Καλημέρα!
Η Λήδα (έτσι βαφτίστηκε) έχει αρχίσει να κάνει κάτι πεισματάκια στη βόλτα, τα οποία σήμερα έγιναν αρκετά έντονα:
Βόλτα βγαίνει κάθε φορά 20 λεπτά, 10 λεπτά πήγαινε και 10 έλα. Την πάω στην πιο κοντινή αλάνα για να κάνει την ανάγκη της, δεν έχω κάτι πιο κοντά!
Ενώ λοιπόν ξεκινάμε μια χαρά και πάμε, σε κάποια φάση αρχίζει να τραβάει προς άλλη διεύθυνση (πχ εγώ θέλω να πάμε ευθεία και αυτή θέλη να στρίψει). Εγώ σταματάω και περιμένω να επανέλθει ενώ τη φωνάζω. Τίποτα. Παίρνει ένα κακό ύφος τύπου "άντε παράτα μας" και μουλαρώνει. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, έλα εδώ, της προσφέρω τροφή...τίποτα (οι περαστικοί γελάνε με το σόου παρεμπιπτόντως). Αναγκαστικά και αφού έχει περάσει αρκετή ώρα με παρακάλια αρχίζω να την τραβάω. Αυτή αντιστέκεται. Μετά από αρκετό τράβηγμα παίρνει μπρος και περπατάει αλλά είναι τσαντισμένη (κι εγώ επίσης)!
Εγώ τώρα τι στάση πρέπει να κρατήσω δεδομένου ότι μιλάμε για σκυλάκι από το δρόμο, που ήμαστε μαζί από το Σάββατο;
Είναι πρακτικό το θέμα δηλαδή, δε γίνεται στη μισή βόλτα να τη τραβάω κι ούτε γίνεται να είμαι έξω με τις ώρες περιμένοντας να κουνηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Α κι όταν μουλαρώνει, δείχνει να με αγνοεί πλήρως κι ας της κάνω χαρούλες για να ρθει. Μοιάζει να εκνευρίζεται που είναι περιορισμένη με το λουρί και δεν μπορεί να πάει όπου θέλει.
Η Λήδα (έτσι βαφτίστηκε) έχει αρχίσει να κάνει κάτι πεισματάκια στη βόλτα, τα οποία σήμερα έγιναν αρκετά έντονα:
Βόλτα βγαίνει κάθε φορά 20 λεπτά, 10 λεπτά πήγαινε και 10 έλα. Την πάω στην πιο κοντινή αλάνα για να κάνει την ανάγκη της, δεν έχω κάτι πιο κοντά!
Ενώ λοιπόν ξεκινάμε μια χαρά και πάμε, σε κάποια φάση αρχίζει να τραβάει προς άλλη διεύθυνση (πχ εγώ θέλω να πάμε ευθεία και αυτή θέλη να στρίψει). Εγώ σταματάω και περιμένω να επανέλθει ενώ τη φωνάζω. Τίποτα. Παίρνει ένα κακό ύφος τύπου "άντε παράτα μας" και μουλαρώνει. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, έλα εδώ, της προσφέρω τροφή...τίποτα (οι περαστικοί γελάνε με το σόου παρεμπιπτόντως). Αναγκαστικά και αφού έχει περάσει αρκετή ώρα με παρακάλια αρχίζω να την τραβάω. Αυτή αντιστέκεται. Μετά από αρκετό τράβηγμα παίρνει μπρος και περπατάει αλλά είναι τσαντισμένη (κι εγώ επίσης)!
Εγώ τώρα τι στάση πρέπει να κρατήσω δεδομένου ότι μιλάμε για σκυλάκι από το δρόμο, που ήμαστε μαζί από το Σάββατο;
Είναι πρακτικό το θέμα δηλαδή, δε γίνεται στη μισή βόλτα να τη τραβάω κι ούτε γίνεται να είμαι έξω με τις ώρες περιμένοντας να κουνηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Α κι όταν μουλαρώνει, δείχνει να με αγνοεί πλήρως κι ας της κάνω χαρούλες για να ρθει. Μοιάζει να εκνευρίζεται που είναι περιορισμένη με το λουρί και δεν μπορεί να πάει όπου θέλει.
Last edited: