Πριν από κανα χρόνο, μια καλή μου φίλη πήγε κρουαζιέρα στην Τουρκία, όπου συνάντησε έναν διάσημο αρχιτέκτονα από τον Άγιο Λουδοβίκο του γειτονικού Μιζούρι και την οικογένειά του. Αυτός λοιπόν αποφάσισε ότι του φτάνουν τα λεφτά που έβγαλε από την αρχιτεκτονική και επομένως βγήκε στη σύνταξη πρόωρα. Δεδομένου ότι όλες οι συντάξεις εδώ είναι ιδιωτικές, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Κι έτσι στράφηκε στην πραγματική του επιθυμία, δηλαδή να γίνει σκυλοεκπαιδευτής. Η φιλενάδα μου εντυπωσιάστηκε για τα όσα άκουσε περί της σχέσης του με τα σκυλιά και του είπε για κείνη τη φίλη της που κατοικοεδρεύει στο βλαχο-Καλαμποκιστάν, βορείως του εκλεπτυσμένου Αγίου Λουδοβίκου, διαθέτει ένα Μουφ το οποίο την κάνει ό,τι θέλει εκείνο και γενικώς χρειάζεται εκπαίδευση διότι το Μουφ τα 'χει πλέον παίξει μαζί της και έχει περάσει εκπαιδευτές, έχει διπλώματα, κλπ., πλην όμως τα 'χει τα προβλήματά του. Ο τύπος της έδωσε το τηλέφωνό του και αφού τα άκουσα από δαύτην, τον πήρα τηλέφωνο.
Κάναμε λοιπόν μερικά μαθήματα, του άφησα και το Μουφ τρεις μέρες να το μελετήσει, ξανακάναμε μαθήματα και όντως, έχει αλλάξει τελείως το Μουφ. Ή έχω αλλάξει εγώ. Πρώτον το Μουφ έρχεται όταν το φωνάζω! Πρέπει όμως να το φωνάζω με ειδικό τόνο της φωνής. Δεύτερον κάθεται και μάλιστα τελείως κάτω όταν του το λέω. Με το φαΐ έχει πάντοτε θέμα φυσικά, αλλά έχει γίνει πολύ υπάκουο και ξέρει πότε δεν πρέπει να με ακολουθεί να να ζητιανεύει και επιπλέον μπορώ μέχρι και πάρτυ να κάνω χωρίς να ανησυχώ ότι θα επιτεθεί στον μπουφέ! Μιλάμε έχω ένα απίστευτο Μουφ, το οποίο μάλιστα μπορεί και κυκλοφορεί στον κήπο χωρίς λουρί, εννοείται υπο την επίβλεψή μου και χωρίς να φοβάμαι ότι θα πάρει πιλάλα να πάει στους γείτονες σε αναζήτηση των σκουπιδιών τους. Τέλος περπατάει ωραία και καλά με το λουρί και δεν με τραβοκοπάει πλέον να μου ξεκολλήσει τον ώμο.
Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση ήταν το εξής: πριν από μερικές μέρες πήρα ένα γράμμα από την Εταιρεία Προστασίας Ζώων του Μιζούρι εν Αγίω Λουδοβίκω, το οποίο με πληροφορούσε ότι ο εκπαιδευτής του Μουφ έδωσε δωρεά σ' αυτούς για τα αδέσποτα που μαζεύουν, ένα ποσοστό από τα λεφτά που τον πλήρωσα στο όνομα του Μουφ!!!!! Υποθέτω ότι στην αρχαιότητα η αναθηματική επιγραφή θα έλεγε "Υπέρ βασιλέως Αττάλου Α' 'Μουφ' Σωτήρος και Γαλατοκτόνου, Λάρρυ, εκπαιδευτής Μουφ, τοις εν Αγίω Λουδοβίκω αδεσπότοις"! Η δικιά τους ανακοίνωση έλεγε "προς τιμήν του Αττάλου".
Πολύ συγκινητική χειρονομία και ακολουθώντας το αμερικανικό έθιμο λέω να την κάνω match, δηλαδή να τους στείλω κι εγώ άλλα τόσα και με επιγραφή που θα λέει "Υπέρ βασιλέως Αττάλου κλπ. Σάρα Λάρρυ εκπαιδευτού Μουφ ευνοίας ένεκα και ευεργεσίας της προς Άτταλον".
Σημειωτέον ότι η κατάσταση με τα αδέσποτα στο Μιζούρι είναι απελπιστικότατη. Το αγνό τοπικό έθιμο εκεί είναι να τα εγκαταλείπουν στην εθνική οδό Ι-64. Μάλιστα μια συνάδελφός μου που μένει στον Άγιο Λουδοβίκο πάντοτε υιοθετεί αδέσποτα από την εθνική οδό! Πρόσφατα πέθανε ένα σκυλί που είχε στα 18 του, το οποίο επίσης είχε βρει στον Ι-64, και βρήκε άλλο ένα μετά από κανα χρόνο. Οδηγούσανε με τον άντρα της, βλέπουνε λοιπόν το αδέσποτο, αναφωνεί κι αυτή "αχ καλέ Τράβις, κοίταξε, να το καινούριο αδερφάκι του Skeeter, για να σταματήσουμε"! Σταματήσανε λοιπόν στον ώμο της οδού, βουτήξανε το καινούριο αδερφάκι και βουρ για τον κτηνίατρο και τον εκπαιδευτή!! Σημειωτέον ότι και τα τρία σκυλιά ήταν μέχρι ενός σημείου είτε αμιγώς είτε μερικώς μάρκας Αυστραλέζου Ποιμενικού! Βλέπετε, δυστυχώς στο Μιζούρι ευδοκιμεί και το είδος των παπυμιλλάδων...
Κάναμε λοιπόν μερικά μαθήματα, του άφησα και το Μουφ τρεις μέρες να το μελετήσει, ξανακάναμε μαθήματα και όντως, έχει αλλάξει τελείως το Μουφ. Ή έχω αλλάξει εγώ. Πρώτον το Μουφ έρχεται όταν το φωνάζω! Πρέπει όμως να το φωνάζω με ειδικό τόνο της φωνής. Δεύτερον κάθεται και μάλιστα τελείως κάτω όταν του το λέω. Με το φαΐ έχει πάντοτε θέμα φυσικά, αλλά έχει γίνει πολύ υπάκουο και ξέρει πότε δεν πρέπει να με ακολουθεί να να ζητιανεύει και επιπλέον μπορώ μέχρι και πάρτυ να κάνω χωρίς να ανησυχώ ότι θα επιτεθεί στον μπουφέ! Μιλάμε έχω ένα απίστευτο Μουφ, το οποίο μάλιστα μπορεί και κυκλοφορεί στον κήπο χωρίς λουρί, εννοείται υπο την επίβλεψή μου και χωρίς να φοβάμαι ότι θα πάρει πιλάλα να πάει στους γείτονες σε αναζήτηση των σκουπιδιών τους. Τέλος περπατάει ωραία και καλά με το λουρί και δεν με τραβοκοπάει πλέον να μου ξεκολλήσει τον ώμο.
Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση ήταν το εξής: πριν από μερικές μέρες πήρα ένα γράμμα από την Εταιρεία Προστασίας Ζώων του Μιζούρι εν Αγίω Λουδοβίκω, το οποίο με πληροφορούσε ότι ο εκπαιδευτής του Μουφ έδωσε δωρεά σ' αυτούς για τα αδέσποτα που μαζεύουν, ένα ποσοστό από τα λεφτά που τον πλήρωσα στο όνομα του Μουφ!!!!! Υποθέτω ότι στην αρχαιότητα η αναθηματική επιγραφή θα έλεγε "Υπέρ βασιλέως Αττάλου Α' 'Μουφ' Σωτήρος και Γαλατοκτόνου, Λάρρυ, εκπαιδευτής Μουφ, τοις εν Αγίω Λουδοβίκω αδεσπότοις"! Η δικιά τους ανακοίνωση έλεγε "προς τιμήν του Αττάλου".
Πολύ συγκινητική χειρονομία και ακολουθώντας το αμερικανικό έθιμο λέω να την κάνω match, δηλαδή να τους στείλω κι εγώ άλλα τόσα και με επιγραφή που θα λέει "Υπέρ βασιλέως Αττάλου κλπ. Σάρα Λάρρυ εκπαιδευτού Μουφ ευνοίας ένεκα και ευεργεσίας της προς Άτταλον".
Σημειωτέον ότι η κατάσταση με τα αδέσποτα στο Μιζούρι είναι απελπιστικότατη. Το αγνό τοπικό έθιμο εκεί είναι να τα εγκαταλείπουν στην εθνική οδό Ι-64. Μάλιστα μια συνάδελφός μου που μένει στον Άγιο Λουδοβίκο πάντοτε υιοθετεί αδέσποτα από την εθνική οδό! Πρόσφατα πέθανε ένα σκυλί που είχε στα 18 του, το οποίο επίσης είχε βρει στον Ι-64, και βρήκε άλλο ένα μετά από κανα χρόνο. Οδηγούσανε με τον άντρα της, βλέπουνε λοιπόν το αδέσποτο, αναφωνεί κι αυτή "αχ καλέ Τράβις, κοίταξε, να το καινούριο αδερφάκι του Skeeter, για να σταματήσουμε"! Σταματήσανε λοιπόν στον ώμο της οδού, βουτήξανε το καινούριο αδερφάκι και βουρ για τον κτηνίατρο και τον εκπαιδευτή!! Σημειωτέον ότι και τα τρία σκυλιά ήταν μέχρι ενός σημείου είτε αμιγώς είτε μερικώς μάρκας Αυστραλέζου Ποιμενικού! Βλέπετε, δυστυχώς στο Μιζούρι ευδοκιμεί και το είδος των παπυμιλλάδων...
Last edited:
