Γειά σας,
ζω στην επαρχία και φροντίζω εδώ και έναν περίπου χρόνο ένα αδέσποτο κανισάκι.
«Φροντίζω», τρόπος του λέγειν διότι το καημένο παραείναι φοβικό, τόσο που τρέμει και την σκιά του. Κάποιες φορές τρέχει από πίσω μου, χορεύει στα πόδια μου, θέλει να παίξει αλλά τελικά δεν το κάνει.
Του έχουν συμβεί διάφορα, το έχουν πατήσει αυτοκίνητα δύο φορές αλλά παρόλα αυτά έχει τρομερή διάθεση για ζωή. Κουτσαίνει λίγο αλλά ευτυχώς δεν έπαθε μεγάλη ζημιά.
Το ζήτημα είναι ότι δεν κατόρθωσα να το πιάσω ούτε μισή φορά. Το περασμένο καλοκαίρι αναγκάστηκα να το ναρκώσω («τα είδα όλα» μέχρι να τα καταφέρω), το κούρεψα, έμεινε δύο ολόκληρες ημέρες ναρκωμένο παρόλο που ο γιατρός μου έδωσε την σωστή για το βάρος του δοσολογία.
Περιττό να σας πώ ότι μέχρι να του κάνω την ενέση, έχασα τρία κιλά ιδρώτα, του έκανα αυτοσχέδιο φίμωτρο, δερμάτινα γάντια, χοντρό τζάκετ, αφού υπάρχει λύσσα στην Β.Ελλάδα , ειδικά στην εξοχή όπου ζώ, και δεν είμαστε να τρέχουμε στα λυσσιατρεία.
Το θέμα είναι ότι έφτασε ο καιρός να το ξανακουρέψω, αφού οι τρίχες του έχουν μεγαλώσει πολύ και είναι γεμάτες αγκάθια.
Το καημένο υποφέρει αλλά δεν με αφήνει να το βοηθήσω. Το έχω φτάσει στο σημείο να τρώει από το χέρι μου (μεγάλα κομμάτια τροφής αφού φοβάμαι και εγώ το δάγκωμα) παρόλα αυτά, μόλις κάνω να το αγγίξω...τσούπ...φεύγει τρέχοντας.
Τί μπορώ να κάνω; Μπορώ να αποφύγω την νάρκωση γιατί φοβάμαι μήπως δε την αντέξει; Πώς θα το κάνω να ξεπεράσει τους φόβους του;
ζω στην επαρχία και φροντίζω εδώ και έναν περίπου χρόνο ένα αδέσποτο κανισάκι.
«Φροντίζω», τρόπος του λέγειν διότι το καημένο παραείναι φοβικό, τόσο που τρέμει και την σκιά του. Κάποιες φορές τρέχει από πίσω μου, χορεύει στα πόδια μου, θέλει να παίξει αλλά τελικά δεν το κάνει.
Του έχουν συμβεί διάφορα, το έχουν πατήσει αυτοκίνητα δύο φορές αλλά παρόλα αυτά έχει τρομερή διάθεση για ζωή. Κουτσαίνει λίγο αλλά ευτυχώς δεν έπαθε μεγάλη ζημιά.
Το ζήτημα είναι ότι δεν κατόρθωσα να το πιάσω ούτε μισή φορά. Το περασμένο καλοκαίρι αναγκάστηκα να το ναρκώσω («τα είδα όλα» μέχρι να τα καταφέρω), το κούρεψα, έμεινε δύο ολόκληρες ημέρες ναρκωμένο παρόλο που ο γιατρός μου έδωσε την σωστή για το βάρος του δοσολογία.
Περιττό να σας πώ ότι μέχρι να του κάνω την ενέση, έχασα τρία κιλά ιδρώτα, του έκανα αυτοσχέδιο φίμωτρο, δερμάτινα γάντια, χοντρό τζάκετ, αφού υπάρχει λύσσα στην Β.Ελλάδα , ειδικά στην εξοχή όπου ζώ, και δεν είμαστε να τρέχουμε στα λυσσιατρεία.
Το θέμα είναι ότι έφτασε ο καιρός να το ξανακουρέψω, αφού οι τρίχες του έχουν μεγαλώσει πολύ και είναι γεμάτες αγκάθια.
Το καημένο υποφέρει αλλά δεν με αφήνει να το βοηθήσω. Το έχω φτάσει στο σημείο να τρώει από το χέρι μου (μεγάλα κομμάτια τροφής αφού φοβάμαι και εγώ το δάγκωμα) παρόλα αυτά, μόλις κάνω να το αγγίξω...τσούπ...φεύγει τρέχοντας.
Τί μπορώ να κάνω; Μπορώ να αποφύγω την νάρκωση γιατί φοβάμαι μήπως δε την αντέξει; Πώς θα το κάνω να ξεπεράσει τους φόβους του;
