Ομάδα 5: Σπιτς και πρωτόγονες φυλές
Υποομάδα: 5 Ασιατικά Σπιτς και σχετικές φυλές
Χώρα προέλευσης: Ιαπωνία
Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) 255
Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 13/03/2001
Χρησιμότητα: Σκύλος συντροφιάς
Χωρίς εξετάσεις εργασίας
Το Ακίτα πιστεύεται ότι βρίσκει τις ρίζες του στην περιοχή Odate, της επαρχίας Akita, στο Ιαπωνικό νησί Honshu. Ο σκύλος αρχικά είχε το όνομα Odate Dog. Παραστάσεις σε πήλινα αγγεία που έχουν βρεθεί σε ανασκαφές στην περιοχή δείχνουν σκύλους με όρθια αυτιά και κουλουριαστές ουρές παρόμοια με πολλές σημερινές ιαπωνικές φυλές.
Με την αύξηση του εμπορίου, κατά τα 1800, Ευρωπαίοι έμποροι έφεραν πολλές φυλές σκύλων στην Ιαπωνία. Αυτές οι Ευρωπαϊκές φυλές σκύλων διασταυρώθηκαν με σκύλους Matagi (Matagi Inu, σκύλοι κυνηγιού) και μακρύτριχους σκύλους Karafuto. Τα Ακίτα με μακρύ μανδύα λέγεται πως κατάγονται από αυτές τις διασταυρώσεις των σκύλων Karafuto.
Οι κυνομαχίες ήταν, όχι μόνο δημοφιλείς, αλλά το πιο αγαπητό δημόσιο θέαμα και οι Ιάπωνες άρχισαν να διασταυρώνουν σκύλους Matagi με Μάστιφφ, Αγίου Βερνάρδου και άλλες τύπου Μάστιφφ φυλές. Αποτέλεσμα αυτών των διασταυρώσεων ήταν σκυλιά μεγαλύτερα σε μέγεθος και δύναμη, αλλά διαφορετικού τύπου από τα σκυλιά που υπήρχαν (Kairyo ken, ο βελτιωμένος σκύλος και Shin Akita, το νέο Ακίτα ). Πολλά από αυτά είχαν πολλές ρυτίδες, ημιανορθωμένα αυτιά, μεγάλο μέγεθος, μεγάλο και φαρδύ κρανίο και χαλαρές ουρές. Ο κίνδυνος να χαθούν τα χαρακτηριστικά των ιαπωνικών σκύλων ήταν ορατός.
Μετά τα 1907, όπου και η Ιαπωνία απαγόρευσε τις κυνομαχίες, το Ακίτα πάλι κινδύνευσε με εξαφάνιση αφού οι κυνομάχοι άφησαν τα σκυλιά τους αδέσποτα και να πεθάνουν από πείνα, με αποτέλεσμα να χαθεί ένας μεγάλος αριθμός αξιόλογων σκύλων. Άλλο ένα χτύπημα στην φυλή αποτέλεσε και ένα ξέσπασμα της λύσσας την ίδια περίοδο, δίνοντας ένα μεγάλο πλήγμα στη φυλή. Έτσι ξεκίνησε μια προσπάθεια για την διάσωση και την διατήρηση του πρωτόγονου ιαπωνικού σκύλου με την ίδρυση δυο σημαντικών οργανισμών που ανέλαβαν αυτό το καθήκον, ο ΑΚΙΗΟ το 1927 στην Odate και ο NIPPO το 1928 στο Τόκιο. Για να βοηθήσει αυτό τον σκοπό, η Ιαπωνική κυβέρνηση, το 1931 δίνει επίσημα το όνομα Ακίτα στην φυλή και το ανακηρύσσει «Εθνικό θησαυρό».
Η διάσημη εκπαιδευτικός και συγγραφέας, Helen Keller φέρεται να φέρνει το πρώτο Akita στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1937.
Η προσπάθεια αναβίωσης της φυλής σταματάει με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η φυλή κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Κατά τη διάρκεια του πολέμου διατάχθηκε από την αστυνομία να κατασχεθούν, ως πηγή τροφής και γούνας, όλα τα σκυλιά εκτός από τους Γερμανικούς Ποιμενικούς, που χρησιμοποιούνταν για στρατιωτικούς σκοπούς. Γι αυτό το λόγο πολλοί κυνόφιλοι και λάτρεις της φυλής, προσπαθώντας να κρατήσουν στην κατοχή τους σκυλιά, διασταύρωναν τα Ακίτα τους με Γερμανικούς Ποιμενικούς.
Μετά το τέλος του πολέμου η δημοτικότητα των Ακίτα κερδίζει έδαφος στις Η.Π.Α. όπου στρατιώτες φέρνουν μαζί τους πολλά δείγματα της φυλής από την Ιαπωνία. Με αυτό τον τρόπο, φτάσαμε να υπάρχουν πολλές και έντονες διαφορές ανάμεσα στο Ιαπωνικό και το Αμερικάνικο Ακίτα. Το 1996 στο Τόκιο, κατά τη διάρκεια του 1ου Παγκόσμιου Συνεδρίου για το Ακίτα, αποφασίστηκε να θεωρούνται πλέον δυο διαφορετικές φυλές. Το 1998 στη Γερμανία, στο 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο , το Αμερικάνικο Ακίτα πήρε το όνομα «Μεγάλος Ιαπωνικός Σκύλος».
Γενική Εμφάνιση: Μεγάλου μεγέθους σκύλος, ρωμαλέος, καλά ισορροπημένος και με πολλή μάζα. Έντονα δευτερεύοντα φυλετικά χαρακτηριστικά, εμφάνιση αριστοκρατική, ευγενική και μεγαλοπρεπής μέσα όμως από απλότητα . Ισχυρή δομή.
Σημαντικές Αναλογίες: Η αναλογία του ύψους στο ακρώμιο ως προς το μήκος του σώματος (από το σημείο των ώμων μέχρι το σημείο του γλουτού) είναι 10: 11, τα θηλυκά έχουν το μήκος σώματος ελαφρώς μακρύτερο από τα αρσενικά.
Συμπεριφορά και Ταμπεραμέντο: Πιστό, υπάκουο και δεκτικό.
Κρανίο: Το μέγεθος του κρανίου είναι ανάλογο με το σώμα. Το μέτωπο είναι ευρύ , με διακριτή κρανιομετωπική αύλακα στο μέσο . Όχι ρυτίδες. Στοπ διακριτό.
Μύτη: Μεγάλη και μαύρη. Ελαφρά και διάχυτη έλλειψη της χρωστικής ουσίας αποδεκτή μόνο σε άσπρα σκυλιά, αλλά η μαύρη μύτη είναι πάντα προτιμότερη.
Ρύγχος: Μετρίου μήκους , δυνατό και με ευρεία βάση, ομαλά συγκλίνων προς το ακρορρίνιο αλλά όχι πολύ μυτερό . Ρινική γέφυρα ευθεία.
Γνάθοι και Δόντια: Δόντια ισχυρά με ψαλιδωτό δάγκωμα.
Χείλη: Σφιχτά.
Μάγουλα: Μέτρια ανεπτυγμένα.
Μάτια: Σχετικά μικρά, σχεδόν τριγωνικού σχήματος λόγω της ανόρθωσης της εξωτερικής γωνίας των ματιών, τοποθετημένα σε μέτρια απόσταση μεταξύ τους , χρώμα σκούρο καφέ: όσο πιο σκούρο, τόσο το καλύτερο.
Αυτιά: Σχετικά μικρά, παχιά , τριγωνικά με ελαφρώς στρογγυλεμένες άκρες, σε μέτρια απόσταση μεταξύ τους , όρθια με κλίση προς τα εμπρός.
Λαιμός: Παχύς και μυώδης, χωρίς προγούλι, σε ισορροπία με το κεφάλι.
Ράχη: Επίπεδη και ισχυρή.
Λαγόνια (Οσφύς): Φαρδιά και μυώδη.
Στήθος: Βαθύ, θώρακας καλά αναπτυγμένος, πλευρά μέτρια εκτεταμένα.
Κοιλιά: Αρκετά ανασηκωμένη.
Ουρά: Τοποθετημένη ψηλά, παχιά, σχηματίζει κύκλο (κουλουριαστή) πάνω από την πλάτη. Η άκρη φθάνει σχεδόν στους ταρσούς όταν είναι πεσμένη.
Ώμοι: Μέτρια κλίση και ανάπτυξη.
Αγκώνες: Σφιχτοί.
Βραχίονες: Ίσιοι με δυνατά οστά.
Πίσω Άκρα: Καλοανεπτυγμένα, ισχυρά με μέτρια γωνίωση.
Πατούσες: Παχιές, στρογγυλές, τοξωτά πέλματα και σφιχτά.
Κίνηση: Ελαστική και δυνατή κίνηση.
Τρίχωμα: Εξωτερικό τρίχωμα τραχύ και ίσιο, υπόστρωμα μαλακό και πυκνό. Το ακρώμιο και οι γλουτοί καλύπτονται με ελαφρώς μακρύτερο τρίχωμα. Το τρίχωμα στην ουρά είναι μακρύτερο από ότι στο υπόλοιπο σώμα.
Χρώμα: Κόκκινο , sesame (κόκκινες τρίχες με μαύρες άκρες), ραβδωτό και λευκό. Όλα τα προαναφερθέντα χρώματα εκτός από το λευκό πρέπει να έχουν «urajiro» (Urajiro, υπόλευκο τρίχωμα στις πλευρές του ρύγχους, στα μάγουλα, στο κάτω μέρος του σαγονιού, το λαιμό, το στήθος, το σώμα και την ουρά και στο εσωτερικό των ποδιών).
Μέγεθος: Ύψος στο ακρώμιο: Αρσενικά: 67 cm,
Θηλυκά: 61 cm.
Υπάρχει μια ανοχή 3 cm περισσότερο ή λιγότερο.
Σφάλματα: Οποιαδήποτε απόκλιση από τα προηγούμενα σημεία πρέπει να θεωρείται ελάττωμα και η σοβαρότητα με την οποία το ελάττωμα αξιολογείται πρέπει να είναι στην ακριβή αναλογία με το βαθμό και την επίδρασή της επάνω στην υγεία και την ευημερία του σκυλιού.
- Θηλυπρεπή αρσενικά και αρρενωπά θηλυκά.
- Προγναθισμός ή Υπογναθισμός.
- Ελλιπή οδοντοστοιχία.
- Μπλέ ή μαύρα στίγματα στην γλώσσα.
- Ανοιχτόχρωμες Ίριδες.
- Κοντή ουρά.
- Φοβικός χαρακτήρας.
Ελαττώματα Αποκλεισμού:
- Επιθετικά ή υπερβολικά φοβικά σκυλιά.
- Πεσμένα αυτιά.
- Μακρύτριχα σκυλιά.
- Κρεμαστή ουρά.
- Μαύρη μάσκα.
- Χρωματιστά σημάδια στα λευκά σημεία.
Οποιοδήποτε σκυλί που παρουσιάζει σαφείς σωματικές ή ανωμαλίες συμπεριφοράς θα πρέπει να αποκλειστεί.
Σημείωση: Τα αρσενικά ζώα θα πρέπει να έχουν δύο εμφανώς φυσιολογικούς όρχεις, πλήρως κατεβασμένους στο όσχεο. Μόνο λειτουργικοί, κλινικά υγιείς σκύλοι και με τυπική μορφολογία βάση του προτύπου της φυλής θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στην εκτροφή.
