Οι περισσότεροι νομίζουν πως κάτι έχει κολλήσει στο λαιμό του σκύλου τους, κάποιο κόκαλο, κάποιο χορτάρι και προσπαθούν να το δουν και να το βγάλουν προκαλώντας, χωρίς να το ξέρουν, μεγαλύτερη δυσφορία και ταλαιπωρία στο ζώο.
Βήχας κυνοκομείου – Πρόκειται όμως για το μια ασθένεια η οποία δεν είναι τόσο επικίνδυνη για τη ζωή του σκύλου στα πρώτα της στάδια και μόνο μέσω επιπλοκών να καταλήξει σε πνευμονία όπου και να απειληθεί άμεσα η ζωή του σκύλου, συνήθως σε νεαρά ή γέρικα σκυλιά.
Τι είναι ο βήχας κυνοκομείου;
Η λοιμώδης τραχειοβρογχίτιδα ή αλλιώς βήχας κυνοκομείου (kennel cough) είναι μία πολύ μεταδοτική νόσος του αναπνευστικού συστήματος του σκύλου. Η μετάδοσή της μπορεί να γίνει με την επαφή των ζώων και των εκκρίσεών τους, μέσω του αέρα ή ακόμα και μέσω αντικειμένων. Μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν τα σκυλιά που ζουν σε ομάδες ( κυνοκομεία, πανσιόν, κυνοτροφεία, κ.α.) και τα καταλύματα τους είναι υγρά και κρύα, αλλά και σε μέρη που συγκεντρώνονται πολλά σκυλιά έστω και για λίγο (πάρκα, πλατείες, εκθέσεις σκύλων, κ.α.).
Είναι μια ασθένεια που προκαλείται από πολλούς παράγοντες, τόσο μικρόβια όσο και ιούς. Συνήθως απομονώνονται ο ιός της παραγρίπης, αδενοιοί, ρεοιοί και από μικρόβια τα πιο συχνά είναι η Bordetella spp. και το Mycoplasma spp.
Ποια είναι τα συμπτώματα της λοιμώδους τραχειοβρογχίτιδας στο σκύλο;
Το συνηθέστερο σύμπτωμα της λοιμώδους τραχειοβρογχίτιδας είναι ο βήχας που εμφανίζεται 3-10 ημέρες μετά τη μόλυνση του σκύλου και μπορεί να είναι από ήπιος έως πολύ έντονος. Τα συμπτώματα στην περίπτωση των ιών κρατούν λιγότερο από 6 μέρες ενώ στην περίπτωση των βακτηρίων γύρω στις 10. Όταν όμως συνδυαστούν και οι ιοί και μικρόβια , όπως συμβαίνει συνήθως, τα συμπτώματα διαρκούν περισσότερο 14-20 μέρες, και έχουν πιο μεγάλη σοβαρότητα. Ο σκύλος που έχει προσβληθεί βήχει περισσότερο όταν παίζει, τρέχει ή ενθουσιάζεται. Ο βήχας του κυνοκομείου συχνά μας δίνει την εντύπωση ότι κάτι έχει σταθεί στο λαιμό του σκύλου. Μετά από ένα επεισόδιο βήχα ο σκύλος μοιάζει σαν να προσπαθεί να κάνει εμετό, και βγάζει υδαρείς προς λευκές εκκρίσεις (σαν βλέννες, φλέματα).
Η τραχειοβρογχίτιδα είναι μια ασθένεια με μεγάλη μεταδοτικότητα και πιστεύεται ότι η πλειοψηφία των σκύλων θα νοσήσει από αυτή κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται από 2 ως 14 μέρες μετά την επαφή με τους αιτιολογικούς παράγοντες.
Ο βήχας κυνοκομείου δεν είναι μια ιδιαίτερα επικίνδυνη νόσος και συνήθως αυτοπεριορίζεται μετά από μερικές ημέρες
Σπάνια ο σκύλος μπορεί να παρουσιάσει έκκριμα από τη μύτη ή και τα μάτια του, πυρετό, ανορεξία και κατάπτωση. Ο βήχας κυνοκομείου είναι συνήθως μια ήπια ασθένεια. Σκύλοι που κάνουν πυρετό ή η ασθένεια προχωράει σε πνευμονία χάνουν την όρεξη τους , είναι ληθαργικά και παρουσιάζουν δυσκολίες στην αναπνοή. Αυτά τα σκυλιά χρειάζονται άμεση κτηνιατρική φροντίδα και πιθανόν νοσηλεία σε κλινική.
Διάγνωση για το kennel cough ή βήχα του κυνοκομείου
Η διάγνωση του βήχα του κυνοκομείου (λοιμώδους τραχειοβρογχίτιδας στο σκύλο) βασίζεται στα ευρήματα από το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Μπορεί να γίνει καλλιέργεια από το ρινικό έκκριμα για να ταυτοποιηθούν τα βακτήρια και να επιλεγεί το κατάλληλο αντιβιοτικό. Επιπλέον, ενδέχεται να χρειαστούν αιματολογικές εξετάσεις, ακτινογραφίες θώρακος και άλλες αν η νόσος έχει εξελιχθεί.
Συνήθως, η τραχειοβρογχίτιδα αυτοπεριορίζεται μόλις ολοκληρώσει “τον κύκλο της” (σε 15-20 μέρες) χωρίς την χορήγηση φαρμάκων. Στις απλές περιπτώσεις, όμως, μπορούν να χορηγηθούν αντιβηχικά και αντιβιοτικά για μερικές μέρες. Όπου κρίνεται απαραίτητο από τον κτηνίατρο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν βρογχοδιασταλτικά, βλεννολυτικά και αντιφλεγμονώδη. Σε πιο βαριές περιπτώσεις , που έχουμε και πυρετό, χορηγούνται και αντιπυρετικά μαζί με τα αντιβιοτικά καθώς και υποστηρικτική θεραπεία εάν το ζώο δεν τρώει και σε ακόμα πιο βαριές περιπτώσεις τη νοσηλεία του ζώου σε κλωβό οξυγόνου όταν έχει μετατραπεί σε πνευμονία.
Κίνδυνος για τον άνθρωπο δεν υπάρχει αλλά σε άτομα με μειωμένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως είναι τα μικρά παιδιά ή οι υπερήλικες, μπορεί να παρατηρηθεί κάποια μόλυνση από Bordetella
Τι να κάνετε για τον βήχα του κυνοκομείου
Για να περιοριστεί ο περαιτέρω ερεθισμός της αναπνευστικής οδού και να επιταχυνθεί η ανάρρωσή του σκύλου συνίσταται να μη φορά περιλαίμιο, να μην κουράζεται, να τρώει κανονικά και να πίνει νερό, να μη γαβγίζει και είναι είναι σε καθαρό και στεγνό περιβάλλον.
Για την πρόληψη της νόσου kennel cough ή βήχας κυνοκομείου υπάρχει η δυνατότητα εμβολιασμού έναντι πολλών από τους μικροοργανισμούς που θεωρούνται υπεύθυνοι για την πρόκληση της λοιμώδους τραχειοβρογχίτιδας. Είναι δυο τύπων το ένα σε ενέσιμη μορφή και το άλλο σε σταγόνες που ρίχνονται στην μύτη του ζώου. Το ενέσιμο εμβόλιο πρέπει να γίνουν 2 εμβολιασμοί στην αρχή για να παράγει αντισώματα ενώ το ενδορινικό αρκεί μια ενστάλαξη για να παράγει τοπικά αντισώματα τοπικά όμως , σε μερικές μέρες. Πέρα από τον εμβολιασμό υπάρχουν και άλλες προφυλάξεις που μπορούμε να πάρουμε. Αυτές περιλαμβάνουν τις καλές συνθήκες υγιεινής στους χώρους που ζουν οι σκύλοι , την αποφυγή ρευμάτων αέρα και υγρασίας στους χώρους που κοιμούνται. Επίσης η καλή διατροφή του σκύλου , η αποφυγή του στρες και γενικά η καλή κατάσταση της υγείας του σκύλου μειώνουν τις πιθανότητες να κολλήσει την ασθένεια.
Κίνδυνος για τον άνθρωπο δεν υπάρχει αλλά σε άτομα με μειωμένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως είναι τα μικρά παιδιά ή οι υπερήλικες, μπορεί να παρατηρηθεί κάποια μόλυνση από Bordetella.
Συμπέρασμα για το Kennel Cough σαν ασθένεια στο σκύλο
Ο βήχας κυνοκομείου ή λοιμώδης τραχειοβρογχίτιδα του σκύλου, είναι μια νόσος, λοιπόν, που δεν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη και συνήθως αυτοπεριορίζεται μετά από μερικές ημέρες. Δεν πρέπει να πανικοβάλλεται ο ιδιοκτήτης, αλλά δε θα πρέπει και να αμελεί την φροντίδα του σκύλου του. Επίσης, να σημειώσουμε ότι ένα σκυλάκι που βήχει επίμονα δεν έχει απαραίτητα λοιμώδη τραχειοβρογχίτιδα. Ορισμένες καρδιοπάθειες, η είσοδος ξένων σωμάτων στην αναπνευστική οδό, η διροφιλαρίωση, η σύμπτωση των τοιχωμάτων της τραχείας και άλλα λοιμώδη ή νεοπλασματικά νοσήματα του αναπνευστικού είναι δυνατόν να εκδηλωθούν με παρόμοια συμπτώματα.
Καλό είναι να συμβουλευόμαστε πάντα τον κτηνίατρο μας αν κάτι μας ανησυχεί με το ζωάκι μας και ποτέ να μη χορηγούμε σε αυτό φάρμακα με δική μας πρωτοβουλία.
