τα φωτα σας και την συμβουλές σας

[Andag]

το ερώτημα ειναι να πάρω σκυλάκι η να περιμένω? λόγο της ευθύνης που έχει αυτη η υιοθεσία καταλαβαίνει κανείς οτι δεν είναι ευκολη απόφαση.. και όποιος "ψαχτεί" λίγο επι του θέματος, πράγμα που δυστηχώς δεν κάνει πολύς κόσμος (αφου δεν υπάρχει και η κατάλληλη πληροφόρηση) συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας μου στο παρελθόν, καταλαβαίνει τι δύσκολη είναι η σωστή ανατροφή και φροντίδα του σκύλου. έχω συμβιώσει με σκυλάκια στο παρελθόν κυρίως ημίαιμα που είχαμε μαζέψει απτο δρόμο και ξέρω πως είναι μια τέτοια σχέση.. άνοιξα αυτο το θρέντ και για άλλους υποψήφιους αγοραστές αφού θέλω να θίξω συγκεκρημένα θέματα και να ακούσω τις απόψεις σας. καταρχάς είμαι φοιτητής και μένω σε άλλη πολη.. αυτό σημαίνει αρκετός χρόνος ελέυθερος αλλά μετακινήσεις, κοσμος να μπαινοβγαίνει και μικρό σπίτι. απέναντι απτο διαμέρισμα έχω μια πλατέιτσα που πάνε ολοι οι σκύλοι τησ γειτονιάς βολτα όμως.. σκεπτόμενος τα θετικα και τα αρνητικά αφήνω χρόνο να περάσει αλλα το θέμα ειναι.... ποτε είναι ο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ χρόνος εν τέλει?? μικρότερος δεν το συζητώ, δεν τα καταφέρνεις ουτε με την παρτη σου.. Μεγαλύτερος έχεις περισσότερες δουλειές και ίσως και οικογένεια άρα πολύ λιγότερος χρόνος:-|.. το μεγαλύτερο θέμα για τώρα ειναι οτι 2-3 χρόνια μετα μπορεί να πάω στο εξωτερικό η στρατό για ένα διάστημα.. άρα που καταλήγουμε? Ενώ λοιπόν υποτίθεται πως μιλάμε για ένα απλό ζητημα τα πράγματα φαίνονται πιο περίπλοκα με την 2η ματιά.. Αν και ίσως τελικα και να είναι πολυ απλα και ο μόνος παράγοντας να είναι ποσο το ΘΕΛΕΙΣ..

 

[Sara]

Κοίταξε, το ότι θα πας στρατό, θα πας. Το εξωτερικό είναι δική σου απόφαση. Εάν όμως πιστεύεις ότι η ζωή σου δε θα είναι σταθερή για τα επόμενα χρόνια ώστε να μπορείς να έχεις σκύλο, τότε θα έλεγα να το αναβάλεις. Τουλάχιστον έτσι έκανα εγώ και δεν κουβάλαγα και σκύλο όταν τριγυρνούσα ανά τον πλανήτη τα τελευταία χρόνια. Δε θα σου είναι εύκολο να τον αφήσεις όταν θα πρέπει να φτιάξεις και να σταθεροποιήσεις τη ζωή σου.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε θα μπορέσεις να έχεις επαφή με σκύλους για την ώρα. Αν ήμουν στη θέση σου θα δούλευα εθελοντικά σε κάποιο καταφύγιο για την ώρα.

 

[kopritis]

Τουλάχιστον έτσι έκανα εγώ και δεν κουβάλαγα και σκύλο όταν τριγυρνούσα ανά τον πλανήτη τα τελευταία χρόνια.

Kι εγώ αυτό έκανα, αλλά εκ των υστέρων κατάλαβα ότι έκανα βλακεία... κάλλιστα θα μπορούσα (εγώ προσωπικά) να έχω σκύλο και όταν ζούσα έξω. Εξαρτάται φυσικά και τι κάνει ο καθένας, αλλά για μενα αυτό δεν είναι προβλημα (αρκεί να έχεις προβλέψει τι θα κάνεις με το σκύλο όταν θα χρειαστει να πηγαινοέρχεσαι κτλ..... σε αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει να είναι κάτω απο 10 κιλά ο σκύλος, ωστε να μπαίνει μαζί σου στο αεροπλάνο.....).

Τωρα, για το στρατό, εξαρτάταια απο τη σχέση που εχεις και τη συμφωνία που θα κάνεις με τους γύρω σου... θέλουν κι εκείνοι σκύλο? είναι διατεθημένοι να στον κρατήσουν? αν όχι, ξέχνα το....

Αυτά απο μεριάς μου! καλή επιτυχία και σκέψου το πάρα πολύ καλά! Μην πάρεις βιαστική απόφαση.....

 

[Sara]

Πηγή, δεν ξέρω αν ποτέ είχες σκύλο στο εξωτερικό, αλλά δεν είναι εύκολα τα πράγματα σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία. Μιλάω πάντα για σπουδές και επαγγελματική αποκατάσταση και όχι για ανθρώπους που έχουν εγκατασταθεί στο εξωτερικό φυσικά. Σε μεγάλες πόλεις και διαμερίσματα συνήθως δεν επιτρέπονται οι σκύλοι, ενώ υπάρχουν ένα σωρό κανονισμοί. Στην Αμερική είναι αρκετά δύσκολο να βρεθεί ιδιοκτήτης σπιτιού (αν νοικιάζεις) που να επιτρέψει κατοικίδιο, όχι μόνο διότι φοβούνται ότι θα λερώσει κλπ., αλλά επειδή επίσης υπάρχουν αρκετοί αλλεργικοί και φοβούνται ότι δε θα νοικιάζεται το σπίτι εύκολα. Γνωρίζω επίσης τι γίνεται σε ευρωπαϊκές χώρες όπου έχω ζήσει τόσο εγώ όσο και φίλοι και συγγενείς μου. Στο Βέλγιο, όσο νοίκιαζα, δεν επιτρεπόταν σκύλος από το συμβόλαιο. Το ίδιο και στην Αγγλία και στη Γαλλία. Είμαι επίσης σίγουρη ότι σε φοιτητικές εστίες απαγορεύονται τα ζώα. Οπότε δεν είναι θέμα προτίμησης αλλά ιδιοκτήτη. Γενικά επίσης είναι καλό να υπάρχει σταθερότητα στη ζωή κάποιου πριν αναλάβει την ευθύνη ζώου.

Απ' όσο ξέρω επίσης, σε διεθνείς πτήσεις δεν επιτρέπεται ο σκύλος (ακόμα κι αν είναι κάτω από 10 κιλά) μέσα στην καμπίνα του αεροπλάνου. Αυτό μου είπαν κι όταν διερεύνησα το θέμα για να φέρω το Μουφ στην Ελλάδα και μιλάω πάντα για πτήσεις και εντός και εκτός Ευρώπης. Εδώ φίλοι μου αποφασίσανε να έρθουν με το βαπόρι στην Ουάσιγκτων φέτος διότι ούτε που θέλανε να σκεφτούν το σκύλο τους να έρχεται με τις αποσκευές (από Αγγλία).

 

[kopritis]

Kοιτα η εμπειρία μου είναι απο δυο πόλεις (μία της Αμερικής και μία της Ευρώπης) στις οποίες έζησα συνολικά 11 χρόνια (σπουδές και δουλεια). Και στις δυο, παρολο που εγώ δεν είχα σκύλο, πολλοί φίλοι/συμφοιτητές/γνωστοί, είχαν χωρίς ιδιαίτερα προβληματα (και στις δυο περιπτώσεις στις πολυκατοικίες που έμενα υπήρχαν πολλά σκυλιά..... είδικά στη ΝΥ που ήταν 16 οροφους το κτήριο, θα μπορούσαμε να φτιάξουμε δικό μας σκυλοπάρκο!....). Χωρις να λέω φυσικά ότι αυτό κάνει για όλους, αλλά το γεγονός οτι μετακομίζει κάποιος σε χώρα του εξωτερικού, δεν είναι απαγορευτικό κατα τη γνώμη μου.

Οσο για τη μεταφορά, δεν ξέρω τι γίνεται σε υπερατλαντικές πτήσεις, αλλά τουλάχιστον μέσα στην Ευρωπη, επιτρέπεται, τουλάχιστον απο κάποιες εταιρίες (πχ lufthansa).

Τελος πάντων, γνώμη μου είναι οτι δεν θα πρεπει να "πειστεί" κάποιος να πάρει σκύλο..... αυτός που πραγματικά τον θέλει, θα τον πάρει, παρα τις "δυσκολίες" (οτι σημαίνει για τον καθένα αυτό) και παρά τις συνθήκες.

Απλώς ήθελα να παραθέσω την εμπειρία μου στο θέμα "εξωτερικό και σκύλος" γιατί μετανιώνω οικτρά που έμεινα τόσα χρόνια χωρίς σκυλι χωρίς ιδιαίτερο λόγο, απλά και μόνο γιατι δεν είχα φροντισει να ενημερωθώ και να οργανώσω λύσεις για πρακτικά προβλήματα (πχ πηγαινε-ελα), οι οποίες όμως είναι εκεί, αρκεί κάποιος να τις σκεφτεί εκ των προτέρων και να είναι σε θέση να τις διεκπεραιώσει.

 

[Sara]

Και πάλι εγώ μπορώ να μιλήσω μόνο για τη δική μου εμπειρία όπως την ανέφερα. Έχω ζήσει για διάφορους λόγους σε αρκετές πόλεις ανά τον πλανήτη τη μισή ζωή μου και ακόμα και τώρα που έχω σκύλο, βλέπω τι γίνεται σε αρκετούς τομείς της ζωής μου. Π.χ. αν νοικιάσω αυτοκίνητο απαγορεύεται να βάλω μέσα σκύλο (όπως τώρα που κυκλοφορώ από χτες με ξένο διότι το δικό μου είναι στο γκαράζ). Τι λέει η Λουφτχάνσα δεν ξέρω, γνωρίζω όμως τι λένε οι περισσότερες εταιρείες διότι το διερεύνησα κι εγώ και άλλοι. Ο σκύλος περιορίζει και έχει και έξοδα αναλόγως των μετακινήσεων (δεν ξέρουμε κιόλας σε ποια χώρα θέλει να πάει ο Andag).

Το καλύτερο βέβαια δε θα ήταν να καθόμαστε να μετράμε ποιος έζησε πού και για πόσο, αλλά καλύτερα ο Andag να κοιτάξει στο ίντερνετ ποια είναι η συνηθισμένη πολιτική που ακολουθείται στους διάφορους τομείς της ζωής στις χώρες όπου θα κυκλοφορήσει, τι λένε οι αεροπορικές εταιρείες και οι ιδιοκτήτες σπιτιών για τους πιθανούς ενοικιαστές τους και τα ζώα. Andag, φαντάσου ότι έχεις σκύλο και ότι ήδη ετοιμάζεσαι να μετακομίσεις ή είσαι ήδη στο εξωτερικό. Τι έξοδα θα χρειάζεσαι για τα πήγαινε-έλα, τι μέσα θα έχεις, πήγαινε και κοίταξε και καμιά αγγελία για σπίτι να δεις τι λένε για κατοικίδια, κοίταξε τι κανονισμοί μπορεί να υπάρχουν γενικά για τους ενοικιαστές (π.χ. στο Βέλγιο τα πράγματα ευνοούσαν γενικά τους ιδιοκτήτες και τα συμβόλαια, τουλάχιστον στη Φλάνδρα -δηλαδή τον Οξαποδώ- όπου έζησα επισήμως για 8 χρόνια, ήταν πολύ ζόρικα τα πράγματα, τριετή με φοβερά μεγάλη εγγύηση τριών μηνών και αδύνατο να τα σπάσεις). Δες γενικά πώς θα ζούσες αν είχες σκύλο. Επιπλέον το σκυλί θέλει το αφεντικό του, δεν μπορείς να το έχεις μερικές μερούλες το χρόνο, κυρίως άμα έχεις στρατιωτική θητεία και είσαι μακρυά. Γνώμη μου είναι να κοιτάξεις να εγκατασταθείς κάπου πρώτα, σταθεροποίησε τη ζωή σου και μετά πάρε σκύλο.

Τώρα βέβαια κάνω υποθέσεις ότι είσαι ο μέσος άνθρωπος που δεν έχει τρομερά πλούτη και δεν σκορπάει χρήμα αβέρτα ώστε άμα θέλει να αγοράσει δικό του σπίτι σε όποιο μέρος θέλει και να μην έχει πρόβλημα με τα έξοδα. Αν μπορείς να αντεπεξέλθεις στα έξοδα ΚΑΙ μεταπτυχιακών ΚΑΙ σκύλου ΚΑΙ μπορείς να πληρώσεις όλα τα έξτρα, ώστε να παρακάμψεις τις όποιες δυσκολίες, τότε πάω πάσο.

 

[Andag]

δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ακόμα ούτε αν ούτε σε ποιά χωρα θα συνεχίσω σπουδές αλλα ο στρατός ειναι... σίγουρος ευτυχώς βέβαια έχω και την υποστήριξει της οικογένειας αν λείψω αλλά πως θα είναι κάτι τέτοιο για το σκύλο και την ψυχολογία του? δηλαδη να ζήσει ουσιαστικά για κάποιο διάστημα με άλλο ιδιοκτήτη (μανα ή πατέρα μου) μέχρι να επιστρέψω? άν ειναι ένας κυριαρχικός σκυλος (ροτβάιλερ η ντόμπερμαν) υπάρχει περίπτωση να είναι "ανηπάκουος" μαζί του αν έχει συνηθίσει μαζί μου σαν κουτάβι? όσο για το θέμα τών μετακινήσεων εντός συνόρων αν μάθει σε crate όπως διάβασα μπορεί να ταξιδέυει στο κλουβί του με το αυτοκίνητο..

 

[scooby doo]

Καλωσόρισες Andag!
Προσωπικά βρήκα τον σκύλο μου τυχαία(αδέσποτο) στην πιο ασταθή περίοδο της ζωής μου.. Μολις είχα τελειώσει την σχολή, χωρίς δουλειά, χωρίς να ξέρω που θα μείνω, τι θα κάνω, κλπ..
Μέχρι στιγμής η εμπειρία μου μου δείχνει πως τα συν είναι πολύ περισσότερα από τα πλην..
Και ότι και να κάνω στο μέλλον ο σκύλος θα είναι μαζί μου..
Ο στρατός είναι ένα θέμα αλλά αν έχεις βρει από πριν λύση για το που θα τον αφήσεις θα είσαι οκ.. Ούτως ή αλλως η θητεία συνεχώς μειώνεται.
Προσωπικά αισθάνομαι πολύ τυχερή που βρήκα τον σκύλο μου κι ας ήταν ακατάλληλη η στιγμή.. Αλλά έχω ήδη κάνει "θυσίες" και θα κάνω και μελλοντικά, τις οποίες όμως δεν τις σκέφτομαι καν.

Σκέψου, βάλε κάτω τα συν και τα πλην και αποφάσισε!