ΜΑΚΗ,
Αν ήταν όπως πιστεύεις, τότε δεν θα υπήρχει λόγος για όριο ηλικίας στις εξετάσεις εργασίας. Το όριο είναι για να προστατεύει τους σκύλους (και φαντάσου πως βγήκε για φυλές πιο ωριμάζουν ΠΟΛΥ νωρίτερα από το Τσιόρνι).
Μετά, είναι ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό όταν θέλεις σκύλο για τον στρατό/αστυνομία και ΑΛΛΟ όταν τον θέλεις για προσωπική χρήση και ΑΛΛΟ για σπορ. ΑΛΛΟ όταν είσαι ιδιώτης με ελάχιστες γνώσεις και άλλο όταν είσαι εκπαιδευτής και είναι δικό σου ο σκύλος (και δικά σου τα ρίσκα). Άλλο όταν μένεις στην Αθήνα και θέλεις να πηγαίνεις βόλτα στο Κολονάκι για καφέ με τον σκύλο, και ΑΛΛΟ σε μονοκατοικία σε χωριό (που αν είναι λίγο πιο "άγριος" ο σκύλος δεν πειράζει και τόσο).
Όσο για το την ιστορία, το Τσιόρνι ήταν μια μεγάλη αποτυχία για τον Ρωσσικό στρατό (και ΟΧΙ επειδή αργεί να ωριμάσει, αυτό ήταν το λιγότερο). Και μεγάλη τους βλακεία που το δημιούργησαν καν (και ας είναι τέλειος φύλακας για οικογένειες). Έχουν κάνει ΠΟΛΛΕΣ τέτοιες κοτσάνες.. (είχαν κέννελς και το ελεύθερο από την κυβέρνηση + πολύ χρόνο στα χέρια τους και ΜΗΔΑΜΗΝΕΣ κυνολογικές γνώσεις). Έπρεπε να γνωρίζουν προκαταβολικά πως ένας τέτοιος σκύλος ΠΟΤΕ δεν θα μπορέσει να δουλέψει στο χιόνι (και την φυλή την έκαναν στη ΣΙΒΗΡΙΑ οι ηλίθιοι). Κρυσταλλώνει το χίονι στα πόδια, στο σώμα και στο πρόσωπο σε σημείο που ματώνει ο σκύλος (από το βάρος και το τράβηγμα των πάγων) και δεν μπορεί ούτε να δει μα ούτε να κινηθεί. Είχαν αρχικά λιγότερο μαλλί αλλά και πάλι το ίδιο πρόβλημα υπήρχε. Και το Σνάουτσερ δεν μπορεί να δουλεύψει στο χιόνι αν δεν του ξυρίσεις πρώτα τα πόδια και το μούσι. Γύρισαν στον παλιό και έμπιστο Καύκασο (βελτιώνοντας τον χαρακτήρα του με σωστή εκτροφή) και τελείωσε το πρόβλημα.
Για την ηλικία εκπαίδευσης τώρα. Δεν είπα πως δεν κάνεις ΤΙΠΟΤΑ με τον σκύλο πριν μεγαλώσει (κάνεις ΠΟΛΛΑ). Ως κουτάβια (και μετά δηλαδή) τους αρέσει ΠΟΛΥ να μασουλάνε και να δαγκώνουν συνεχώς. ΠΡΕΠΕΙ να καθοδηγείς αυτά τα δαγκώματα σωστά, για να μάθει ο μικρός να ελέγχει το στόμα του.
ΑΛΛΟ το μανίκι και η επίθεση σε άνθρωπο όμως.
Όταν έχεις μία φυλή με τόσο μεγάλη εφηβεία, κυριαρχική με τους ανθρώπους, υπερβολικά δυνατή, με συχνά ανεξάρτητη συμπεριφορά (και πολύ πείσμα), είναι πολύ πιθανό αν την ξεκινήσεις νωρίς σε μανίκι (με επιθετικό ερεθιστή) να πάρουν λάθος ιδέα για τον κόσμο και την κοινωνία.
Η εφηβεία του κάθε σκύλου είναι αρκετά ευαίσθητη περίοδος. Η τεστοστερόνη είναι πιο ψιλά από ποτέ άλλωτε, παρ' όλο που ο σκύλος είναι ακόμη σε φάση μάθησης και κοινωνικοποίησης. Σε φυλές που έχουν μεγάλη κυριαρχικότητα, αίσθηση του χώρου τους και ένστικτο προστασίας, είναι πολύ εύκολο να το παρακάνει σε φύλαξη αν τον ξεκινήσεις νωρίς. Σε κάποιες περιπτώσεις (όταν είναι αργείς ωρίμανσης ο σκύλος) αν ξεκινήσεις πολύ νωρίς, ίσως ΤΡΟΜΑΞΕΙ και του κόψεις τα φτερά. Αν βάλεις σκληρό μανίκι, ενδέχεται ακόμη και να πονέσει και να πάει ΠΟΛΥ πίσω μετά στην εκπαίδευση.
Υπάρχουν πολλοί κίνδυνο (και ΚΑΘΟΛΟΥ λόγοι) να ξεκινήσεις νωρίς. Οι Γερμανικοί Ποιμενικοί ξεκινούν πιο νωρίς (αν και ανάλογα τις γραμμές, κι αυτό είναι λάθος) γιατί οι περισσότεροι θέλουν ΠΟΛΥ κτίσημο και δουλειά για να μάθουν να δαγκώνουν (και μάλιστα, πολλοί δεν το καταφέρνουν και ποτέ).
Με Τσιόρνι ξεκινάς μετά τον χρόνο με παιχνίδια (τσουβάλι, λουκάνικα) και απλά βοηθάς τον σκύλο να θέλει να κρατήσει κάτι στο στόμα του, και να το κρατήσει σωστά. Και πάλι, ΛΙΓΑ πράγματα και χωρίς καθόλου πίεση.
Στην ηλικία των 2 που το μυαλό του ΑΡΧΙΖΕΙ να πήζει (και που αρχίζει να σκέφτεται και να συμπεριφέρεται πιο ώριμα και σοβαρά) κάνεις ΤΕΣΤ στον σκύλο για να δεις μήπως είναι καλό να περιμένεις κι άλλο (2-3 μήνες ακόμα). Τεστάρεις και την υπακοή του, και τον ιδιοκτήτη του φυσικά. Είναι ακόμη ΠΟΛΥ νωρίς και πραγματικά δεν θέλουν παραπάνω από 4-6 εβδομάδες εκπαίδευσης για να είναι έτοιμα.
Με Τσιόρνι δεν "χάνεις το τραίνο", μπορείς και 4 -5 ετών να τον εκπαιδεύσεις σε φύλαξη, και μάλιστα αυτό είναι ΚΑΛΗ ιδέα σε πολλές περιπτώσεις (κυρίως με αρχάριους ιδιοκτήτες).
Όταν ο σκύλος προορίζεται για σπορ, μπορείς να ξεκινήσεις λίγο νωρίτερα (18 μηνών) σε μανίκι, αλλά και πάλι υπάρχει ρίσκο. Πολλά Τσιόρνι ΔΕΝ το παίρνουν ως παιχνίδι το δάγκωμα σε μανίκι, ΟΤΙ και να κάνεις. Τους αρέσει η μάχη, και σε πολλές περιπτώσεις αλλάζει το πιτσιρίκι, και ψάχνει μάχες σε μέρη που δεν πρέπει.
Γενικώς διαφωνώ με το να εκπαιδεύονται σε προστασία χωρίς ΠΑΡΑ πολλή σκέψη. "Έτσι" επειδή είναι στο αίμα τους. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες Τσιόρνι θα έπρεπε να ασχοληθούν ΜΟΝΟ με υπακοή (μιά ζωή) και άλλα "ειρηνικά" χόμπυ.
Στην Ελλάδα, που ελάχιστοι έχουν δει οργισμένο Τσιόρνι, ισχύει ακόμη περισσότερο αυτό. Είναι σαν μυθικό τέρας (και δεν συνηθίζεται καθόλου εύκολα, ακόμη κι αν είναι δικός σου ο σκύλος) όταν προστατεύει κάτι. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες τρομάζουν και ξεχνούν τα πάντα εκείνη την ώρα. Παγώνουν, σοκάρονται και δεν ελέγχουν τον σκύλο καθόλου.
Αν ήταν όπως πιστεύεις, τότε δεν θα υπήρχει λόγος για όριο ηλικίας στις εξετάσεις εργασίας. Το όριο είναι για να προστατεύει τους σκύλους (και φαντάσου πως βγήκε για φυλές πιο ωριμάζουν ΠΟΛΥ νωρίτερα από το Τσιόρνι).
Μετά, είναι ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό όταν θέλεις σκύλο για τον στρατό/αστυνομία και ΑΛΛΟ όταν τον θέλεις για προσωπική χρήση και ΑΛΛΟ για σπορ. ΑΛΛΟ όταν είσαι ιδιώτης με ελάχιστες γνώσεις και άλλο όταν είσαι εκπαιδευτής και είναι δικό σου ο σκύλος (και δικά σου τα ρίσκα). Άλλο όταν μένεις στην Αθήνα και θέλεις να πηγαίνεις βόλτα στο Κολονάκι για καφέ με τον σκύλο, και ΑΛΛΟ σε μονοκατοικία σε χωριό (που αν είναι λίγο πιο "άγριος" ο σκύλος δεν πειράζει και τόσο).
Όσο για το την ιστορία, το Τσιόρνι ήταν μια μεγάλη αποτυχία για τον Ρωσσικό στρατό (και ΟΧΙ επειδή αργεί να ωριμάσει, αυτό ήταν το λιγότερο). Και μεγάλη τους βλακεία που το δημιούργησαν καν (και ας είναι τέλειος φύλακας για οικογένειες). Έχουν κάνει ΠΟΛΛΕΣ τέτοιες κοτσάνες.. (είχαν κέννελς και το ελεύθερο από την κυβέρνηση + πολύ χρόνο στα χέρια τους και ΜΗΔΑΜΗΝΕΣ κυνολογικές γνώσεις). Έπρεπε να γνωρίζουν προκαταβολικά πως ένας τέτοιος σκύλος ΠΟΤΕ δεν θα μπορέσει να δουλέψει στο χιόνι (και την φυλή την έκαναν στη ΣΙΒΗΡΙΑ οι ηλίθιοι). Κρυσταλλώνει το χίονι στα πόδια, στο σώμα και στο πρόσωπο σε σημείο που ματώνει ο σκύλος (από το βάρος και το τράβηγμα των πάγων) και δεν μπορεί ούτε να δει μα ούτε να κινηθεί. Είχαν αρχικά λιγότερο μαλλί αλλά και πάλι το ίδιο πρόβλημα υπήρχε. Και το Σνάουτσερ δεν μπορεί να δουλεύψει στο χιόνι αν δεν του ξυρίσεις πρώτα τα πόδια και το μούσι. Γύρισαν στον παλιό και έμπιστο Καύκασο (βελτιώνοντας τον χαρακτήρα του με σωστή εκτροφή) και τελείωσε το πρόβλημα.
Για την ηλικία εκπαίδευσης τώρα. Δεν είπα πως δεν κάνεις ΤΙΠΟΤΑ με τον σκύλο πριν μεγαλώσει (κάνεις ΠΟΛΛΑ). Ως κουτάβια (και μετά δηλαδή) τους αρέσει ΠΟΛΥ να μασουλάνε και να δαγκώνουν συνεχώς. ΠΡΕΠΕΙ να καθοδηγείς αυτά τα δαγκώματα σωστά, για να μάθει ο μικρός να ελέγχει το στόμα του.
ΑΛΛΟ το μανίκι και η επίθεση σε άνθρωπο όμως.
Όταν έχεις μία φυλή με τόσο μεγάλη εφηβεία, κυριαρχική με τους ανθρώπους, υπερβολικά δυνατή, με συχνά ανεξάρτητη συμπεριφορά (και πολύ πείσμα), είναι πολύ πιθανό αν την ξεκινήσεις νωρίς σε μανίκι (με επιθετικό ερεθιστή) να πάρουν λάθος ιδέα για τον κόσμο και την κοινωνία.
Η εφηβεία του κάθε σκύλου είναι αρκετά ευαίσθητη περίοδος. Η τεστοστερόνη είναι πιο ψιλά από ποτέ άλλωτε, παρ' όλο που ο σκύλος είναι ακόμη σε φάση μάθησης και κοινωνικοποίησης. Σε φυλές που έχουν μεγάλη κυριαρχικότητα, αίσθηση του χώρου τους και ένστικτο προστασίας, είναι πολύ εύκολο να το παρακάνει σε φύλαξη αν τον ξεκινήσεις νωρίς. Σε κάποιες περιπτώσεις (όταν είναι αργείς ωρίμανσης ο σκύλος) αν ξεκινήσεις πολύ νωρίς, ίσως ΤΡΟΜΑΞΕΙ και του κόψεις τα φτερά. Αν βάλεις σκληρό μανίκι, ενδέχεται ακόμη και να πονέσει και να πάει ΠΟΛΥ πίσω μετά στην εκπαίδευση.
Υπάρχουν πολλοί κίνδυνο (και ΚΑΘΟΛΟΥ λόγοι) να ξεκινήσεις νωρίς. Οι Γερμανικοί Ποιμενικοί ξεκινούν πιο νωρίς (αν και ανάλογα τις γραμμές, κι αυτό είναι λάθος) γιατί οι περισσότεροι θέλουν ΠΟΛΥ κτίσημο και δουλειά για να μάθουν να δαγκώνουν (και μάλιστα, πολλοί δεν το καταφέρνουν και ποτέ).
Με Τσιόρνι ξεκινάς μετά τον χρόνο με παιχνίδια (τσουβάλι, λουκάνικα) και απλά βοηθάς τον σκύλο να θέλει να κρατήσει κάτι στο στόμα του, και να το κρατήσει σωστά. Και πάλι, ΛΙΓΑ πράγματα και χωρίς καθόλου πίεση.
Στην ηλικία των 2 που το μυαλό του ΑΡΧΙΖΕΙ να πήζει (και που αρχίζει να σκέφτεται και να συμπεριφέρεται πιο ώριμα και σοβαρά) κάνεις ΤΕΣΤ στον σκύλο για να δεις μήπως είναι καλό να περιμένεις κι άλλο (2-3 μήνες ακόμα). Τεστάρεις και την υπακοή του, και τον ιδιοκτήτη του φυσικά. Είναι ακόμη ΠΟΛΥ νωρίς και πραγματικά δεν θέλουν παραπάνω από 4-6 εβδομάδες εκπαίδευσης για να είναι έτοιμα.
Με Τσιόρνι δεν "χάνεις το τραίνο", μπορείς και 4 -5 ετών να τον εκπαιδεύσεις σε φύλαξη, και μάλιστα αυτό είναι ΚΑΛΗ ιδέα σε πολλές περιπτώσεις (κυρίως με αρχάριους ιδιοκτήτες).
Όταν ο σκύλος προορίζεται για σπορ, μπορείς να ξεκινήσεις λίγο νωρίτερα (18 μηνών) σε μανίκι, αλλά και πάλι υπάρχει ρίσκο. Πολλά Τσιόρνι ΔΕΝ το παίρνουν ως παιχνίδι το δάγκωμα σε μανίκι, ΟΤΙ και να κάνεις. Τους αρέσει η μάχη, και σε πολλές περιπτώσεις αλλάζει το πιτσιρίκι, και ψάχνει μάχες σε μέρη που δεν πρέπει.
Γενικώς διαφωνώ με το να εκπαιδεύονται σε προστασία χωρίς ΠΑΡΑ πολλή σκέψη. "Έτσι" επειδή είναι στο αίμα τους. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες Τσιόρνι θα έπρεπε να ασχοληθούν ΜΟΝΟ με υπακοή (μιά ζωή) και άλλα "ειρηνικά" χόμπυ.
Στην Ελλάδα, που ελάχιστοι έχουν δει οργισμένο Τσιόρνι, ισχύει ακόμη περισσότερο αυτό. Είναι σαν μυθικό τέρας (και δεν συνηθίζεται καθόλου εύκολα, ακόμη κι αν είναι δικός σου ο σκύλος) όταν προστατεύει κάτι. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες τρομάζουν και ξεχνούν τα πάντα εκείνη την ώρα. Παγώνουν, σοκάρονται και δεν ελέγχουν τον σκύλο καθόλου.
Last edited:
). Φυσικά και κάνεις πολύ υπακοή και κοινωνικοποίηση πριν τους 12 μήνες. 
