ΟΝΟΜΑ : Baroque de Fazoo
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: καπου γυρω στο 2003
ΥΨΟΣ: 50
ΒΑΡΟΣ: 17,5
Μετά την πρώτη μου επαφή σαν εθελόντρια με το Fazoo αποφασίσαμε με το αγόρι μου να φιλοξενήσουμε κάποιο σκυλάκι από εκεί. Η αρχική ιδέα ήταν να φιλοξενήσουμε κάποιο από τα μεγαλύτερης ηλικίας σκυλάκια που θα περνούσαν δύσκολο χειμώνα στο καταφύγιο. Ενώ αρχικά ήταν να πάρουμε κάποια άλλη σκυλίτσα βρέθηκα να γυρίζω σπίτι με την Baroque.
Έτσι μπήκε στη ζωή μας η μικρή γκρινιάρα. Μετά από μια εβδομάδα συμβίωσης ήξερα ότι θα σπάραζε η καρδιά μου όταν θα έπρεπε να την γυρίσω πίσω. Μετά από ενάμιση μήνα συμβίωσης πάρθηκε και η επίσημη απόφαση να μείνει μόνιμα στην οικογένεια μας. Αν και μάλλον είχε αποφασίσει να μας υιοθετήσει με το που πέρασε το κατώφλι του σπιτιού.
Η Baroqueμέχρι να βρεθεί πριν περίπου 1 χρόνο στο καταφύγιο ήταν σε ένα κλουβί 10 τμ με και εγώ δεν ξέρω πόσα άλλα σκυλιά. Έχει και θα έχει για πάντα πληγές από τις αλυσίδες που είχαν μπλεχτεί στα πόδια της. Τώρα πια είναι στειρωμένη αλλά κανείς μας δεν ξέρει πόσες γέννες έκανε στις «τέλειες» συνθήκες διαβίωσης της.
Απίστευτα γλυκιά και ήσυχη, επιφυλακτική κάποιες φορές, ξεροκέφαλη, λιτοδίαιτη (την προσκυναω κάθε μερα μπας και φαει ολο το φαγητο της-ματαια βεβαια) και ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ!
Αν και δεν είχε ξαναμπεί σε σπίτι προσαρμόστηκε πολύ εύκολα λες και είχε μεγαλώσει σε οικογένεια. Από την πρώτη μέρα είχε το ελεύθερο να κυκλοφορεί παντού αν και ακόμα δεν έχει κάνει χρήση αυτού του δικαιώματος (προτιμάει να μένει στο σαλόνι και τώρα τελευταία έρχεται και στο γραφείο). Την δεύτερη μέρα μας κατούρησε δις τα χαλιά έτσι για να βάλει την στάμπα της βρε αδελφέ. Από τότε δεν το ξανάκανε αλλά και ούτε έχει κάνει την οποιαδήποτε ζημιά.
Επειδή παίρνει zylapourγια το καλαζααρ ανακάλυψα ότι έχει την μοναδική ικανότητα να κρατάει το χάπι στο στόμα της μέχρι τουλάχιστον 5 λεπτά (δεν άντεξα περισσότερο) ενώ της έχεις κλείσει το στόμα, της κρατάς το κεφάλι προς τα πάνω και καταπίνει κανονικά! Για να διαφυλάξω την ψυχική μου ηρεμία τώρα το παίρνει κρυμμένο σε τυράκι (goudaτο emmedalδεν μας αρεσει)
Έχει μια μικρή φοβία με τους άντρες αλλά την ξεπερνάει σιγά σιγα. Καλά έχει και διάφορες άλλες φοβίες τις οποίες παλεύουμε και βελτιώνουμε. Η πιο κουλή είναι ότι όταν βρέχει (και δεν μιλάμε με αστραπές και βροντές) δεν θέλει να είναι μόνη της. Αν τύχει και είναι κλαίει και τρέμει στο κρεβατάκι της.
Αν και δεν είναι από τα σκυλιά που θα έρθει να σου τριφτεί για χάδια είναι τρομερά χαδιάρα. Πάντα έρχεται κουνάμενη συνάμενη όταν της πεις έλα να σε χαϊδέψω και πολλές φορές γκρινιάζει μπροστα μας γιατι θελει χαδακια.
Δεν γαυγίζει ποτέ αλλα μυξοκλαίει πολύ συχνα. Στην αρχη μαλιστα ημασταν σε φαση να αρχισουμε τα ηρεμιστικα και οι 2 μας (εγω και το αγορι μου) γιατι εκλαιγε συνέχεια και χωρίς προφανη λογο. Τελικά εμείς το πήραμε απόφαση ότι είναι μια μικρη γκρινιάρα και αυτος είναι το τρόπος να επικοινωνεί μαζι μας και η Baroqueπηρε ευτυχως την αποφαση να μην μας τρελανει και τωρα πια γκρινιαζει για συγκεκριμενους λογους και με συγκεκριμενο τροπο. Έχουμε άλλο κλάμα όταν θελουμε να παμε βολτα, άλλο κλαμα όταν θελουμε χαδια και φυσικα άλλο κλαμα όταν η μαμα θελει να παει καμμια βολτα το απογευμα και δεν την παιρνει μαζι της (το πρωι που παμε στην δουλεια ουτε που σηκωνεται να μας χαιρετησει)
Ζητιανακι στο τραπεζι δεν ηταν ποτε μεχρι που γνωρισε την μανα μου (ευχαριστω μαμα μας υποχρεωσες!) Τωρα καθεται και σε κοιταει στα ματια μεχρι να το παρει αποφαση ότι δεν εχει μεζε και μετα αφηνει έναν βαθυ αναστεναγμο (απογνωσης ή παραιτησης δεν εχω αποφασισει ακομα) και πηγαινει να φαει από το μπωλακι της ξηρα τροφη κοιτωντας σε με την ακρη του ματιου μπας και αλλαξες γνωμη αφου είναι καλο κοριτσι και τρωει την «αηδια» για να σε ευχαριστησει.
Γιατι ναι το κοριτσι μου είναι μανουλα στην χειραγωγηση και εχει μαστερ στην δημιουργια τυψεων! Εχει εξελίξει σε αριστο βαθμο το κακομοίρικο βλεμμα και το εχει παει και ένα βημα παραπερα. Όταν θελει κατι και βλεπει ότι η γκρινια δεν πιανει, ο υπνωτισμος με το βλεμμα δεν πιανει καθεται μπροστα σου με το κεφαλι κατεβασμενο κοιτωντας το πατωμα συνοδευομενο με το βλεμμα «ειμαι πολύ δυστυχισμενη κοιτα με που πεφτω στην καταθλιψη». Δευτερη αγαπημενη σταση είναι καθισμενη με την πλατη προς το μερος μας και το κεφαλι κατεβασμενο αυτό συνοδευεται με το βλεμμα «είναι απίστευτα δυστυχισμενη και δεν σου μιλαω». Βεβαια εχουμε και την lightεκδοση οπου καθεται μπροστα μας και μας εχει γυρισμενη την πλατη. Είναι η σταση «σου κραταω μουτρα και αδιαφορω για την παρουσια σου»
Είναι απιστευτα υπναρού τα πρωινα. Εχει τυχει πολλες φορες να πρεπει να την σκουντηξω μπας και ξυπνησει για την πρωινη βολτα αλλα και παλι μεχρι να το παρει αποφαση να σηκωθει θελει κανα 5λεπτο.
Και δεν της αρεσει ιδιαιτερα το κρυο. Τις πολύ κρυες μερες θελει λιγο ζορι για να βγει από το σπιτι. Εγω να της λεω να παμε βολτα και αυτή να με κοιταει ξαπλωμενη σαν πριγκιπισσα με ένα βλεμμα του στυλ «εισαι τρελη που θα βγω εξω με τετοιο κρυο! Βγες μονη σου» μετα μου γυρναει την πλατη και κανει την κοιμισμενη.
Φωτος λειαν συντομως
προς το παρον μπορειται να την καμαρωσετε απο εδω (αν και οι φωτογραφιες την αδικουν)
http://www.fazoo.gr/archives/1176
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: καπου γυρω στο 2003
ΥΨΟΣ: 50
ΒΑΡΟΣ: 17,5
Μετά την πρώτη μου επαφή σαν εθελόντρια με το Fazoo αποφασίσαμε με το αγόρι μου να φιλοξενήσουμε κάποιο σκυλάκι από εκεί. Η αρχική ιδέα ήταν να φιλοξενήσουμε κάποιο από τα μεγαλύτερης ηλικίας σκυλάκια που θα περνούσαν δύσκολο χειμώνα στο καταφύγιο. Ενώ αρχικά ήταν να πάρουμε κάποια άλλη σκυλίτσα βρέθηκα να γυρίζω σπίτι με την Baroque.
Έτσι μπήκε στη ζωή μας η μικρή γκρινιάρα. Μετά από μια εβδομάδα συμβίωσης ήξερα ότι θα σπάραζε η καρδιά μου όταν θα έπρεπε να την γυρίσω πίσω. Μετά από ενάμιση μήνα συμβίωσης πάρθηκε και η επίσημη απόφαση να μείνει μόνιμα στην οικογένεια μας. Αν και μάλλον είχε αποφασίσει να μας υιοθετήσει με το που πέρασε το κατώφλι του σπιτιού.
Η Baroqueμέχρι να βρεθεί πριν περίπου 1 χρόνο στο καταφύγιο ήταν σε ένα κλουβί 10 τμ με και εγώ δεν ξέρω πόσα άλλα σκυλιά. Έχει και θα έχει για πάντα πληγές από τις αλυσίδες που είχαν μπλεχτεί στα πόδια της. Τώρα πια είναι στειρωμένη αλλά κανείς μας δεν ξέρει πόσες γέννες έκανε στις «τέλειες» συνθήκες διαβίωσης της.
Απίστευτα γλυκιά και ήσυχη, επιφυλακτική κάποιες φορές, ξεροκέφαλη, λιτοδίαιτη (την προσκυναω κάθε μερα μπας και φαει ολο το φαγητο της-ματαια βεβαια) και ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ!
Αν και δεν είχε ξαναμπεί σε σπίτι προσαρμόστηκε πολύ εύκολα λες και είχε μεγαλώσει σε οικογένεια. Από την πρώτη μέρα είχε το ελεύθερο να κυκλοφορεί παντού αν και ακόμα δεν έχει κάνει χρήση αυτού του δικαιώματος (προτιμάει να μένει στο σαλόνι και τώρα τελευταία έρχεται και στο γραφείο). Την δεύτερη μέρα μας κατούρησε δις τα χαλιά έτσι για να βάλει την στάμπα της βρε αδελφέ. Από τότε δεν το ξανάκανε αλλά και ούτε έχει κάνει την οποιαδήποτε ζημιά.
Επειδή παίρνει zylapourγια το καλαζααρ ανακάλυψα ότι έχει την μοναδική ικανότητα να κρατάει το χάπι στο στόμα της μέχρι τουλάχιστον 5 λεπτά (δεν άντεξα περισσότερο) ενώ της έχεις κλείσει το στόμα, της κρατάς το κεφάλι προς τα πάνω και καταπίνει κανονικά! Για να διαφυλάξω την ψυχική μου ηρεμία τώρα το παίρνει κρυμμένο σε τυράκι (goudaτο emmedalδεν μας αρεσει)
Έχει μια μικρή φοβία με τους άντρες αλλά την ξεπερνάει σιγά σιγα. Καλά έχει και διάφορες άλλες φοβίες τις οποίες παλεύουμε και βελτιώνουμε. Η πιο κουλή είναι ότι όταν βρέχει (και δεν μιλάμε με αστραπές και βροντές) δεν θέλει να είναι μόνη της. Αν τύχει και είναι κλαίει και τρέμει στο κρεβατάκι της.
Αν και δεν είναι από τα σκυλιά που θα έρθει να σου τριφτεί για χάδια είναι τρομερά χαδιάρα. Πάντα έρχεται κουνάμενη συνάμενη όταν της πεις έλα να σε χαϊδέψω και πολλές φορές γκρινιάζει μπροστα μας γιατι θελει χαδακια.
Δεν γαυγίζει ποτέ αλλα μυξοκλαίει πολύ συχνα. Στην αρχη μαλιστα ημασταν σε φαση να αρχισουμε τα ηρεμιστικα και οι 2 μας (εγω και το αγορι μου) γιατι εκλαιγε συνέχεια και χωρίς προφανη λογο. Τελικά εμείς το πήραμε απόφαση ότι είναι μια μικρη γκρινιάρα και αυτος είναι το τρόπος να επικοινωνεί μαζι μας και η Baroqueπηρε ευτυχως την αποφαση να μην μας τρελανει και τωρα πια γκρινιαζει για συγκεκριμενους λογους και με συγκεκριμενο τροπο. Έχουμε άλλο κλάμα όταν θελουμε να παμε βολτα, άλλο κλαμα όταν θελουμε χαδια και φυσικα άλλο κλαμα όταν η μαμα θελει να παει καμμια βολτα το απογευμα και δεν την παιρνει μαζι της (το πρωι που παμε στην δουλεια ουτε που σηκωνεται να μας χαιρετησει)
Ζητιανακι στο τραπεζι δεν ηταν ποτε μεχρι που γνωρισε την μανα μου (ευχαριστω μαμα μας υποχρεωσες!) Τωρα καθεται και σε κοιταει στα ματια μεχρι να το παρει αποφαση ότι δεν εχει μεζε και μετα αφηνει έναν βαθυ αναστεναγμο (απογνωσης ή παραιτησης δεν εχω αποφασισει ακομα) και πηγαινει να φαει από το μπωλακι της ξηρα τροφη κοιτωντας σε με την ακρη του ματιου μπας και αλλαξες γνωμη αφου είναι καλο κοριτσι και τρωει την «αηδια» για να σε ευχαριστησει.
Γιατι ναι το κοριτσι μου είναι μανουλα στην χειραγωγηση και εχει μαστερ στην δημιουργια τυψεων! Εχει εξελίξει σε αριστο βαθμο το κακομοίρικο βλεμμα και το εχει παει και ένα βημα παραπερα. Όταν θελει κατι και βλεπει ότι η γκρινια δεν πιανει, ο υπνωτισμος με το βλεμμα δεν πιανει καθεται μπροστα σου με το κεφαλι κατεβασμενο κοιτωντας το πατωμα συνοδευομενο με το βλεμμα «ειμαι πολύ δυστυχισμενη κοιτα με που πεφτω στην καταθλιψη». Δευτερη αγαπημενη σταση είναι καθισμενη με την πλατη προς το μερος μας και το κεφαλι κατεβασμενο αυτό συνοδευεται με το βλεμμα «είναι απίστευτα δυστυχισμενη και δεν σου μιλαω». Βεβαια εχουμε και την lightεκδοση οπου καθεται μπροστα μας και μας εχει γυρισμενη την πλατη. Είναι η σταση «σου κραταω μουτρα και αδιαφορω για την παρουσια σου»
Είναι απιστευτα υπναρού τα πρωινα. Εχει τυχει πολλες φορες να πρεπει να την σκουντηξω μπας και ξυπνησει για την πρωινη βολτα αλλα και παλι μεχρι να το παρει αποφαση να σηκωθει θελει κανα 5λεπτο.
Και δεν της αρεσει ιδιαιτερα το κρυο. Τις πολύ κρυες μερες θελει λιγο ζορι για να βγει από το σπιτι. Εγω να της λεω να παμε βολτα και αυτή να με κοιταει ξαπλωμενη σαν πριγκιπισσα με ένα βλεμμα του στυλ «εισαι τρελη που θα βγω εξω με τετοιο κρυο! Βγες μονη σου» μετα μου γυρναει την πλατη και κανει την κοιμισμενη.
Φωτος λειαν συντομως
προς το παρον μπορειται να την καμαρωσετε απο εδω (αν και οι φωτογραφιες την αδικουν)
http://www.fazoo.gr/archives/1176
