Καλημέρα/-σπέρα και Χρόνια Πολλά,
Είμαι νέο μέλος, οπότε σχολιάζω τη συζήτηση εδώ με καθυστέρηση ενός και πλέον έτους και ελπίζω ότι δεν είναι μπαγιάτικο το θέμα.
Πρόσφατα απέκτησα ένα καταπληκτικό Αυστραλέζικο Ποιμενικό σκυλί μόλις εγκαταστάθηκα πλέον μόνιμα στην Αμερική. Επισυνάπτω και φωτογραφία ώστε να πέσετε όλοι ξεροί από την ομορφιά και χάρη του.
Επειδή είναι και πανέξυπνος τον πήγα και στο σκυλοσχολείο και μόλις αποφοιτήσαμε από Basic Obedience και από Ιανουάριο ξεκινάμε το πρώτο από τα τρία επίπεδα Agility. Μετά θα δούμε τι μπορεί να μάθει, αλλά σκέφτομαι και για παρακάτω, ενδεχομένως δε και για διαγωνισμούς, όπως είπα πρόκειται για φοβερό σκυλί.
Απαντώ τώρα στις ερωτήσεις σας. Γέννες μπορείτε να βρείτε και στη Γερμανία, αλλά από τιμές βλέπω τρομερά πράγματα. Φαντάζομαι είναι διότι πρόκειται για αμερικανική ράτσα. Εγώ το δικό μου το πήρα από το Aussie Rescue and Placement Hotline διότι τους προτιμώ και άλλωστε ήθελα να κάνω και ένα καλό. Το κακομοίρικο γεννήθηκε στο Michigan, μάλλον από γέννα των Amish, οι οποίοι το κάνανε πολύ καλόβολο, δεν του κόψανε την ουρά, ούτε του βγάλανε τα νύχια, αλλά μάλλον το δώσανε σε κάποιο απίστευτο κάθαρμα που αποφάσισε να το αφήσει να πεθάνει μέσα σε χιονοθύελλα! Φαντάζεστε τώρα Michigan, στα σύνορα με τον Καναδά και με χιονοθύελλα. Τελοσπάντων, το μάζεψε ο τοπικός μπόγιας και το παρέδωσε στην Εταιρεία Προστασίας Ζώων και επειδή ήτανε καθαρόαιμο το πήρε τελικά η ARPH. Το πέτυχα στο Petfinder (petfinder.com) και έκανα αίτηση να το πάρω. Με περάσανε από σαράντα κύματα, αλλά τελικά με εγκρίνανε και πήγα και το πήρα απ' του διαόλου τη μάνα. Του έκανα και εξετάσεις DNA για παν ενδεχόμενο διότι η συγκεκριμένη ράτσα βρίθει μεταλλάξεων και μετά θα έχουμε τρεχάματα και μου βγάλανε ότι πρώτον είναι όντως καθαρόαιμο μπλε μερλ και δεύτερον ότι δεν έχει τις επικίνδυνες μεταλλάξεις. Φτιάξανε και προφίλ και μου στείλανε και certification.
Εάν λοιπόν ενδιαφέρεστε για τη συγκεκριμένη ράτσα και δε σας πειράζει να μπείτε σε ολίγη φασαρία, θα σας συμβούλευα να έρθετε σε επαφή με τους Αμερικάνους, είτε θέλετε να πάρετε από γέννα, είτε απο παρατημένα ζώα. Προσωπικά βρίσκω την όλη διαδικασία αρκετά εύκολη για εισαγωγή σκύλου στην Ελλάδα. Η ιστοσελίδα της ελληνικής πρεσβείας στη Washington έχει όλα τα χαρτιά που θα κατεβάσετε για να του φτιάξετε διαβατήριο. Αυτό που κάνετε είναι να βρείτε το σκυλί, μετά μόλις το πάρετε, πάτε σε ντόπιο κτηνίατρο που θα εξετάσει τα χαρτιά που θα σας δώσουνε (όλα τα ζώα είναι πάντοτε εμβολιασμένα και συνήθως έχουνε και μικροτσίπ όπως ο δικός μου) καθώς και το σκύλο και θα συμπληρώσει και σφραγίσει το διαβατήριο. Περιέργως η Ευρωπαική Ένωση απαιτεί να δοθεί και ... επώνυμο στο σκύλο, το δικό σας φυσικά, και το διαβατήριο ισχύει μόνο για τις 10 μέρες πριν το ταξίδι σας. Το μικροτσίπ είναι πολύ απλό να το μεταφέρετε στο όνομά σας (ούτε γραμματόσημο δεν πληρώνετε διότι το έχει προπληρώσει η αμερικανική κυβέρνηση) και γενικά η διαδικασία είναι απλή και στοιχίζει λίγο, δηλαδή πληρώνετε την επίσκεψη στον κτηνίατρο, άντε και κανά εμβόλιο, καθώς και τον εκτροφέα ή την Εταιρεία Προστασίας Ζώων. Η τελευταία εμένα μου στοίχισε 200 δολλάρια, δηλαδή κάτω από 150 ευρώ. Ο κτηνίατρος κάνει γύρω στα 50 δολλάρια, εκτός εάν πρέπει να αγοράσετε και τα διάφορα preventatives από κει. Εγώ π.χ. δίνω στο σκύλο χάπι για να μην πιάσει heartworms και του βάζω και ένα υγρό μια φορά το μήνα για να μην πιάσει τσιμπούρια. Η ετήσια δόση αυτών μου στοιχίζει γύρω στα 200 δολλάρια το χρόνο. Βεβαίως αν φέρετε το σκύλο στην Ελλάδα 8α πάρετε τα τοπικά φάρμακα που είναι, φαντάζομαι, ακόμα πιο φτηνά από την Αμερική. Όταν πήρα το σκύλο μου δώσανε δόσεις για τα φάρμακά του για τρεις μήνες τσάμπα και σκυλόφαγο για δυο βδομάδες, μετά όμως του άλλαξα την τροφή και του έδωσα καλύτερης ποιότητας, αφού δεν είναι πλέον στο "ορφανοτροφείο". Από κει και πέρα βέβαια το κόστος θα είναι μόνον τα μεταφορικά του. Αν πετάξετε με Ολυμπιακή από Νέα Υόρκη έχουνε τις φτηνότερες τιμές από όλους, δηλαδή 150 δολλάρια μέχρι την Ελλάδα και πληρώνετε και το kennel του για να τον μεταφέρουν, το οποίο όμως μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί, μέχρι και σαν σπιτάκι σκύλου.
Οι γέννες στοιχίζουν περισσότερο, αλλά πρέπει να βρείτε ΜΟΝΟ τους καλούς εκτροφείς. Στην Αμερική δυστυχώς υπάρχουνε πολλοί ασυνείδητοι που έχουνε puppy mills, οπότε τα σκυλιά τους είναι πάντοτε προβληματικά και συχνά με κακή υγεία. Ο καλύτερος τρόπος να βρει κανείς καλό κουτάβι είναι να ρωτήσει τον Αμερικανικό Σύλλογο για τους Αυστραλιανούς Ποιμενικούς που ξέρουνε όλους τους καλούς.
Ευτυχώς που είναι μπλε ο δικός μου και δεν μπορούν να μου τον ματιάσουνε!
