Άμα αργότερα με γριλίζει για το φαί, που δεν το έφτιαχνε ποτέ τότε πιστεύω ότι μου έσπασε τον τσαμπουκά. Αν όχι απλά θα ξέρω ότι την επόμενη φορά που θα σύρει η θυληκιά, θα τον αφήσω στην ησυχία του. Τι λες κι εσύ?
Ξέχνα το φαί, ΔΕΝ είναι απόδειξη για τίποτα (το αν ή όχι σου γρυλίζει εκεί).
Πας βόλτα τον σκύλο με λουρί; Σε ακούει με λουρί; Ελεύθερος;
Αν θέλει να τσακωθεί με άλλο αρσενικό σε ακούει αν του πεις "Ελα πίσω!" ;
Εγώ βλέπω όμως κι άλλο πρόβλημα εδώ. Τα πολλά κουτάβια σου.
Είναι καλά; ζούνε καλά; σε νοιάζει;
Εγώ λέω να στειρώσεις και τα δύο σκυλιά.
Θ' ακουστεί πολύ άσχημα αυτό (γιατί μάλλον εσύ δεν θεωρείς ΚΑΝ τον εαυτό σου εκτροφέα) αλλά φίλε μου, είσαι απλά ένας κακός εκτροφέας.
Που το ξέρω; Ξέρω πως τα κουτάβια σου δεν έχουν χαρτιά (μόνο και μόνο γιατί το αρσενικό ζευγάρωνε πολύ μικρό κι αυτό απαγορεύεται) και πως ζευγαρώνεις την σκύλα σου όποτε έχει οίστρο.
Ξέρω πως για να δίνεις τόσα πολλά κουτάβια με την ευκολία που περιγράφεις, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να είσαι αυστηρός με τους νέους ιδιοκτήτες (όσο πρέπει για το καλό των μωρών). Για να θέλουν συνεχώς κουτάβια οι φίλοι σου οι βοσκοί, εννοείται πως τους πέθαναν τα προηγούμενα....
Αν εσύ δεν είσαι κακός εκτροφέας, πες μου εσύ, ποιός είναι;
Άρα καλό θα ήταν εκτός από τα προβλήματα με τον αρσενικό, να στειρώσεις και τα δύο σου σκυλιά. Εγώ αυτό θα έκανα στη θέση σου.
Τον αρσενικό να τον στειρώσεις γιατί ΑΥΤΟΣ έχει το πρόβλημα, το να στειρώσεις την θηλυκιά ΔΕΝ θ' αλλάξει τίποτα. Ίσως δεν σταματήσει να σε θεωρεί αντίπαλο και στειρωμένος (αν και εγώ προσωπικά πιστεύω θα βοηθίσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ). Με τέτοιο σκύλο, μόνο η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να βοηθίσει η στείρωσή του θα έπρεπε να είναι αρκετό να σε πείσει.
Την θηλυκιά να τη στειρώσεις για να μην μαζεύονται άλλοι σκύλοι και για να μην ξεσηκώνει τον "ευαίσθητο" αρσενικό σου.
Εγώ θα στείρωνα και τα δύο στην θέση σου, κι ΑΜΕΣΑ.
Στο κάτω, κάτω, έχουν κάνει πολλούς απογόνους.
Για πιο λόγο να τα ταλαιπορείς (και τον εαυτό σου) κι άλλο;
Ο σκύλος θα σου ξαναγρυλίσει (άσχετα με "γυναικοδουλειές") σου το υπόσχομαι. Δεν είναι σωστό απλώς να τον αποφεύγεις (δηλαδή να τον ΥΠΑΚΟΥΣ όταν σε "μαλώνει"). Του μένει αξέχαστο αυτό ως πληροφορία.
Έχουν δίκιο τα παιδιά που σου λένε πως πρέπει να εκπαιδεύεις (στην υπακοή) και τους δύο ξεχωριστά.
Σταματάω της "εκπαιδευτικές συμβουλές" γιατί πραγματικά πιστεύω πως είναι επικίνδυνο να σε συμβουλέψω άλλο χωρίς να έχω δει τους σκύλους σου.
Λόγο της απόστασης που έχεις από τους περισσότερους αξιόλογους εκπαιδευτές σκύλων (ή μάλλον απ' όλους!) είναι ακόμη πιο συμαντικό να στειρώσεις τους σκύλους γρήγορα.
Και φυσικά ΠΡΩΤΑ θα στειρώσεις τον αρσενικό. Η θηλυκιά απλά πρέπει να στειρωθεί μέσα στο επόμενο εξάμηνο (πριν την επόμενη περίοδο, όποτε να 'ναι).
Ποιός ξέρει πότε ή αν τελικά θα βρεις εκπαιδευτή να σε βοηθίσει πριν χειροτερέψουν τα πράγματα.
Αυτός που βρήκες δεν μου λέει κάτι. Δεν θα ήσουν εδώ αν σε είχε βοηθίσει πραγματικά.
