Φόβος από την κακοκαιρία

[BRUNO2]

Αγαπητοί φι΄λοι, όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο post, τους τελευταίους 6 μήνες είναι μαζί μας θηλυκό (ημίαιμο) beagle περίπου 2,5 ετών. Ασκείται καθημερινά, είναι ήρεμη, υπάκουη, ήσυχη και χαδιάρα. Ζει και κοιμάται μέσα στο σπίτι, όπου μένει ήσυχη ακόμα και κατά την όποια (μικρή χρονικά) απουσία μας. Γενικώς άψογη συμπεριφορά, εκτός από την περίπτωση της κακοκαιρίας.

Οι αστραπές και οι βροντές (ακόμα και όταν ακούγονται πολύ αμυδρά λόγω απόστασης) την τρομάζουν απίστευτα. Όλες οι προσπάθειες να ηρεμήσει αποτυγχάνουν, εκτός από αγκαλιά στο κρεβάτι μας και μόνο. Δεδομένου ότι αυτό θα θέλαμε να το αποφύγουμε, υπάρχει κάποια ιδέα / εμπειρία, που θα μπορούσε να βοηθήσει?

 

[noni_papa]

Καταρχάς αποφύγετε αγκαλιές, αγγίγματα κλπ όταν φοβάται. Οτιδήποτε από αυτά θα της δείξει ότι κάτι τρέχει και καλά κάνει και φοβάται. Από εκεί και μετά μπορείτε ν δοκιμάσετε να παίζει ήρεμη μουσική όταν αρχίζει το πανηγύρι (πχ

), να δοκιμάσετε κάποιο φυσικό remedy όπως οι σταγόνες Bach rescue remedy ή το adaptil. Καλά αποτελέσματα έχει και το thundershirt (Dog Anxiety Vest | Shop Dog Anxiety Treatments | ThunderWorks). Μπορείτε να βρείτε και ήχους καταιγίδας στο youtube και να αρχίσετε απευαισθητοποίηση σιγά-σιγά.

 

[sis]

Ένας σκύλος μου είναι στην κατάσταση που περιγράφεις. Οι αντιδράσεις του κορυφώνονται ως εξής ανάλογα με την ένταση της καταιγίδας (βεγγαλικών, πυροβολισμών Πάσχα κλπ): πρώτα πηγαίνει και κολλάει επάνω στον άλλο σκύλο που κροτοφοβάται μεν, λιγότερο δε. Αν συνεχιστεί ο θόρυβος, κρύβεται σε συγκεκριμένα σημεία του σπιτιού, κάπως "προστατευμένα" π.χ. το τραπέζι που έχω σε μια γωνία, και συνήθως έχει ένα μακρύ τραπεζομάντιλο. (Για τον ίδιο λόγο του είχα αφήσει το box μεταφοράς με ανοιχτή πόρτα μέσα στο σπίτι - μπήκε σε μια καταιγίδα, δεν του άρεσε και ξαναπήγε στο τραπέζι). Αν οι ήχοι γίνουν εντονότεροι, έρχεται σε μένα - στα πόδια μου ή στην αγκαλιά μου. Αν η ένταση δυναμώσει κι άλλο, κρύβεται στο μπάνιο - κι εκεί κάπου μας τελείωσε το σπίτι, και περιμένει κι αυτός να τελειώσει το μαρτύριο.
Ο έτερος κροτοφοβικός σκύλος περιορίζεται στο να κάθεται κοντά μου.

Αυτή η ιστορία δεν έχει χάπι εντ Η απευαισθητοποίηση δεν πιάνει (απλά δε δίνει σημασία σε ήχους c/d, youtube...), το rescue remedy δεν τον πιάνει, συν ότι διαολίζεται ακόμα περισσότερο (με τη γεύση; με το ότι του βάζεις κάτι στο στόμα; με το τάιμινγκ; δεν ξέρω). Αφήνω πλέον την πόρτα του μπάνιου μισάνοιχτη, το τραπεζομάντιλο στρωμένο, και τελικά αφήνω κι αυτόν στην ησυχία του, να το υπομείνει όπου επιλέξει - χωρίς αυτό να σημαίνει να μη δοκιμάσετε τις συμβουλές παραπάνω.

 

[noni_papa]

Επειδή ξέχασα να το γράψω, όλα όσα αναφέρω είναι από εμπειρίες τρίτων. Ευτυχώς εμείς έχουμε μόνο άγχος αποχωρισμού να μας καλύπτει δημιουργικές ώρες εύρεσης επίλυσης

 

[BRUNO2]

Ευχαριστώ για τα σχόλια. Σε αυτή τη φάση θα προσπαθήσω να το βελτιώσω χωρίς τη χρήση ηρεμιστικών συμπληρωμάτων. Μάλλον δύσκολο, θα δούμε.