Καλημέρα παιδιά.
Τον περασμένο Οκτώβριο αγόρασα από εκτροφείο το πρώτο μου Dobermann (όχι τον πρώτο μου σκύλο), ονόματι Molder.
Τον πρώτο μου σκύλο τον αγόρασα - μάλλον, μου τον αγόρασαν - σε ηλικία 12 ετών. Από τότε μέχρι σήμερα είχα : Κανίς (μεγαλόσωμο), 3 Γερμανικούς Ποιμενικούς, Ροτβάϊλερ, Μπόξερ.
Θεωρώ ότι κάθε φυλή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Στο τέλος όμως, εάν έχουμε θέληση, υπομονή και αποφασιστικότητα συνυπάρχουμε μαζί τους άνετα, αναγνωρίζοντας όμως και σεβόμενοι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε μιας από αυτές.
Από τη μέχρι σήμερα ολιγόμηνη συμβίωσή μας με το Molder, θεωρώ ότι είναι αξιομνημόνευτα τα εξής :
- Τα Dobermanns δεν μυρίζουν καθόλου, δεν έχουν δηλαδή αυτή τη χαρακτηριστική μυρωδιά "σκυλίλας". Γεγονός, ιδιαίτερα θετικό, ειδικά το χειμώνα. Αυτό το είχα διαβάσει σε όλα τα forums που είχα επισκεφτεί, αλλά και σε βιβλία κλπ. και για να πω την αμαρτία μου, δεν το πολυπίστευα. Ευτυχώς, ήταν αλήθεια.
- Καταλαμβάνουν ελάχιστο χώρο μέσα στο σπίτι. Παρά το μεγάλο τους μέγεθος (εάν τα έχετε προσέξει, είναι τετράγωνα σκυλιά) κοιμούνται σαν φίδια, κουλουριάζονται.
- Είναι αθόρυβα σαν γάτες. Κυριολεκτικά, δεν τα ακούς καθόλου. Νομίζεις ότι είσαι μόνος σου και ξαφνικά νοιώθεις μία μαύρη παρουσία δίπλα σου. Η μικρή μου κόρη έχει τρομάξει μερικές φορές από το γεγονός αυτό.
- Από την άλλη όμως πλευρά έχουν απίστευτη μυϊκή δύναμη και αλτικότητα, με ότι αυτό συνεπάγεται (ειδικά όταν χαζοπαίζουν μέσα στο σπίτι. Και χαζοπαίζουν συχνά).
Φαντάζεστε τι ζημιά - άθελά του, ασφαλώς - μπορεί να προκαλέσει ένας σκύλος τέτοιων χαρακτηριστικών, όταν πηδάει πάνω σε κάποιον για να παίξει; Το μεγάλο ύψος και μήκος του, τα πολύ μακριά πόδια του και η αλτικότητά του, τον κάνει επικίνδυνο. Έχω παρατηρήσει στο δικό μου - που είναι μόνο 9 μηνών (αλλά είναι πολύ αναπτυγμένος, τερατάκι) ότι όταν έχει υπερβολική χαρά, πηδάει με τα πόδια προτεταμένα και με το κεφάλι του πάνω στο άλμα να ξεπερνάει το δικό μου καθ' ύψος!!! Και δεν είμαι κοντός!!!
Αντιλαμβάνεται ο καθένας, τι μπορούν να πάθουν τα μάτια μου ή το πρόσωπό μου εάν συναντηθούν με το σκύλο μου!!!
- Επιπλέον, είναι από τις πλέον - αν όχι, η πλέον όλων - κυρίαρχη φυλή (dominant) στη σχέση της με τον περίγυρό της.
Και εδώ μπορεί να ανακύψουν τα όποια προβλήματα.
- Δεν χρειάζεται βέβαια να τονίσω την αναγκαιότητα εκπαίδευσης.
Καταλήγω, επαναλαμβάνοντας αυτό που έγραψα παραπάνω. Εάν δείξουμε θέληση, υπομονή και αποφασιστικότητα θα συνυπάρξουμε μαζί τους άνετα, αναγνωρίζοντας όμως και σεβόμενοι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
When there is a will, there is a way.
Τον περασμένο Οκτώβριο αγόρασα από εκτροφείο το πρώτο μου Dobermann (όχι τον πρώτο μου σκύλο), ονόματι Molder.
Τον πρώτο μου σκύλο τον αγόρασα - μάλλον, μου τον αγόρασαν - σε ηλικία 12 ετών. Από τότε μέχρι σήμερα είχα : Κανίς (μεγαλόσωμο), 3 Γερμανικούς Ποιμενικούς, Ροτβάϊλερ, Μπόξερ.
Θεωρώ ότι κάθε φυλή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Στο τέλος όμως, εάν έχουμε θέληση, υπομονή και αποφασιστικότητα συνυπάρχουμε μαζί τους άνετα, αναγνωρίζοντας όμως και σεβόμενοι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε μιας από αυτές.
Από τη μέχρι σήμερα ολιγόμηνη συμβίωσή μας με το Molder, θεωρώ ότι είναι αξιομνημόνευτα τα εξής :
- Τα Dobermanns δεν μυρίζουν καθόλου, δεν έχουν δηλαδή αυτή τη χαρακτηριστική μυρωδιά "σκυλίλας". Γεγονός, ιδιαίτερα θετικό, ειδικά το χειμώνα. Αυτό το είχα διαβάσει σε όλα τα forums που είχα επισκεφτεί, αλλά και σε βιβλία κλπ. και για να πω την αμαρτία μου, δεν το πολυπίστευα. Ευτυχώς, ήταν αλήθεια.
- Καταλαμβάνουν ελάχιστο χώρο μέσα στο σπίτι. Παρά το μεγάλο τους μέγεθος (εάν τα έχετε προσέξει, είναι τετράγωνα σκυλιά) κοιμούνται σαν φίδια, κουλουριάζονται.
- Είναι αθόρυβα σαν γάτες. Κυριολεκτικά, δεν τα ακούς καθόλου. Νομίζεις ότι είσαι μόνος σου και ξαφνικά νοιώθεις μία μαύρη παρουσία δίπλα σου. Η μικρή μου κόρη έχει τρομάξει μερικές φορές από το γεγονός αυτό.
- Από την άλλη όμως πλευρά έχουν απίστευτη μυϊκή δύναμη και αλτικότητα, με ότι αυτό συνεπάγεται (ειδικά όταν χαζοπαίζουν μέσα στο σπίτι. Και χαζοπαίζουν συχνά).
Φαντάζεστε τι ζημιά - άθελά του, ασφαλώς - μπορεί να προκαλέσει ένας σκύλος τέτοιων χαρακτηριστικών, όταν πηδάει πάνω σε κάποιον για να παίξει; Το μεγάλο ύψος και μήκος του, τα πολύ μακριά πόδια του και η αλτικότητά του, τον κάνει επικίνδυνο. Έχω παρατηρήσει στο δικό μου - που είναι μόνο 9 μηνών (αλλά είναι πολύ αναπτυγμένος, τερατάκι) ότι όταν έχει υπερβολική χαρά, πηδάει με τα πόδια προτεταμένα και με το κεφάλι του πάνω στο άλμα να ξεπερνάει το δικό μου καθ' ύψος!!! Και δεν είμαι κοντός!!!
Αντιλαμβάνεται ο καθένας, τι μπορούν να πάθουν τα μάτια μου ή το πρόσωπό μου εάν συναντηθούν με το σκύλο μου!!!
- Επιπλέον, είναι από τις πλέον - αν όχι, η πλέον όλων - κυρίαρχη φυλή (dominant) στη σχέση της με τον περίγυρό της.
Και εδώ μπορεί να ανακύψουν τα όποια προβλήματα.
- Δεν χρειάζεται βέβαια να τονίσω την αναγκαιότητα εκπαίδευσης.
Καταλήγω, επαναλαμβάνοντας αυτό που έγραψα παραπάνω. Εάν δείξουμε θέληση, υπομονή και αποφασιστικότητα θα συνυπάρξουμε μαζί τους άνετα, αναγνωρίζοντας όμως και σεβόμενοι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
When there is a will, there is a way.
