Χαίρεται. Είμαι καινούριο μέλος στο forum Και θα ήθελα κατ' αρχάς να σας ευχαριστήσω καθώς μέσα από το forum βρήκα αρκετές απαντήσεις σε ζητήματα που αφορούν τη συμβίωση με το σκυλάκο μου, καθώς ποτέ πριν δεν είχα σκύλο. Εδώ και 15 μέρες ήρθε στο σπίτι μας (μένω με το φίλο μου), ο Ρούμι, ένα γκριφόν 7 μηνών. Το υιοθετήσαμε από αγγελία ενός ανθρώπου που το είχε βρει στο δρόμο..
Καθώς όπως προ-είπα δεν είχα ποτέ ξανά σκύλο στο παρελθόν, θα ήθελα τη βοήθειά σας σε συγκεκριμένα θέματα συμπεριφοράς, αφού πρώτα αναφέρω το πώς αντιδρά ήδη σε αυτά..
ΓΑΥΓΙΣΜΑ : Δεν γαυγίζει ποτέ χωρίς λόγο (μόνο αν δεi γάτα, αν ακούσει σειρήνες στην τηλεόραση ή στο μπαλκόνι, αν ακούσει βήματα άγνωστα στη σκάλα, κλπ). Δεν γαυγίζει ούτε καν γρυλίζει την ώρα του παιχνιδιού, όταν μαγκώνει με τα δόντια του το παιχνίδι του και εγώ προσπαθώ να του το πάρω, ακόμα και όταν δεν του το αφήνω καθόλου. Στη βόλτα, παρ’ όλο που παίζουμε πολύ, τρέχουμε, τον προκαλώ, επίσης γαυγίζει ελάχιστα και μόνο στις περιπτώσεις που σας προανέφερα…Βέβαια, κάποιος θα έλεγε ότι αυτό είναι πολύ καλή συμπεριφορά γενικά, αλλά εγώ αναρωτιέμαι αν είναι φυσιολογικό.. Μήπως πρέπει να τον προκαλώ να γαυγίζει περισσότερο?
ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΟΥΜΕ : Γενικά είναι ήσυχος.. Δηλαδή μέχρι τώρα δεν έχουμε βρει σπασμένα ή κρυμμένα πράγματα δικά μας στο σπίτι όταν γυρνάμε. Τα δικά του όμως τα βγάζει εκτός συναγωνισμού. Το πρώτο του καλάθι το έφαγε, το δεύτερό του μαξιλάρι το ξέσκισε, το τρίτο του καλάθι είχε τη μοίρα του πρώτου.. Από την πρώτη φορά τον μαλώσαμε πολύ, (του δείξαμε τη ζημιά, του φωνάξαμε, και τον βγάλαμε στο μπαλκόνι για αρκετή ώρα – «τιμωρία»). Παρ’ όλο που του έχω πάρει παιχνίδια για τα δόντια του, τα οποία χρησιμοποιεί μάλιστα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παρ ’όλο που πριν φύγω από το σπίτι φροντίζω να έχει πάει βόλτα, να έχει παίξει, να έχει φάει και να έχει ηρεμήσει, συνεχίζει και μασουλάει το «μέρος» του.. Μετά την πρώτη φορά που το έκανε, και αφού πήρα κάποιες συμβουλές από το forumεδώ, φρόντισα πριν φύγω να μην τον χαϊδεύω πολύ για να μην αναστατώνεται.. Στην αρχή όλα καλά, αλλά μετά το ξανάκανε, με το μαξιλάρι που του είχα βάλει.. Τον μάλωσα πάρα πολύ, κατάλαβε μάλλον τι έκανε και ντράπηκε, αλλά αυτό δεν τον σταμάτησε από το να μην το ξανακάνει, με το τρίτο του καλάθι, για το οποίο ξαναμπήκε τιμωρία τόσο πολύ, που όταν τον άφησα να ξαναμπεί στο σπίτι, άρχισε να μου γλείφει τα χέρια. . . Υπάρχει κάτι άλλο που μπορώ να κάνω? Νομίζω ότι αν καταλάβω το γιατί το κάνει θα βρω και τη λύση.. Το σίγουρο είναι ότι βαριέται τόσες ώρες μόνος του… Αλλά και πάλι δεν έχω βρει τη λύση…
«ΑΝΑΓΚΗ» : Έκανε εξ αρχής την ανάγκη του έξω, μάλλον εκπαιδευμένο από το πρώτο σπίτι που ήταν. Αν είμαι στο σπίτι φανταστείτε ποτέ δεν κατουράει, αφού ξέρει ότι συγκεκριμένη ώρα θα βγούμε βόλτα και κρατιέται.. Του έχω εφημερίδα και στο μπαλκόνι, την οποία την έχω βρει υγρή αρκετές φορές όταν γυρνάω από τη δουλειά, πράγμα που σημαίνει ότι όταν δεν κρατιέται πια όταν λείπουμε, πάει εκεί και κατουράει.. Προχτές όμως βρήκα κάτι στάμπες στη μοκέτα της σοφίτας, στην οποία δεν ανεβαίνουμε συχνά. Τον φώναξα να ανέβει και μάλλον κατάλαβε περί τίνος πρόκειται και τσίνησε λίγο στην αρχή. Του τις έδειξα και του κούνησα το δάχτυλο. Από τότε έχω βάλει εμπόδιο στην αρχή της σκάλας που δεν τον αφήνει να ανέβει όταν λείπω. Αυτό όμως για μένα δεν είναι λύση. Σκέφτηκα ότι αν αρχίσω να ανεβαίνω στη σοφίτα πιο συχνά, τον παίρνω μαζί μου επάνω και παίζουμε, κλπ, να αναγνωρίσει και τη σοφίτα σαν σπίτι του και να μην την κατουράει, αφού μέχρι σήμερα, μάλλον την βλέπει σαν «μπαλκόνι», γιατί κι εμείς δεν την χρησιμοποιούμε πολύ.. Υπάρχει κάτι άλλο που με συμβουλεύετε να κάνω?
Σε γενικές γραμμές, η συμπεριφορά του είναι πολύ καλή και στη βόλτα, και στο μπάνιο, και στο γιατρό… Είμαι της άποψης ότι όπως οι άνθρωποι, έτσι και τα σκυλιά, όταν καταλάβεις για ποιο λόγο συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο, τότε θα βρεις και τον τρόπο να τους εκπαιδεύσεις σωστά. Ο Ρούμι πέρασε πολλά μέχρι να φτάσει σπίτι μου, εγκαταλείφθηκε κουτάβι, βρήκε σπίτι, ξανα-εγκαταλειφθηκε, όπως μαθαίνω, και ξανα-μετακόμισε για να έρθει στο δικό μου.. Και μόνο αυτό αρκεί για να με κάνει να έχω υπ’οψιν μου ότι ο Ρούμι είναι επιφυλακτικός με τους ανθρώπους που έχει «αφεντικά» γιατί δεν ξέρει για πόσο θα είναι μαζί του.. Δεν περιμένω να είναι τέλειος, όπως δεν το περιμένω και από τον κάθε άνθρωπο.. Τουλάχιστον όσον αφορά τις τρεις παραπάνω περιπτώσεις, θα ήθελα τη συμβουλή σας.. σας ευχαριστώ..
Καθώς όπως προ-είπα δεν είχα ποτέ ξανά σκύλο στο παρελθόν, θα ήθελα τη βοήθειά σας σε συγκεκριμένα θέματα συμπεριφοράς, αφού πρώτα αναφέρω το πώς αντιδρά ήδη σε αυτά..
ΓΑΥΓΙΣΜΑ : Δεν γαυγίζει ποτέ χωρίς λόγο (μόνο αν δεi γάτα, αν ακούσει σειρήνες στην τηλεόραση ή στο μπαλκόνι, αν ακούσει βήματα άγνωστα στη σκάλα, κλπ). Δεν γαυγίζει ούτε καν γρυλίζει την ώρα του παιχνιδιού, όταν μαγκώνει με τα δόντια του το παιχνίδι του και εγώ προσπαθώ να του το πάρω, ακόμα και όταν δεν του το αφήνω καθόλου. Στη βόλτα, παρ’ όλο που παίζουμε πολύ, τρέχουμε, τον προκαλώ, επίσης γαυγίζει ελάχιστα και μόνο στις περιπτώσεις που σας προανέφερα…Βέβαια, κάποιος θα έλεγε ότι αυτό είναι πολύ καλή συμπεριφορά γενικά, αλλά εγώ αναρωτιέμαι αν είναι φυσιολογικό.. Μήπως πρέπει να τον προκαλώ να γαυγίζει περισσότερο?
ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΟΥΜΕ : Γενικά είναι ήσυχος.. Δηλαδή μέχρι τώρα δεν έχουμε βρει σπασμένα ή κρυμμένα πράγματα δικά μας στο σπίτι όταν γυρνάμε. Τα δικά του όμως τα βγάζει εκτός συναγωνισμού. Το πρώτο του καλάθι το έφαγε, το δεύτερό του μαξιλάρι το ξέσκισε, το τρίτο του καλάθι είχε τη μοίρα του πρώτου.. Από την πρώτη φορά τον μαλώσαμε πολύ, (του δείξαμε τη ζημιά, του φωνάξαμε, και τον βγάλαμε στο μπαλκόνι για αρκετή ώρα – «τιμωρία»). Παρ’ όλο που του έχω πάρει παιχνίδια για τα δόντια του, τα οποία χρησιμοποιεί μάλιστα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παρ ’όλο που πριν φύγω από το σπίτι φροντίζω να έχει πάει βόλτα, να έχει παίξει, να έχει φάει και να έχει ηρεμήσει, συνεχίζει και μασουλάει το «μέρος» του.. Μετά την πρώτη φορά που το έκανε, και αφού πήρα κάποιες συμβουλές από το forumεδώ, φρόντισα πριν φύγω να μην τον χαϊδεύω πολύ για να μην αναστατώνεται.. Στην αρχή όλα καλά, αλλά μετά το ξανάκανε, με το μαξιλάρι που του είχα βάλει.. Τον μάλωσα πάρα πολύ, κατάλαβε μάλλον τι έκανε και ντράπηκε, αλλά αυτό δεν τον σταμάτησε από το να μην το ξανακάνει, με το τρίτο του καλάθι, για το οποίο ξαναμπήκε τιμωρία τόσο πολύ, που όταν τον άφησα να ξαναμπεί στο σπίτι, άρχισε να μου γλείφει τα χέρια. . . Υπάρχει κάτι άλλο που μπορώ να κάνω? Νομίζω ότι αν καταλάβω το γιατί το κάνει θα βρω και τη λύση.. Το σίγουρο είναι ότι βαριέται τόσες ώρες μόνος του… Αλλά και πάλι δεν έχω βρει τη λύση…
«ΑΝΑΓΚΗ» : Έκανε εξ αρχής την ανάγκη του έξω, μάλλον εκπαιδευμένο από το πρώτο σπίτι που ήταν. Αν είμαι στο σπίτι φανταστείτε ποτέ δεν κατουράει, αφού ξέρει ότι συγκεκριμένη ώρα θα βγούμε βόλτα και κρατιέται.. Του έχω εφημερίδα και στο μπαλκόνι, την οποία την έχω βρει υγρή αρκετές φορές όταν γυρνάω από τη δουλειά, πράγμα που σημαίνει ότι όταν δεν κρατιέται πια όταν λείπουμε, πάει εκεί και κατουράει.. Προχτές όμως βρήκα κάτι στάμπες στη μοκέτα της σοφίτας, στην οποία δεν ανεβαίνουμε συχνά. Τον φώναξα να ανέβει και μάλλον κατάλαβε περί τίνος πρόκειται και τσίνησε λίγο στην αρχή. Του τις έδειξα και του κούνησα το δάχτυλο. Από τότε έχω βάλει εμπόδιο στην αρχή της σκάλας που δεν τον αφήνει να ανέβει όταν λείπω. Αυτό όμως για μένα δεν είναι λύση. Σκέφτηκα ότι αν αρχίσω να ανεβαίνω στη σοφίτα πιο συχνά, τον παίρνω μαζί μου επάνω και παίζουμε, κλπ, να αναγνωρίσει και τη σοφίτα σαν σπίτι του και να μην την κατουράει, αφού μέχρι σήμερα, μάλλον την βλέπει σαν «μπαλκόνι», γιατί κι εμείς δεν την χρησιμοποιούμε πολύ.. Υπάρχει κάτι άλλο που με συμβουλεύετε να κάνω?
Σε γενικές γραμμές, η συμπεριφορά του είναι πολύ καλή και στη βόλτα, και στο μπάνιο, και στο γιατρό… Είμαι της άποψης ότι όπως οι άνθρωποι, έτσι και τα σκυλιά, όταν καταλάβεις για ποιο λόγο συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο, τότε θα βρεις και τον τρόπο να τους εκπαιδεύσεις σωστά. Ο Ρούμι πέρασε πολλά μέχρι να φτάσει σπίτι μου, εγκαταλείφθηκε κουτάβι, βρήκε σπίτι, ξανα-εγκαταλειφθηκε, όπως μαθαίνω, και ξανα-μετακόμισε για να έρθει στο δικό μου.. Και μόνο αυτό αρκεί για να με κάνει να έχω υπ’οψιν μου ότι ο Ρούμι είναι επιφυλακτικός με τους ανθρώπους που έχει «αφεντικά» γιατί δεν ξέρει για πόσο θα είναι μαζί του.. Δεν περιμένω να είναι τέλειος, όπως δεν το περιμένω και από τον κάθε άνθρωπο.. Τουλάχιστον όσον αφορά τις τρεις παραπάνω περιπτώσεις, θα ήθελα τη συμβουλή σας.. σας ευχαριστώ..
