Μια πρώτη συνοπτική παρουσίαση ενός «γνωστού – αγνώστου». Ανακαλύψτε τον σκύλο του “επόμενου αιώνα”, μάθετε για τα χαρακτηριστικά, το ταμπεραμέντο, τα κατορθώματα και τα σπάνια προσόντα του και αποφασίστε αν όσα τον κάνουν να ξεχωρίζει ταιριάζουν με τις δικές σας επιθυμίες και δυνατότητες απόκτησής του.
Ο Βελγικός Ποιμενικός «Malinois» είναι μια δημοφιλής στους «ειδικούς» φυλή σκύλων, αλλά ταυτόχρονα και μία από τις λιγότερο γνωστές στο ευρύ κοινό.
Πήρε το όνομα του από την πόλη Μαλίν, του Bελγίου. Μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχαν πολλές συγγενικές φυλές ποιμενικών σκύλων αλλά, καθώς η βοσκή προβάτων έπαψε να είναι απαραίτητη, οι κυνοτρόφοι τους “εξευγένισαν” και δημιούργησαν έναν βασικό τύπο, με τέσσερα χρώματα και ποικιλίες τριχώματος.
Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να φυλάει κοπάδια μέσα και γύρω από το Βέλγιο, επειδή ήταν καλός φύλακας για το αγρόκτημα, προστατευτικός με τα πρόβατα και ανθεκτικός στις βροχές, το κρύο και τις ασθένειες.
Το 1911 μεταφέρθηκε στις Η.Π.Α και αναγνωρίστηκε το 1912. Την δεκαετία 1940 – 50 χάθηκαν οι αρχικές εισαγωγές και η φυλή χαρακτηρίστηκε «προς εξαφάνιση» μέχρι και το 1958. Το 1965 κατατάχθηκε στους σκύλους εργασίας.
Διαφοροποιήσεις πέραν του Ατλαντικού
Στις πιο πολλές χώρες και κυρίως τις Ευρωπαϊκές, οι διαφοροποιήσεις του Βελγικού ποιμενικού έγιναν δεκτές σαν διαφορετικές μορφές της ίδιας ράτσας («ένα σκυλί – τέσσερις τύποι»). Αντιθέτως στις Η.Π.Α, αναγνωρίστηκαν σαν χωριστές. Βελγικός τσοπανόσκυλος (Γκρενετάελ, Βελγικός Τερβιρέν και Μαλινουά. Ο Λακενουά δεν αναγνωρίζεται από την A.K.C ως χωριστή φυλή.
Οι τέσσερις τύποι του Βελγικού Ποιμενικού ξεχωρίζουν αρκετά μεταξύ τους στα μορφολογικά χαρακτηριστικά, το χαρακτήρα και τις εργασιακές τους ικανότητες. Ως απλό δείγμα σύγκρισης, ο Λακενουά έχει τρίχωμα σκληρό, στεγνό, ποτέ κατσαρό και χρώμα κοκκινωπό, φαιοκίτρινο και μαύρη σκίαση, ο Tερβίρεν ξεχωρίζει για την ενεργητικότητά του και ο Γκρενετάελ για το μακρύ, μαύρο, εξωτερικό του τρίχωμα (μερικές φορές με άσπρα μπαλώματα).
«Πληθυσμός»
Επίσημα στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των Mαλινουά υπάρχουν μόνο για τις Η.Π.Α, όπου το 1996 είχαν πιστοποιηθεί επισήμως 4.000 σκύλοι αυτής της φυλής. Στην Ευρώπη ζουν πολλοί περισσότεροι, ειδικά στην Γαλλία και στο Βέλγιο όπου θεωρούνται η πιο δημοφιλής φυλή. Στην Ελλάδα ο αριθμός τους είναι σημαντικά περιορισμένος και μόνο τα τελευταία χρόνια αρχίζει να αυξάνεται, κυρίως λόγω της συστηματικής προσπάθειας ορισμένων εκτροφέων.
Στην «υπηρεσία» του ανθρώπου
Το Mαλινουά ανήκει στα σκυλιά εργασίας. Στο παρελθόν εργάστηκε κύρια ως τσοπανόσκυλο, όπου και διακρίθηκε για τις εξαιρετικές του ικανότητες, την καταπληκτική παρατηρητικότητα, την αίσθηση της απουσίας προβάτων, την επίγνωση του κινδύνου, την επιβολή της τάξης, τη μειλίχια αυστηρότητά του και την θαυμάσια εκτέλεση των καθηκόντων του.
Σήμερα, που η εργασία του τσοπανόσκυλου πέρασε σε δεύτερη μοίρα, καλείται να παίξει ένα σημαντικότερο ρόλο ως σκύλος προστασίας, φύλακας, αστυνομικός σκύλος και το κυριότερο, ως ιδανικός φίλος και σύντροφος.
Eξαίρετος «αμυντικός» σκύλος, χρησιμοποιείται από το στρατό, την αστυνομία και την πυροσβεστική υπηρεσία σε ιδιαίτερα απαιτητικές αποστολές φύλαξης, ανίχνευσης βόμβων και ναρκωτικών αλλά και για το τράβηγμα ελκήθρων και κάρων.
Πολύ δυνατός και πιστός, γίνεται καλός φύλακας του σπιτιού και ιδανικός για συντροφιά επειδή «αντέχει» στα παιχνίδια των παιδιών και εξοικειώνεται πολύ γρήγορα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος και τις συνήθειες της οικογένειας.
Ο Βελγικός Ποιμενικός «Malinois» είναι μια δημοφιλής στους «ειδικούς» φυλή σκύλων, αλλά ταυτόχρονα και μία από τις λιγότερο γνωστές στο ευρύ κοινό.
Πήρε το όνομα του από την πόλη Μαλίν, του Bελγίου. Μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχαν πολλές συγγενικές φυλές ποιμενικών σκύλων αλλά, καθώς η βοσκή προβάτων έπαψε να είναι απαραίτητη, οι κυνοτρόφοι τους “εξευγένισαν” και δημιούργησαν έναν βασικό τύπο, με τέσσερα χρώματα και ποικιλίες τριχώματος.
Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να φυλάει κοπάδια μέσα και γύρω από το Βέλγιο, επειδή ήταν καλός φύλακας για το αγρόκτημα, προστατευτικός με τα πρόβατα και ανθεκτικός στις βροχές, το κρύο και τις ασθένειες.
Το 1911 μεταφέρθηκε στις Η.Π.Α και αναγνωρίστηκε το 1912. Την δεκαετία 1940 – 50 χάθηκαν οι αρχικές εισαγωγές και η φυλή χαρακτηρίστηκε «προς εξαφάνιση» μέχρι και το 1958. Το 1965 κατατάχθηκε στους σκύλους εργασίας.
Διαφοροποιήσεις πέραν του Ατλαντικού
Στις πιο πολλές χώρες και κυρίως τις Ευρωπαϊκές, οι διαφοροποιήσεις του Βελγικού ποιμενικού έγιναν δεκτές σαν διαφορετικές μορφές της ίδιας ράτσας («ένα σκυλί – τέσσερις τύποι»). Αντιθέτως στις Η.Π.Α, αναγνωρίστηκαν σαν χωριστές. Βελγικός τσοπανόσκυλος (Γκρενετάελ, Βελγικός Τερβιρέν και Μαλινουά. Ο Λακενουά δεν αναγνωρίζεται από την A.K.C ως χωριστή φυλή.
Οι τέσσερις τύποι του Βελγικού Ποιμενικού ξεχωρίζουν αρκετά μεταξύ τους στα μορφολογικά χαρακτηριστικά, το χαρακτήρα και τις εργασιακές τους ικανότητες. Ως απλό δείγμα σύγκρισης, ο Λακενουά έχει τρίχωμα σκληρό, στεγνό, ποτέ κατσαρό και χρώμα κοκκινωπό, φαιοκίτρινο και μαύρη σκίαση, ο Tερβίρεν ξεχωρίζει για την ενεργητικότητά του και ο Γκρενετάελ για το μακρύ, μαύρο, εξωτερικό του τρίχωμα (μερικές φορές με άσπρα μπαλώματα).
«Πληθυσμός»
Επίσημα στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των Mαλινουά υπάρχουν μόνο για τις Η.Π.Α, όπου το 1996 είχαν πιστοποιηθεί επισήμως 4.000 σκύλοι αυτής της φυλής. Στην Ευρώπη ζουν πολλοί περισσότεροι, ειδικά στην Γαλλία και στο Βέλγιο όπου θεωρούνται η πιο δημοφιλής φυλή. Στην Ελλάδα ο αριθμός τους είναι σημαντικά περιορισμένος και μόνο τα τελευταία χρόνια αρχίζει να αυξάνεται, κυρίως λόγω της συστηματικής προσπάθειας ορισμένων εκτροφέων.
Στην «υπηρεσία» του ανθρώπου
Το Mαλινουά ανήκει στα σκυλιά εργασίας. Στο παρελθόν εργάστηκε κύρια ως τσοπανόσκυλο, όπου και διακρίθηκε για τις εξαιρετικές του ικανότητες, την καταπληκτική παρατηρητικότητα, την αίσθηση της απουσίας προβάτων, την επίγνωση του κινδύνου, την επιβολή της τάξης, τη μειλίχια αυστηρότητά του και την θαυμάσια εκτέλεση των καθηκόντων του.
Σήμερα, που η εργασία του τσοπανόσκυλου πέρασε σε δεύτερη μοίρα, καλείται να παίξει ένα σημαντικότερο ρόλο ως σκύλος προστασίας, φύλακας, αστυνομικός σκύλος και το κυριότερο, ως ιδανικός φίλος και σύντροφος.
Eξαίρετος «αμυντικός» σκύλος, χρησιμοποιείται από το στρατό, την αστυνομία και την πυροσβεστική υπηρεσία σε ιδιαίτερα απαιτητικές αποστολές φύλαξης, ανίχνευσης βόμβων και ναρκωτικών αλλά και για το τράβηγμα ελκήθρων και κάρων.
Πολύ δυνατός και πιστός, γίνεται καλός φύλακας του σπιτιού και ιδανικός για συντροφιά επειδή «αντέχει» στα παιχνίδια των παιδιών και εξοικειώνεται πολύ γρήγορα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος και τις συνήθειες της οικογένειας.