Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για τον πολύ όμορφο χώρο που έχετε δημιουργήσει.Εδώ και 10 μέρες έχω υιοθετήσει ένα κουταβάκι Τζακ Ράσελ το οποίο είναι 2.5 μηνών.Δυστυχώς αντιμετωπίζω αρκετά προβλήματα συμπεριφοράς του σκύλου και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω.Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω σκύλο στο σπίτι σε ηλικία 24 ετών είχα βρει ένα ημίαιμο με σπασμένο τον ώμο και καμμένο στο λαιμό το οποίο το υιοθέτησα και ζήσαμε μαζί μέχρι να γίνει ο σκύλος 13 και εγώ 37...Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο σκυλάκι(Αλήτης ήταν το όνομά του) δεν με δυσκόλεψε ποτέ και ήταν ελάχιστες οι φορές που είχε περίεργη συμπεριφορά.
Πάμε και στο τωρινό μου σύντροφο.Με το θέμα του λερώματος τα πάμε σχετικά καλά.Υπάρχουν πάντα δύο πάνες στο μπαλκόνι και τον βγάζω μετά από φαγητό/παιχνίδι/ύπνο για να λερώσει.Χρησιμοποιώ την έκφραση ''Ρόκι τσίσα'' και τις περισσότερες φορές μετά από λίγα λεπτά ο σκυλάκος κάνει την ανάγκη του τον επιβραβεύω και επιστρέφουμε μέσα.Ένα ζήτημα το οποίο μου δημιουργεί απορίες είναι το εξής.Πρέπει να τον αφήνω να πηγαίνει μόνος του στην πόρτα του μπαλκονιού και να του ανοίγω μετά ή να τον πηγαίνω εγώ μετά από φαγητό/παιχνίδι/ύπνο;Ρωτάω επειδή συνήθως τον πηγαίνω εγώ σηκωτό στο μπαλκόνι.Βέβαια σχεδόν ποτέ δεν αντιδράει άσχημα παρά μόνο όταν είναι εκνευρισμένος ή κακοδιάθετος.
Με προβληματίζουν λοιπόν δύο θέματα.Καταρχήν προσπαθεί να μασήσει τα πάντα.Χαλια,παπούτσια,καλώδια,τα παιχνίδια της κόρης μου,παντόφλες.ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!Το χαλί που έχουμε έχει κλωστές οπότε για να μην τρώει κλωστές και κάνει εμετό αναγκαστήκαμε και το σηκώσαμε και βάλαμε άλλο χαλί.Δυστυχώς λόγω χειμώνα και μικρού παιδιού δεν μπορούμε να μην έχουμε κάτω χαλί.Τα άλλα όλα προσπαθώ να τα μαζέυω εκτός εμβέλειας του Ρόκι γιατί πριν 1-2 μέρες είχαμε ένα ατύχημα καθώς κατάπιε πλαστελίνη και καταλήξαμε βραδιάτικασε κλινική μικρών ζώων να κάνουμε αντιεμετική ενεσούλα + σιρόπι πεπτονόρμ + ελαφρια διατροφή για μία βδομάδα.Επίσης αν πάρει κάτι με το στόμα(συνηθως πετσέτα ή το μανίκι κάποιας μπλούζας ή παντελόνι) δεν το αφήνει ή το αφήνει μετά από πολύ φώναγμα,χωρίς ευτυχώς να δαγκώνει.Γρυλίζει και πρέπει να φωνάξεις 4-5 φορές ΜΗ και ΟΧΙ για να το αφήσει.Προχθές π.χ άρπαξε το μανίκι της μπλούζας της μικρής μου κόρης και γρύλιζε ασταμάτητα και δεν το άφηνε μέχρι να τον μαλώσω εγω.
Το δεύτερο θέμα που με απασχολεί είναι ότι ο σκύλος με θέλει συνεχώς δίπλα του και στον ύπνο και στον ξύπνιο.Τι εννοώ;Έρχεται η ώρα που κουράζεται και θέλει να κοιμηθεί.Δεν θα πάει στο πάρκο του.Θα έρθει να αρχίσει να με παρακαλάει να τον ανεβάσω στον καναπέ.Αν τον βάλω στο πάρκο είναι ικανός να αρχίσει το γαύγισμα και να μην σταματήσει ούτε σε μία ώρα.Δυστυχώς μένω σε πολυκατοικία και οι γείτονες μου δεν είναι τόσο ανεκτικοί.Αν λοιπόν τον αφήσω εκτός πάρκου την ώρα που θέλει να κοιμηθεί και δεν τον ανεβάσω στον καναπέ κοιμάται δίπλα στα πόδια μου.Τα αγκαλιάζει κανονικά.Αν κάνω ότι πάω να τα πάρω έχει ξυπνήσει στο λεπτό και φυσικά αρχίζει πάλι την κλαψα για να τον ανεβάσω στον καναπέ.Στον καναπέ και δίπλα μου μπορεί να κοιμηθεί 2 και 3 συνεχόμενες ώρες αλλά αν είναι κάτω στα 10 λεπτά έχει ξυπνησει και αρχίζει το κλαψούρισμα.
Την ώρα που κοιμόμαστε προσπαθούμε να τον βάλουμε στο πάρκο.Μόνο να τον αφήσω δεν μπορώ γιατί πρώτον θα καταστρέψει πράγματα ή θα λερώσει μέσα και δεύτερον δεν θα καθίσει και θα αρχίσει να κλαίει/γαυγίζει.Ξεκίνησα την εκπαίδευση με το πάρκο από την πρώτη μέρα που πήρα το σκυλάκι.Τον ταίζω στο πάρκο αφήνω ανοικτή την πορτούλα και όποτε μπαίνει τον επιβραβεύω.Μόλις όμως παω να την κλείσω μας ακούει όλη η πολυκατοικία.Τα 3-4 τελευταία βράδια επειδή δεν μπορούμε να κλείσουμε μάτι ούτε μία ώρα πήραμε το πάρκο μέσα στο υπνοδωμάτιο μας έβαλα ένα δικό μου ρούχο και ένα ρολόι μέσα και κάπως τον κατάφερα να καθίσει.Βέβαια νιώθω σαν να γύρισα πάλι στο στρατό γιατί ανά μία ή μιάμιση ώρα ξυπνάει και αρχίζει το κλαψούρισμα.Το αποτέλεσμα είναι να είμαστε οικογενειακώς άυπνοι.
Να αναφέρω εδώ ότι αυτόν τον καιρό δεν εργάζομαι αλλά σύντομα θα αναγκαστώ να βγω στη δουλειά(βιοποριστικοί οι λόγοι).Φεύγω από το σπίτι λοιπόν μόνο για να πάω την κόρη μου στο σχολείο και εννοειται οτι στα δέκα λεπτά που λείπω χαλάει τον κόσμο με το γαυγισμα.Ήδη ένας γείτονας μου είπε ότι ενοχλήθηκε.Αρχίζω και πιστεύω ότι ο σκυλάκος έχει αγχος αποχωρισμού και προφανώς θα χρειαστεί εκπαιδευτή.Δυστυχώς αυτή την περίοδο τα οικονομικά μου είναι χάλια και δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να δώσω 400-500 ευρώ για την προεκπαίδευση του σκυλάκου μου.Να τον δώσω δεν το συζητάω γιατί παρόλο που τον έχουμε 10 μέρες έχουμε δεθεί μαζί του.Προφανώς τα ίδια προβλήματα θα αντιμετωπίσει και όποιος άλλος τον υιοθετήσει και μπορεί ο μικρός να βρεθεί στο...δρόμο.Θα προσπαθήσω να πάω έστω μία φορά σε κάποιον εκπαιδευτή να μου πει 2-3 πραγματάκια και να με καθοδηγήσει.Θα σας ημουν ευγνώμων αν μου δίνατε κάποιες ιδέες για το τι πρέπει να κάνω και πως να αντιμετωπίσω το θέμα.Καταλαβαίνω ότι ο σκυλάκος είναι ακόμη μικρός αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να είμαι 24 ώρες πάνω από ένα κουταβάκι,με ελάχιστο ύπνο και χωρίς να εργάζομαι.
Πάμε και στο τωρινό μου σύντροφο.Με το θέμα του λερώματος τα πάμε σχετικά καλά.Υπάρχουν πάντα δύο πάνες στο μπαλκόνι και τον βγάζω μετά από φαγητό/παιχνίδι/ύπνο για να λερώσει.Χρησιμοποιώ την έκφραση ''Ρόκι τσίσα'' και τις περισσότερες φορές μετά από λίγα λεπτά ο σκυλάκος κάνει την ανάγκη του τον επιβραβεύω και επιστρέφουμε μέσα.Ένα ζήτημα το οποίο μου δημιουργεί απορίες είναι το εξής.Πρέπει να τον αφήνω να πηγαίνει μόνος του στην πόρτα του μπαλκονιού και να του ανοίγω μετά ή να τον πηγαίνω εγώ μετά από φαγητό/παιχνίδι/ύπνο;Ρωτάω επειδή συνήθως τον πηγαίνω εγώ σηκωτό στο μπαλκόνι.Βέβαια σχεδόν ποτέ δεν αντιδράει άσχημα παρά μόνο όταν είναι εκνευρισμένος ή κακοδιάθετος.
Με προβληματίζουν λοιπόν δύο θέματα.Καταρχήν προσπαθεί να μασήσει τα πάντα.Χαλια,παπούτσια,καλώδια,τα παιχνίδια της κόρης μου,παντόφλες.ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!Το χαλί που έχουμε έχει κλωστές οπότε για να μην τρώει κλωστές και κάνει εμετό αναγκαστήκαμε και το σηκώσαμε και βάλαμε άλλο χαλί.Δυστυχώς λόγω χειμώνα και μικρού παιδιού δεν μπορούμε να μην έχουμε κάτω χαλί.Τα άλλα όλα προσπαθώ να τα μαζέυω εκτός εμβέλειας του Ρόκι γιατί πριν 1-2 μέρες είχαμε ένα ατύχημα καθώς κατάπιε πλαστελίνη και καταλήξαμε βραδιάτικασε κλινική μικρών ζώων να κάνουμε αντιεμετική ενεσούλα + σιρόπι πεπτονόρμ + ελαφρια διατροφή για μία βδομάδα.Επίσης αν πάρει κάτι με το στόμα(συνηθως πετσέτα ή το μανίκι κάποιας μπλούζας ή παντελόνι) δεν το αφήνει ή το αφήνει μετά από πολύ φώναγμα,χωρίς ευτυχώς να δαγκώνει.Γρυλίζει και πρέπει να φωνάξεις 4-5 φορές ΜΗ και ΟΧΙ για να το αφήσει.Προχθές π.χ άρπαξε το μανίκι της μπλούζας της μικρής μου κόρης και γρύλιζε ασταμάτητα και δεν το άφηνε μέχρι να τον μαλώσω εγω.
Το δεύτερο θέμα που με απασχολεί είναι ότι ο σκύλος με θέλει συνεχώς δίπλα του και στον ύπνο και στον ξύπνιο.Τι εννοώ;Έρχεται η ώρα που κουράζεται και θέλει να κοιμηθεί.Δεν θα πάει στο πάρκο του.Θα έρθει να αρχίσει να με παρακαλάει να τον ανεβάσω στον καναπέ.Αν τον βάλω στο πάρκο είναι ικανός να αρχίσει το γαύγισμα και να μην σταματήσει ούτε σε μία ώρα.Δυστυχώς μένω σε πολυκατοικία και οι γείτονες μου δεν είναι τόσο ανεκτικοί.Αν λοιπόν τον αφήσω εκτός πάρκου την ώρα που θέλει να κοιμηθεί και δεν τον ανεβάσω στον καναπέ κοιμάται δίπλα στα πόδια μου.Τα αγκαλιάζει κανονικά.Αν κάνω ότι πάω να τα πάρω έχει ξυπνήσει στο λεπτό και φυσικά αρχίζει πάλι την κλαψα για να τον ανεβάσω στον καναπέ.Στον καναπέ και δίπλα μου μπορεί να κοιμηθεί 2 και 3 συνεχόμενες ώρες αλλά αν είναι κάτω στα 10 λεπτά έχει ξυπνησει και αρχίζει το κλαψούρισμα.
Την ώρα που κοιμόμαστε προσπαθούμε να τον βάλουμε στο πάρκο.Μόνο να τον αφήσω δεν μπορώ γιατί πρώτον θα καταστρέψει πράγματα ή θα λερώσει μέσα και δεύτερον δεν θα καθίσει και θα αρχίσει να κλαίει/γαυγίζει.Ξεκίνησα την εκπαίδευση με το πάρκο από την πρώτη μέρα που πήρα το σκυλάκι.Τον ταίζω στο πάρκο αφήνω ανοικτή την πορτούλα και όποτε μπαίνει τον επιβραβεύω.Μόλις όμως παω να την κλείσω μας ακούει όλη η πολυκατοικία.Τα 3-4 τελευταία βράδια επειδή δεν μπορούμε να κλείσουμε μάτι ούτε μία ώρα πήραμε το πάρκο μέσα στο υπνοδωμάτιο μας έβαλα ένα δικό μου ρούχο και ένα ρολόι μέσα και κάπως τον κατάφερα να καθίσει.Βέβαια νιώθω σαν να γύρισα πάλι στο στρατό γιατί ανά μία ή μιάμιση ώρα ξυπνάει και αρχίζει το κλαψούρισμα.Το αποτέλεσμα είναι να είμαστε οικογενειακώς άυπνοι.
Να αναφέρω εδώ ότι αυτόν τον καιρό δεν εργάζομαι αλλά σύντομα θα αναγκαστώ να βγω στη δουλειά(βιοποριστικοί οι λόγοι).Φεύγω από το σπίτι λοιπόν μόνο για να πάω την κόρη μου στο σχολείο και εννοειται οτι στα δέκα λεπτά που λείπω χαλάει τον κόσμο με το γαυγισμα.Ήδη ένας γείτονας μου είπε ότι ενοχλήθηκε.Αρχίζω και πιστεύω ότι ο σκυλάκος έχει αγχος αποχωρισμού και προφανώς θα χρειαστεί εκπαιδευτή.Δυστυχώς αυτή την περίοδο τα οικονομικά μου είναι χάλια και δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να δώσω 400-500 ευρώ για την προεκπαίδευση του σκυλάκου μου.Να τον δώσω δεν το συζητάω γιατί παρόλο που τον έχουμε 10 μέρες έχουμε δεθεί μαζί του.Προφανώς τα ίδια προβλήματα θα αντιμετωπίσει και όποιος άλλος τον υιοθετήσει και μπορεί ο μικρός να βρεθεί στο...δρόμο.Θα προσπαθήσω να πάω έστω μία φορά σε κάποιον εκπαιδευτή να μου πει 2-3 πραγματάκια και να με καθοδηγήσει.Θα σας ημουν ευγνώμων αν μου δίνατε κάποιες ιδέες για το τι πρέπει να κάνω και πως να αντιμετωπίσω το θέμα.Καταλαβαίνω ότι ο σκυλάκος είναι ακόμη μικρός αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να είμαι 24 ώρες πάνω από ένα κουταβάκι,με ελάχιστο ύπνο και χωρίς να εργάζομαι.
