To Cradley Heath Club δημιουργήθηκε στο «Old Cross Guns» με οικοδεσπότες την κα. Lil Mallen και τον κο. Joe Mallen. Ο Joe πάντα έλεγε πως αφού η άδεια ήταν στο όνομα της Lil, αυτός ήταν απλά πελάτης. Ο σκοπός της δημιουργίας του Club ήταν για να μπορέσει να γίνει η αίτηση αναγνώρισης της φυλής των Staffordshire Bull Terriers ως ξεχωριστή φυλή από το Kennel Club.
Κατά την διάρκεια του 1933, τα Staffordshire Bull Terriers αναφέρθηκαν στο Our Dogs (περιοδικό) σε άρθρο του John Bull σαν το «μαχητικό σκυλί των ανθρακωρύχων». Σε αυτό το τεύχος δεν υπήρχε κανενός είδους pedigree στην παρουσίαση. Στα τέλη του 1934, δημοσιεύθηκε στο Our Dogs ένα γράμμα από τον Stewart Poole of Tipton που ζητούσε από όσους και όποιους ενδιαφέρονται για την δημιουργία ενός Club για τα Staffordshire Bull Terriers να επικοινωνήσουν μαζί του. Εγώ το έκανα, αλλά δυστυχώς μόνο 9 απαντήσεις είχε η «πρόσκληση» του και έτσι αποφάσισε να περιμένει και να χρησιμοποιήσει το Our Dogs δίνοντας έμφαση στην βελτίωση της φυλής και στην «διαφήμιση» των προτερημάτων του υπέροχου Staffordshire Bull Terrier το οποίο ήταν δέκτης μόνο κακής δημοσιότητας μέχρι εκείνη την στιγμή.
Τρεις μήνες μετά, ο Joe Dunn συνάντησε τον Joe Mallen στη δουλειά και τον ρώτησε αν θα μπορούσε να βοηθήσει στην δημιουργία ενός Club και αν θα μπορούσε να οργανωθεί κάποια συνάντηση στο «Old Cross Guns» φωνάζοντας και κάποιους ντόπιους που είχαν σκυλιά και θα ήταν πρόθυμοι να «συνεισφέρουν» 5 σελίνια. Ο κος Mallen συμφώνησε και η συνάντηση κανονίστηκε γρήγορα με 9 ή 10 άτομα παρόντα και την κα Mallen να «δανείζει» τα 5 σελίνια της εγγραφής!
Μερικά από τα ονόματα των «πρώτων 10» ήταν ο Fred Silvers που είχε τον αυθεντικό «Queenie», ο Jack Shaw ιδιοκτήτης του «Jim the Dandy» και ο Harry Pegg με τον «Fearless Joe».
Το πρώτο Cradley Club Show διοργανώθηκε 9 βδομάδες αργότερα, στις 17 Αυγούστου 1935, με τον Mr. H. N. Beilby σαν κριτή. Όλα τα αξιόλογα σκυλιά της εποχής βρίσκονταν εκεί, με τον «Jim the Dandy» από τον οποίο και δημιουργήθηκε το πρώτο πρότυπο, τον «Cross Guns Johnson» που 6 μήνες αργότερα πήρε το πρώτο B.O.B. (Best Of Breed) στην Crufts, τον «Fearless Joe» και τον γιο του «Vindictive Monty» και τον δικό μου, τον «Game Lad». Στα θηλυκά είχαμε την «Brave Nell», την «Queenie» και την «Lioness».
Στην Ανοικτή κατηγορία και B.I.S. (Best In Show) ήταν ο »Jim the Dandy», δεύτερος ο »Game Lad» και τρίτος ο »Cross Guns Johnson». Reserve (αναπληρωματικός) ο »Vindictive Monty».
Στα θηλυκά, πρώτη η »Brave Nell», δεύτερη η »Queenie» και τρίτη η »Lioness». Reserve (αναπληρωματική) η «Victorious Lass».
Καλύτερος άνω των 4 ετών (ειδική κατηγορία) ήταν ο »Game Lad».
Η Crufts του 1936 ήταν ένας «σταθμός» για την φυλή μια που για πρώτη φορά εμφανίστηκε η φυλή μας εκεί και δόθηκε μεγάλη προσοχή από έναν άνθρωπο που είχε ακούσει πολλά για αυτήν στο παρελθόν και είχε κάνει πολλά για αυτήν, τον Joe Dunn, συνιδρυτή και γραμματέα του Club που θα έκρινε και την φυλή. Έδωσε στον Joe Mallen και τον «Cross Guns Johnson» το «Καλύτερος Φυλής» (B.O.B.) και στην «Brother of Looe» του Tom Walls το «Καλύτερο Αντίθετου Φύλλου» . Δυστυχώς ο »Cross Guns Johnson» πέθανε λίγο αργότερα και δεν κατάφερε να δώσει απογόνους. Μια τραγωδία που μπορούσε να αποφευχθεί και στοίχισε αρκετά στην φυλή.
Η επόμενη μεγάλη διοργάνωση που θα φιλοξενούσε Staffords ήταν το Wembley National Dog Show που διοργανώθηκε σε συνδυασμό με το Star Dog Tournament (με την χορηγία της εφημερίδας «London Star»). Αυτό το show οργάνωνε ο κος Leo Wilson, μεγάλο όνομα στον κυνολογικό τύπο και παγκοσμίου φήμης κριτής. Η ημερομηνία ήταν 2 Οκτωβρίου 1936 και δύο κατηγορίες είχαν τα Staffords, μία εκ των οποίων φιλοξενούσε 24 συμμετοχές με όλα τα ξακουστά σκυλιά της εποχής να συμμετέχουν.
Θυμάμαι αρκετά καλά την άφιξη του τρένου από το Cradley με τα σκυλιά στο Wembley Way. Αναρωτιόμουν πως ήταν το ταξίδι μια που τα έβλεπα σε πολύ καλή διάθεση, ζωντανά και κάνοντας θραύση στους «στίβους». Δύο διεκδικητές ήταν ο «Barham» του Jack Barnard και ο «Cloth of Gold». Ο Jack εν’τω μεταξύ είχε αγοράσει τον «Jim the Dandy» και τον είχε εκεί με τους υπόλοιπους. Ο κριτής, ο διάσημος allrounder, Mr. Jas. Saunders έκρινε τα Staffords και έδωσε το Best of Breed (Καλύτερος Φυλής) στο άγνωστο σε εμάς εως τότε «Bocking-Joseph» ένα ωραίο ραβδωτό (brindle) της Miss Joan Elliott και δεύτερο τον «Game Lad».
Καλύτερο θηλυκό, η δική μου «Timyke-Mustard» που ήταν από τον »Game Lad». Μέχρι τότε οι κα. και ο κος Mallen ήταν φίλοι μας και νιώθαμε ιδιαίτερα «δεμένοι» μαζί τους, έτσι νιώσαμε την δύναμη της απώλειας του «Cross Guns Johnson» που έκανε τον Joe να μείνει για λίγο «εκτός». Μέχρι την στιγμή που απέκτησε τον «Game Bill», ένα νεαρό ραβδωτό, που αργότερα πούλησε στον Dan Potter. Αυτό το σκυλί κέρδισε το «Καλύτερος Φυλής» στην Crufts το 1937 με τον Phil Dee.
Παρόλα αυτά, ήταν στις 25 Μαΐου του 1937 με την γέννηση του «Gentleman Jim», από τον Jack Dunn και τον «Brindle Mick», που η φυλή έκανε ένα μεγάλο βήμα προς μεγάλη ικανοποίηση του Joe μια που ο »Gentleman Jim» ήταν «αδελφός» (ίδιο ζευγάρωμα) με τον «χαμένο» «Cross Guns Johnson». Ήταν ο σκύλος «ιδρυτής» της γραμμής «Μ» των Staffords, γεγονός που βοήθησε αρκετά τον Joe να ξεπεράσει τις προηγούμενες ατυχίες.
Νωρίτερα, την 1η Ιανουαρίου 1936, μια γέννα που είχα «περιείχε» μια σκύλα με το όνομα «Game Laddie» (όπως την «έγραψα» αργότερα). Αυτή συμμετείχε στην Crufts το 1938 με τον «Gentleman Jim» να συμμετέχει στην κατηγορία «Κουτάβια» . Αυτός βγήκε «Καλύτερο Κουτάβι» και η »Game Laddie» B.O.B. (Καλύτερο Φυλής) με κριτή τον Mr. H. N. Beilby.
Ο Jim ήταν ο πρώτος Champion (CH) της φυλής και για την ακρίβεια, αυτός και η »Game Laddie» ήταν οι μοναδικοί Πρωταθλητές (CH) πριν τον πόλεμο.
Κάπως έτσι, υποθέτω, άρχισαν «τα πράγματα» για την φυλή μας και έγιναν ακόμα «μεγαλύτερα» με την ίδρυση της «δικής μας» Southern Society που διοργάνωσε το πρώτο show την 1η Μαΐου 1937 με κριτή τον Mr. Jas. Saunders. Με 76 συμμετοχές και 21 εκθέτες. Τώρα υπάρχουν πλέον πολλά Clubs για το Staffordshire Bull Terrier, στην Μεγάλη Βρετανία, αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Πιστεύω πως για τα Staffords, να κάνουν τόσο σημαντικά «άλματα» από μια μικρή αρχή που έγινε στα μέσα της δεκαετίας του ’30, είναι ένας «άθλος» που αξίζει να καταγραφεί.
