριν χρόνια μου το είχε πει ένας συνάδελφος αυτό...ότι γυρίζει με τα πόδια στο σπίτι του για να ξεθυμάνει και να μην τα βάλει με τα παιδιά του με το που μπει μέσα...τότε ήμουν πιο μικρή, δεν το κατάλαβα, τώρα το ζω!
Και δεν αντέχω να ασχοληθώ με τίποτα μόλις μπω στο σπίτι. Ξαπλώνω συνήθως χωρίς να κοιμηθώ για μισή με μία ώρα, κλείνω πόρτες,παράθυρα και βάζω το aircondition στο φουλ.
Αυτή τη μισή ωρίτσα χρειάζομαι, μετά είμαι μια χαρά.
Και οι δικοί μου το ξέρουν και δεν με ενοχλούν καθόλου, ακόμα κι ο σκύλος κουλουριάζεται δίπλα μου στο μαξιλάρι(τη βρίσκει με το aircondition μάλλον!)
Συμφωνώ με τη Rottie, δεν ωφελεί να πιέζεις τον εαυτό σου για τίποτα, γιατί τίποτα δεν θα κάνεις σωστά. Πρώτα αποφορτιζόμαστε εμείς και μετά ασχολούμαστε με τους γύρω μας!

 

[chiara]

'Ο Οδυσσέας μετά από όσα πέρασε 20χρόνια πρώτα χάιδεψε τον σκύλο και μετά μπήκε μέσα στο παλάτι.Σωστά;'

20 χρονών σκύλος, πως να ήταν άραγε;

 

[Noela]

'Ο Οδυσσέας μετά από όσα πέρασε 20χρόνια πρώτα χάιδεψε τον σκύλο και μετά μπήκε μέσα στο παλάτι.Σωστά;'

20 χρονών σκύλος, πως να ήταν άραγε;

Λάθος και στα δύο. Απ' όσο θυμάμαι από.. το σχολείο , γιατί είχα στεναχωρηθεί πολύ τότε, δεν τον χάϊδεψε για να μη προδοθεί.
Ο σκύλος ήταν πάνω από 20 χρονών καθώς όταν έφυγε ο Οδυσσέας δεν ήταν νεογέννητο κουτάβι αλλά ήδη καταξιωμένος κι εργατικός σκύλος. Δε ξέρω τι ράτσα ήταν, αλλά ζούσε πολύ αυτή η ράτσα.

 

[scooby doo]

Έχει δίκιο η Νοέλα.. Ο Άργος τον κατάλαβε αλλά ο Οδυσσέας δεν μπορεσε να τον χαιδέψει για να μην τον καταλάβουν..
Αμέσως μετά ξεψύχησε ή κάνω λάθος??
Λέτε να ταν κανισάκι? Αυτά ζουν πολύ απ ότι ξέρω..

 

[gvaikousis]

Όντως δεν τον χάιδεψε.

Τι ειρωνεία.
Τι στιγμή!
Τι συναίσθημα.

Κι όμως δεν τον χάιδεψε.........

Δεν πειράζει όμως. Τουλάχιστον ο Αργος τον μύρισε από μακριά και κοιμήθηκε ήσυχος.

 

[harryf3]

Μια και με καλυψατε πληρως και καταλαβαινω τι πρεπει και τι δεν πρεπει να κανουμε, θα πω μόνο μερικα στοιχεια από την δικη μου πραγματικοτητα.

Την Ηρα ως γνωστον την εχω ολη μερα μαζι μου. Ερχονται στιγμες που βγαζω κέρατα στο γραφειο.
Με την πρωτη ευκαιρια πεταζομαι εστω για λιγα λεπτα εξω οπου με περιμενει η κούκλα μου.
Οι χαρές της, η αγκαλια και τα φιλάκια της με κανουν άλλον ανθρωπο.
Παραδεχομαι ότι την χρησιμοποιω σαν ψυχοθεραπεια αλλά το ιδιο χαιρεται και εκεινη.
Όταν ανοιγει η πορτα πεταγεται με την ελπιδα να ειμαι εγω.

Όταν γυριζω σπιτι η πρωτη που με υποδεχεται παντα είναι η Ζηνα η πινσερινα μας που καταλαβαινει πρωτη και περιμενει πισω από την πορτα.
Γινεται πανηγύρι. Πηδαει πανω μου, τρεχει γυρω γυρω γαυγιζοντας σαν να λεει «ηρθε, ηρθε!» και μετα καταληγει στην αγκαλια μου και εισπραττει παντα πρωτη τα φιλιά.

Αν αποφασισω να ξαπλωσω για λιγο παντα ερχεται και ξαπλωνει πανω στα ποδια μου.
Αν δεν ειμαι καλα στεκεται καθιστή δίπλα μου πανω στο κρεβατι σαν μικρος φυλακας αγγελος.

Αυτά είναι τα ομορφα.

Τα ασχημα είναι όταν βγαζω την Ηρα χωρις διάθεση και ξαφνικα αντιλαμβανομαι ότι της μιλαω αποτομα και γινομαι βίαιος στις διορθωσεις.
Στην αρχη νομιζα ότι εκπαιδευω ακομα και ετσι.
Αλλα ο,τι δεν καταλαβαινω εγω το καταλαβαινουν εστω και από μακρυα οι φιλοι από το forum, τους οποιους και ευχαριστω θερμά.

Πλεον σταματω τα παντα και την αφηνω ησυχη να κανει ο,τι θελει. Θα βρει αυτή κατι ενδιαφερον.
Μπορει να παει πισω η εκπαιδευση αλλα δεν παει πισω η σχέση μας.
Και συντομα η παρεα της και μονο θα με ηρεμησει.

Επισης μια και ολοκληρωσαμε τον κυκλο εμβολιων, αφηνω τα αδεσποτα να ερχονται και εχει η Ηρα ομορφη παρέα όσο δεν βολτάρουμε.
Πολύ καλυτερη από τα περισσοτερα δεσποζομενα που συνανταμε.

 

[maria]

εγω παντως απο τοτε που εχω τον Ρεξάκο ειμαι πολυ κουρασμενη! Που να εχεις και οικογενεια, υποχρεωσεις.......Βεβαια οταν τον βλεπω και μου κουναει την ουριτσα του...μου φευγουν ολα!!!

 

[Chloe]

Off topic βέβαια (αλλά ωραίο) το απόσπασμα απ' την Οδύσσεια - ραψωδία ρ (Μετάφραση Αργυρώ Εφταλιώτη)

Αυτά καθώς λαλούσανε κι ανάμεσό τους λέγαν,
σκυλί που κοίτουνταν, τ' αυτιά και το κεφάλι ορθώνει,
ο Άργος, που ο αντρόψυχος Δυσσέας τον είχε θρέψει,
όμως δεν τόνε χάρηκε, γιατ' είχε φύγει εκείνος
στη Τροία τότες την ιερή· σ' άλλους καιρούς οι νέοι
τον παίρνανε, να κυνηγούν λαγούς, ζαρκάδια, γίδια.
Τώρα, π' ο αφέντης έλειπε, τον άφηναν πεσμένο
στην σωριασμένη την κοπριά βοδιών και μουλαριώνε,
που ομπρός στη θύρα απλώνονταν, κι οι παραγιοί αποκείθε
την σήκωναν και κόπριζαν τους κήπους του Οδυσσέα.

Απάνω αυτού κοιτότανε τσιμπουριασμένος ο Άργος.
Και τώρα, άμα μυρίστηκε σιμά τον Οδυσσέα,
γοργοσαλεύει την ουρά, τ' αυτιά του κατεβάζει,
μα πιο κοντά του αφέντη του δεν μπόρειε να ζυγώση.
Γύρισ' αυτός την όψη του και σφούγγισ' ένα δάκρυο
κρυφό με τρόπο, κι ύστερα τον πιστικό ρωτούσε·

«Μεγάλο θάμα, στην κοπριά να μνήσκη τέτοιος σκύλος·
όμορφος σκύλος, μα άραγες νά 'ναι και γοργοπόδης
κοντά στην τόση του ομορφιά, για νά 'ναι δα από κείνους
που στα τραπέζια στολισμό τους έχουν οι αφεντάδες;»

Κι εσύ, Εύμαιε χοιροβοσκέ, του απολογήθης κι είπες·

«Είν' εκεινού που απέθανε στα ξένα αυτός ο σκύλος.
Αν ήταν έτσι στο κορμί, και στα έργα του σαν τότες
που ο Οδυσσέας τον άφησε κινώντας για την Τροία,
τότες θα κοίτας δύναμη και γληγοράδα, αλήθεια.
Αγρίμι δεν του ξέφευγε μες στα βαθιά του λόγγου,
κάθε κυνήγι, που έβγαζε στ' αχνάρια μαθημένος.
Μα παθιασμένος τώρ' αυτός, ο αφέντης του στα ξένα
χαμένος, και δε νοιάζονται γι' αυτόν εδώ οι γυναίκες.
Κι οι δούλοι, σα δε βρίσκεται ποπάνω τους αφέντης,
δουλειά να κάμουνε σωστή δε θέλουνε πια τότες·
τι παίρνει τη μισή αρετή του ανθρώπου ο βροντορίχτης
ο Δίας, άμα της σκλαβιάς η μαύρη τού 'ρθη μέρα.»

Αυτά σαν είπε, στα λαμπρά παλάτια μέσα μπήκε,
και πήγε τους καμαρωτούς μνηστήρες ν' ανταμώση.
Όμως τον Άργο θάνατος μαύρος κι αχνός τον πήρε,
σαν είδε τον αφέντη του, στα είκοσι χρόνια απάνω.

 

[chiara]

Πλάκα ,πλάκα αλλά σ'ευχαριστούμε πολύ CHLOE. Α πε πόσα χρόνια μας πήγες πίσω.

 

[kat201161]

Chloe μ΄έστειλες!
Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α!!!

 

[harryf3]

Μου κανει πολλη εντυπωση και με συγκινει το ποσο αρχαιος ειναι ο δεσμος ανθρωπου - σκυλου.

 

[Ioulitsa]

Πράγματι πολύ ωραίο!
Ρε παιδιά... Κανισάκι ο Άργος??? Μου χαλάτε την εικόνα του μεγάλου, γέρικου τσομπανόσκυλου... 20 χρόνια είναι πολλά αλλά δε μου πάει το κανισάκι...