Γεια σας! 
Μας χαρίστηκε πρόσφατα από οικογένεια που δεν μπορούσε/ήθελε πλέον να το συντηρεί ένα πανέμορφο σπιτσάκι 11 μηνών, αρσενικό. Εγώ και ο φίλος μου το ερωτευτήκαμε από την πρώτη στιγμή και αυτό το ίδιο! Το έχουμε σπίτι εδώ και 2,5 εβδομάδες και είναι η πρώτη φορά που έχουμε σκύλο (εγώ φανταστείτε αν και τα αγαπώ τα σκυλάκια παλιά τα φοβόμουν, ειδικά αν μου γαύγιζαν - έλλειψη εξοικείωσης νομίζω!)
Τα έφερε όμως έτσι η ζωή που πλέον έχω σκυλάκι. Δεν γνωρίζω ΤΙΠΟΤΑ επί του θέματος, παρ'όλα αυτά διάβασα πολύ online, πήρα ένα βιβλίο και το μελέτησα και ρωτάω όλους τους φίλους μου που έχουν ζωάκια.
Έχουμε το εξής θέμα και κάθε εξωτερική γνώμη ευπρόσδεκτη.
Από την αρχή ο Μιλού έδειχνε εξάρτηση προς τα εμένα και τον φίλο μου, μας ακολουθούσε παντού κλπ. Τουαλέτα εγώ, γρατζουνούσε την πόρτα και κλαψούριζε. Θεώρησα ότι ήταν άγχος ως προς το να μην τον αφήσουμε κι εμείς όπως η προηγούμενη οικογένεια με την οποία ζούσε. Φρίκαρα λίγο διαβάζοντας διάφορα για το seperation anxiety αλλά δεν είχε όλα τα σημάδια, δηλαδή δεν είναι καταστροφικός και δεν γαυγίζει όταν φεύγουμε (λίγο στην αρχή κλαψουρίζει και σταματάει μετά από 3 λεπτά). Εντούτοις, τρελαίνεται από την χαρά του όταν γυρίζουμε, χοροπηδάει, στριφογυρίζει, αναποδογυρίζει για χάδια κλπ. Όντως, σταδιακά άρχισε να είναι cool με το να μπαίνουμε στο μπάνιο και μετά με το να είναι σε άλλο δωμάτιο και λίγο λίγο να μην κλαίει πολύ όταν φεύγουμε. Σε σχέση με την τουαλέτα του, ενώ τις πρώτες μέρες ήταν αποπροσανατολισμένος και τα έκανε μέσα, καθόλου έξω, σιγά σιγά με επιβράβευση και βόλτα έμαθε και τα κάνει με το που βγαίνουμε έξω, μαρκάρει περιοχή, κάνει κακά του oops: 3 φορές τη μέρα - lol), όλα έξω.
Το πρόβλημα; Όταν είμαστε όλη μέρα σπίτι (πχ. ΣΚ) και τηρούμε το πρόγραμμα, κανένα ατύχημα. Καθημερινές όμως, αν τον αφήσω πχ από τις 8 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι, θα κάνει τσίσα του μέσα. Και όχι σε χαλί, αλλά στο μάρμαρο, σαν να ξέρει ότι είναι κακό (γιατί στην αρχή που τον πήραμε πήγαινε στα χαλιά). Αυτό εντωμεταξύ δεν συμβαίνει όταν είναι σπίτι μας η καθαρίστρια, δηλαδή είναι σαν να διαμαρτύρεται που δεν έχει παρέα! Γενικά είναι πολύ έξυπνος και μαθαίνει γρήγορα. Επειδή αγχώνομαι να μην έχει ατυχήματα τον βγάζουμε πολλές φορές για τουαλέτα, γύρω στις 5, γιατί ακολουθούμε τη λογική καλύτερα να το προλαβαίνουμε το ατύχημα και να μάθει να μην τα κάνει μέσα, και μειώνουμε αργότερα τις φορές (θα γίνει και εξ ανάγκης λόγω αυξημένης δουλειάς σε λίγους μήνες).
Πιστεύετε είναι κάτι που θα διορθωθεί; Είναι ήπιο seperation anxiety ή απλά βαρεμάρα/διαμαρτυρία; Μήπως βιάζομαι; (2,5 βδομάδες είναι λίγος καιρός και πέρασε και μεγάλη αλλαγή). Απ'ό,τι κατάλαβα οι προηγούμενοι δεν είχαν πολυασχοληθεί με την εκπαίδευσή του, ούτε σε εντολές άκουγε ούτε τίποτα. Σε εμάς δείχνει πολύ responsive και μου φαίνεται ότι με σωστή εκπαίδευση θα είναι ένα πολύ εύκολο σκυλάκι! Θέλω πολύ να το χειριστώ σωστά το ζήτημα γιατί τον έχω αγαπήσει όσο δεν περίμενα να αγαπήσω ζωάκι - από την άλλη δεν θέλω να τον κακομάθω. Αν έχει σοβαρό θεμά θα σκεφτώ και τον εκπαιδευτή, απλά επειδή δεν έχω εμπειρία με σκυλιά δεν γνωρίζω να κρίνω τι θεωρείται σοβαρό, αν είναι υπερβολικά excited όταν γυρίζουμε ή αν όλα κάνουν έτσι, κλπ.
ΥΓ. Ξέχασα να πω ότι όταν είναι εντελώς μόνος δεν κάνει ζημιές μόνο κομματιάζει χαρτοσακούλες - περιοδικά αλλά φίλοι μου είπαν ότι όλα/πολλά σκυλάκια το κάνουν. Επίσης τον αφήνω ελεύθερο στο σπίτι, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο και 2ώροφο, γιατί δεν ανεβαίνει σε κρεβάτια/καναπέδες και δεν χαλάει τίποτα. Δοκίμασα να τον περιορίσω πχ στην κουζίνα αλλά του άρεσε λιγότερο.
Ευχαριστώ πολύ! Sorry για το σεντόνι!
Μας χαρίστηκε πρόσφατα από οικογένεια που δεν μπορούσε/ήθελε πλέον να το συντηρεί ένα πανέμορφο σπιτσάκι 11 μηνών, αρσενικό. Εγώ και ο φίλος μου το ερωτευτήκαμε από την πρώτη στιγμή και αυτό το ίδιο! Το έχουμε σπίτι εδώ και 2,5 εβδομάδες και είναι η πρώτη φορά που έχουμε σκύλο (εγώ φανταστείτε αν και τα αγαπώ τα σκυλάκια παλιά τα φοβόμουν, ειδικά αν μου γαύγιζαν - έλλειψη εξοικείωσης νομίζω!)Τα έφερε όμως έτσι η ζωή που πλέον έχω σκυλάκι. Δεν γνωρίζω ΤΙΠΟΤΑ επί του θέματος, παρ'όλα αυτά διάβασα πολύ online, πήρα ένα βιβλίο και το μελέτησα και ρωτάω όλους τους φίλους μου που έχουν ζωάκια.
Έχουμε το εξής θέμα και κάθε εξωτερική γνώμη ευπρόσδεκτη.
Από την αρχή ο Μιλού έδειχνε εξάρτηση προς τα εμένα και τον φίλο μου, μας ακολουθούσε παντού κλπ. Τουαλέτα εγώ, γρατζουνούσε την πόρτα και κλαψούριζε. Θεώρησα ότι ήταν άγχος ως προς το να μην τον αφήσουμε κι εμείς όπως η προηγούμενη οικογένεια με την οποία ζούσε. Φρίκαρα λίγο διαβάζοντας διάφορα για το seperation anxiety αλλά δεν είχε όλα τα σημάδια, δηλαδή δεν είναι καταστροφικός και δεν γαυγίζει όταν φεύγουμε (λίγο στην αρχή κλαψουρίζει και σταματάει μετά από 3 λεπτά). Εντούτοις, τρελαίνεται από την χαρά του όταν γυρίζουμε, χοροπηδάει, στριφογυρίζει, αναποδογυρίζει για χάδια κλπ.
Όντως, σταδιακά άρχισε να είναι cool με το να μπαίνουμε στο μπάνιο και μετά με το να είναι σε άλλο δωμάτιο και λίγο λίγο να μην κλαίει πολύ όταν φεύγουμε. Σε σχέση με την τουαλέτα του, ενώ τις πρώτες μέρες ήταν αποπροσανατολισμένος και τα έκανε μέσα, καθόλου έξω, σιγά σιγά με επιβράβευση και βόλτα έμαθε και τα κάνει με το που βγαίνουμε έξω, μαρκάρει περιοχή, κάνει κακά του oops: 3 φορές τη μέρα - lol), όλα έξω.Το πρόβλημα; Όταν είμαστε όλη μέρα σπίτι (πχ. ΣΚ) και τηρούμε το πρόγραμμα, κανένα ατύχημα. Καθημερινές όμως, αν τον αφήσω πχ από τις 8 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι, θα κάνει τσίσα του μέσα. Και όχι σε χαλί, αλλά στο μάρμαρο, σαν να ξέρει ότι είναι κακό (γιατί στην αρχή που τον πήραμε πήγαινε στα χαλιά). Αυτό εντωμεταξύ δεν συμβαίνει όταν είναι σπίτι μας η καθαρίστρια, δηλαδή είναι σαν να διαμαρτύρεται που δεν έχει παρέα! Γενικά είναι πολύ έξυπνος και μαθαίνει γρήγορα. Επειδή αγχώνομαι να μην έχει ατυχήματα τον βγάζουμε πολλές φορές για τουαλέτα, γύρω στις 5, γιατί ακολουθούμε τη λογική καλύτερα να το προλαβαίνουμε το ατύχημα και να μάθει να μην τα κάνει μέσα, και μειώνουμε αργότερα τις φορές (θα γίνει και εξ ανάγκης λόγω αυξημένης δουλειάς σε λίγους μήνες).
Πιστεύετε είναι κάτι που θα διορθωθεί; Είναι ήπιο seperation anxiety ή απλά βαρεμάρα/διαμαρτυρία; Μήπως βιάζομαι; (2,5 βδομάδες είναι λίγος καιρός και πέρασε και μεγάλη αλλαγή). Απ'ό,τι κατάλαβα οι προηγούμενοι δεν είχαν πολυασχοληθεί με την εκπαίδευσή του, ούτε σε εντολές άκουγε ούτε τίποτα. Σε εμάς δείχνει πολύ responsive και μου φαίνεται ότι με σωστή εκπαίδευση θα είναι ένα πολύ εύκολο σκυλάκι! Θέλω πολύ να το χειριστώ σωστά το ζήτημα γιατί τον έχω αγαπήσει όσο δεν περίμενα να αγαπήσω ζωάκι - από την άλλη δεν θέλω να τον κακομάθω
. Αν έχει σοβαρό θεμά θα σκεφτώ και τον εκπαιδευτή, απλά επειδή δεν έχω εμπειρία με σκυλιά δεν γνωρίζω να κρίνω τι θεωρείται σοβαρό, αν είναι υπερβολικά excited όταν γυρίζουμε ή αν όλα κάνουν έτσι, κλπ.ΥΓ. Ξέχασα να πω ότι όταν είναι εντελώς μόνος δεν κάνει ζημιές μόνο κομματιάζει χαρτοσακούλες - περιοδικά αλλά φίλοι μου είπαν ότι όλα/πολλά σκυλάκια το κάνουν. Επίσης τον αφήνω ελεύθερο στο σπίτι, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο και 2ώροφο, γιατί δεν ανεβαίνει σε κρεβάτια/καναπέδες και δεν χαλάει τίποτα. Δοκίμασα να τον περιορίσω πχ στην κουζίνα αλλά του άρεσε λιγότερο.
Ευχαριστώ πολύ! Sorry για το σεντόνι!
