Καλησπέρα σας και καλώς σας βρίσκω!
Το θέμα μου δεν είναι τόσο ευχάριστο και θα εκτιμούσα πάρα πολύ τις γνώμες σας ως σκυλογονείς.
Εδώ κι ένα μήνα περίπου έχω στο σπίτι, στο οποίο μένω με την μάμυ, ένα beagle 6μιση μηνών περίπου, ημίαιμο. Το θέμα είναι ότι το σκυλί δεν προοριζόταν για μένα..Ζούσε με άλλο μέλος της οικογένειας μέχρι πριν ένα μήνα το οποίο όμως άλλαξε σπίτι για οικογενειακούς/οικονομικούς λόγους -δεν θέλω να ανοίξω περαιτέρω αυτό το ζήτημα γιατι με εκνευρίζει αφάνταστα και δεν έχει καμία σημασία εδώ που φτάσαμε - κι έτσι το σκυλί μένει μαζί μου. Με "ξέρει" απο την πρώτη μέρα που το πήραν, την έπαιρνα σπίτι, πηγαίναμε βόλτες, της μαθαίνω εντολές και γενικά τα πάμε απτην αρχή πάρα πολύ καλα και την αγαπώ επίσης πάρα πολυ. Το κακό τώρα είναι οτι δεν είμασταν προετοιμασμένοι και συνηδητοποιημένοι για σκύλο καθώς δεν ήταν δική μας επιλογή. Μας την έδωσαν μέχρι να βρεθεί κάποιος να την πάρει. Έχω ρωτήσει πάρα πολύ κόσμο και κανείς δεν θέλει. Όμως όλο αυτό το κάνω με βαριά καρδιά γιατι όπως είπα παραπάνω την έχω αγαπήσει, έχει γίνει καθημερινότητα μου αλλα τα προβλήματα είναι πολλά..
Πρώτο και κυριότερο, η μαμά μου, η οποία είχε ξεκαθαρίσει απ'την αρχή ότι δεν θέλει σκύλο. Με τα χαράς θα έβρισκα σπίτι για να μένω με το σκυλί αλλά δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα αυτή τη στιγμή. Ακόμα, τα οικονομικά μας δεν βοηθούν ιδιαίτερα ούτε για τα εμβόλια/τροφές/παιχνίδια/σπρέυ/αμπούλες και τα σχετικά.
Επίσης, δεν έχω καταφέρει ακόμα να μάθω στην Λίλα να μην κλαίει όσο λείπουμε..Σήμερα και χθες είχαμε μια πρόοδο αλλα ήταν μόνο για 2 με 3 ώρες. Αύριο ξεκινάω σχολή (στην οποία έχω 35 ώρες τη βδομάδα μάθημα) κι η μαμά θα λείπει κάποιες ώρες για δουλειά οπότε το τηλέφωνο απ'την γειτόνισσα σίγουρα δεν το γλιτώνω (για ακόμα μια φορά).
Ποιά είναι η δική σας γνώμη, 1ον αν την δώσω θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ ήδη κλαίω όσο το σκέφτομαι (συγνώμη που ανοίγομαι τόσο η κλαίουσα αλλα είστε οι "ειδικοί" και η γνώμη σας μετράει
) αλλα ίσως σε κάποιο άλλο σπίτι θα της τα παρέχουν όλα και με το παραπάνω και θα ζει ίσως καλυτερα. 2ον φοβάμαι ότι αν πω πως το προσπαθώ κούτσα κούτσα και πείθοντας τη μαμα αν στο τέλος δω πως δεν τα καταφέρνω θα είναι δυσκολότερο και για το σκυλί και για μένα.
Παρακαλώ εναποθέστε τις απόψεις σας χωρίς φόβο και πάθος. :x:
- Σε περίπτωση που απορήσετε γιατί ανελαβα εγώ να βρω οικογένεια για το σκυλί είναι γιατι ήθελα να βεβαιωθώ και να σιγουρευτώ ότι θα ναι κάποιος/κάποια/κάποιοι που θα το αγαπούν εξίσου και δεν θα το παρατήσουν σε 1-2 μήνες στον δρόμο. -
Το θέμα μου δεν είναι τόσο ευχάριστο και θα εκτιμούσα πάρα πολύ τις γνώμες σας ως σκυλογονείς.
Εδώ κι ένα μήνα περίπου έχω στο σπίτι, στο οποίο μένω με την μάμυ, ένα beagle 6μιση μηνών περίπου, ημίαιμο. Το θέμα είναι ότι το σκυλί δεν προοριζόταν για μένα..Ζούσε με άλλο μέλος της οικογένειας μέχρι πριν ένα μήνα το οποίο όμως άλλαξε σπίτι για οικογενειακούς/οικονομικούς λόγους -δεν θέλω να ανοίξω περαιτέρω αυτό το ζήτημα γιατι με εκνευρίζει αφάνταστα και δεν έχει καμία σημασία εδώ που φτάσαμε - κι έτσι το σκυλί μένει μαζί μου. Με "ξέρει" απο την πρώτη μέρα που το πήραν, την έπαιρνα σπίτι, πηγαίναμε βόλτες, της μαθαίνω εντολές και γενικά τα πάμε απτην αρχή πάρα πολύ καλα και την αγαπώ επίσης πάρα πολυ. Το κακό τώρα είναι οτι δεν είμασταν προετοιμασμένοι και συνηδητοποιημένοι για σκύλο καθώς δεν ήταν δική μας επιλογή. Μας την έδωσαν μέχρι να βρεθεί κάποιος να την πάρει. Έχω ρωτήσει πάρα πολύ κόσμο και κανείς δεν θέλει. Όμως όλο αυτό το κάνω με βαριά καρδιά γιατι όπως είπα παραπάνω την έχω αγαπήσει, έχει γίνει καθημερινότητα μου αλλα τα προβλήματα είναι πολλά..
Πρώτο και κυριότερο, η μαμά μου, η οποία είχε ξεκαθαρίσει απ'την αρχή ότι δεν θέλει σκύλο. Με τα χαράς θα έβρισκα σπίτι για να μένω με το σκυλί αλλά δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα αυτή τη στιγμή. Ακόμα, τα οικονομικά μας δεν βοηθούν ιδιαίτερα ούτε για τα εμβόλια/τροφές/παιχνίδια/σπρέυ/αμπούλες και τα σχετικά.
Επίσης, δεν έχω καταφέρει ακόμα να μάθω στην Λίλα να μην κλαίει όσο λείπουμε..Σήμερα και χθες είχαμε μια πρόοδο αλλα ήταν μόνο για 2 με 3 ώρες. Αύριο ξεκινάω σχολή (στην οποία έχω 35 ώρες τη βδομάδα μάθημα) κι η μαμά θα λείπει κάποιες ώρες για δουλειά οπότε το τηλέφωνο απ'την γειτόνισσα σίγουρα δεν το γλιτώνω (για ακόμα μια φορά).
Ποιά είναι η δική σας γνώμη, 1ον αν την δώσω θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ ήδη κλαίω όσο το σκέφτομαι (συγνώμη που ανοίγομαι τόσο η κλαίουσα αλλα είστε οι "ειδικοί" και η γνώμη σας μετράει
) αλλα ίσως σε κάποιο άλλο σπίτι θα της τα παρέχουν όλα και με το παραπάνω και θα ζει ίσως καλυτερα. 2ον φοβάμαι ότι αν πω πως το προσπαθώ κούτσα κούτσα και πείθοντας τη μαμα αν στο τέλος δω πως δεν τα καταφέρνω θα είναι δυσκολότερο και για το σκυλί και για μένα.Παρακαλώ εναποθέστε τις απόψεις σας χωρίς φόβο και πάθος. :x:
- Σε περίπτωση που απορήσετε γιατί ανελαβα εγώ να βρω οικογένεια για το σκυλί είναι γιατι ήθελα να βεβαιωθώ και να σιγουρευτώ ότι θα ναι κάποιος/κάποια/κάποιοι που θα το αγαπούν εξίσου και δεν θα το παρατήσουν σε 1-2 μήνες στον δρόμο. -
Last edited:
