Ομάδα 2: Πίντσερ & Σνάουτσερ, Μολοσσοειδείς & Ελβετικοί Ορεινοί Σκύλοι & Βοοφύλακες
Υποομάδα: 2.1 Μολοσσοειδείς & Mastiff Σκύλοι
Χώρα προέλευσης: Αργεντινή
Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) 292
Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 10/11/2011
Χρησιμότητα: Κυνηγόσκυλο για μεγάλα θηράματα
Χωρίς εξετάσεις εργασίας
Η φυλή Ντόγκο Αρτζεντίνο έχει τις ρίζες της στην επαρχία Κόρδοβα, του Μεσογειακού (κεντρικού) τμήματος της Αργεντινής. Δημιουργός της είναι ο Δρ. Αντόνιο Νόρες Μαρτίνες, διάσημος και δραστήριος χειρούργος ιατρός (1907 – 1956). Η εργασία του βασίστηκε στην μεθοδική διασταύρωση του Perro Pelea Cordobes (παλαιός τύπος σκύλου κυνομαχιών της Κόρδοβα) ενός ιδιαίτερα δυνατού και θαρραλέου σκύλου, ο οποίος με τη σειρά του υπήρξε διασταύρωση των φυλών Μπουλντόγκ και Μπούλ Τέρριερ.
Επέλεξε για αναπαραγωγή σκυλιά που είχαν αποκλειστικά λευκό τρίχωμα και το κάτω σαγόνι να μην έχει μεγαλύτερο μήκος από το άνω (undershot) με ογκώδη και δυνατά κεφάλια και τέλος με σχετικά μακρύ ρύγχος. Μετά από λεπτομερή ανάλυση του χαρακτήρα και επιλογή, μέσα από διαφορετικές γενιές, ο στόχος του επιτεύχθηκε με τη δημιουργία διαφορετικών “οικογενειών” χρησιμοποιώντας πάντα ως αρχή τον σκύλο της Κόρδοβα (Old Fighting Dog of Cordoba) ο οποίος διασταυρώθηκε με το Αγγλικό Μπούλντογκ (English Bull Dog), το Μεγάλο Δανό (Great Dane), το Πόιντερ (Pointer), το Μπόξερ (Boxer), το Μπουλ Τέρριερ (Bull Terrier), τον Ιρλανδό Λυκοθήρα (Irish Wolfhound), το Ντογκ Ντε Μπορντω (Dogue de Bordeaux) και το Μάστιφ των Πυρηναίων (Pyrenean Mastiff).
Το 1947 η φυλή του Ντόγκο Αρτζεντίνο είχε πια πάρει μορφή και ο γενότυπος και ο φαινότυπος της είχε σταθεροποιηθεί. Την ίδια χρονιά έγινε η πρώτη παρουσίαση της φυλής στο Hunter’s Club της πόλης του Μπουένος Άιρες.
Η δύναμή του, η επιμονή, η οξύτατη αίσθηση της όσφρησης και η ανδρεία του, το κάνουν το καλύτερο ανάμεσα στην αγέλη των σκύλων για να κυνηγήσουν αγριογούρουνα, πεκαρί (είδους γουρουνιού), πούμα και άλλων αρπακτικών και παρασίτων της γεωργίας και της κτηνοτροφίας που ζουν στις διάφορες περιοχές της Αργεντινής. Αυτή είναι η παραδοσιακή δραστηριότητα για την οποία ο Antonio Nores δημιούργησε αυτό την φυλή.
Το 1964 αναγνωρίστηκε από την FCA (Federacion Cinologica Argentina) και η Αγροτική Κοινότητα της Αργεντινής (Sociedad Rural Argentina), η οποία άνοιξε το γενεαλογικό βιβλίο για εγγραφές.
Μόλις το 1973, η φυλή Ντόγκο Αρτζεντίνο έγινε αποδεκτή από την FCI. Αυτό κατέστει δυνατό χάρη στο μεγάλο πάθος, το μοναδικό έργο και την προσπάθεια των Dr. Agustín Nores Martinez, αδελφού του Antonio Nores Martinez ιδρυτή της φυλής, αλλά και του FCA και του Dogo Argentino Club “Dr. Antonio Nores Martinez”.
Γενική Εμφάνιση: Πρόκειται για ένα αθλητικό σκυλί, μεσομορφικό, κανονικού τύπου, με αρμονικές αναλογίες. Καθώς έχει ισχυρούς μύες και είναι ευέλικτο, η εμφάνισή του δίνει την εντύπωση δύναμης, ενέργειας και αντοχής, που έρχεται σε αντίθεση με τη φιλικότητα και την ευγένεια της συμπεριφοράς του. Είναι ολόλευκο, και μπορεί να έχει ένα μόνο σκούρο σημείο στο κρανίο.
Σημαντικές αναλογίες: Μεσοκέφαλο, το ρύγχος πρέπει να έχει το ίδιο μήκος με το κρανίο. Το ύψος στο ακρώμιο πρέπει να είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από το ύψος στα καπούλια. Το βάθος του θώρακα πρέπει να αντιπροσωπεύει τουλάχιστον το 50% του ύψους στο ακρώμιο. Το μήκος του σώματος πρέπει να υπερβαίνει το ύψος στο ακρώμιο μόνο κατά 10% (στο ανώτατο όριο).
Συμπεριφορά και Ταμπεραμέντο: Θα πρέπει να είναι ήσυχο, να μη γαβγίζει στο ίχνος, με οξυμένη όσφρηση και εξαιρετικό χάρισμα, εκφραστικό, ευέλικτο, ισχυρό, ανθεκτικό και ιδιαίτερα γενναίο. Δεν πρέπει να είναι επιθετικό προς τους ανθρώπους, κάτι που θα πρέπει να παρατηρείται προσεκτικά. Πρέπει να σας αγαπά χωρίς όρους ή επιφυλάξεις.
Κεφάλι: Μεσοκέφαλο, το κεφάλι θα πρέπει να φαίνεται δυνατό και ισχυρό. Οι άξονες κρανίου και προσώπου είναι συγκλίνοντες.
Κρανίο: Συμπαγές, κυρτό από το προφίλ και από μπροστά, λόγω της διάρθρωσης των καλά ανεπτυγμένων μασητικών και αυχενικών μυών.
Ινίο: Ινιακή προεξοχή που δεν είναι ορατή λόγω των ισχυρών μυών του λαιμού που την κρύβουν εντελώς.
Στοπ (Ρινομετωπικό Κοίλωμα): Διαγράφεται αλλά δεν θα πρέπει να είναι βαθύ ή να έχει αιχμηρές ή/και απότομες γωνίες.
Περιοχή Προσώπου: Όσο μεγάλο και το κρανίο, η γραμμή που ενώνει τους δύο μετωπικούς τροχιακούς μυς (κόγχες ματιών) είναι σε ίση απόσταση από το ινίο και τη γναθική άρθρωση της άνω σιαγόνας.
Μύτη: Έντονα χρωματισμένη μαύρη. Πολύ ανοιχτά ρουθούνια.
Ρύγχος: Το ίδιο μήκος με το κρανίο, με κοίλη πάνω γραμμή.
Χείλη: Σφιχτά, ελεύθερα άκρα, χρωματισμένα μαύρα, ποτέ κρεμασμένα.
Γνάθοι & Δόντια: Σιαγόνες σε σωστή θέση, καλά ανεπτυγμένες και ισχυρές, χωρίς προγναθισμό ή υπογναθισμό, με υγιή δόντια, μεγάλα και με κανονική ενσωμάτωση. Συνίσταται πλήρης οδοντοφυΐα. Ψαλιδωτό δάγκωμα. Το δάγκωμα σε σχήμα λαβίδας είναι επίσης αποδεκτό.
Παρειές: Μεγάλα μάγουλα που διαγράφονται και που καλύπτονται από ισχυρό δέρμα, χωρίς πτυχώσεις. Καλά ανεπτυγμένοι μασητήρες.
Μάτια: Μεσαίου μεγέθους, αμυγδαλωτά, σκούρα καστανά ή χρωματιστά, καπάκια κατά προτίμηση με μαύρο χρωματισμό. Υπομετωπική θέση, με μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, έκφραση ζωηρή και έξυπνη, αλλά ταυτόχρονα αξιοπρόσεκτα σταθερή.
Αυτιά: Τοποθετημένα ψηλά, πλάγια, με αρκετή απόσταση μεταξύ τους λόγω του πλάτους του κρανίου. Από λειτουργικής άποψης, θα πρέπει να περικοπούν και να σταθούν όρθια, σε τριγωνικό σχήμα και με μήκος που δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 50% του εμπρόσθιου άκρου του πτερύγιου του φυσικού αυτιού. Χωρίς να περικοπεί, είναι μεσαίου μήκους, πλατιά, παχιά, επίπεδα και στρογγυλεμένα στην άκρη. Καλύπτονται με απαλό τρίχωμα που είναι ελαφρώς κοντύτερο από ότι στο υπόλοιπο σώμα. Μπορούν να έχουν μικρές κηλίδες, χωρίς να υπάρξει ποινή. Στη φυσική τους θέση κρέμονται, καλύπτοντας το πίσω μέρος των μάγουλων. Όταν ο σκύλος είναι σε εγρήγορση μπορεί να σταθούν ημιόρθια.
Λαιμός: Παχύς, τοξωτός, το δέρμα του λαιμού είναι πολύ παχύ, διαμορφώνει ομαλές πτυχώσεις χωρίς να σχηματίζει προγούλι. Η ελαστικότητα του δέρματος οφείλεται στο ότι ο κυτταρικός ιστός είναι πολύ χαλαρός.
Σώμα: Ορθογώνιο. Το μήκος του σώματος (μετρημένο από τον ώμο ως τους γλουτούς) μπορεί να υπερβαίνει το ύψος στο ακρώμιο μόνο κατά 10%.
Άνω Γραμμή: Υψηλότερη στο ακρώμιο, κατεβαίνει προς τα καπούλια. Τα ενήλικα σκυλιά έχουν ένα μεσαίο αυλάκι κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης που προκαλείται από τους έντονα διαγραφόμενους μύες της σπονδυλικής στήλης. Κοιτώντας από το πλάι δεν πρέπει να έχει καμία καχεξία.
Ακρώμιο: Ισχυρό, σαφώς διαγραφόμενο και ψηλό.
Ράχη: Πολύ ισχυρή, με σαφώς διαγραφόμενους μύες.
Λαγόνια (Οσφύς): Κοντά, ευρεία, πολύ μυώδη. Καπούλια ευρεία και ισχυρά, με μέτρια κλίση.
Στήθος: Το Ντόγκο Αρτζεντίνο διαθέτει ευρύ και βαθύ στήθος. Βλέποντας το από μπροστά και προφίλ, το στέρνο πρέπει να φτάνει μέχρι το επίπεδο των αγκώνων, δίνοντας έτσι μέγιστη ικανότητα αναπνοής. Ο θώρακας είναι μακρύς με μετρίως κυρτά πλευρά.
Κάτω γραμμή: Σηκώνεται λίγο στην κάτω γραμμή του θώρακα, δεν τραβιέται μέσα ποτέ, ισχυρή και με καλή μυϊκή ένταση.
Ουρά: Μακριά, να μην υπερβαίνει την άρθρωση του ταρσού, με μέσο πάχος. Σε κατάσταση ηρεμίας κρέμεται φυσικά, σε κίνηση σηκώνεται σχηματίζοντας τόξο με έντονη καμπύλη.
Εμπρόσθια Άκρα: Σκέλη ίσια, κάθετα, με κοντά και σφιχτά δάχτυλα.
Ώμοι: Χαλαροί, με μεγάλη μυϊκή ανάπτυξη χωρίς υπερβολές.
Άνω βραχίονας: Το ίδιο μήκος με τον ώμο. Σωστή κλίση.
Αγκώνες: Στιβαροί, που καλύπτονται με παχύτερο και πιο ελαστικό δέρμα, χωρίς ρυτίδες ή πτυχώσεις. Φυσικά τοποθετημένοι στη στερνική χώρα.
Αντιβράχιο: Εξίσου μακρύ με τον άνω βραχίονα, κάθετο προς το έδαφος, ίσιο με ισχυρά οστά και μύες.
Άρθρωση του καρπού: Ευρεία και σε αντιστοιχία με το αντιβράχιο, χωρίς προεξοχές οστών ή πτυχώσεις του δέρματος.
Μετακάρπιο: Μάλλον επίπεδο, και χωρίς κόκαλα. Από το πλάι φαίνεται ελαφρά κλίση, χωρίς υπερβολή.
Μπροστινά πέλματα: Με κοντά και σφιχτά συνδεδεμένα δάχτυλα. Με ισχυρές, παχιές και ανθεκτικές πατούσες, κατά προτίμηση σε μαύρο χρωματισμό.
Οπίσθια Άκρα: Πολύ μυώδη, με κοντά μετατάρσια και σφιχτή σύνδεση των ποδιών, χωρίς ψευδοδάκτυλα. Μέτρια γωνίωση.
Άνω μηρός: Καλές αναλογίες, με ορατούς και καλά ανεπτυγμένους μύες.
Μηροκνήμιο: Καλή γωνίωση.
Κάτω μηρός: Ελαφρώς μικρότερος από τον άνω μηρό, ισχυρός και μυώδης.
Άρθρωση του ταρσού: Το τμήμα ταρσού-μετατάρσιου είναι κοντό, δυνατό και σταθερό, εξασφαλίζοντας την ισχυρή πρόωση των πίσω άκρων. Ο ταρσός είναι ισχυρός, με πολύ έντονο κότσι. Οι ταρσοί είναι ισχυροί, σχεδόν κυλινδρικοί και κάθετοι, χωρίς ψευδοδάκτυλα.
Οπίσθια πέλματα: Παρόμοια με τα μπροστινά, αν και κάπως μικρότερα και λίγο μακρύτερα, διατηρώντας τα ίδια χαρακτηριστικά.
Διασκελισμός και Κίνηση: Ευέλικτο το Ντόγκο Αρτζεντίνο και σταθερό. Με αισθητή τροποποίηση όταν δείχνει ενδιαφέρον για κάτι, αλλαγή όταν μπαίνει σε κατάσταση επιφυλακής και ανταπόκριση με γρήγορα αντανακλαστικά, που είναι χαρακτηριστικά για αυτήν την φυλή. Ήρεμο κατά το περπάτημα. Εκτεταμένο τρέξιμο, με καλή μπροστινή κίνηση και ισχυρή πίσω πρόωση. Στον καλπασμό, ο σκύλος δείχνει όλη την ενέργειά του, εμφανίζοντας την πλήρη ισχύ του. Η κίνηση είναι ευέλικτη και σταθερή όταν περπατά, τρέχει ή καλπάζει. Θα πρέπει να είναι αρμονική και ισορροπημένη δείχνοντας στιβαρή κατασκευή σώματος. Ο νωθρός ρυθμός δεν είναι αποδεκτός και θεωρείται σοβαρό ελάττωμα.
Δέρμα: Ομοιογενές, παχύ αλλά ελαστικό. Ο ημιχαλαρός υποδόριος ιστός είναι ελαστικός, χωρίς ζαρώματα, εκτός από το λαιμό, όπου ο υποδόριος ιστός είναι πιο χαλαρός. Προτιμώνται χείλη και βλέφαρα σε μαύρο χρώμα. Η μαύρη χρώση του δέρματος δεν τιμωρείται.
Τρίχωμα: Ομοιόμορφο, κοντό, λείο, με μέσο μήκος από 1,5 έως 2 cm. Η πυκνότητα και το πάχος ποικίλουν ανάλογα με το κλίμα.
Χρώμα: Πλήρως λευκό. Μόνο ένα μαύρο ή σκουρόχρωμο μπάλωμα στο κρανίο είναι αποδεκτό, αλλά που μπορεί επίσης να βρίσκεται στο αυτί ή γύρω από ένα μάτι. Το μέγεθος της κηλίδας θα πρέπει να αναλογεί με το μέγεθος της κεφαλής, και να μην υπερβαίνει το 10% αυτής. Συγκρίνοντας δύο σκυλιά ίδιας ποιότητας, τα λευκά θα πρέπει να προτιμώνται.
Ύψος στο ακρώμιο: Αρσενικά: 60 – 68 cm. Θηλυκά: 60 – 65 cm. Ιδανικό ύψος: Αρσενικά: 64 – 65 cm. Θηλυκά: 62 – 64 cm.
Βάρος(Περίπου): Αρσενικά: 40 – 45 κιλά. Θηλυκά: 40 – 43 κιλά.
Σφάλματα: Οποιαδήποτε απόκλιση από τα προαναφερθέντα σημεία πρέπει να θεωρηθεί ελάττωμα και η σοβαρότητα με την οποία το ελάττωμα αυτό θα πρέπει να αξιολογηθεί, πρέπει να αναλογεί ακριβώς με το βαθμό του και τις επιπτώσεις τους στην υγεία και την ευημερία του σκύλου, καθώς και την ικανότητά του να εκτελέσει τα συνηθισμένα του έργα.
Σοβαρά Ελαττώματα
- Έλλειψη οστικής και μυϊκής ανάπτυξης (αδυναμία).
- Μύτη μερικώς χρωματισμένη σε ενήλικες
- Μικρά, αδύναμα ή ανθυγιεινά δόντια.
- Εντρόπιο, εκτρόπιο.
- Μάτια στρογγυλής εμφάνισης λόγω του σχήματος των βλεφάρων, διογκωμένα μάτια, ανοιχτόχρωμα ή κίτρινα.
- Βαρελοειδές στήθος.
- Επικλινές στήθος. Επίπεδα πλευρά.
- Έλλειψη βάθους του θώρακα, η οποία δεν φθάνει το επίπεδο των αγκώνων.
- Έλλειψη γωνίωσης στα άκρα.
- Καπούλια ψηλότερα από το ακρώμιο.
- Άργή κίνηση (βηματισμός).
- Τα αρσενικά και τα θηλυκά των οποίων το βάρος δεν συμμορφώνεται με το επίσημο έγκυρο πρότυπο και είναι δυσανάλογο με το μέγεθος του σκύλου.
Ελαττώματα για Αποκλεισμό
- Επιθετικό ή υπερβολικά ντροπαλό.
- Κάθε σκυλί που παρουσιάζει σαφείς σωματικές ή συμπεριφορικές ανωμαλίες θα πρέπει να αποκλείεται.
- Προγναθισμός ή υπογναθισμός.
- Κώφωση.
- Έλλειψη τύπου.
- Μακρύ τρίχωμα.
- Πλήρης έλλειψη μελάγχρωσης της μύτης σε σκύλους ηλικίας 2 ετών και άνω.
- Καφέ μύτη.
- Κρεμασμένα χείλη.
- Κηλίδες στο τρίχωμα του σώματος.
- Περισσότερες από μία κηλίδες στο κεφάλι.
- Ύψος πάνω ή κάτω από τα όρια που καθορίζονται στο πρότυπο.
- Μάτια διαφορετικών χρωμάτων ή μπλε.
- Έλλειψη σεξουαλικού διμορφισμού.
Σημείωση: Τα αρσενικά ζώα θα πρέπει να έχουν δύο εμφανώς φυσιολογικούς όρχεις, πλήρως κατεβασμένους στο όσχεο. Μόνο λειτουργικοί, κλινικά υγιείς σκύλοι και με τυπική μορφολογία βάση του προτύπου της φυλής θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στην εκτροφή.
