Θα χαρακτήριζα αυτό που δείχνει το βίντεο "παιχνίδι" και θα συμφωνήσω πως μάλλον ήταν γνωστό πως ούτε το Ντόγκο θα δαγκώσει, αλλά ούτε και το Μπόρντερ (διαφορετικά θα ήταν επικίνδυνο). Επίσης, θα συμφωνήσω ότι μπορεί να ανήκει σε περίοδο "χάριτος" και "εκπαίδευσης" νεαρού σκύλου από πρεσβύτερο και μάλλον γνωστό.
Αν το Μπόρντερ ήθελε να δαγκώσει απλά θα το είχε κάνει και κατόπιν θα αντιδρούσε το Ντόγκο σε πόνο και δάγκωμα και όχι σε ένα σπρώξιμο χωρίς ήχο.
Δεν είναι κοινωνικοποίηση ο σκύλος μου να αντιδράσει έτσι σε ένα σκύλο που τρέχει κατά πάνω του γαβγίζοντας και τελικά πέφτει πάνω του. Μπορώ να εκπαιδεύσω ένα σκύλο να μένει ακίνητος σε σκύλο που πλησιάζει και του γαβγίζει σε απόσταση 20 εκατοστών π.χ. Πιθανόν να μπορώ να καταφέρω ένα σκύλο να μένει ακίνητος ακόμα και στο σπρώξιμο μικρότερου σκύλου υπακούοντας σε μια εντολή, για παράδειγμα "ΜΕΙΝΕ"...
Αλλά αυτό δεν είναι κοινωνικοποίηση αν και σίγουρα είναι πολύ χρήσιμο.
Δεν έχει αξία όμως να τον μάθω να μην αντιδρά σε δάγκωμα και επίθεση μεγαλόσωμου σκύλου... Αν και πιθανόν θα είναι πολύ δύσκολο, έτσι κι αλλιώς.
Θα συμφωνήσω πως την συμπεριφορά του Μπόρντερ την συναντάμε συχνά και εκεί είναι που πρέπει να εστιάσουμε. Δεν πρέπει να έχουμε σκύλο σαν το Μπόρντερ και μάλιστα να τον αφήνουμε ελεύθερο και λιγότερο να προσπαθήσουμε να έχουμε σκύλο σαν το Ντόγκο.
Δεν είναι δύσκολο να μην "είμαστε Μπόρντερ"... Βασική υπακοή, πολύ παιχνίδι και "δέσιμο" μαζί μας, πάντα λουράκι και κούραση. Μην είσαι Μπόρντερ!
Υ.Γ. Είχα θηλυκό Γερμανικό Ποιμενικό που αντιδρούσε περίπου έτσι. Απλά, έβαζε τα άλλα σκυλιά κάτω και καθόταν από πάνω τους όρθια μέχρι να "ηρεμήσουν".