O Eκτροφέας (με κεφαλαίο «Ε»), είναι αυτός που θυσιάζει προσωπικά ενδιαφέροντα, χρήματα, χρόνο, φιλίες, πολυτέλειες - και μοκέττες! - εγκαταλείποντας τις ανθρώπινες επιθυμίες για εξωτικές κρουαζιέρες και ξεκούραστες διακοπές για χάρη των εκθέσεων.
Ο Εκτροφέας χάνει τον ύπνο του για να προγραμματίσει ιδανικά ζευγαρώματα και μετά ξενυχτάει πάνω από τη γεννήστρα, παρακολουθώντας κάθε ανάσα, κλάμα και κούνημα ουράς.
Ο Εκτροφέας εγκαταλείπει πάρτι και κοσμικές εξόδους γιατί περιμένει γέννα ή γιατί τα κουτάβια πρέπει να φάνε στις οκτώ. Κάνει τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα σ' ένα νεογέννητο, κυριολεκτικά εμφυσώντας ζωή σ' ένα πλάσμα που ίσως αποτελεί την εκπλήρωση των ονείρων ολόκληρης της ζωής του.
Η αγκαλιά του Εκτροφέα είναι ένα υπέροχο μέρος: γενιές ολόκληρες περήφανων και πανέμορφων πρωταθλητών αποκοιμήθηκαν εκεί. Τα χέρια του Εκτροφέα είναι στοργικά, δυνατά, συχνά βρώμικα, αλλά πάντα ευαίσθητα και απαλά στο άγγιγμα μιας υγρής κουταβίσιας μύτης.
Η πλάτη και τα γόνατα του Εκτροφέα συχνά υποφέρουν από αρθριτικά, αλλά πάντα βρίσκουν την αντοχή να καθοδηγήσουν το επόμενο τετράποδο όνειρό του στους στίβους.
Οι ώμοι του Εκτροφέα είναι σκυφτοί γιατί κουβαλάνε πολλές έννοιες και επιθέσεις ανταγωνιστών, αλλά έχουν τη δύναμη να αντέξουν χιλιάδες ήττες και αγωνίες.
Τα μπράτσα του Εκτροφέα πάντα είναι πρόθυμα να πιάσουν τη σφουγγαρίστρα, να σηκώσουν μιαν αγκαλιά κουτάβια ή να απλώσουν χέρι φιλίας και βοήθειας σ' ένα καινούργιο θαυμαστή της φυλής.
Τα αυτιά του Εκτροφέα είναι αξιοθαύμαστα: μερικές φορές κατακόκκινα (από αυτά που ακούν), ή πατηκωμένα (από τις ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο), συχνά κουφά στις επικρίσεις, αλλά υπερευαίσθητα στο παραμικρό κλαψούρισμα ενός νεογέννητου.
Τα μάτια του Εκτροφέα συχνά θολώνουν από το διάβασμα αμέτρητων βιβλίων, άρθρων και πετιγκρί, αλλά και από τα δάκρυα ενός πικρού αποχαιρετισμού. Μερικές φορές μοιάζουν «τυφλά» στα λάθη των σκύλων του, αλλά πάντα ψάχνουν «διψασμένα» για το τέλειο δείγμα.
Το μυαλό του Εκτροφέα ξεχνάει πρόσωπα, αλλά ανακαλεί σκύλους γρηγορότερα και από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τόσο φορτωμένο από γνώσεις και έννοιες, καμμιά φορά «καίει» κάποια λυχνία. Αλλά στοιχειοθετεί με κάθε λεπτομέρεια αρετές και ελλατώματα, κεφάλια, αυτιά, γωνιώσεις.και ξεχνάει για πάντα τις αποτυχίες και τις απογοητεύσεις.
Η καρδιά του Εκτροφέα συχνά ματώνει και θλίβεται, αλλά χτυπάει δυνατά και με ελπίδα που δεν πεθαίνει ποτέ. Α ναι, υπάρχουν «εκτροφείς» και, από την άλλη, υπάρχουν και ΕΚΤΡΟΦΕΙΣ !
Της αείμνηστης ΕΚΤΡΟΦΕΩΣ Peggy Adamson ( Damasyn Dobermans , Η.Π.Α), που τόσα της χρωστάει η φυλή την οποία υπηρέτησε υποδειγματικά δημιουργώντας μεγαλείο, σε ελεύθερη απόδοση Μαρίας Winsor -Γκινάλα.
Πηγή: Ιστοσελίδα του Ο.Κ.Α.
Ο Εκτροφέας χάνει τον ύπνο του για να προγραμματίσει ιδανικά ζευγαρώματα και μετά ξενυχτάει πάνω από τη γεννήστρα, παρακολουθώντας κάθε ανάσα, κλάμα και κούνημα ουράς.
Ο Εκτροφέας εγκαταλείπει πάρτι και κοσμικές εξόδους γιατί περιμένει γέννα ή γιατί τα κουτάβια πρέπει να φάνε στις οκτώ. Κάνει τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα σ' ένα νεογέννητο, κυριολεκτικά εμφυσώντας ζωή σ' ένα πλάσμα που ίσως αποτελεί την εκπλήρωση των ονείρων ολόκληρης της ζωής του.
Η αγκαλιά του Εκτροφέα είναι ένα υπέροχο μέρος: γενιές ολόκληρες περήφανων και πανέμορφων πρωταθλητών αποκοιμήθηκαν εκεί. Τα χέρια του Εκτροφέα είναι στοργικά, δυνατά, συχνά βρώμικα, αλλά πάντα ευαίσθητα και απαλά στο άγγιγμα μιας υγρής κουταβίσιας μύτης.
Η πλάτη και τα γόνατα του Εκτροφέα συχνά υποφέρουν από αρθριτικά, αλλά πάντα βρίσκουν την αντοχή να καθοδηγήσουν το επόμενο τετράποδο όνειρό του στους στίβους.
Οι ώμοι του Εκτροφέα είναι σκυφτοί γιατί κουβαλάνε πολλές έννοιες και επιθέσεις ανταγωνιστών, αλλά έχουν τη δύναμη να αντέξουν χιλιάδες ήττες και αγωνίες.
Τα μπράτσα του Εκτροφέα πάντα είναι πρόθυμα να πιάσουν τη σφουγγαρίστρα, να σηκώσουν μιαν αγκαλιά κουτάβια ή να απλώσουν χέρι φιλίας και βοήθειας σ' ένα καινούργιο θαυμαστή της φυλής.
Τα αυτιά του Εκτροφέα είναι αξιοθαύμαστα: μερικές φορές κατακόκκινα (από αυτά που ακούν), ή πατηκωμένα (από τις ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο), συχνά κουφά στις επικρίσεις, αλλά υπερευαίσθητα στο παραμικρό κλαψούρισμα ενός νεογέννητου.
Τα μάτια του Εκτροφέα συχνά θολώνουν από το διάβασμα αμέτρητων βιβλίων, άρθρων και πετιγκρί, αλλά και από τα δάκρυα ενός πικρού αποχαιρετισμού. Μερικές φορές μοιάζουν «τυφλά» στα λάθη των σκύλων του, αλλά πάντα ψάχνουν «διψασμένα» για το τέλειο δείγμα.
Το μυαλό του Εκτροφέα ξεχνάει πρόσωπα, αλλά ανακαλεί σκύλους γρηγορότερα και από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Τόσο φορτωμένο από γνώσεις και έννοιες, καμμιά φορά «καίει» κάποια λυχνία. Αλλά στοιχειοθετεί με κάθε λεπτομέρεια αρετές και ελλατώματα, κεφάλια, αυτιά, γωνιώσεις.και ξεχνάει για πάντα τις αποτυχίες και τις απογοητεύσεις.
Η καρδιά του Εκτροφέα συχνά ματώνει και θλίβεται, αλλά χτυπάει δυνατά και με ελπίδα που δεν πεθαίνει ποτέ. Α ναι, υπάρχουν «εκτροφείς» και, από την άλλη, υπάρχουν και ΕΚΤΡΟΦΕΙΣ !
Της αείμνηστης ΕΚΤΡΟΦΕΩΣ Peggy Adamson ( Damasyn Dobermans , Η.Π.Α), που τόσα της χρωστάει η φυλή την οποία υπηρέτησε υποδειγματικά δημιουργώντας μεγαλείο, σε ελεύθερη απόδοση Μαρίας Winsor -Γκινάλα.
Πηγή: Ιστοσελίδα του Ο.Κ.Α.
