Vrmode, προφανώς και απαντώ από την προσωπική μου εμπειρία και όχι σαν αυθεντία.Εμένα θα με ενδιέφερε μια έγκυρη απάντηση στο εξής ερώτημα:
Μπορούμε να έχουμε για πάντα επιστοσύνη 100% σε έναν σκύλο (που δεν είναι "επαγγελματίας" σκύλος οδηγός τυφλών) όσον αφορά τη συμπεριφορά του? Μπορεί κάποιος αρμόδιος και επαγγελματίας να υπογράψει με αίμα ότι ο σκύλος που σήμερα "είναι κύριος", αύριο δεν θα μασουλήσει το καινούργιο κερί με άρωμα κανέλας πάνω στο τραπέζι;
Υπάρχουν αυτοί οι γαμάτοι σκύλοι;
Πιστεύω ότι για συγκεκριμένες καταστάσεις ναι.
Δεν εννοώ ότι ο ιδιοκτήτης ξέρει πως θα συμπεριφερθεί ο σκύλος του σε οποιαδήποτε κατάσταση αλλά σε κάποιες συγκεκριμένες και δοκιμασμένες στην κοινή καθημερινότητα ξέρει.
Οι καταστάσεις αυτές είναι διαφορετικές για κάθε σκύλο και επηρεάζονται από μια σειρά παραγόντων. Θεωρώ κυριότερα από το χαρακτήρα και τα "ενδιαφέροντα" του σκύλου και ακολούθως από τη σχέση με τον ιδιοκτήτη, το χαρακτήρα του ιδιοκτήτη, το επίπεδο εκπαίδευσης κλπ.
Μιλώντας για τη δικιά μου ναι, είμαι σίγουρη ότι δε θα ασχοληθεί με κάλτσες, κεριά και οτιδήποτε παρόμοιο.
Παρότι είμαι πολύ ακατάστατη και σχεδόν κάθε μέρα έχει διάφορα που θα μπορούσε να μασήσει την αφήνω άνετα και ποτέ τέσσερα χρόνια τώρα δε είχαμε οποιοδήποτε θέμα.
Το να έχει εκτεθειμένα σημεία, αντικείμενα στο σπίτι είναι για εμάς αδιάφορο.
Πλην του αν αφορά φαγητό. Ξέροντας ότι είναι πολύ λαίμαργη αρχικά είχα την ψευδαίσθηση ότι έπαιρνα τα μέτρα μου....
Οπότε επειδή δεν αποκλείεται να βρει τρόπο να πάρει οτιδήποτε φαγώσιμο φροντίζω όπως είπες να μην υπάρχει τίποτα τέτοιο.Παλιά είχα πίσω από τον καναπέ, σαν διαχωριστικό, μία βιβλιοθηκή από αυτές τις χωρίς "πλάτη" με τα τετραγωνάκια (ikea expedit) και από πίσω το τραπέζι της τραπεζαρίας (δηλαδή καναπές, βιβλιοθήκη, τραπεζαρία στη σειρά, κολλητά).
Το πιάτο από το πρωινό μου κάποιες φορές το είχα αφήσει στο τραπέζι της τραπεζαρίας πιστεύοντας ότι δεν το φτάνει ο σκύλος.
Μία μέρα είχα αφήσει κάποια γλυκά, νομίζω ότι ήταν πέντε. Όταν γύρισα... δεν υπήρχε κανένα.
Το με ποιον τρόπο ανέβαινε ο "ποντικός" στο τραπέζι της τραπεζαρίας (είχε φάει κάτι "έξτρα" με αυτόν τον τρόπο μια-δυο φορές ακόμη) παρέμενε ανεξιχνίαστο μυστήριο. Οι καρέκλες ήταν κολλημένες στο τραπέζι για να μην τις χρησιμοποιεί σαν σκαλοπάτι. Είχα βγάλει εντελώς τις καρέκλες και πάλι το ίδιο. Κάτι άλλο δεν υπήρχε γύρω.
Μπορεί να μην είχα φαγητό αλλά μάλλον ήθελε να το εξακριβώσει και έκανε τη βόλτα της... Καταλάβαινα ότι είχε περάσει γιατί μετακινούσε/έσπρωχνε/έριχνε πραγματάκια που είχα πάνω στο τραπέζι.
Θεώρησα μάλλον απίθανο ένας σκύλος 25-30 εκ. να πηδάει και να φτάνει ένα τραπέζι 70-75 εκ.
Τελικά προδόθηκε μόνη της όταν βρήκα ένα από τα κεριά που ήταν στη βιβλιοθήκη πάνω στον καναπέ!
Η κυρία μου ανέβαινε στον καναπέ και από εκεί σερνόταν μέσα από τη βιβλιοθήκη (η οποία δεν είχε πλάτη)... τσουπ.... στην τραπεζαρία!
Το περίεργο είναι ότι η βιβλιοθήκη ήταν γεμάτη βιβλία, δεν είχε κενά, αλλά κατάφερνε και περνούσε μόνο από το κενό που έμενε (στο ύψος) ανάμεσα στα βιβλία και την οροφή στο ράφι...
Μια μέρα λοιπόν κατά λάθος έριξε το ένα κερί και έτσι το μυστήριο λύθηκε!
Ζώντας και ξέροντας το σκύλο σου σε κάποια πράγματα ξέρεις τι να (μην) προσέξεις.
Εγώ με το συγκεκριμένο σκύλο στο παραπάνω θα προσέξω.
Στα υπόλοιπα... μπορώ να κάνω τον άριστο εκπαιδευτή!