βολτα στο παρκο...

[Teobullmastiff]

Ειναι ενα πολυ μεγαλο παρκο στο κεντρο της Πευκης 50 μετρα απο την λεωφορο Ειρηνης (για οσους ξερουν).Επειδη υπηρξα κατοικος της περιοχης,πηγαινω καποιες φορες τον Τορο για εκτονωση -και δικη μου-,συναναστροφη με αλλα σκυλακια κλπ.Ολα καλα και αγια στο συγκεκριμενο παρκο εκτος απο μια κυρια με το πινσερακι της.Η εν λογω κυρια επειδη καποτε (απο δικο της λαθος,αφησε το μικροσκοπικο πινσερ ενω ο αλλος ιδιοκτητης την ειχε προειδοποιησει να ειναι ελευθερο και να ενοχλει τον αλλο σκυλο) της δαγκωσαν το σκυλι της και εχει γινει οχι μονο υστερικη αλλα και προκλητικη και αφελης με τα οσα λεει και κανει.

Αναρωτιεμαι λοιπον εγω με το φτωχο μου το μυαλο και προσπαθω να μην εκνευριστω(εκανα και ρημα)..."Αφου εχεις το ποντικι-σκυλο -το οποιο αγριευει και στον ισκιο του παρεπιπτοντως- και ο αλλος ιδιοκτητης σου λεει "δεστε το παρακαλω" και εσυ του απαντας "εδω τα εχουμε λυμενα ολα,ελευθερα" και παει το ερημο και την πεφτει στο Rottweiller(τετοια ηταν η ρατσα,δεν σημαινει κατι αυτο) και δεν την πεφτει μια αλλα το κανει επανειλημενως,οταν το σκυλι το αλλο βαζει το δικο σου μωρη πανασχετη-ιδιοκτητρια-βλημα στην θεση του και δεν αντεχει αλλο,γυρνας και λες "Αχχχ το δαγκωσε"?.Δηλαδη επειδη ειναι 3-4 κιλα το δικο σου με τα ζιπουνακια του και δαγκωνει και ορμαει σε ολους εχοντας το ακαταλογιστο λογω μεγεθους(?),σου φταιει το δεσποζομενο ζωο?Ποσο ζωο εισαι εσυ η ιδια,που δεν εχεις διολου επιγνωση του σκυλιου σου,των ιδιαιτεροτητων του και της ικανοτητας σου να το ελεγχεις-χειριζεσαι!Την πληρωνει ο ανθρωπακος επειδη ο "μαγκας" σου γουσταρει να την πεφτει οπου βρει μενοντας στο απυροβλητο?Δηλαδη αν το δικο μου bullmastiff λεω π.χ πατησει το ιχνος σου απο απροσεξια και εκεινο ουρλιαξει θα φταιω εγω που το κουταβι μου πατησε καταλαθος τον νταη σου? ΓΙΑΤΙ και ξαναρωταω ΓΙΑΤΙ καποιοι ανθρωποι περνετε σκυλια?με τι κριτηριο?με ποια λογικη ή γνωση?ποσο ψαξατε-ρωτησατε-μαθατε?ποσο ετοιμοι ειστε?αυτα και αλλα πολλα στα νεα των 8 με τον Νικο Ευαγγελατο ενα πραγμα...?"

Σας κουρασα -ισως- συνφορουμιτες μου αλλα επρεπε καπου να τα πω...δεν αντεξα ο ανθρωπος!!!

Κατι τελευταιο...μηπως καποιος μπορει να με βοηθησει πανω σε ενα θεμα που αν και χρονια το ψαχνω,ΠΟΤΕ δεν εβγαλα μια ακρη που λεμε...?Το θεμα ειναι το εξης: γιατι πανω απο το 90% των μικρων και μικροσκοπικων σκυλιων ειναι τοσο "στριμενα αντερα" με οτι συνεπαγεται αυτο και γιατι συνηθως τα επιλεγουν αναλογου υφους και στυλ ιδιοκτητες,ενω τα μεγαλοσωμα και γιγαντοσωμα ειναι τοσο αγαθιαρικα,καλοσυνατα και ηρεμα με επιγνωση της δυναμης τους και τους εαυτου τους (παλι σε ενα 90% αναφερομαι,ποτε απολυτα)?

εχω διαβασει,ακουσει,μαθει πολλα...θα ηθελα αν δεν σας ειναι κοπος και την δικη σας αποψη.

*αφου τα ειπα,ξεθυμανα και αμαρτια ουκ εχω,
φιλικα Θοδωρης.

 

[harryf3]

Θοδωρη, όπως ισως ξερεις εχω και μινι πινσερ και ποιμενικο.
Τα πινσερακια είναι διασημα για το ποσο στριμενα, πεισματαρικα, κυριαρχικα και επιθετικα είναι.
Μονο εμπειρος ιδιοκτητης μπορει να τα χειριστει σωστα αλλιως θελουν εκπαιδευτή.

Όπως καταλαβαινεις, το δικο μου συμπεριφερεται όπως ακριβως της κυριας.
Η διαφορά είναι ότι εγω το προσεχω σαν τα μάτια μου.

Η κυρια που αναφερεις, πέρα από απαραδεκτη ως προς τους αλλους είναι και επικινδυνη για το ιδιο το καημενο το σκυλακι της.

Ο βασικος λογος που τα μικροσωμα σκυλια είναι στριμενα και κυριαρχικα είμαστε εμεις οι ιδιοκτητες που τους κανουμε όλα τα κεφια, τα αφηνουμε να πηδανε πανω μας, στον καναπε, στις καρεκλες όταν τρωμε και να κοιμουνται στο κρεβατι μας.
Εγω προσωπικα, συχνα όταν τρωω, παιρνω αγκαλια την πινσερινα μας και τρωει από το πιατο μου και πινει από το ποτηρι μου.

Όλα αυτά ενισχυουν τη θεση τους απεναντι μας. Τα κανουμε συχνα με την θεληση μας μικρους δυνάστες.

Συμπεριφορες που επιτρεπονται σε ένα πινσερακι και τις χαιρομαστε ως χαριτωμενες, δεν μπορουμε εκ των πραγματων να τις επιτρεψουμε σε ένα ποιμενικο ή μαστιφ ή ροτ για λογους προφανεις.

 

[Teobullmastiff]

να μερικοι λογοι Αρη που δεν ειχα σκεφτει για τα μικρα εως μικροσκοπικα σκυλακια!

ευχαριστω,γηρασκω αει διδασκομενος.

 

[foibos]

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αρκετά συχνά ιδιοκτήτες μικρόσωμων στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν το εύθραστο μικρό τους αγγελούδι, δεν το κοινωνικοποιούν σωστά με αποτέλεσμα αυτό όχι μ'όνο να μην γνωρίζει πως να προσεγγίσει ένα άλλο σκύλο αλλά τελικά να γίνεται φοβικό κι επιθετικό μεγαλώνοντας...

 

[Noela]

Ο περισσότερος κόσμος που παίρνει μικρόσωμο σκυλί, του φέρεται σαν να είναι μπιμπελό και όχι σκύλος. Όλο αγκαλιά, ρουχαλάκια και φιογκάκια, σπάνια εκπαιδεύεται, φοριέται και με τσάντα σαν αξεσουάρ. Έχει δικαιώματα που δε θα είχε ένα μεγαλόσωμο σκυλί, ακόμα και μέσα στο σπίτι να ήταν (κρεβάτι, καναπέ, φαί από το τραπέζι). Του συγχωρούνται πράγματα που δε θα γίνονταν ανεκτά από πιο μεγάλο σκύλο (πήδημα, δάγκωμα, γαύγισμα, ζήλιες). Μέχρι που γελάνε με καμώματα που δε θα γελούσαν καθόλου αν ήταν άλλου μεγέθους (χαριτωμενιές). Δε βγαίνουν από το σπίτι γιατί μια χαρά τρέχουν και μέσα στο σπίτι και τα κάνουν στη τουαλέτα, άντε στο μπαλκόνι, οπότε πάει περίπατο και η κοινωνικοποίηση.
Το σκυλί και παιδί... όπως το μεγαλώσεις. Δε φταίει το μέγεθος, το μυαλό μας φταίει. Το σκυλί δεν είναι λιγότερο σκυλί επειδή είναι 4 κιλά.

 

[Teobullmastiff]

και θα το υποστηριζω και θα το λεω,ολες οι φυλες του κοσμου (εκτος ελαχιστων ισως) δημιουργηθηκαν με καποιο σκοπο και για καποιο λογο.προφανως και τα σκυλια με βαρος 1-5 κιλα και μεγεθος μικροσκοπικο δεν ειναι λιγοτερο σκυλια!

 

[harryf3]

Θα μεινω λιγο σε αυτό που ειπε η Νοελα.
Δεν τα εκπαιδευουμε γιατι στη βολτα αν και πανε παντα μπροστα, μπορουμε να κραταμε το λουρι με ένα δαχτυλο, όταν πηδανε πανω μας φτανουν μεχρι το γονατο, πιανουν μια ελαχιστη περιοχη στον καναπέ ή στο κρεβατι, τα κακά τους τα μαζευεις με μια χαρτοπετσέτα και όχι με φτυάρι και πολλά άλλα.

Δεν σκεφτομαστε όμως πόσο πιο ευκολη τελικα θα ηταν η ζωη μας αν τους μαθαιναμε τουλάχιστον μερικα βασικα πραγματα.

Το δαγκωμα είναι θεμα γιατι τα δοντια τους είναι σαν βελονες.
Η επιθετικοτητα και η φασαρια με το γαυγισμα είναι άλλο ένα σημαντικο.

Οποιοδηποτε παιδι μπορει να πλησιασει το ποιμενικο μου. Την Ζηνα την προσεχω μην τα δαγκωσει.


Την δικαιολογω όμως από την άλλη γιατι παντα ολοι, μικροι και μεγαλοι, την βλεπανε σαν παιχνιδι και της προκαλουσανε επιθετικοτητα για να αμυνθει.
Πολλες φορες εχω κανει καυγά για χάρη της. Τις μισες φταίγαμε εμεις οι ηλιθιοι που ενοχλουσαμε και τις άλλες μισες οι άλλοι οι ηλιθιοι που ενοχλουσανε με ασχημο τροπο το σκυλι για να γελασουν.

Τα μινι σκυλια εχουν άπειρα καλά και αγαπιούνται μετά μανίας αλλά αυτό είναι εκτος θεματος.

 

[Teobullmastiff]

μικροσκοπικο-μικρο-μεσαιο-μεγαλο-γιγαντας ολα σκυλια ειναι και σαν τετοια πρεπει να τους συμπεριφερομαστε...δεν ειναι δυνατον να λεμε απο την μια (δεν εννοω εσενα Αρη ουτε κανενα απο εδω μεσα) οτι ειναι μπιμπελο και λεπτεπιλεπτα και απο την αλλη οτι ειναι ισαξια σκυλια...ΝΑΙ ειναι,γι'αυτο και μπορουν να εκπαιδευτουν,να μαλωθουν,να μην πηδανε πανως μας με το ετσι θελω και να μην τα βαζουμε στην τσαντα ενω βλεπουμε κινηματογραφο!!

προσφατα ανεβηκε στο forum ενα videaki με ενα μικρο σκυλακι να πραγματοποιει ασκησεις σωματοφυλακης και υπακοης...(νομιζω ο djdoctor το ανεβασε)...ας το δουμε ολοι και θα καταλαβουμε οτι και τα μικρα σκυλια ειναι σκυλια,αρκει να τους φερομαστε ως τετοια!

 

[Chloe]

Ειναι ενα πολυ μεγαλο παρκο στο κεντρο της Πευκης 50 μετρα απο την λεωφορο Ειρηνης (για οσους ξερουν).

Γείτονες είμαστε? Μένω πολύ κοντά σ' αυτό το πάρκο. Η περίφραξη είναι ανεπαρκής δυστυχώς και, έτσι κι αλλιώς δεν πηγαίνω εκεί τον μικρό, γιατί δεν γουστάρει τα άλλα σκυλιά κι εγώ δεν γουστάρω να δημιουργούμε προβλήματα.
Πήρα κι εγώ τον μικρό μου σε νεαρή ηλικία και έτρεμα τον ίσκιο μου στις βόλτες μην τυχόν και πέσουμε σε κανένα άγριο μεγαλόσωμο ή απλά τον πατήσει κανένας σκύλος πάνω στο παιχνίδι. Έτσι, όταν έβλεπα μεγάλο σκύλο τον έπαιρνα αγκαλιά (τεράστιο λάθος...).
Αν και ο μικρός μου ήταν ένα χαριτωμένο κουτάβι δεν κοινωνικοποιήθηκε παρά μόνο με γνωστά μου σκυλιά. Δεν έφτασε. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του φοβούμενος τα άλλα σκυλιά και αγριεύοντας στη θέα τους. Στα γεράματά του, με τη βοήθεια της Dr.Zivagho απ' το φόρουμ η οποία ΕΛΙΩΣΕ κυριολεκτικά στο πληκτρολόγιο να μου γράφει βήμα-βήμα πώς να διορθώσω το πρόβλημα έχουμε κάνει εντυπωσιακή πρόοδο. Συνεχίζει ο δικός μου να μη γουστάρει τα σκυλιά αλλά δεν είναι πια το υστερικό μικρόσωμο που ήταν. Κάνει υπομονή και υπακούει σε μια εντολή που γι' αυτόν σημαίνει "οκ δεν κινδυνεύεις". (Η λέξη που χρησιμοποιώ είναι άσχετη γι' αυτό δεν την αναφέρω).
Άλλα λάθη κοινωνικοποίησης δεν κάναμε, με αποτέλεσμα να είναι ένα αξιολάτρευτο σκυλάκι σήμερα που τα πάει καλά με όλους τους ανθρώπους (αν και λίγο σνομπ καμιά φορά ).
Στα μικρά σκυλάκια, όπως ειπώθηκε, γίνονται ανεκτές ανεπιθύμητες συμπεριφορές γιατί οι ιδιοκτήτες δεν διακρίνουν ούτε τον κίνδυνο που αυτές εγκυμονούν ούτε το άγχος που πιθανόν προκαλούν διάφορες καταστάσεις στα ζώα τους. Σε μεγαλόσωμα σκυλιά τέτοιες συμπεριφορές διορθώνονται συνήθως (κοινή λογική). Δεν έχουν τα μικρόσωμα την υστερία στο DNA τους
Εμείς τους έχουμε βγάλει το κακό όνομα.

 

[scooby doo]

Τα πινσερακια είναι διασημα για το ποσο στριμενα, πεισματαρικα, κυριαρχικα και επιθετικα είναι.

Θα έπρεπε να πεις πως είναι διάσημα για το πόσο στριμμένα, πεισματάρικα, κυριαρχικά και επιθετικά γίνονται με λάθος αντιμετώπιση..

Πάντως στην βόλτα συναντούμε περισσότερο μικρόσωμα σκυλιά και πολύ λιγότερα μεγαλόσωμα.. Ο Σκούμπι την έχει μια αδυναμία στα μικρόσωμα είναι η αλήθεια..(σε όλα τα σκυλιά έχει αλλά τα μικρά συναντάμε συχνότερα)..
Όι μισοί ιδιοκτήτες είναι οκ και τα αφήνουν να πλησιάσουν και να μυριστούν.. Αυτά τα μικρόσωμα λοιπόν είναι πολύ χαριτωμένα.. Κοινωνικά και χαρούμενα και με πολύ καλή συμπεριφορά..
Οι άλλοι μισοί πάλι τα παίρνουν αγκαλιά μόλις μας βλέπουν ή αλλάζουν δρόμο με αποτέλεσμα τα σκυλάκια να λυσσάνε..

Να σας πω ενα περιστατικό που ήταν πολύ ωραίο..
Περνούσαμε ατη βόλτα από ένα πάρκο και ήταν ένας κύριος με ένα μιν πιντσερ κουτάβι! Το κεφάλι του ήταν ίσα με την πατούσα του Σκούμπι..
Ο κυριος πήγε να το μαζέψει αλλά του είπα να τα αφήσει να μυριστούν και συμφώνησε.. Αφού μυρίστηκαν μύτη με μύτη τον πήρα και φύγαμε για να μην κάνει καμιά ατσούμπαλη κίνηση και τρομάξει το μικρό!
Το κουταβάκι ούτε γαύγισε, ούτε έτρεξε να κρυφτεί πίσω από το αφεντικό του, ούτε έδειξε να φοβάται ιδιαίτερα..

 

[harryf3]

Θα έπρεπε να πεις πως είναι διάσημα για το πόσο στριμμένα, πεισματάρικα, κυριαρχικά και επιθετικά γίνονται με λάθος αντιμετώπιση..

Μπράβο Σκούμπι. Ετσι ακριβως. Απλά πιστευω (εχω διαβασει δηλαδη) οτι τα πινσερακια με την λαθος αντιμετωπιση γινονται χειροτερα απο ο,τι θα γινοταν άλλα σκυλια.

 

[scooby doo]

Σύμφωνοι.. Άρα τα πινσεράκια έχουν εντονότερο ταπεραμέντο και γι αυτό χρειάζονται πιο "έμπειρη" αντιμετώπιση..

Ας τονίζουμε με κάθε ευκαιρία πως δεν υπάρχουν μικρόσωμα στριμμένα, μεγαλόσωμα δολοφόνοι, κοκ..

 

[harryf3]

Θοδωρή, για σενα που ανοιξες το θεμα, για να δεις στην πραξη από πού ξεκινουν τα προβληματα.

Καπου εχω και μια φωτογραφια με τη Ζηνα τρωει μαζι μας στο τραπεζι αλλά δεν την βρισκω.

Η δικαιολογία είναι παντα η ιδια: μα είναι σκετη γλυκα, ένα λουκουμάκι με ποδαράκια, μια σκυλολιχουδιά, και διαφορα τετοια γραφικά.

Μπορεις να διανοηθείς την Ηρα το ποιμενικο μου ή το μαστίφ σου σε τετοιες πόζες?

Ειναι όμως γεγονός ότι τρια χρονια που εχουμε τη Ζηνα, δεν ενδιαφερθηκα ποτέ να γραφτω σε κανενα forum.

Ελάχιστες μερες μετά τον ερχομό της Ηρας γραφτηκα έντρομος και απελπισμένος.
Και ομως, ειδικα σημερα, συγκριτικα με την Ζηνα ειναι ενας αγγελος.

 

[french bulldog]

Εγώ θέλω να πώ ότι απλά επυτίθονται επειδή φοβούνται! Να σας πω και πως το συμπέρανα! Η θεία μου έχει ένα μίνι πίντσερ και όταν πήγα σπίτι της έτρεξε να με δαγκώση! Όταν όμως του έριξα ένα μαξιλάρι αυτό κατούρισε (κυριολεκτικά) στο πάτομα! Συμφωνώ όμως ότι φτέναι και οι ιδιοκτήτες που τα έχουν σαν "χαζούλικα"!

 

[kopritis]

Μπορεις να διανοηθείς την Ηρα το ποιμενικο μου ή το μαστίφ σου σε τετοιες πόζες?

Eγώ μπορώ!
Δεν είναι αυτές οι προβληματικές φάσεις οταν μιλάμε για μεγάλα σκυλιά.... αλλες είναι και μάλλον τις ξέρεις καλύτερα απο μένα! Κατα τ'άλλα συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!

 

[Krina]

harryf3 εχεις απολυτο δικιο
εχουν οι γονεις μου το μπουκο ενα chihuahua δεν μπορειτε να φανταστητε τι τραβανε και ολα αυτα απο λαθος συμπεριφορα, στην αρχη ειχε μαλιασει η γλωσσα μου και ο πατερας μου ελεγε μμμ"εσυ ολα τα ξερεις πια"
τα τελευταια χρονια λεει"εμενα μου αρεσουν οι αρκουδες σου ειναι καλα παιδια" και ξαναρχιζει η συζητηση απο την αρχη η οποια δεν βγαζει πουθενα οπως παντα και ο μπουκος μπροστα στη δοξα τραβα

 

[Teobullmastiff]

Chloe(Λιζα) εμενα 8 χρονια περιπου Πευκη πριν μετακομισω στην Πεντελη στο Ντραφι.Πηγαινα το προηγουμενο σκυλι μου στο παρκο (εμενα διπλα στην εκκλησια 30 μετρα απο το παρκο) ενα αρσενικο Boxer που ειχα.Τωρα οσο μπορω πηγαινω τον Τορο...οχι γιατι στην Πεντελη δεν υπαρχουν απλες η αλλα σκυλια...και απλες (υπηρχουν?μετα την φωτια..τεσπα) και σκυλια ισως τα περισσοτερα οικοσιτα που εχω δει στην ζωη μου...και μιλαμε για ρατσες σπανιες και μη.Απλα το παρκο στην Πευκη προσφερεται για περισσοτερη συναναστροφη με σκυλια και ειναι σχεδον ολο περιφραγμενο.Εδω πεντελη πρεπει να πηγαινει ο ενας στον κηπο του αλλου με ραντεβου .

Αρη απο την μια θελω να σου πω "τι γλυκες και ομορφες οι φωτογραφιες" αλλα οπως ειπες μαλλον καποιες συμπεριφορες μας με τα μικρα σκυλια ειναι λαθος.Στο χερι μας να μην διαιωνιζεται η κατασταση και στο χερι μας να αλλαξει η προκαταληψη του "κοινου" ως προς τα μικροσωμα και τον χαρακτηρα τους.

 

[denis]

εχουν οι γονεις μου το μπουκο ενα chihuahua

Αυτό πρέπει να το δείτε σε βίντεο (μόνο από βίντεο είναι κανείς ασφαλής έτσι κι αλλιώς)

 

[Berna]

Εγώ νομίζω πως εκτός από το παραχάηδεμα που πέφτει, τα μικρόσωμα είναι εκ φύσεως πιο ζωηρά και νευρικά

 

[kat201161]

Το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα πως ο δικός μου ο μικρός δεν έχει καμμία σχέση με τα συνηθισμένα "μικρά". Είναι πολύ χαδιάρικο και χαρούμενο σκυλάκι, δεν ενοχλεί, δεν γαυγίζει χωρίς λόγο, δεν επιτίθεται ποτέ, δεν κάνει το μάγκα. Στο καταφύγιο των αδέσποτων που πηγαίνουμε παίζει με τις γάτες και τα κουτάβια, αν ασχοληθούν μαζί του τα μεγαλύτερα σκυλιά παίζει και με αυτά. Στη βόλτα το ίδιο, αν και έχουμε ξεκαθαρίσει πια τους φιλους μας, δύο κανισάκια, αρσενικό-θηλυκό και 2-3 ημίαιμα. ΄Ισως γιατί με τα αφεντικά τους είμαι γνωστή και καθυστερώ μιλώντας τους.
Μία φορά μόνο τον πήρα έντρομη αγκαλιά, όταν μας όρμησε από το πουθενά μεγαλόσωμο σκυλί...τελικά ήθελε να παίξει ήταν και το αφεντικό της παραπίσω και μου ζήτησε χίλια συγγνώμη που με τρόμαξε.
Ελεύθερο δεν τον έχω αφήσει ποτέ. Και δεν προκειται να το κάνω. Είναι πολύ μικρός, ένα φλέξι οκτώ μέτρων του είναι υπεραρκετό για να τρέξει και να παίξει.
Βγαίνει βόλτα τώρα πιά δύο φορές την ημέρα. Το μεσημέρι για λίγο, ίσα για τις ανάγκες του, το βράδυ για μία ώρα περίπου. Για τουαλέτα και "δημόσιες σχέσεις". Και κρατιέται μέχρι την ώρα που θα βγει, είναι έντεκα μηνών.
Στο σπίτι , από την αρχή είχε τα όριά του. Μαξιλάρι σε κάθε δωμάτιο για να κοιμάται αλλά στο κρεβάτι όχι. Ούτε στον καναπέ. ΄Οποιος τον θέλει παρέα, τον παίρνει
στην αγκαλιά του. Και μετά τον αφήνει κάτω.
Δεν ξέρω αν έπεσα σε καλό σκυλί και δεν έχω κανένα πρόβλημα επιθετικότητας ή φοβίας. Πάντως εμπειρία δεν είχα, το μόνο που ήθελα πριν τον αποκτήσω ήταν να είναι μικρόσωμο λόγω διαμερίσματος, και να είναι "συντροφιάς", να μην θέλει τρεις ώρες την ημέρα βόλτα για εκτόνωση (που δεν θα μπορούσα να του την προσφέρω φυσικά με τα ωράριά μας)
Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες μικρόσωμων που συναντώ, δημιουργούν οι ίδιοι το πρόβλημα. Δεν αφήνουν κανέναν να πλησιάσει το σκυλί τους και , αν το πλησιάσεις, σε "προειδοποιούν" πως δαγκώνει. Ούτε το βγάζουν βόλτα. Μου "εξομολογήθηκε" φιλενάδα μου πως είχε 14 χρόνια σκυλί-και όταν τη ρώτησα πως και δεν το είχα δει ποτέ, μου είπε με το φυσικότερο ύφος του κόσμου πως δεν είχε βγει ποτέ απ΄το διαμέρισμα-έβγαινε στην πυλωτή μόνο για τις ανάγκες της και μετά μέσα στο σπίτι. Και ήταν ένα απίστευτα επιθετικό μικρόσωμο που το κλειναν σε δωμάτιο όποτε είχαν επισκεψεις γιατί χυμούσε και δάγκωνε, αφήστε δε το γαύγισμα. ΄Ολα αυτά αφού απόρησε που ο δικός μου την καλοδέχτηκε κουνώντας ουρίτσα, και όλη την ώρα που ήταν στο σπίτι δεν γαύγισε ούτε μία φορά! (και γιατί να γαυγίσει άλλωστε?)
΄Οσοι τον έχουν γνωρίσει πάντως έχουν αλλάξει τη γνώμη που είχαν για τα μικρόσωμα