Χθες το απόγευμα πάμε οικογενειακώς στο Σχοινιά. Η θάλασσα κατάζεστη,ούτε Αύγουστος νά τανε.Ο ΄Αρης είναι έξω με την κόρη μου και τον μπαμπά της που δεν θέλουν να βουτήξουν. Δεν τον πιέζω φυσικά, έχουμε ένα καλοκαιρι μπροστά μας, υπάρχει και μπόλικη πιτσιρικαρία στη θάλασσα και δεν θέλω να μου πουν και καμμιά κουβέντα...΄Οπως κολυμπάμε με το γιο μου, βλέπουμε μία καταπληκτική νιουφίνα να κολυμπάει λίγο πιο πέρα σαν δελφινάκι! Πλησιάζουμε, πιάνουμε κουβέντα( με τον μπαμπά της, όχι με την ίδια!), είναι τεσσαρων μηνών, αστεράκι.Βγαίνουμε και θέλει να παίξει με τον ΄Αρη, ο καημένος θέλει κι αυτός αλλά τη φοβάται λόγω όγκου! Ωστόσο εγώ ξεθαρρεύω και τον παίρνω μαζί μου στα ρηχά. ΄Οπου...κολυμπάει!!!!, μια χαρά, κουνάει χερια πόδια, έχω το χέρι μου από κάτω βέβαια στην κοιλίτσα του για να νοιώθει ασφαλής. Αλλά δεν μου φαίνεται να φοβάται. Μόνο όταν τον βγάζω και τον ξεπλένω με γλυκό νερό πριν τον τυλίξω στην πετσέτα του, τρέμει για λίγο. Σε κανένα πεντάλεπτο του περνάει και συνεχίζει το παιχνίδι και τις δημόσιες σχέσεις!
Το καταπληκτικότερο όλων...με τον μπαμπά της Νιουφίνας βρισκόμαστε στην κουβέντα γνωστοί...από δω μέσα!
Απίστευτο??? Εγώ αφάνταστα το χάρηκα.Και για το μπάνιο και για τη γνωριμία!!!
Το καταπληκτικότερο όλων...με τον μπαμπά της Νιουφίνας βρισκόμαστε στην κουβέντα γνωστοί...από δω μέσα!
Απίστευτο??? Εγώ αφάνταστα το χάρηκα.Και για το μπάνιο και για τη γνωριμία!!!