Ομάδα 2: Πίντσερ και Σνάουτσερ, Μολοσσοειδή, Ελβετικοί Ορεινοί και Βοοφύλακες
Υποομάδα: Τομέας 2.1 Μολοσσοειδή, Μάστιφ
Χώρα προέλευσης: Ιταλία
Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) 192
Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 27/11/1989
Χρησιμότητα: Προστασία και φύλαξη χώρου
Το Μαστίνο Ναπολετάνο είναι ένας σκύλος που με κάθε του εμφάνιση “εκπέμπει” δύναμη, θάρρος αλλά ταυτόχρονα τρυφερότητα και αφοσίωση.
To Mastino Napoletano είναι ένας περήφανος, αξιοπρεπής και σοβαρός σκύλος, έτσι όπως πρέπει να είναι ένας σκύλος φύλακας. Ένας μολοσσός βγαλμένος από την αρχαιότητα, με καρδιά Ρωμαίου λεγεωνάριου, αφοσιωμένου στην οικογένεια του και τους αγαπημένους του.
Ιστορία του Μαστίνο Ναπολετάνο (Neapolitan Mastiff)
Το Mastino Napoletano (Μαστίνο Ναπολετάνο) είναι μια φυλή που “αναδημιουργήθηκε” τη δεκαετία του ’40 από τον Piero Scanziani (ζωγράφος, συγγραφέας) και άλλους “εραστές” του Mastinο. Ο Scanziani συνάντησε τυχαία τη φυλή στις περιοχές του Βεζούβιου όταν ήταν στο χείλος της εξαφάνισης. Εκεί θα μάθαινε για έναν τύπο σκύλου με ιστορία 4000 ετών, με ρίζες στην Μεσοποταμία και την γη των Σουμερίων.
Το Mastino παραμένει και ένας τέλειος φύλακας. Πολλές φορές φαίνεται οκνηρό. Αυτό είναι λάθος, γιατί όταν το “καθήκον” το καλεί αληθινά, ενεργεί πάντα με τη δική του κρίση και με το πολύ καλά δοκιμασμένο ένστικτο του.
Ακόμα πως οι ρίζες του φτάνουν και στο μακρινό Θιβέτ. Εκεί συναντάμε την αρχαιότερη ράτσα σκύλων της Μέσης Ανατολής, το Μάστιφ του Θιβέτ (Tibetan Mastiff), που μέχρι και σήμερα έχει διατηρήσει την αρχική του μορφή σύμφωνα με δείγματα που στολίζουν τα κεντήματα των αρχαίων μοναχών του Θιβέτ. Αυτός ο σκύλος είναι ο πρόγονος όλων των Ευρωπαϊκών μολοσσοειδών σκύλων που έφτασαν στην Ευρώπη με τις μετακινήσεις των Ασιατικών λαών τον 5ο αιώνα.
Το Μαστίνο στην Ρώμη
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, το Mastino Napoletano χρησιμοποιήθηκε από τους Ρωμαίους στους πολέμους (Canis Pugnaces), αργότερα ως κυνηγός των ελαφιών και του άγριου κάπρου, και σαν μαχητής άγριων ζώων στο τσίρκο και στους χώρους της αρένας, αλλά πάντα παρέμενε πιστό στην κληρονομιά του με ένα έμφυτο ταλέντο ως σκυλί φύλαξης ειδικά στις ρωμαϊκές βίλες της Campania.
Στα Ρωμαϊκά ανάγλυφα, αγάλματα, κεραμικά παρουσιάζονται με λεπτομέρεια οι Ρωμαϊκοί Μολοσσοί, οι οποίοι έχουν πολλά κοινά με το σημερινό Mastino.
Ακόμα και μετά από την πτώση των Ρωμαίων, το Mastino ήταν ο σκύλος των χασάπηδων του Μεσαίωνα, γιατί το χρησιμοποιούσαν για να πιάνουν τα βόδια που ξέφευγαν. Ο Mario Querci, πριν γίνει διάσημος εκτροφέας των Mastinο αναφέρει ότι του έκαναν εντύπωση, δυο μεγάλοι, γκρίζοι σκύλοι, δυσκίνητοι στο βάδισμα, χρησιμοποιούμενοι από το δημόσιο σφαγείο του Prato το 1930 για να ακινητοποιούν ευέξαπτες αγελάδες ή νεογέννητα μοσχάρια, πιάνοντας τα από τα αυτιά με τα δόντια τους. Υπάρχει και μια χαρακτική του 18ου αιώνα που απεικονίζει αυτή τη μοναδική σκηνή.
Αναβίωση του Μαστίνο Ναπολετάνο
Η πρώτη εμφάνιση της φυλής ήταν στην πρώτη επίσημη έκθεση της Νάπολης τον Οκτώβριο του 1946 με 6 σπάνια και επιβλητικά δείγματα.
Τον Μάιο του 1949 στο εξώφυλλο του Ιταλικού περιοδικού “Cani di tutte le razze”, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το κεφάλι ενός Mastino Napoletano, πολλοί λάτρεις των σκύλων δέχτηκαν ένα “σοκ” βλέποντας το επιβλητικό και “υπεροπτικό”, γεμάτο ζάρες πρόσωπο του και το πλατύ κρανίο με τα πολύ κοντά κομμένα αυτιά.
Το Mastino Napoletano είναι μια φυλή επιφυλακτική με τους ξένους αλλά είναι ανεκτική με τους φίλους και τους γνωστούς του ιδιοκτήτη και της οικογένειας. Ο χαρακτήρας πρέπει να είναι “σταθερός” και γεμάτος αυτοπεποίθηση, πιστός, θαρραλέος, άγρυπνος, και ευφυής με έναν αέρα “αυτοκρατορικό” και μη επιθετικό.
To Mastino Napoletano είναι ένας περήφανος, αξιοπρεπής και σοβαρός σκύλος, έτσι όπως πρέπει να είναι ένας σκύλος φύλακας.
Ύψος: 65-75 cm αρσενικά και 60-68 cm θηλυκά
Βάρος: 60-70 kg αρσενικά και 50-60 kg θηλυκά
Μεγάλο, βαρύ και ογκώδες σκυλί, του οποίου μήκος του σώματος υπερβαίνει το ύψος κατά 10%. Η αναλογία κρανίο-ρύγχος είναι 2 έως 1.
Το δέρμα του έχει πλούσιο και χαλαρό συνδετικό ιστό κυρίως στο κεφάλι και στο λαιμό που σχηματίζει ζάρες. Το τρίχωμα του είναι πολύ κοντό, “υαλώδες”, συνήθως στο μολυβί χρώμα και λιγότερο στο μαύρο, χωρίς να αποκλείονται από το πρότυπο το πυρόξανθο, το “μαονί” ή οι τιγροειδείς σχηματισμοί στα παραπάνω χρώματα.
Το βάδισμα του είναι χαρακτηριστικό και δυσκίνητο και αναφέρεται σαν “το βάδισμα της αρκούδας”.
Μαστίνο Ναπολετάνο – Χαρακτήρας και Συμπεριφορά
Αν το Μαστίνο Ναπολετάνο ανατραφεί και κοινωνικοποιηθεί σωστά αποτελεί ένα καταπληκτικό σύντροφο, ακόμα και για το αστικό περιβάλλον και την ζωή στην πόλη.
Κάποιος που δεν έχει εμπειρία με την συγκεκριμένη φυλή ή ίδιου τύπου φυλές δεν προτείνεται να προχωρήσει στην απόκτηση ενός τέτοιου σκύλου. Τουλάχιστον όχι χωρίς να γνωρίσει και να μάθει αρκετά για την ιστορία και τον χαρακτήρα αυτής της φυλής.
Το Mastino παραμένει και ένας τέλειος φύλακας. Πολλές φορές φαίνεται οκνηρό. Αυτό είναι λάθος, γιατί όταν το “καθήκον” το καλεί αληθινά, ενεργεί πάντα με τη δική του κρίση και με το πολύ καλά δοκιμασμένο ένστικτο του.
Μαστίνο και υπερτυπισμός
Μια φυλή με πολύ μεγάλη ιστορία, πολλούς πραγματικούς φίλους και ένας σκύλος που δεν περνά απαρατήρητος. Δυστυχώς η φυλή είναι ένα από τα θύματα του υπερτυπισμού και του ανθρώπινου εγωισμού και ματαιοδοξίας. Η αναζήτηση και η αναπαραγωγή ακραίων δειγμάτων σε όγκο, μέγεθος κρανίου, παραπανίσιου δέρματος και πολλά άλλα, έχει δημιουργήσει μια εικόνα “αναπηρίας” για την φυλή που σίγουρα δεν της αξίζει.
Πολλές φορές αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την συχνή εμφάνιση κάποιων ιατρικών προβλημάτων. Η δυσπλασία ισχίων, το εκτρόπιο, το εντρόπιο, η δυσπλασία αγκώνα, η σμηγματαδενίτιδα, η προοδευτική ατροφία του αμφιβληστροειδούς,ο υποθυρεοειδισμός και η μυοκαρδιοπάθεια είναι κάποια από αυτά.
Οι πραγματικοί φίλοι όμως του Mastino Napoletano προσπαθούν να διατηρήσουν την φυλή και τα χαρακτηριστικά της μέσα από δείγματα υγιή, με “μέτρο” και τύπο, όπως αρμόζει στο Μαστίνο Ναπολετάνο.
