Φοβία εγκατάλειψης τη νύχτα!!

[Sara]

Λοιπόν πρέπει να με βοηθήσετε με αυτή τη φοβία του Μουφ διότι με κάνει να αισθάνομαι απαίσια. Εξηγούμαι:

Το Μουφ γενικά δεν έχει φοβίες, τολμάει τα πάντα και μάλιστα έχει και θράσσος. Παίρνει και ύφος "γελαστό" και "σκανταλιάρικο" και γενικώς προσπαθεί πάντα να μου πάρει τον αέρα. Με τις καταιγίδες δε χαμπαριάζει, μάλιστα πιστεύει ότι κανονικά θα πρέπει να τις φοβάμαι εγώ (που δεν τις φοβάμαι), άρα θα πρέπει να με φυλάει. Υπάρχει μια εξαίρεση που δεν την καταλαβαίνω καθόλου:

Όταν καμιά φορά πρέπει να βγω μια στιγμή έξω με το αυτοκίνητο το βράδυ, το Μουφ θέλει φυσικά οπωσδήποτε να έρθει μαζί διότι έτσι πάντα θέλει. Ε, τον παίρνω και μάλιστα συνήθως τον έχω ξαμολυτό στο αυτοκίνητο. Αυτές τις στιγμές είναι που φοβάται και μάλιστα νομίζω ότι φοβάται ότι θα τον πετάξω από το αυτοκίνητο και θα εξαφανιστώ. Είναι πολύ περίεργο διότι πάντα του θέλει να έρχεται μαζί και ποτέ δε φοβάται όταν είναι μέρα. Επίσης δε φοβάται τη νύχτα αν τον βγάλω στον κήπο για προς νερού του. Αντίθετα θέλει να τον βγάζω και μάλιστα να τον αφήνω να ρεμβάζει. Επίσης δεν τον νοιάζει να τον βγάλω βόλτα στα μαύρα μεσάνυχτα. Ούτε φοβάται να μπει στο αυτοκίνητο νύχτα. Απλώς το πιάνει όταν οδηγώ, όπου και να πηγαίνω, ότι θα τον παρατήσω διότι κουρνιάζει δίπλα μου, σα να αρπάζεται από πάνω μου μην τον αφήσω, μου γλύφει το μπράτσο και το μάγουλο και μοιάζει τρομαγμένος. Μάλιστα μια φορά τον κατέβασα για κατούρημα στο χωράφι που το ξέρει και τρελλαίνεται να πηγαίνει και δεν ήθελε να κατεβεί!!!!! Αυτή η ιστορία πάει από τότε που τον πήρα.

Καλά, έχει λαλήσει τελείως το Μουφ? Είναι με τα καλά του ότι θα τον παρατήσω? Και το θέμα είναι πώς τον εκπαιδεύω να μη φοβάται? Έχω προσπαθήσει να τον αγνοώ όταν οδηγώ, τζίφος υπόθεση. Του μιλάω μαλακά και τον χαϊδεύω, και πάλι τζίφος. Και ναι, το ξέρω ότι αν τον χαϊδεύω όταν φοβάται είναι σα να τον ενθαρρύνω να συνεχίσει να φοβάται, αλλά αν του γκαρίξω ή τον μαλλώσω σίγουρα θα του θυμίσω τα παλιά με τον μαλάκα που τον παράτησε. Εκείνο δε που δεν καταλαβαίνω είναι πώς, αφού του έχω τέτοια αδυναμία και τον έχω στα πούπουλα και άρχοντα του σπιτιού, μπορεί να νομίζει ότι θα τον παρατούσα ποτέ. Όντως πάντως όταν φτάνουμε πλέον σπίτι μοιάζει σαφώς ανακουφισμένος. Μετά δε τη βγάζει κουρνιασμένος στα πόδια μου. Κι εγώ φυσικά πάντα αισθάνομαι απαίσια σχετικά με την όλη υπόθεση...

 

[mareco]

Πως έβγαλες καλέ το συμπέρασμα ότι έχει αυτή την φοβία; Εγώ νομίζω ότι είναι πολύ ρομαντικός και στις βραδινές βόλτες τον πιάνει το γλυκή του... Σου έχει βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι. Σε έχει ψυχολογήσει ότι παθαίνεις πανικό και μόνο που αλλάζει βλέμμα και τρέχεις να του ικανοποιήσεις όλες του τις επιθυμίες. Του βγάζω το καπέλλο. Είναι ο πρώτος σκύλος που εκπαιδεύει άνθρωπο, να του στέκεται σούζα. Μην σπεύδεις παιδάκι μου, να ψυχαναλύεις κάθε του κίνηση. Βάλτου μωρέ και μια φωνή - αν σε ενοχλεί δηλαδή, όταν το κάνει αυτό - δεν παθαίνει και τίποτα. Αλλιώς, άστον να σου τρίβεται και να παραπονιέται, γιατί στο τέλος θα σε τρελλάνει. Στο επιβεβαιώνουμε όλοι επισήμως. Δεν τον κακοποιείς. Περνάει ζωή χαρισάμενη ο τσοπάνης

 

[katerina k.]

ότι σε έχει εκπαιδευεσει ΑΨΟΓΑ...δεν υπαρχει αμφιβολία Sara...
Είσαι το πιό καλά εκπαιδευμενο αφεντικό σκύλου μέσα στο forum...μπορείς να ανοίξεις άνετα με το Μουφ, Σχολή εκπαίδευσης αφεντικών από τους σκύλους τους..
Θα χ....στο ευρώ!!!!

 

[TARA]

μπορεί κάπως έτσι και κάτω απο τέτοιες συνθήκες να το παράτησε ο αλητήριος που τον είχε και ο Μούφ να έχει αποτυπώσει την εικόνα στο μυαλό του με τα αντίστοιχα αισθήματα φόβου και ανασφάλειας.

 

[kokoni]

ότι σε έχει εκπαιδευεσει ΑΨΟΓΑ...δεν υπαρχει αμφιβολία Sara...
Είσαι το πιό καλά εκπαιδευμενο αφεντικό σκύλου μέσα στο forum...μπορείς να ανοίξεις άνετα με το Μουφ, Σχολή εκπαίδευσης αφεντικών από τους σκύλους τους..
Θα χ....στο ευρώ!!!!

και στο δολλάριο
πράγματι Σάρα
είσαι για σουτζχουντ σε λίγο
και το ξέρεις
και το φχαριστιέσαι

 

[kokoni]

μάλλον όμως κάτι παίζει με τις νυχτερινές βόλτες και ομολογώ ότι δεν πάει αλλού το μυαλό μου παρα στην προηγούμενη ζωή του

 

[samsok]

τον προηγουμενο σκυλο μου τον ειχα μαζεψει απο τον δρομο οπου τον ειχαν παρατησει.Ηταν ο πιο υπακουος σκυλος που ειχα ποτε και ηξερε πως να φερθει μεσα στο σπιτι.Την πρωτη φορα ομως που τον εβαλα στο αυτοκινητο εγινε της κακομοιρας.Εκλαιγε και χτυπιοταν και οταν φτασαμε στο παρκο αρχικα δεν ηθελε να κατεβει και μετα τριγυριζε γυρω γυρω απο το αυτοκινητο και προσπαθουσε να ξαναμπει μεσα.Τον πηρα τον πηγα σπιτι.Αυτο εγινε αλλη μια φορα.Την τριτη φορα σταματησε να το κανει.Καταλαβε οτι ΔΕΝ ειχα σκοπο να τον παρατησω και οτι εμπαινε στο αυτοκινητο για διασκεδαση.
Επισης ξεχασα να πω οτι μια φορα,τον πρωτο μηνα που τον ειχα τον φωναξα και δεν ηρθε.Μπηκα λοιπον στο αυτοκινητο ,εβαλα μπρος και εκανα μερικα μετρα.Τον ειδα να τρεχει πανικοβλητος προς το μερος μου.Απο εκεινη μερα στην εντολη ΕΔΩ,τσακιζοταν παντα..
Συμπερανα οτι μαλλον η τελευταια βολτα του πριν τον παρω ειχε καταληξει σε εγκαταλειψη.

 

[Sara]

Κοιτάξτε, το ότι μου έχει πάρει τον αέρα το ωραίο Μουφ είναι γεγονός. Άμα π.χ. κάθομαι γονατιστή στο πάτωμα και τον κοιτάζω κατάφατσα που είναι κουλουριασμένος στον καναπέ και του λέω: "ΜΑ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΨΗ ΣΟΥ ΠΟΣΟ ΩΡΑΙΟΣ ΕΙΣΑΙ?!", ενοοείται ότι όλο και κάτι καταλαβαίνει το μικρό Μουφιό. Από την άλλη μεριά όμως, πιστεύω ότι όντως φοβάται το βράδυ. Όταν είναι μέρα στο αυτοκίνητο κάνει χαρές, χοροπηδάει, έστω και δεμένος, γκρινιάζει να σταματήσω να κατεβεί, κλαψουρίζει, ψιλογαυγίζει άμα θέλει όντως να βγει. Το βράδυ μοιάζει όμως τρομοκρατημένος. Επίσης ο μόνος τρόπος να τον κάνω να έρχεται άμα τον φωνάζω είναι να μπαίνω στο αυτοκίνητο και να κάνω ότι φεύγω. Μόνο που μετά από κανά χρόνο το παίρνει χαμπάρι ότι χωρίς αυτόν δεν πάω πουθενά και μια φορά μάλιστα με βρήκε να κλαίω διότι τον είχα χάσει και με είχε τελείως γραμμένη ενώ τον φώναζα και ήρθε να με παρηγορήσει το άθλιο! Μόνο που το περασμένο καλοκαίρι, επειδή τον άφησα στη φάρμα δυο μήνες περίπου για να πάω Ελλάδα, νόμισε ότι τον παράτησα και μαράζωσε από το κακό του. Μετά άρχισε πάλι να έρχεται. Τώρα είναι οι εποχές που ψιλοπιστεύει ότι με έχει εκεί που θέλει αλλά και πάλι, το αυτοκίνητο είναι ένας τρόπος να τον κάνω τελικά να έρχεται. Η νύχτα όμως εξακολουθεί να είναι κάτι που τον τρομάζει όταν έχει και αυτοκίνητο η όλη φάση. Εγώ συμπεραίνω, όπως κι ο σωστικός όμιλος, ότι τον εγκατέλειψαν νύχτα και με αυτοκίνητο για να μην μπορεί να έρθει πίσω στο σπίτι. Και όντως ο φόβος του με κάνει να αισθάνομαι απαίσια...

Εννοείται ότι ποτέ δεν έχω προσποιηθεί ότι φεύγω με το αυτοκίνητο βράδυ με αυτόν κατεβασμένο κάτω! Αν όμως είναι να τον κατεβάσω για προς νερού του, θέλει να έρθω μαζί αλλιώς νυχτιάτικα δεν κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Βγαίνει όμως έξω μόνος του στον κήπο.