Καλησπέρα! Είμαι νέα στο forum, αν και το διαβάζω συχνά εδώ και 3 περίπου χρόνια που υιοθέτησα σκύλο.
Υιοθέτησα την Ρέα, λοιπόν πριν από περίπου 3 χρόνια και είναι το πρώτο σκυλί που έχω. Όταν την υιοθέτησα, ήταν 3,5 μηνών και έμαθα ότι της είχαν επιτεθεί και την είχαν πληγώσει σκυλιά μιας αγέλης, όταν πήγε να φάει.
Έχω υπάρξει πολύ προσεκτική στην κοινωνικοποίηση της και έχω αφιερώσει πολλές ώρες για να την εκπαιδεύσω και πιστεύω ότι τα έχω πάει καλά. έχει μάθει παραπάνω από βασικές εντολές, πχ να περιμένει στην πόρτα του σπιτιού μετά την βόλτα να την καθαρίσω, περιμένει εντολή για να φάει κλπ.
Υπάρχει όμως ένα πράγμα που δεν έχω καταφέρει να το δουλέψω μαζί της, όσο και να έχω προσπαθήσει και έχοντας εφαρμόσει όλες τις τεχνικές που έχω διαβάσει: το γάβγισμα μέσα στο σπίτι! Αν ακούσει σκύλο να γαβγίσει, αν περάσει από κάτω από το σπίτι άνθρωπος που δεν συμπαθεί κλπ δεν υπάρχει περίπτωση να μην γαβγίσει, και μιλάμε για πολύ δυνατό γάβγισμα και πολλές φορές την σηκώνονται οι τρίχες στην πλάτη. Έχω δοκιμάσει ανταμοιβή με λιχουδιές, με παιχνίδια, να την αποσπώ την προσοχή με ήχους, έχουμε κλείσει τα κάγκελα του μπαλκονιού με τεντόπανα για να μην βλέπει και παρόλα αυτά δεν έχει αλλάξει τίποτα. Κάθομαι συνεχώς κλειδαμπαρωμένη μέσα στο σπίτι γιατί αν ανοίξω και βγει στο μπαλκόνι γίνεται χαμός. Οκ αντιλαμβάνομαι ότι κάποιες φοβίες της έχει αφήσει η εμπειρία που είχε ως κουτάβι, αλλά υπάρχουν φορές που είναι ανυπόφορο για μένα και εννοείται τους γείτονες!
Πρόσφατα ήρθε και σε διπλανό σπίτι ένα σκυλί που επιτέθηκε και σκότωσε ένα μικρόσωμο σκυλί και από τότε είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα, γιατί γαβγίζουν και αγριεύουν και οι δυο.
Επιπλέον, πλέον η Ρέα στην βόλτα απαντάει και στα γαβγίσματα των σκυλιών από τα σπίτια! Γενικά δεν συμπαθεί όλα τα σκυλιά που συναντάμε στον δρόμο, και δεν πιέζω ποτέ καταστάσεις. Συνήθως στην αρχή φοβάται και βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια, αλλά μόλις περάσει λίγη ώρα θέλει παιχνίδι.
Σε αυτό το πρόβλημα μου προστέθηκε και γρύλισμα/ κτητικότητα με διάφορα πράγματα που μπορεί να αρπάξει πχ ενα στυλό, μια κάλτσα. Αυτή η συμπεριφορά ξεκίνησε μετά την στείρωση της, αλλά όσο περνάει ο καιρός γίνεται προοδευτικά όλο και χειρότερη. Πάλι έχω δοκιμάσει λιχουδιές διάφορες ( από μπισκότα μέχρι κοκκαλα), ανταλλαγή με παιχνίδια, να της αποσπάσω την προσοχή, αλλά δεν γίνεται κάτι. Η επιθετικότητα της με φοβίζει και σε λίγο καιρό θα μπαινοβγαίνει το μωρό της αδερφής μου στο σπίτι και αγχώνομαι πολύ.
Δυστυχώς μου είναι πολύ δύσκολο οικονομικά να προσλάβω εκπαιδευτή, αν και όταν την υιοθέτησα το είχα στο πρόγραμμα.
Συγνώμη για το τεράστιο ποστ!
Υιοθέτησα την Ρέα, λοιπόν πριν από περίπου 3 χρόνια και είναι το πρώτο σκυλί που έχω. Όταν την υιοθέτησα, ήταν 3,5 μηνών και έμαθα ότι της είχαν επιτεθεί και την είχαν πληγώσει σκυλιά μιας αγέλης, όταν πήγε να φάει.
Έχω υπάρξει πολύ προσεκτική στην κοινωνικοποίηση της και έχω αφιερώσει πολλές ώρες για να την εκπαιδεύσω και πιστεύω ότι τα έχω πάει καλά. έχει μάθει παραπάνω από βασικές εντολές, πχ να περιμένει στην πόρτα του σπιτιού μετά την βόλτα να την καθαρίσω, περιμένει εντολή για να φάει κλπ.
Υπάρχει όμως ένα πράγμα που δεν έχω καταφέρει να το δουλέψω μαζί της, όσο και να έχω προσπαθήσει και έχοντας εφαρμόσει όλες τις τεχνικές που έχω διαβάσει: το γάβγισμα μέσα στο σπίτι! Αν ακούσει σκύλο να γαβγίσει, αν περάσει από κάτω από το σπίτι άνθρωπος που δεν συμπαθεί κλπ δεν υπάρχει περίπτωση να μην γαβγίσει, και μιλάμε για πολύ δυνατό γάβγισμα και πολλές φορές την σηκώνονται οι τρίχες στην πλάτη. Έχω δοκιμάσει ανταμοιβή με λιχουδιές, με παιχνίδια, να την αποσπώ την προσοχή με ήχους, έχουμε κλείσει τα κάγκελα του μπαλκονιού με τεντόπανα για να μην βλέπει και παρόλα αυτά δεν έχει αλλάξει τίποτα. Κάθομαι συνεχώς κλειδαμπαρωμένη μέσα στο σπίτι γιατί αν ανοίξω και βγει στο μπαλκόνι γίνεται χαμός. Οκ αντιλαμβάνομαι ότι κάποιες φοβίες της έχει αφήσει η εμπειρία που είχε ως κουτάβι, αλλά υπάρχουν φορές που είναι ανυπόφορο για μένα και εννοείται τους γείτονες!
Πρόσφατα ήρθε και σε διπλανό σπίτι ένα σκυλί που επιτέθηκε και σκότωσε ένα μικρόσωμο σκυλί και από τότε είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα, γιατί γαβγίζουν και αγριεύουν και οι δυο.
Επιπλέον, πλέον η Ρέα στην βόλτα απαντάει και στα γαβγίσματα των σκυλιών από τα σπίτια! Γενικά δεν συμπαθεί όλα τα σκυλιά που συναντάμε στον δρόμο, και δεν πιέζω ποτέ καταστάσεις. Συνήθως στην αρχή φοβάται και βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια, αλλά μόλις περάσει λίγη ώρα θέλει παιχνίδι.
Σε αυτό το πρόβλημα μου προστέθηκε και γρύλισμα/ κτητικότητα με διάφορα πράγματα που μπορεί να αρπάξει πχ ενα στυλό, μια κάλτσα. Αυτή η συμπεριφορά ξεκίνησε μετά την στείρωση της, αλλά όσο περνάει ο καιρός γίνεται προοδευτικά όλο και χειρότερη. Πάλι έχω δοκιμάσει λιχουδιές διάφορες ( από μπισκότα μέχρι κοκκαλα), ανταλλαγή με παιχνίδια, να της αποσπάσω την προσοχή, αλλά δεν γίνεται κάτι. Η επιθετικότητα της με φοβίζει και σε λίγο καιρό θα μπαινοβγαίνει το μωρό της αδερφής μου στο σπίτι και αγχώνομαι πολύ.
Δυστυχώς μου είναι πολύ δύσκολο οικονομικά να προσλάβω εκπαιδευτή, αν και όταν την υιοθέτησα το είχα στο πρόγραμμα.
Συγνώμη για το τεράστιο ποστ!
