Φοβίες και κληρονομικότητα
- Thread starter Peter
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ορισμένες φοβικές συμπεριφορές είναι εντελώς κληρονομικές.
Κάποιες είναι επίκτητες. Οι περισσότερες είναι συνδιασμός (ευαίσθητου σκύλου + κακιές εμπειρίες).
Λόγου του ότι είναι αρκετά δύσκολο να κρίνουμε αν ο σκύλος κληρονόμισε προβληματικό χαρακτήρα (πιο δύσκολο ακόμη αν δεν ξέρουμε πολλούς συγγενείς του) συνιστάται οι σκύλοι με φανερές φοβίες να μην ζευγαρώνουν ποτέ.
Μεγάλη ένδειξη προβληματικού χαρακτήρα (κληρονομικά) είναι αν ο σκύλος έχει μεγαλώσει σε καλά χέρια (και σωστά κοινωνικοποιημένος) και παρουσιάζει φοβική συμπεριφορά η οποία δεν είναι προβλέψημη (τη μία φοβάται τους τηλεφωνικούς θαλάμους, την άλλη ένα φορτηγό, την άλλη έναν άντρα που προχθές δεν φοβόταν κλπ). Το πόσο γρήγορα συνέρχεται από μία τρομάρα είναι επίσης μεγάλη ένδειξη για το πόσο σταθερό χαρακτήρα έχει κληρονομήσει.
Πολύ συχνά οι σκύλοι που κληρονόμισαν αυτά τα χαρακτηριστικά (ευαίσθητα νεύρα είναι περισσότερο + έλλειψη ψυχικού σθένους) είναι μια χαρά ως κουτάβια και χειροτερεύουν μετά την εφηβεία. Ο λόγος είναι πως οι περισσότεροι σκύλοι περνούν μία μικρή φάση ανασφάλειας στην εφηβεία, αλλά οι "προβληματικοί" δεν έχουν τα ψυχικά εφόδια να βγούν ποτέ από αυτήν. Άλλες φορές, μία καλή "τρομάρα" στην φάση του φόβου της εφηβείας είναι καταστροφική (πιο ισχυρή λόγο ορμονών), ο σκύλος όμως με γερά εφόδια (γονιδιακά) ανταπεξέρχεται/επανέρχεται πάντα πιο εύκολα.
Οι φοβικοί σκύλοι θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, καθώς έχουν τον λιγότερο προβλέψιμο χαρακτήρα.
Όσοι φοβούνται τους ανθρώπους θεωρούνται οι πιο επικίνδυνοι σκύλοι, καθώς ευθύνονται για τα περισσότερα δαγκώματα. Από έλλειψη θάρρους, φοβούνται να προειδοποιήσουν ή/και επιτίθονται ύπουλα. Συχνά επιτίθονται μόνο σε άτομα που είναι αδύναμα (παιδιά, γυναίκες, γέρους), και συνήθως από πίσω.
Στην χώρα μας είναι πάρα πολύς κόσμος που θεωρεί πως έχει καλό σκύλο φύλακα (γιατί ο σκύλος γριλίζει εύκολα ή γαυγίζει σε ότι κινείται), ενώ η πραγματικότητα είναι το αντίθετο. Δεν μπορείς ποτέ να έχεις εμπιστοσύνη σε έναν τόσο ανασφαλή σκύλο (στην καθημερινότητα), και είναι χλωμό να έχει το θάρρος να υπερασπηστεί τον χώρο του (ή εσένα), όταν υπάρχει σοβαρή απειλή.
Από την άλλη, κάποια κουτάβια (πολλά στην Ελλάδα, με τόσα άθλια εκτροφεία + μεγαλωμένα σε πετ-σοπ) απλά είχαν κακή αρχή. Αν έχουν κληρονομίσει πολύ δυνατό χαρακτήρα, έχουν ένα ΜΕΓΑΛΟ ατού στο να ξεπεράσουν την κακή αρχή (σε συνδιασμό με σωστό ιδιοκτήτη πάντα) σε σύγκριση με ένα κουτάβι πιο ευαίσθητο. Εδώ παίζει και τεράστιο ρόλο η ηλικία στην οποία έφυγε το κουτάβι από την μητέρα του.
Σε κάποιες φυλές η κληρονομική ανασφάλεια υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό (Ντόμπερμαν, Μπριάρ, Γιορκσάιρ, Κάνε Κόρσο, Σταφορντσάιρ Τερριέ, Ρότβαιλερ, Άφγκαν κλπ) και ας μην είναι καθόλου χαρακτηρηστικό της φυλής. Εκεί ευθύνονται οι κακοί εκτροφείς, που αδιαφορούν για τον χαρακτήρα των σκύλων τους και κοιτούν μόνο το κέρδος.
Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό να μην ζευγαρώνουμε φοβικούς σκύλους (ακόμη κι αν υποψιαζόμαστε πως δεν έχει κληρονομική ανασφάλεια). Δεν υπάρχει κανένας απολύτος λόγος να ρισκάρουμε να μεταφέρει το πρόβλημα στις επόμενες γεννιές....
... όχι όσο υπάρχουν μιά χαρά σκύλοι εκεί έξω με υπέροχους χαρακτήρες, άξιοι αντιπρόσωποι της φυλής τους.
Κάποιες είναι επίκτητες. Οι περισσότερες είναι συνδιασμός (ευαίσθητου σκύλου + κακιές εμπειρίες).
Λόγου του ότι είναι αρκετά δύσκολο να κρίνουμε αν ο σκύλος κληρονόμισε προβληματικό χαρακτήρα (πιο δύσκολο ακόμη αν δεν ξέρουμε πολλούς συγγενείς του) συνιστάται οι σκύλοι με φανερές φοβίες να μην ζευγαρώνουν ποτέ.
Μεγάλη ένδειξη προβληματικού χαρακτήρα (κληρονομικά) είναι αν ο σκύλος έχει μεγαλώσει σε καλά χέρια (και σωστά κοινωνικοποιημένος) και παρουσιάζει φοβική συμπεριφορά η οποία δεν είναι προβλέψημη (τη μία φοβάται τους τηλεφωνικούς θαλάμους, την άλλη ένα φορτηγό, την άλλη έναν άντρα που προχθές δεν φοβόταν κλπ). Το πόσο γρήγορα συνέρχεται από μία τρομάρα είναι επίσης μεγάλη ένδειξη για το πόσο σταθερό χαρακτήρα έχει κληρονομήσει.
Πολύ συχνά οι σκύλοι που κληρονόμισαν αυτά τα χαρακτηριστικά (ευαίσθητα νεύρα είναι περισσότερο + έλλειψη ψυχικού σθένους) είναι μια χαρά ως κουτάβια και χειροτερεύουν μετά την εφηβεία. Ο λόγος είναι πως οι περισσότεροι σκύλοι περνούν μία μικρή φάση ανασφάλειας στην εφηβεία, αλλά οι "προβληματικοί" δεν έχουν τα ψυχικά εφόδια να βγούν ποτέ από αυτήν. Άλλες φορές, μία καλή "τρομάρα" στην φάση του φόβου της εφηβείας είναι καταστροφική (πιο ισχυρή λόγο ορμονών), ο σκύλος όμως με γερά εφόδια (γονιδιακά) ανταπεξέρχεται/επανέρχεται πάντα πιο εύκολα.
Οι φοβικοί σκύλοι θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, καθώς έχουν τον λιγότερο προβλέψιμο χαρακτήρα.
Όσοι φοβούνται τους ανθρώπους θεωρούνται οι πιο επικίνδυνοι σκύλοι, καθώς ευθύνονται για τα περισσότερα δαγκώματα. Από έλλειψη θάρρους, φοβούνται να προειδοποιήσουν ή/και επιτίθονται ύπουλα. Συχνά επιτίθονται μόνο σε άτομα που είναι αδύναμα (παιδιά, γυναίκες, γέρους), και συνήθως από πίσω.
Στην χώρα μας είναι πάρα πολύς κόσμος που θεωρεί πως έχει καλό σκύλο φύλακα (γιατί ο σκύλος γριλίζει εύκολα ή γαυγίζει σε ότι κινείται), ενώ η πραγματικότητα είναι το αντίθετο. Δεν μπορείς ποτέ να έχεις εμπιστοσύνη σε έναν τόσο ανασφαλή σκύλο (στην καθημερινότητα), και είναι χλωμό να έχει το θάρρος να υπερασπηστεί τον χώρο του (ή εσένα), όταν υπάρχει σοβαρή απειλή.
Από την άλλη, κάποια κουτάβια (πολλά στην Ελλάδα, με τόσα άθλια εκτροφεία + μεγαλωμένα σε πετ-σοπ) απλά είχαν κακή αρχή. Αν έχουν κληρονομίσει πολύ δυνατό χαρακτήρα, έχουν ένα ΜΕΓΑΛΟ ατού στο να ξεπεράσουν την κακή αρχή (σε συνδιασμό με σωστό ιδιοκτήτη πάντα) σε σύγκριση με ένα κουτάβι πιο ευαίσθητο. Εδώ παίζει και τεράστιο ρόλο η ηλικία στην οποία έφυγε το κουτάβι από την μητέρα του.
Σε κάποιες φυλές η κληρονομική ανασφάλεια υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό (Ντόμπερμαν, Μπριάρ, Γιορκσάιρ, Κάνε Κόρσο, Σταφορντσάιρ Τερριέ, Ρότβαιλερ, Άφγκαν κλπ) και ας μην είναι καθόλου χαρακτηρηστικό της φυλής. Εκεί ευθύνονται οι κακοί εκτροφείς, που αδιαφορούν για τον χαρακτήρα των σκύλων τους και κοιτούν μόνο το κέρδος.
Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό να μην ζευγαρώνουμε φοβικούς σκύλους (ακόμη κι αν υποψιαζόμαστε πως δεν έχει κληρονομική ανασφάλεια). Δεν υπάρχει κανένας απολύτος λόγος να ρισκάρουμε να μεταφέρει το πρόβλημα στις επόμενες γεννιές....
... όχι όσο υπάρχουν μιά χαρά σκύλοι εκεί έξω με υπέροχους χαρακτήρες, άξιοι αντιπρόσωποι της φυλής τους.
Last edited:
Χμμμμμ Στελλα, μερικα πραγματα δεν μπορουν να ερμηνευτουν και διαφορετικα?
Παραδειγμα, ο σκυλος που δεν προειδοποιει και στηνει ενεδρες (ή αν θελεις πες το «υπουλη τακτικη»), δεν μπορει καλλιστα να είναι «μαγκας» που δεν γαυγιζει φοβικα και με ανασφαλεια?
Αν γαυγιζε πριν επιτεθει τι θα λεγαμε? Ότι προειδοποιει τον στοχο ή ότι εχει φοβικο γαυγισμα?
Καταλαβαινω βεβαια ότι κάθε περιπτωση είναι διαφορετικη και πρεπει να την αξιολογησει καποιος ειδικος από κοντα.
Επισης, υπαρχει ο στοχος χωρις εμποδιο αναμεσα και ο στοχος που προστατεύεται από περιφραξη για παραδειγμα. Αν δεν είναι δυνατη η προσβαση στον στοχο, το γαυγισμα δεν είναι πλεον το μονο οπλο για να φοβηθει ο στοχος και να φυγει?
Παραδειγμα, ο σκυλος που δεν προειδοποιει και στηνει ενεδρες (ή αν θελεις πες το «υπουλη τακτικη»), δεν μπορει καλλιστα να είναι «μαγκας» που δεν γαυγιζει φοβικα και με ανασφαλεια?
Αν γαυγιζε πριν επιτεθει τι θα λεγαμε? Ότι προειδοποιει τον στοχο ή ότι εχει φοβικο γαυγισμα?
Καταλαβαινω βεβαια ότι κάθε περιπτωση είναι διαφορετικη και πρεπει να την αξιολογησει καποιος ειδικος από κοντα.
Επισης, υπαρχει ο στοχος χωρις εμποδιο αναμεσα και ο στοχος που προστατεύεται από περιφραξη για παραδειγμα. Αν δεν είναι δυνατη η προσβαση στον στοχο, το γαυγισμα δεν είναι πλεον το μονο οπλο για να φοβηθει ο στοχος και να φυγει?
Στο να κρίνουμε το θάρρος ενός σκύλου, παίζει βασικό ρόλο πόσο απέχει η απειλή από τον σκύλο (και φυσικά αν είναι πραγματική απειλή!).
Ο θαρραλέος σκύλος (φύλακας) δεν απειλείται από κινδύνους που δεν είναι κοντά. Επίσης, όταν έχει την επιλογή, προσπαθεί ειρηνικά να διώξει την απειλή (πχ με γαύγισμα στον φράκτη, που έχουν μάλιστα σοβαρότατο τόνο -όχι ανασφαλής). Καλό σημάδι πολύ θαρραλέου φύλακα είναι όταν σταματάει γρήγορα να γαυγίζει μόλις αποφασίσει να φύγει η απειλή. Γαυγίζει μόνο όταν είναι κοντά και μοιάζει να σκέφτεται να μείνει (ή να μπεί στον χώρο). Ξεχωρίζω άμεσα από αυτό, τους έμπειρους φύλακες από τα "νιάνιαρα".
Σκύλος που "στίνει ενέδρες" είναι ο σκύλος που πιο εύκολα μπορεί να φοβηθεί (γι' αυτό και το κάνει).
Αν ήταν μάγκας θα σταματούσε την απειλή ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ και χωρίς να κρύβεται, προετοιμασμένος να δαγκώσει μόλις χρειαστεί (πχ. μόλις εισβάλλει η απειλή στον χώρο του).
Εκτός του ότι ο σκύλος που στήνει ενέδρες δύσκολα θα βρεί ποτέ το σθένος να γίνει πραγματικός φύλακας, είναι και τρομερά αναξιόπιστος κι επικίνδυνος. Θα δαγκώσει μάλλον, αλλά το πιο πιθανό είναι να δαγκώσει ΛΑΘΟΣ (κι αδύναμο) άτομο και δυστυχώς χωρίς να τον προλάβει ο ιδιοκτήτης.
Προσωπικά θα είχα σοβαρότατο πρόβλημα να ζω με τέτοιο ζώο και θα έκανα τα πάντα να του ανεβάσω την αυτοπεπίθηση και να του αλλάξω συμπεριφορά, για να προλάβω τις μηνύσεις! Αν δεν τα κατάφερνα, πιθανό είναι να σκεφτόμουν την ευθανασία (ανάλογα με το πόσο επικίνδυνος ήταν ο σκύλος).
Ο θαρραλέος σκύλος (φύλακας) δεν απειλείται από κινδύνους που δεν είναι κοντά. Επίσης, όταν έχει την επιλογή, προσπαθεί ειρηνικά να διώξει την απειλή (πχ με γαύγισμα στον φράκτη, που έχουν μάλιστα σοβαρότατο τόνο -όχι ανασφαλής). Καλό σημάδι πολύ θαρραλέου φύλακα είναι όταν σταματάει γρήγορα να γαυγίζει μόλις αποφασίσει να φύγει η απειλή. Γαυγίζει μόνο όταν είναι κοντά και μοιάζει να σκέφτεται να μείνει (ή να μπεί στον χώρο). Ξεχωρίζω άμεσα από αυτό, τους έμπειρους φύλακες από τα "νιάνιαρα".
Σκύλος που "στίνει ενέδρες" είναι ο σκύλος που πιο εύκολα μπορεί να φοβηθεί (γι' αυτό και το κάνει).
Αν ήταν μάγκας θα σταματούσε την απειλή ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ και χωρίς να κρύβεται, προετοιμασμένος να δαγκώσει μόλις χρειαστεί (πχ. μόλις εισβάλλει η απειλή στον χώρο του).
Εκτός του ότι ο σκύλος που στήνει ενέδρες δύσκολα θα βρεί ποτέ το σθένος να γίνει πραγματικός φύλακας, είναι και τρομερά αναξιόπιστος κι επικίνδυνος. Θα δαγκώσει μάλλον, αλλά το πιο πιθανό είναι να δαγκώσει ΛΑΘΟΣ (κι αδύναμο) άτομο και δυστυχώς χωρίς να τον προλάβει ο ιδιοκτήτης.
Προσωπικά θα είχα σοβαρότατο πρόβλημα να ζω με τέτοιο ζώο και θα έκανα τα πάντα να του ανεβάσω την αυτοπεπίθηση και να του αλλάξω συμπεριφορά, για να προλάβω τις μηνύσεις! Αν δεν τα κατάφερνα, πιθανό είναι να σκεφτόμουν την ευθανασία (ανάλογα με το πόσο επικίνδυνος ήταν ο σκύλος).
Last edited:
Όταν λεω «ενεδρες» σιγουρα δεν εννοω να κρυβεται πισω από ένα δεντρο και να καραδοκει πότε θα γυρισει ο εισβολεας την πλατη.
Εννοω να καθεται κατω σε σταση εκκινησης, με τα αυτια τεντωμενα προς τον στοχο και να περιμενει να δει:
1.Τι θα κανει ο στοχος
2.Πόσο θα πλησιασει.
Αν ο υποπτος μπει στα χωρικα υδατα, τοτε ορμαει ο σκυλος χωρις γαυγισμα και χωρις σηκωμενη τριχα.
Αν υπαρχει περιφραξη, παλι ορμαει χωρις γαυγισμα και όταν τον σταματησει η περιφραξη αρχιζει το γαυγισμα με σηκωμενη τριχα για να φοβισει και να απομακρυνει τον υποπτο.
Τα παραπανω χωρις την παρουσια του ιδιοκτητη. Παροντος του ιδιοκτητη, περιμενει τσιτωμενος εντολες (με το ζορι κρατιεται βεβαια), εκτος αν ο ιδιοκτητης είναι μακρια απασχολημενος οπότε ενεργει αυτοβουλως.
Υπαρχουν περιπτωσεις που κατι αγνωστο θεωρηθηκε απειλη, πχ αλογο ή ακομα και προβατα. Στην πορεια διαπιστωθηκε ότι δεν ειναι απειλη και εγινε σιγα σιγα απευαισθητοποιηση. Θεμα εμπειριας, αλογιστη επιθετικοτητα ή φοβια?
Όπως καταλαβαινεις, μολις περιεγραψα την Ηρα.
Εννοω να καθεται κατω σε σταση εκκινησης, με τα αυτια τεντωμενα προς τον στοχο και να περιμενει να δει:
1.Τι θα κανει ο στοχος
2.Πόσο θα πλησιασει.
Αν ο υποπτος μπει στα χωρικα υδατα, τοτε ορμαει ο σκυλος χωρις γαυγισμα και χωρις σηκωμενη τριχα.
Αν υπαρχει περιφραξη, παλι ορμαει χωρις γαυγισμα και όταν τον σταματησει η περιφραξη αρχιζει το γαυγισμα με σηκωμενη τριχα για να φοβισει και να απομακρυνει τον υποπτο.
Τα παραπανω χωρις την παρουσια του ιδιοκτητη. Παροντος του ιδιοκτητη, περιμενει τσιτωμενος εντολες (με το ζορι κρατιεται βεβαια), εκτος αν ο ιδιοκτητης είναι μακρια απασχολημενος οπότε ενεργει αυτοβουλως.
Υπαρχουν περιπτωσεις που κατι αγνωστο θεωρηθηκε απειλη, πχ αλογο ή ακομα και προβατα. Στην πορεια διαπιστωθηκε ότι δεν ειναι απειλη και εγινε σιγα σιγα απευαισθητοποιηση. Θεμα εμπειριας, αλογιστη επιθετικοτητα ή φοβια?
Όπως καταλαβαινεις, μολις περιεγραψα την Ηρα.
Ωραία τα λες. Άρα δεν εννοούσες ενέδρα, αλλά συγκέντρωση.
Δεν περιγράφεις κάτι διαφορετικό (για να ερμηνευτούν διαφορετικά).
Είχες κάποια απορία;
(ή μήπως πάλι ψάχνεις ευκαιρία να μας πεις πόσο περίφανος είσαι για την Ήρα σου;;; ) ;-ρ
Δεν περιγράφεις κάτι διαφορετικό (για να ερμηνευτούν διαφορετικά).
Είχες κάποια απορία;
(ή μήπως πάλι ψάχνεις ευκαιρία να μας πεις πόσο περίφανος είσαι για την Ήρα σου;;; ) ;-ρ
Η απορια μου είναι τι είναι τελικα η ενεδρα, τι θεωρειται φυλαξη, τι επιθετικοτητα και τι φοβια και πολλα άλλα που ηδη ανεφερες, τα οποια όμως δεν μπορω να τα αξιολογησω με σιγουρια λογω απειριας.
Με άλλα λογια, δεν ειμαι σιγουρος πού οφειλεται κάθε της αντιδραση. Και επειδη παντα, λογω μεγεθους και δυναμης της σκυλας, αναγκαστικά κοιταζω και την σκοτεινη πλευρα, ανησυχω σοβαρά με καποιες αντιδρασεις, που πιθανον να είναι ομοιες με αυτές που περιγραφεις. Τις οποιες όμως δεν μπορω κάθε φορα να κρινω και να αξιολογησω.
Για την συμπεριφορα απεναντι σε ανθρωπους, που είναι φυσικα και το σημαντικοτερο, τα πραγματα είναι πιο ξακαθαρα, επειδη εχει κοινωνικοποιηθει σε πολύ μεγαλο βαθμο, λογω της συνεχους καθημερινης επαφης με κοσμο στο γραφειο.
Η επιθετικη συμπεριφορα στους σκυλους ακομα προσπαθω να καταλαβω πού οφειλεται. Απλά συνηθισα με τον καιρο να λεω ότι είναι dog aggressive και τελειωσε.
Με άλλα λογια, δεν ειμαι σιγουρος πού οφειλεται κάθε της αντιδραση. Και επειδη παντα, λογω μεγεθους και δυναμης της σκυλας, αναγκαστικά κοιταζω και την σκοτεινη πλευρα, ανησυχω σοβαρά με καποιες αντιδρασεις, που πιθανον να είναι ομοιες με αυτές που περιγραφεις. Τις οποιες όμως δεν μπορω κάθε φορα να κρινω και να αξιολογησω.
Για την συμπεριφορα απεναντι σε ανθρωπους, που είναι φυσικα και το σημαντικοτερο, τα πραγματα είναι πιο ξακαθαρα, επειδη εχει κοινωνικοποιηθει σε πολύ μεγαλο βαθμο, λογω της συνεχους καθημερινης επαφης με κοσμο στο γραφειο.
Η επιθετικη συμπεριφορα στους σκυλους ακομα προσπαθω να καταλαβω πού οφειλεται. Απλά συνηθισα με τον καιρο να λεω ότι είναι dog aggressive και τελειωσε.
Δεν θα έλεγα ενέδρα όταν ο σκύλος δεν κρύβεται (αντίθετα σε σταματάει από το να μπεις στον χώρο του με ότι έχει).
Τα υπόλοιπα τα μαθαίνεις σιγά, σιγά όπως όλοι μας.
Μην βιάζεσαι. Να θυμάσαι πως η σκύλα σου είναι πολύ μικρή ακόμη, και γι' αυτό και πειραματίζεται. Θα πρέπει να προσέχεις. Να είσαι σταθερός απένταντί της (έτσι ώστε να σ' εμπιστεύεται πάντα), εννίωτε πολύ αυστηρός, αλλά και με συχνή επιβράβευση.
ΌΤΙ και να είναι, και ότι και να γίνει αυτή η σκύλα, θα χρειαστεί καιρό μέχρι να μπορείς να προβλέπεις τις αντιδράσεις της. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα απειρίας δικής σου, ή ηλικίας/ωρίμανσης της σκύλας. Είναι και θέμα καλής δουλειάς και πόσος χρόνος θα χρειαστεί να δεθείτε ως ομάδα.
Κάθε φορά που είσαι με την Ηρα σε βόλτα, μαθαίνεις τις εκφράσεις/αντιδράσεις της καλύτερα, κι εκείνη τις δικές σου.
Είναι ο βασικός λόγος που πρέπει οι σκύλοι να βγαίνουν συχνές βόλτες με το αφεντικό τους (δεμένοι με λουρί) κι όχι η τουαλέτα! Έχει δεν έχει κήπο, ο σκύλος δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει ολοκληρωμένη προσωπικότητα και καλή σχέση με το αφεντικό του χωρίς αυτές τις βόλτες.
Η επιθετική συμπεριφορά προς τους σκύλους διορθώνεται. Με απογοητεύει που θεωρείς από τώρα πως είναι χαμένο παιχνίδι. Στο χέρι σου είναι να το δουλεύψεις και αυτό. Δεν λέω πως θα την κάνεις να θέλει να παίξει με όποιον σκύλο συναντάει (αυτό δεν θα γίνει ποτέ). Μπορείς όμως να την καταφέρεις να μην δίνει σημασία στους άλλους σκύλους, εκτός αν την απειλούν. Πιστεύω πως οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πολύ κυριαρχική σκύλα, σε συνδιασμό με το ότι δεν έπαιξε με αρκετούς σκύλους ως κουτάβι. Πιστεύω πως τους φοβάται λίγο, και επιτίθεται για να τους αποτρέψει από να την πλησιάσουν. Δουλεύοντας στην υπακοή δίπλα σε άλλους καλούς, εκπαιδευμένους μεγαλώσομους σκύλους θα την κάνει να χαλαρώσει πολύ. Και σίγουρα θα σε βοηθήσει και σένα στο να την ελέγχεις καλύτερα.
Τα υπόλοιπα τα μαθαίνεις σιγά, σιγά όπως όλοι μας.
Μην βιάζεσαι. Να θυμάσαι πως η σκύλα σου είναι πολύ μικρή ακόμη, και γι' αυτό και πειραματίζεται. Θα πρέπει να προσέχεις. Να είσαι σταθερός απένταντί της (έτσι ώστε να σ' εμπιστεύεται πάντα), εννίωτε πολύ αυστηρός, αλλά και με συχνή επιβράβευση.
ΌΤΙ και να είναι, και ότι και να γίνει αυτή η σκύλα, θα χρειαστεί καιρό μέχρι να μπορείς να προβλέπεις τις αντιδράσεις της. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα απειρίας δικής σου, ή ηλικίας/ωρίμανσης της σκύλας. Είναι και θέμα καλής δουλειάς και πόσος χρόνος θα χρειαστεί να δεθείτε ως ομάδα.
Κάθε φορά που είσαι με την Ηρα σε βόλτα, μαθαίνεις τις εκφράσεις/αντιδράσεις της καλύτερα, κι εκείνη τις δικές σου.
Είναι ο βασικός λόγος που πρέπει οι σκύλοι να βγαίνουν συχνές βόλτες με το αφεντικό τους (δεμένοι με λουρί) κι όχι η τουαλέτα! Έχει δεν έχει κήπο, ο σκύλος δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει ολοκληρωμένη προσωπικότητα και καλή σχέση με το αφεντικό του χωρίς αυτές τις βόλτες.
Η επιθετική συμπεριφορά προς τους σκύλους διορθώνεται. Με απογοητεύει που θεωρείς από τώρα πως είναι χαμένο παιχνίδι. Στο χέρι σου είναι να το δουλεύψεις και αυτό. Δεν λέω πως θα την κάνεις να θέλει να παίξει με όποιον σκύλο συναντάει (αυτό δεν θα γίνει ποτέ). Μπορείς όμως να την καταφέρεις να μην δίνει σημασία στους άλλους σκύλους, εκτός αν την απειλούν. Πιστεύω πως οφείλεται στο γεγονός ότι είναι πολύ κυριαρχική σκύλα, σε συνδιασμό με το ότι δεν έπαιξε με αρκετούς σκύλους ως κουτάβι. Πιστεύω πως τους φοβάται λίγο, και επιτίθεται για να τους αποτρέψει από να την πλησιάσουν. Δουλεύοντας στην υπακοή δίπλα σε άλλους καλούς, εκπαιδευμένους μεγαλώσομους σκύλους θα την κάνει να χαλαρώσει πολύ. Και σίγουρα θα σε βοηθήσει και σένα στο να την ελέγχεις καλύτερα.
Ευχαριστω και παλι Στελλα.
Η επιθετικότητα στους σκυλους είναι το μονο πραγμα που με εχει κουρασει τοσο πολύ. Με τιποτα δεν ασχοληθηκα τοσο πολύ και σε τιποτα δεν ειχα τοσες αποτυχιες. Μονο με πολλη πιεση καταφερνω να την κρατησω, αλλά δεν θελω να την εχω συνεχεια στην τσιτα, ουτε μπορω να ξερω παντα πότε και από πού θα εμφανιστει καποιος σκυλος όταν είναι ελευθερη στο βουνο.
Μπερδευομαι γιατι αλλοτε αισθανομαι ότι τα μισει, αλλοτε ότι θελει απλα να τους επιβληθει και αλλοτε ότι τα φοβαται. Ισως και να ισχυουν όλα αυτά, αναλογα με το ποιος είναι ο άλλος σκυλος.
Το μονο ευτυχημα είναι ότι συμπαθεί τα μικροσωμα και τα κουτάβια. Και αν δεν τα συμπαθει, απλά αδιαφορει.
Στην Ξανθη δεν υπαρχουν καλα και εκπαιδευμενα σκυλια.
Η επιθετικότητα στους σκυλους είναι το μονο πραγμα που με εχει κουρασει τοσο πολύ. Με τιποτα δεν ασχοληθηκα τοσο πολύ και σε τιποτα δεν ειχα τοσες αποτυχιες. Μονο με πολλη πιεση καταφερνω να την κρατησω, αλλά δεν θελω να την εχω συνεχεια στην τσιτα, ουτε μπορω να ξερω παντα πότε και από πού θα εμφανιστει καποιος σκυλος όταν είναι ελευθερη στο βουνο.
Μπερδευομαι γιατι αλλοτε αισθανομαι ότι τα μισει, αλλοτε ότι θελει απλα να τους επιβληθει και αλλοτε ότι τα φοβαται. Ισως και να ισχυουν όλα αυτά, αναλογα με το ποιος είναι ο άλλος σκυλος.
Το μονο ευτυχημα είναι ότι συμπαθεί τα μικροσωμα και τα κουτάβια. Και αν δεν τα συμπαθει, απλά αδιαφορει.
Στην Ξανθη δεν υπαρχουν καλα και εκπαιδευμενα σκυλια.
Σε μια γεννα πολλων κουταβιων δεν ειναι τιποτα 100%,θα βγουν και φοβικα,και εκτος στανταρτ φυλης,εκτος και αν παρεις 2 αδερφια με καλο χαρακτηρα και ανατομια και πλακωθεις στην αιμομιξια,αυτο ομως δεν ειναι τεχνη αυτο ειναι εμποριο.
Το ταμπεραμεντο παντως ειναι κληρονομικο κατα ενα μερος,γιατι υπαρχει περιπτωση ενας σκυλος να εχει και να μην το βγαζει λογο περιβαλλοντος.
Το ταμπεραμεντο παντως ειναι κληρονομικο κατα ενα μερος,γιατι υπαρχει περιπτωση ενας σκυλος να εχει και να μην το βγαζει λογο περιβαλλοντος.
