Εδώ είναι συχνό το φαινόμενο πολλά σκυλιά που συνήθως είναι παρατημένα σε μία αυλή, να τα αφήνουν οι ιδιοκτήτες τους ελεύθερα για κάποια ώρα στην γειτονιά να κάνουν την βόλτα μόνα τους. Τα περισσότερα από αυτά, συνήθως μικρού ή μεσαίου μεγέθους είναι εντελώς ακοινωνικοποιητα και αρκετά από αυτά έχουν και άγνοια κινδύνου.
Αφορμή για να ανοίξω το παρόν θέμα ήταν η σημερινή μας βόλτα. Στην γειτονιά μου είναι 2 σκυλιά που ζουν σε μία αυλή, ένα κάτι σαν κανίς περίπου 15 κιλά και ένα απομίμηση Γιορκσάιρ. Όποτε τα πετυχαίνουμε έξω ελεύθερα κάνουν ντου στον Ερμή και του γαβγίζουν με μανία χωρις υπερβολές 5 πόντους από την μούρη του. Κάθε φορά λοιπόν γίνεται το εξής σκηνικό. Τα 2 σκυλιά του γαβγίζουν σε απόσταση αναπνοής από αντίθετες κατευθύνσεις, ο Ερμής που τον έχω στο λουρί προσπαθεί να τα κουμανταρει και εγώ τραβοντας τον σιγά σιγά απομακρυνόμαστε με τον Ερμή να προχωρά με την όπισθεν. Όλο αυτό μπορεί να πάρει και ένα 10λεπτο. Να γυρίσω τον Ερμή πλάτη σε αυτά και να προχωρήσουμε δεν παίζει γιατί την 1η φορά που το έκανα το κανισακι τον άρπαξε από το πόδι.
Σήμερα επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό με την διαφορά ότι το Γιορκσάιρ πλησίασε περισσότερο από ότι ήθελε τον Ερμή με αποτέλεσμα ο Ερμής να το αρπάξει. Επειδή ο Ερμής με ακούει και εκτελει αστραπιαία, το άφησε και ευτυχώς δεν έπαθε κάποια ζημιά απλά έφυγε κλαίγοντας. Το αστείο είναι ότι άκουσε η ιδιοκτήτρια και βγήκε στο μπαλκόνι να ζητήσει τα ρέστα. Αυτή έφαγε "διωρθωση" από μένα που το τι άκουσε δεν είναι πρέπον να το γράψω.
Το θέμα δεν το άνοιξα για να ακούσω γνώμες για το τι κάνω σε παρόμοιες περιπτώσεις. Έχουμε μάθει να ζούμε σε τέτοιες καταστάσεις.
Το άνοιξα για να γίνει συζήτηση για τα σκυλιά αυτά.
Για την συμπεριφορά τους.
Για την ψυχολογία τους.
Για την άγνοια κινδύνου που έχουν.
Που δεν ξέρουν να μιλάνε την γλώσσα τους. Διωρθωνεται αυτό αν ο άλλος αυτός πάει σε ένα σωστό ιδιοκτήτη που θέλει να ασχοληθεί;
Μπορούν τέτοια σκυλιά να μάθουν να μιλάνε την γλώσσα τους όταν είναι μεγάλα σε ηλικία;
Έχει επίπτωση στην συμπεριφορά τους αν φάνε διωρθωση σαν αυτή που περιεγραψα;
Και άλλα που ίσως προκύψουν στην πορεία.
Υ.Γ: πάντα τετοιες καταστάσεις τις αντιμετωπίζουμε από ημιδεσποζομενα σκυλιά που δεν έχουν μαθει να μιλάνε την γλώσσα του είδους τους. Με αδέσποτα ακόμα και αν πρόκειται για αγέλες δεν έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα πέρα από το να μας γαβγίζουν από απόσταση. Τα σκυλιά που μεγάλωσαν στον δρόμο αποκτούν κοινωνικοποίηση που δύσκολα ένας ιδιοκτήτης δίνει στον σκύλο του. Ίσως γιατί αν δεν την αποκτήσουν δεν μπορούν να επιβιώσουν.
Αφορμή για να ανοίξω το παρόν θέμα ήταν η σημερινή μας βόλτα. Στην γειτονιά μου είναι 2 σκυλιά που ζουν σε μία αυλή, ένα κάτι σαν κανίς περίπου 15 κιλά και ένα απομίμηση Γιορκσάιρ. Όποτε τα πετυχαίνουμε έξω ελεύθερα κάνουν ντου στον Ερμή και του γαβγίζουν με μανία χωρις υπερβολές 5 πόντους από την μούρη του. Κάθε φορά λοιπόν γίνεται το εξής σκηνικό. Τα 2 σκυλιά του γαβγίζουν σε απόσταση αναπνοής από αντίθετες κατευθύνσεις, ο Ερμής που τον έχω στο λουρί προσπαθεί να τα κουμανταρει και εγώ τραβοντας τον σιγά σιγά απομακρυνόμαστε με τον Ερμή να προχωρά με την όπισθεν. Όλο αυτό μπορεί να πάρει και ένα 10λεπτο. Να γυρίσω τον Ερμή πλάτη σε αυτά και να προχωρήσουμε δεν παίζει γιατί την 1η φορά που το έκανα το κανισακι τον άρπαξε από το πόδι.
Σήμερα επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό με την διαφορά ότι το Γιορκσάιρ πλησίασε περισσότερο από ότι ήθελε τον Ερμή με αποτέλεσμα ο Ερμής να το αρπάξει. Επειδή ο Ερμής με ακούει και εκτελει αστραπιαία, το άφησε και ευτυχώς δεν έπαθε κάποια ζημιά απλά έφυγε κλαίγοντας. Το αστείο είναι ότι άκουσε η ιδιοκτήτρια και βγήκε στο μπαλκόνι να ζητήσει τα ρέστα. Αυτή έφαγε "διωρθωση" από μένα που το τι άκουσε δεν είναι πρέπον να το γράψω.
Το θέμα δεν το άνοιξα για να ακούσω γνώμες για το τι κάνω σε παρόμοιες περιπτώσεις. Έχουμε μάθει να ζούμε σε τέτοιες καταστάσεις.
Το άνοιξα για να γίνει συζήτηση για τα σκυλιά αυτά.
Για την συμπεριφορά τους.
Για την ψυχολογία τους.
Για την άγνοια κινδύνου που έχουν.
Που δεν ξέρουν να μιλάνε την γλώσσα τους. Διωρθωνεται αυτό αν ο άλλος αυτός πάει σε ένα σωστό ιδιοκτήτη που θέλει να ασχοληθεί;
Μπορούν τέτοια σκυλιά να μάθουν να μιλάνε την γλώσσα τους όταν είναι μεγάλα σε ηλικία;
Έχει επίπτωση στην συμπεριφορά τους αν φάνε διωρθωση σαν αυτή που περιεγραψα;
Και άλλα που ίσως προκύψουν στην πορεία.
Υ.Γ: πάντα τετοιες καταστάσεις τις αντιμετωπίζουμε από ημιδεσποζομενα σκυλιά που δεν έχουν μαθει να μιλάνε την γλώσσα του είδους τους. Με αδέσποτα ακόμα και αν πρόκειται για αγέλες δεν έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα πέρα από το να μας γαβγίζουν από απόσταση. Τα σκυλιά που μεγάλωσαν στον δρόμο αποκτούν κοινωνικοποίηση που δύσκολα ένας ιδιοκτήτης δίνει στον σκύλο του. Ίσως γιατί αν δεν την αποκτήσουν δεν μπορούν να επιβιώσουν.
