H συγκινητικη ιστορία ενός σκύλου!

[anezatom]

Ο Dorado το Labrador:

Ο Dorado είναι ένας σκύλος οδηγός τυφλού. Το αφεντικό του, ή καλύτερα ο φίλος του, δούλευε ΄ως τεχνικός υπολογιστών στον 71ο όροφο των Δίδυμων Πύργων, όταν τα αεροπλάνα χτύπησαν.

Ο ίδιος περιγράφει:
“Σηκώθηκα όρθιος και μπορούσα να ακούσω γυαλιά να πετάγονται παντού γύρω μου σπάζοντας. Ένιωθα τον καπνό να γεμίζει τα πνευμόνια μου και η ζέστη ήταν αφόρητη.

Χωρίς να μπορώ να δω ήξερα πως δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρω να τρέξω κάτω, ανάμεσα από όλα τα εμπόδια, όπως οι υπόλοιποι.
Κατάλαβα πως θα πέθαινα και αποφάσισα να λύσω τον Dorado ώστε να του δώσω την ευκαιρία να σωθεί. Δεν ήταν δίκαιο για εκείνον να πεθάνει μαζί μου σε αυτή την κόλαση. Σκέφτηκα πως είχα χαθεί για πάντα. Ο θόρυβος και η ζέστη ήταν τρομαχτικά αλλά έπρεπε να του δώσω την ευκαιρία να ζήσει. Έτσι, έβγαλα το λουρί του, τον χάϊδεψα και του είπα να φύγει. Ήλπιζα να μπορέσει να κατεβεί εγκαίρως και να σωθεί. Σκέφτηκα πως θα ήταν τόσο τρομαγμένος που θα έτρεχε. Τα πάντα ήταν χάος. Γυαλιά έσπαγαν γύρω από το κεφάλι μου και άνθρωποι έτρεχαν προς τις σκάλες.”

Σε εκείνο το σημείο ο Dorado παραμερίστηκε από το πλήθος κι ο κ.Rivera βρέθηκε μόνος για λίγα λεπτά μέσα στο πανδαιμόνιο. Αλλά μετά το απροσδόκητο συνέβει, στην μορφή ενός γνώριμου, μαλλιαρού σκουντήγματος στο πόδι.

Ο κ.Rivera εξηγεί:
“Γύρισε στο πλευρό μου λίγα λεπτά αργότερα και με οδήγησε 70 ορόφους κάτω και έξω στο δρόμο. Τότε κατάλαβα πως με αγαπούσε όσο κι εγώ εκείνον. Ήταν έτοιμος να πεθάνει με την ελπίδα να σώσει εμένα.

Καθώς κατεβαίναμε βρήκαμε έναν συνεργάτη μου. Του έπιασα το χέρι και κατεβήκαμε μαζί με τον σκύλο. Το στενό πέρασμα ήταν γεμάτο με κόσμο. Άνθρωποι με έσπρωχναν και περνούσαν δίπλα μου. Επικρατούσε τρόμος. Ο κόσμος κατάλαβε πως έπρεπε να διατηρήσει την ψυχραιμία του κι έτσι καταφέραμε να κατεβούμε με τάξη αν και πήρε πολύ ώρα. Ο Dorado με βοηθούσε βήμα βήμα. Χρωστάω την ζωή μου σε εκείνον. Είναι ο σύντροφός μου και ο καλύτερός μου φίλος.”

 

[anezatom]

Η Shana το ημίαμο λυκόσκυλο:

Όταν η Eve κι ο Norman Fertig έσωζαν ένα άρρωστο ημίαμο λυκόσκυλο 2 εβδομάδων σχεδόν 7 χρόνια πριν, δεν μπορούσαν καν να φανταστούν ότι αυτό το ζώο κάποτε θα τους έσωζε την ζωή.

Στις 12 Οκτωβρίου 2006 οι 81χρονοι Fertigs φρόντιζαν πληγωμένα ζώα σε ένα καταφύγιο στην ιδιοκτησία τους. Ήταν καθημερινότητα για το ζευγάρι να ταϊζει και να εξασκεί πάνω από 12 ζώα μεταξύ αυτών ένα 18χρονο κοράκι. Έτσι κι εκείνη την ημέρα, γύρω στις 7 το απόγευμα.

“Καθώς βρισκόμασταν εκεί, το ρεύμα κόπηκε και καταλάβαμε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Βγήκαμε έξω για να δούμε τί συμβαίνει και τότε έπεσε ένα τεράστιο δέντρο, και στη συνέχεια έπεσαν κι άλλα μπροστά μας.” είπε η Eve.

Η τεράστια καταιγίδα που χτύπησε την Νέα Υόρκη έριξε τα δέντρα μπλοκάροντας το δρόμο προς τα υπόλοιπα κτίρια του καταφυγίου και προς το σπίτι τους που ήταν τουλάχιστον 70 μέτρα μακρυά.

“Έχουμε σοβαρό πρόβλημα”, είπε στον άντρα της “Φοβάμαι πως θα πεθάνουμε εδώ.”

Οι Fertigs σύρθηκαν σε ένα στενό πέρασμα ανάμεσα στο κτίριο του νοσοκομείου του καταφυγίου και των κλουβιών, οπού βρήκαν καταφύγιο από τα δέντρα που έπεφταν. Δεν μπορούσαν να σκαρφαλώσουν στα πεσμένα δέντρα χωρίς να τραυματιστούν. Δεν φορούσαν χοντρά ρούχα, αφού μέχρι λίγο πρίν ο καιρός ήταν καλός.

“Δεν ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό, σκέφτηκα πως έιχαμε παγιδευτεί τελείως και τότε ήταν που η Shana άρχισε να σκάβει κάτω από τα σωριασμένα δέντρα.”

Το σκυλί που πάντα ακολουθούσε τα αφεντικά του, τους βρήκε και άρχισε να σκάβει ένα μονοπάτι/τούνελ κάτω από τα δέντρα, με νύχια και με δόντια και γαύγιζε καλώντας τους να την ακολουθήσουν. Αφού το τουνελ που έσκαψε έφτασε ως το σπίτι -περίπου στις 11:30 το βράδυ- γύρισε, άρπαξε το μανίκι της Eve, την τοποθέτησε πάνω στην πλάτη και το λαιμό της κι άρχισε να την τραβάει. Ο Norman, πιάστηκε από το πόδι της γυναίκας του και το σκυλί τους έσερνε και τους δύο στο σπίτι, όπου εφτασαν περίπου στις 2 τα ξημερώματα.

“Ήταν ότι πιο ηρωικό έχω δει. Ανοίξαμε την πόρτα και εκείνη έπεσε πάνω μας και μας κράτησε ζωντανούς. Εκεί περιμέναμε μέχρι που μας βρήκαν οι πυροσβέστες.”

Οι γείτονες που ανησύχησαν γιατί οι Fertigs δεν απαντούσαν στο τηλέφωνο είχαν καλέσει την πυροσβεστική, αλλά όταν οι πυροσβέστες τους βρήκαν τους είπαν ότι δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί και τον σκύλο τους, καθώς θα πήγαιναν στον πρόχειρο καταυλισμό της πυροσβεστικής μαζί με άλλους ανθρώπους.

“Είπαμε, χωρίς εκείνη δεν πάμε πουθενά.Θα περιμένουμε να φύγουν οι άλλοι άνθρωποι και μετά θα έρθουμε μαζί της.”
Έτσι το ζευγάρι έμεινε σπίτι μέχρι την Κυριακή που άδειασε ο καταυλισμός. Τις τρεις αυτές μέρες, χωρίς ρεύμα, σόμπα και ζεστό νερό η Shana κοιμόταν μαζι του για να τους κρατάει ζεστούς με το σώμα και την ανάσα της.
Οι πυροσβέστες που τους έφερναν νερό είδαν το τούνελ κι είπαν πως δεν είχαν ξαναδει κάτι παρόμοιο ποτέ.

Η Shana έλαβε το βραβείο “Citizens for Humane Animal Treatment’s Hero’s”. Τα αφεντικά τους ελπίζουν η ιστορία τους να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους ώστε να φέρονται καλύτερα στα ζώα.

 

[Grifos]

Η Shana έλαβε το βραβείο “Citizens for Humane Animal Treatment’s Hero’s”. Τα αφεντικά τους ελπίζουν η ιστορία τους να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους ώστε να φέρονται καλύτερα στα ζώα.

Ναι καλά. Το πολύ πολύ να γυρίσουν μια ακόμα ταινία για μικρά παιδιά κι επίδοξους ενδιαφερόμενους ν' αγοράσουν μετά το Κόλι, το Αγίου Βερνάρδου και το Ακίτα εξιδανικεύοντας αυτό που φαντάζονται πως θα έχουν έναν έτοιμο σκύλο που θα πηγαίνει μόνος του για τα κακά του, θα καλύπτει τα μοναχικά τους συναισθήματα και θα τους σώσει και τη ζωή επειδή του δώσανε ένα πιάτο φαί.

Όπως και να 'χει μπράβο. Ωραίο thread

 

[anezatom]

Ευχαριστώ πολυ grifos το θεμα ειναι οτι αν δεν γραφόντουσαν και τετοια αρθρα πολλοι ανθρωποι θα ήταν πολυ πίσω όσον αφορα το θέμα παιδειας και αντιμετώπισης των σκύλων!Απλα εδώ μερικοί μπορούν να αντιληφθούν πως ο σκύλος δεν είναι ενα άβουλο όν που χαιρεται οταν καταβροχθιζει ενα μπολ με κροκετες ή οταν βγαινει για μια 10 λεπτη βολτα!Εδώ γίνεται έντονα αντιληπτό πως ο σκύλος φυσικά διαθέτει νοημοσυνη και κυρίως συναίσθημα!