Tο χτίσιμο της σχέσης

[harryf3]

Συχνά διαβαζουμε αυτή την εκφραση. Σε προτασεις του τυπου «το βασικο είναι τι σχεση θα χτισεις με τον σκυλο σου».

Θα ηθελα να δω τι εχει η καθεμια και ο καθενας στο μυαλο του για το τι σημαινει αυτό και για το πώς επιτυγχανεται, καθως επισης για το πώς γκρεμιζεται.

 

[katerina k.]

Η διαδικάσια του "χτίζω μία σχέση" , είτε είναι με ένα σκύλο είτε είναι με έναν άνθρωπο...είναι ίδια και τα βήματα συγκεκριμένα...
Εμπιστοσύνη...το πίο σημαντικό, αγάπη, σεβασμός...
Επίσης, για μένα είναι πολυ σημαντικό το να είσαι σταθερός σε αυτά που ζητάς απο τον σκύλο...και από τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου...και να μην τα αλλάζεις κάθε λίγο και λιγάκι, κατά πως σε βολεύει...χωρίς να υπολογίζεις τον άλλον..
Σεβασμός...για μένα σημάινει ότι αποδέχομαι τα "θέλω" και τις "ανάγκες" του, χωρίς να τον καταπιέζω να κάνει πάντα αυτό που εγω θέλω...επειδή έτσι μου ήρθε...
Κάποιος μπορέι να πει ότι ο σκύλος με τον άνθρωπο δεν είναι το ίδιο...σίγουρα δεν είναι...γιατί με τον άνθρωπο μπορέις να συζητήσεις...και να καταλάβεις τα παράπονά του...να ακούσεις τα επιχειρήματα του..Αυτό είναι και το έυκολο...
Με έναν σκύλο, επειδή δεν μπορέι να ,μιλήσει...είναι ακομα πιο δύσκολο και πρέπει να "εκπαιδευτούμε" για να μάθουμε να τον "διαβάζουμε"...και να καταλαβαίνουμε τι θέλει να μας πει...
Αυτη η διαδικασια πιστεύω ότι μας κάνει καλύτερους ανθρώπους τελικά...πιο ευαισθητοποιημένους και πιό διορατικούς...

 

[Krina]

η απομακρυνση του κουταβιου απο την τοκετο ομαδα του δημιουργει,ανγχος και ανασφαλεια ,εμεις καλουμαστε να γιατρεψουμε αυτα τα αρνητικα συναισθηματα και στη θεση τους να εγκαταστησουμε γερα ,αισθημα ασφαλειας και σιγουριας ,αγαπης και σταθεροτητας για μια σωστη πνευματικη αναπτυξη
οπως ολες οι σχεσεις ξεκινουν ανιχνευτικα ,βαδιζουν σταθερα και ποερευονται ,κερδιζοντας εδαφος αγαπης ,εμπιστοσυνης και αφοσιωσης,αυτο μπορει να φτιαχτει ή να χαλαστει μεσα στη καθημερινοτητα,στο παιχνιδι ,στο φαγητο ,στον υπνο,στη βολτα ,στη στραβη που θα τυχει

τα πραγματα δυσκολευουν οταν εχουμε να κανουμε με μεγαλυτερο σκυλο και οχι με κουταβι ,γιατι θα πρεπει πρωτα απο ολα να σβησουμε τυχον αρνητικες εμπειριες και μετα να τοποθετησουμε σωστες γερες βασεις

 

[mareco]

Νομίζω...
Οτι αν δεν ξαναείχες στο παρελθόν σκυλί, τα περί σχέσεων γίνονται μαντάρα. Κάπως όπως με τα πρώτα παιδιά που συνήθως περνάνε τα πάνδεινα και έρχονται τα δεύτερα και περνάνε ζωή χαρισάμενη...
Οταν έχεις κάνει το βάπτισμα του πυρός και ξέρεις πια, στο περίπου έστω, τι να περιμένεις και πως να χειριστείς την καθημερινότητα με ένα σκύλο, τότε μπορείς να μιλάς για χτίσιμο σχέσεων. Για μένα η έκφραση αυτή σημαίνει πάνω απ' όλα "σεβασμό" στην ζωή με την οποία συγκατοικείς. Σημαίνει να έχεις την υπομονή, την ψυχραιμία και την ωριμότητα να μην ξεσπάς επάνω του, απλά και μόνο γιατί μπορείς και γιατί η τιμωρία μπορεί να είναι η εύκολη λύση. Πρέπει να θέλει να σε κοιτάει στα μάτια με στοργή και να σε εμπιστεύεται σε ότι κι αν ξεκινήσεις να του κάνεις. Να θέλεις να γυρνάς στο σπίτι μια ώρα νωρίτερα για να σε ξεκουράσει η παρέα του και μόλις σε βλέπει στην πόρτα, να τρελλαίνεται από την χαρά του. Για μένα, όταν το χτίσιμο έχει γίνει με ποιοτικά υλικά και φίνο μάστορα, το αποτέλεσμα φαίνεται στα μάτια, όλων μας...

 

[Krina]

Για μένα, όταν το χτίσιμο έχει γίνει με ποιοτικά υλικά και φίνο μάστορα, το αποτέλεσμα φαίνεται στα μάτια, όλων μας...

να αγιασει το στομα σου !!!!!!!!!!!!!!!!

 

[harryf3]

Για μενα το πρωταρχικο είναι η εμπιστοσυνη και μετά όλα τα άλλα που είναι βεβαια παρα πολύ σημαντικα.

Συμφωνω απολυτα με την Μαρια. Το χτισιμο θελει εμπειρια. Θελει όμως και μερακι και ταλεντο.

Η εμπειρα δυστυχως ουτε πωλειται ουτε διδασκεται. Τα παντα πωλουνται σημερα, η εμπειρια όχι. Υπαρχει εδρα στα Πανεπιστήμια για το πιο απιθανο πραγμα, εδρα εμπειριας όμως δεν υπαρχει.

Σαν αρχαριος εχω κανει οσα λαθη μπορει να κανει καποιος, εχω χτισει και γκρεμισει τα παντα. Σχεση, εμπιστοσυνη, εντολες. Για κάθε εντολη που χαλούσα ηθελα μερες για να την ξαναχτισω σωστα. Για κάθε ασχημο συναισθημα που προκαλουσα, ηθελα καιρο να επαναφερω την αρμονία. Ακριβως οπως το ειπε η Μαρια, μαντάρα.

Παντα με απασχολουσε τι είναι αυτό που μπορει να μεινει στην ψυχη του σκυλου και που δεν μπορει να διορθωθει καθολου ή τουλαχιστον ευκολα και με ποιον τροπο μπορει να φτιαξει. Ασχετως ποιος το προκαλεσε, ακομα και πριν φτασει ο σκυλος σε μας.

Στη σχεση μας με τους ανθρωπους, αν το γυαλι ραγισει, δεν ξανακολλαει. Παντα μενει το σημαδι και η καχυποψία.
Ο σκυλος θελω να πιστευω ότι είναι πιο μεγαλοψυχος και ότι κάθε μερα προσπαθει να μηδενίσει και να ξεκινησει από την αρχη. Αρκει να τον βοηθησουμε κι εμεις με μια νεα αρχη.

Από την άλλη, οι εκπαιδευτες λενε ότι τα σκυλια χαλάνε και καταστρεφονται. Αρα δεν μηδενιζουν.

 

[harryf3]

όταν το χτίσιμο έχει γίνει με ποιοτικά υλικά και φίνο μάστορα, το αποτέλεσμα φαίνεται στα μάτια, όλων μας...

Παρα πολυ ομορφο και σοφο. Μπορει όμως να χτισεις ένα χοντροκομμενο τείχος με ακομψα υλικα, το οποιο θα αντεξει για αιωνες οσες καταιγιδες και σεισμοι κι αν περασουν από πανω του. Μπορει να μην είναι κομψοτέχνημα αλλά θα δουλευει και θα υπαρχει εσαεί και γι αυτό και μονο θα αποτελει αντικειμενο θαυμασμου.

Η σχεση μας με τον σκυλο δοκιμαζεται καθημερινα. Από τη μερια του πχ με παιχνιδια κυριαρχικοτητας.

Από τη μερια μας? Η ζωη δεν είναι όπως στις διαφημισεις για γιαούρτια, ανθρωποι ξεκουραστοι και ηρεμοι στη βίλα με χαμογελα απολαυσης.
Ο,τι ζουμε καθημερινα το μεταφερουμε οπου παμε, οσο ταλεντα κι αν ειμαστε στο να τα κρυβουμε. Ακομα και μεσα στο φορουμ φαινονται οι αλλαγες στη διαθεση μας. Ο σκυλος ειναι ο αποδεκτης / καταβόθρα ολων αυτων.

 

[mareco]

Να σου πω τι έχει βοηθήσει την δικιά μας "οικοδομή"...
Μένω μόνη μου. Πέρα από την δουλειά μου και το τομάρι μου, η μόνη μου έννοια είναι τα σκυλιά μου. Ολη μου την ενέργεια - όση μου αφήνει η κωλοδουλειά - την απορροφούν αυτά και το σπίτι, που και πάλι είναι σε συνδιασμό με αυτά. Δεν έχω κανέναν άλλον καλλιτέχνη να επεμβαίνει με δικές του τεχνοτροπίες. Η μαμά μου που μένει ακριβώς από κάτω, όταν έφτασε να μαλλιάσει η γλώσσα μου με τα "μη" και τα "όχι" σε σχέση με όσα έκανε στον Σωτήρη βασικά, από την μεγάλη της αγάπη δεν λέω, η αντίδραση ήταν ριζική. Είναι ζήτημα να τον βλέπει 3 φορές τον χρόνο. Να σκεφτείς πως όταν πριν 14 μήνες μπήκε η Δάφνη στο σπίτι μου και την είδε την πρώτη φορά, της μίλαγε πολύ ώρα νομίζοντας ότι είναι ο Σωτήρης. Αλλο να στο λέω και άλλο να το βλέπεις... Επίσης, γενικά στο σπίτι μου επικρατεί ηρεμία. Συνήθως η επικοινωνία μας είναι με τα μάτια και νοήματα. Συζητάμε πολύ. Σε πληροφορώ ότι ακόμη και η Δάφνη, παρακολουθεί με ενδιαφέρον τους μονολόγους μου. Δεν έχει χρειαστεί να φωνάξω. Μα όταν είμαι κι εγώ ήρεμη δεν υπάρχει λόγος για εντάσεις. Είμαι τυχερή γιατί είναι και τα δύο πολύ ήρεμα και καλόβολα απο την φύση τους. Υπάρχει σταθερότητα λοιπόν στα πάντα στην ζωή τους. Πιστεύω ότι παίζει ρόλο. Ξέρουν τι να περιμένουν. Μεγαλύτερη πρόκληση αυτή την στιγμή είναι η Δάφνη, για τους λόγους που λέει η Κρίνα. Την βρήκα μεγάλη. Δεν έπαιξα κανέναν ρόλο στο μεγάλωμά της. Το θεωρώ όμως συναρπαστικό ότι μέσα σε ένα χρόνο, έχει αλλάξει τόσο προς το καλύτερο. Εχει ακόμη φοβίες, αλλά τώρα πια δεν κοκαλώνει πχ κάτω από την βροχή με τις αστραπές και τις βροντές. Ερχεται στα πόδια μου, ψάχνοντας καταφύγιο. Ενα βράδυ γυρνώντας από την βόλτα, την κράταγε μια φίλη μου και όταν ήρθε η ώρα, μου λέει: κάνε ότι πας εσύ στο σπίτι και εγώ από την άλλη μεριά να δούμε τι θα κάνει..." Μόλις κατάλαβε ότι έφευγα με τον Σωτήρη στην αντίθετη κατεύθυνση, ταράχτηκε και τράβαγε να έρθει μαζί. Με συγκίνησε. Αυτή τώρα αρχίζει να νοιώθει ασφάλεια. Ο άλλος νομίζω ότι νοιώθει πιά τόσο ασφαλής, που χαλαρά θα πήγαινε στο άλλο σπίτι χωρίς καν να γυρίσει να κοιτάξει. Σου λέει, για να με αφήνει αυτή, σημαίνει ότι καλά θα είναι.
Μέσα στο σπίτι παίζουμε σχεδόν επί ίσοις όροις. Γι' αυτό ο Σωτήρης μέσα στο σπίτι είναι άλλο σκυλί. Το λέω και δεν το πιστεύουν. Το βλέπουν και πάλι δεν το πιστεύουν. Εξω από το σπίτι όμως, τον πρώτο λόγο τον έχει η ασφάλειά τους και άρα εγώ. Απαγορεύονται αυτοσχεδιασμοί - όχι δια ροπάλου - δια βλεμμάτων και δαχτύλων πάλι. Ετσι, επιτυγχάνεται πιστεύω, η ανέγερση μια όμορφης και γερής σχέσης. Ε, αν χρειάζεται και κανένα μερεμέτι που και που, δε χάλασε ο κόσμος...

 

[TARA]

η Μαρία ζωγραφίζει σήμερα..........

 

[mareco]

η Μαρία ζωγραφίζει σήμερα..........

Δυστυχώς...
Γιατί κανονικά έπρεπε να δουλεύει
Αλλά άμα έχεις καλή παρέα...

 

[sophie_5]

Τι γίνεται όμως όταν ιοθετεις ένα ενήλικο σκυλί, 2 ετών, κακοποιημένο, με άπειρες φοβίες?
Η Blondy ήρθε στη ζωή μας πριν 7 μήνες άκρως φοbική προς τα πάντα, λόγο κακών εμπειριών από ανθρώπους και από σκύλους, με κομμένη ουρα από τη ριζα (άγνωστο πως έγινε αυτό).
Στην αρχή δεν κουνιόταν καν από το καλάθι της, την έπαιρνα αγκαλιά για να κατεβουμε τις σκάλες του σπιτιού και στη βόλτα τρόμαζε ακόμα και αν έβλεπε ένα φuλο να κουνιέται και αν βλέπαμε σκύλο ήθελε να αλλάξουμε πορεία.
Σήμερα υπάρχει σίγουρα πρόοδος, έχει συνηθίσει πλήρως τους ηχους του σπιτιού(βάζουμε σκούπα διπλα της και δεν δίνει καμια σημασία), φοβάται λιγότερο τους αγνωστους ανθρώπους και ανέχεται κάποιους σκύλους που βλέπουμε συχνά (όταν συναντάμε άγνωστο σκύλο ακόμα θέλει να αλλάξουμε πόρις η κρίbεται πίσω από τα πόδια μου), γενικά έχει ακόμα πολλές φοβίες που πρέπει να ξεπεράσουμε.

Δεν ξέρω όμως αν έχουμε χτίσει ακόμα τη σχέση μας.. Έρχεται διπλα μου όταν κάτι της προκαλεί ανασφάλεια οποτε μάλλον με εμπιστεύεται, αλλα ακόμα έχει αυτό το βλέμμα της ανασφάλειας και του φόβου τις περισσότερες ώρες της ημέρας.. Αν καταφέρουμε κάποια στιγμή να της φύγει αυτό τότε πιστεύω όντως θα έχουμε χτίσει τι σχέση μας!

 

[mareco]

Σοφάκι, σε τέτοια περίπτωση πρέπει να έχεις μεγάλα αποθέματα υπομονής και αφοσίωσης. Τέτοιες καταστάσεις αλλάζουν μόνο με την πάροδο του χρόνου. Δεν λέω αν αλλάζουν, γιατί πιστεύω ότι μόνο αν το σκυλί έχει προβλήματα υγείας να το πω; αν δεν είναι δηλαδή καλά ψυχικά, δεν θα μπορέσει να αναστρέψει αυτή την εις βάρος του ψυχολογία, από την στιγμή που εσύ κάνεις ότι μπορείς για να νοιώθει ασφαλές. Λέω, ότι από την μέρα που θα αρχίσει να βιώνει την φροντίδα και την ζεστασιά ενός καλού σπιτικού, είναι θέμα χρόνου να αρχίσει να ανταποκρίνεται σε αυτό. Εμείς χρειαστήκαμε περίπου ένα χρόνο και ακόμη το παλεύουμε. Αυτό όμως που εισπράττεις από ένα τόσο φοβικό σκυλί, όταν αρχίζει να ακούει στο όνομά του, να κουνάει την ουρά του όταν σε βλέπει ή σε ακούει, να υπακούει σε εντολές και όταν τα μάτια του αρχίζουν να λάμπουν, είναι ανεκτίμητο. Κάνεις λοιπόν υπομονή και της δίνεις όσο χρόνο χρειάζεται (δουλεύοντας όμως μαζί της) για να ξαναγίνει αυτό που ίσως κάποτε ήταν. Η κάτι ακόμη καλύτερο. Είμαι απόλυτα πεποισμένη, ότι θα έρθει αυτή η μέρα

 

[sophie_5]

Το όνομα της και τις βασικές εντολές που με ενδιέφερε να της μάθω τις ξέρει! ΚΑΤΣΕ,ΞΑΠΛΩΣΕ,ΚΑΤΩ (όταν πηδάει πάνω μου),ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΟΥ (το βραδυ πριν κοιμηθούμε), ΕΛΑ και ΠΑΜΕ! Σε αυτά είναι τέλεια!
Να μου κουνήσει την ουρα είναι αδύνατον αφού δυστυχώς δεν έχει.. Δουλεύουμε όσο γίνεται τις φοβίες της, χωρίς να την πιέζω, αυτά δεν με αγχώνουν τόσο, υπομονή έχω..
Το μονο που με στεναχωρεί είναι που ακόμα και όταν είμαστε στο σπίτι έχει αυτό το θλιμμένο βλέμμα τις περισσότερες ώρες τις ημέρας.. Ελπίζω με τον καιρό να της φύγει.

 

[mareco]

Να μου κουνήσει την ουρα είναι αδύνατον αφού δυστυχώς δεν έχει...

Μμμμμμμμ, εξυπνάδες...

Μήπως να αρχίσεις να την φέρνεις σε επαφή με περισσότερο σκυλοκόσμο σιγά-σιγά;
Για να ξεπεράσει τις φοβίες της, θα πρέπει και να τις αντιμετωπίσει κάποτε. Να καταλάβει ότι δεν έχει πλέον λόγο να αμύνεται. Νομίζω ότι είναι καιρός να αρχίσεις να της πατάς λίγο-λίγο τα κουμπιά της, για να δεις τις αντιδράσεις της. Ισως χρειάζεται ερεθίσματα για να "ξυπνήσει" και να αρχίσει πάλι να ζει

 

[sophie_5]

Έχουμε ξεκινήσει κάποια μαθήματα με τον εκπαιδευτή του Dante για να ξεπεράσουμε κάποιες από τις φοβίες της και για κοινωνικοποίηση.

 

[mareco]

Μπράβο σου ρε Σόφι, που το παλεύεις πάντως.
Αντε να την δούμε και στις συναντήσεις μας. Θα της φύγουν όλα τα ψυχολογικά με την μία

 

[katerina k.]

Εδω και 2 μηνες σχεδόν, έχω σπίτι 2 κοπέλες 8 & 12 χρονών...και οι δύο είναι απίστευτα κακοποιημένες,σε βαθμό που δεν περιγράφεται...
Επειδή το έχω δει το έργο και θα μου μείνουν τελικά...προσπαθώ τις τελευταίες εβδομάδες να τις πλησιάσω περισσότερο από όσο έκανα στην αρχή, που πίστευα ότι θα έβρισκαν σπίτι σύντομα...
Είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ δύσκολο...μπορεί να κάθομαι να τις χαιδεύω με τις ώρες...και στο δευτερόλεπτο που θα πάρω το χέρι μου από πάνω τους...για να πιώ νερό πχ...τη στιγμή που θα ξαναδοκιμάσω να τις χαιδέψω ζαρωνουν και τρέμουν σαν τα ψάρια..
Κάθε μέρα κάνουμε δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω...
Υπάρχουν μέρες που απογοητεύομαι τελείως...και σήμερα που ήρθα σπίτι..η πιό μικρή με περίμενε στη καγκελόπορτα ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ...
Δεν έχει σημασία που μόλις τη πλησίασα για να τη πάρω αγκαλιά, έτρεξε να κρυφτεί στο μαξιλάρι μου...σημασία έχει που ήρθε στη πόρτα...
Θέλει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ...και χρόνο ατελείωτο...αλλά τόσο καιρό δεν τις έχω μαλώσει ούτε μία φορά...φροντίζω να βρω τον χρόνο για να τις χαιδέψω αρκετή ώρα κάθε μέρα...τους μιλάω πάντα πολύ γλυκά και ήρεμα...τις παίρνω στο κρεβάτι μου κάθε βράδυ και κοιμούνται κάτω από το πάπλωμα...και απλά...περιμένω να καταλάβουν μόνες τους ότι από μένα δεν κινδυνεύουν...και ότι ίσως κάποια στιγμή να μπορέσουν να με εμπιστευτούν...
Ελπίζω...

 

[vasiliki68]

Πάνε κοντά τρεις μήνες που έχουμε το Φοίβο μας.
Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να του μάθω πράγματα και για να είμαι και ειλικρινής δε με πολυενδιαφέρει να ξέρει πολλά.
Έχω κάνει πολλά λάθη μέχρι τώρα για να καταλάβω το εξης:
Η μαγική λέξη είναι εμπιστοσύνη.
Αυτό που θέλω είναι να νιώθει καλά μαζί μας κι εμείς μ΄εκείνον.
Μια από τις πολύ όμορφες μέρες μας ήταν σήμερα που πήγαμε στη θάλασσα, έπαιξε ευχαριστήθηκε, όταν γυρίσαμε ήταν ήρεμος χαρούμενος, το έβλεπα ακόμα από τον τρόπο που κοιμόταν, όταν βγήκαμε βόλτα το απόγευμα με κοιτούσε στα μάτια κι ένιωθα την εμπιστοσύνη...
Αυτό για μένα είναι αρκετό, αν τελικά καταφέρω να έχω αυτό το βλέμμα όσο πιο συχνά γίνεται τότε ναι, θα μπορώ να πω πως έχουμε χτίσει τη σχέση μας σε σωστές βάσεις...

 

[omarock]

Οταν ενα σκυλι ειναι μικρο και βλεπει τους ανθρωπους να χαμογελανε(ενω δειχνουν τα δοντια τους)ειναι λιγο καχυποπτο,γιατι στα σκυλια σημαινει κατι αλλο,αργοτερα το συδυαζει με κατι θετικο<χαμογελο=λιχουδια,χαδια,κ.τ.λ.>,(οπως τα μωρα,οταν γελαμε γελανε,ρεφλεξ ειναι δεν ξερουν τι ειναι χαμογελο μετα το μαθαινουν)
Οταν ομως το γελιο συνοδευεται απο κλωτσια,πετρα,ξυλο,κ.τ.λ.,τοτε πια εχει χαθει ενα οπλο με το οποιο ενας ανθρωπος δειχνη φιλικος,αλλοι παλι χαιδολογανε εναν σκυλο για να πλησιασει,και τον χτυπανε.
Θελει πολυ δουλεια,υπομονη,ανοχη και πολυ ευαισθητα ακροδαχτυλα,ειναι ομως θεμα χρονου ο οποιος ειναι απαραιτητος.