Φοβάται τους ανθρώπους

[Vanessa99]

Καλησπέρα,
1,5 μήνα με τον ροκυ και σιγά σιγά ανοίγεται και (ευτυχώς για μένα νωρίς) φαίνεται τι τον ενοχλεί. Όπως λέει και ο τίτλος, φοβάται τους ανθρώπους. Όταν τον προσεγγίζουν για να τον χαιδεψουν, όταν τον πλησιάζουν. Φοβάται ακόμα και τους γονείς μου, με τους οποίους μένουμε από την αρχή της καραντίνας μαζί. Δεν τους αφήνει να τον αγγίξουν. Αφήνει μόνο λίγο την αδερφή μου και εμένα εντελώς. Γενικά, είμαι ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύεται και φαίνεται ότι το έκανε και αμέσως, δε ξέρω πως έγινε αυτό όμως. Επίσης, ίσως φανεί σχετικό, στους γονείς μου γαυγίζει κιόλας, το πρωί που σηκώνονται, όταν μπαίνουν μέσα στο σπίτι. Δεν τον έχουν πιέσει για κάτι, μιας και αυτός δεν κάθεται. Δεν με ενδιαφέρει τόσο να κάνει χαρές σε όλο το κόσμο και μα τους αφήνει να τον χαϊδεύουν, σέβομαι το ότι φοβάται. Θέλω όμως να το ανέχεται τουλάχιστον, αν όχι να "του αρέσει" κιόλας, από τους δικούς μου ανθρώπους και από αυτούς που ξέρω ότι είναι εντάξει. Νιώθω και εγώ περίεργα όταν τον βλέπω να φευγει και να φοβάται, ενώ κάνεις δεν θα τον πειράξει όσο είμαι εγώ εκεί. Πως μπορώ να τον βοηθήσω μα το ξεπεράσει, στο βαθμό που είναι δυνατό?
(Θα μιλήσουμε και με εκπαιδευτή, με το τέλος της καραντίνας που θα επιστρέψουμε στην πρωτεύουσα, μιας και εδώ δεν έχουμε κάποιον)
Κάθε συμβουλη ευπρόσδεκτη και εδώ είμαι για όποια άλλη ερώτηση έχετε

 

[TheBestBoi]

Την ιδια κατασταση περασα (και σε ορισμενο βαθμο περναω ακομα) με τον δικο μου. Οταν ηρθε απο Κρητη, κατευθειαν κολλησε μαζι μου. Απο το πρωτο δευτερολεπτο. Δεν ειχε τοσο εντονη φοβια προς τους δικους μου (μενω μαζι τους) οπως ο ροκυ, αλλα σιγουρα υπηρχε ενας βαθμος ανασφαλειας. Με τους ξενους, ας μην μιλησω καλυτερα. Φοβοταν και την σκια του, ειδικα παιδια και αντρες. Και γυναικες, αλλα οχι τοσο εντονα. Θα σου πω λοιπον πως ειμαστε τωρα, και τι εχει βοηθησει εμενα προσωπικα.

10 μηνες αργοτερα λοιπον, ο μικρος πλεον ΥΠΕΡΑΓΑΠΑΕΙ τους δικους μου, και οταν γυριζουν σπιτι κανει σαν καραμουζα. Αυτο εγινε πιστευω γιατι και αυτος σιγα σιγα χαλαρωσε και εφοσον ζουμε ολοι μαζι τους εμαθε, αλλα και γιατι φυσικα κανεις δεν τον πιεσε ποτε, παντα του μιλανε με γλυκο τροπο, δεν κανουν καμια απειλητικη κινηση κλπ. Στη δικη σου περιπτωση πιστευω σιγουρα θα βοηθησει εαν οι γονεις σου απλα αδιαφορουν για εκεινον. Να μην προσπαθουνε να τον χαιδεψουν συνεχεια, να μην τον πλησιαζουνε συνεχεια. Για να μην νιωθει καποια πιεση οτι ΠΡΕΠΕΙ να συναναστραφει μαζι τους. Σιγα σιγα, παντα με ηρεμια, καλο ειναι να αρχισουνε και οι λιχουδιες. Δινε στους δικους σου απο λιγες λιχουδιες την μερα να του δινουν διαφορες ωρες της μερας. Στην αρχη μπορει να χρειαστει να του τις πετανε κατω, και σιγα σιγα, θα της πετανε ολο και πιο κοντα τους, μεχρι να φτασουν σε σημειο να τρωει απτο χερι τους. Σιγα σιγα θα καταλαβει οτι οταν τους βλεπει, θα γινουν ωραια πραγματα. Ακομα μπορεις εσυ να του δινεις λιχουδιες καθε φορα που οι δικοι σου ειναι παροντες και εκεινος δεν γαυγιζει, δεν δειχνει σημαδια στρες, η ακομα και αν κανει κινηση να παει να τους μυρισει. Θελει υπομονη και κατανοηση απο ολους αυτο. Δεν τους μισει τους ανθρωπους αλλα (αν ειναι και αυτος πρωην αδεσποτο ειδικα) θελει τον χρονο του.

Οσον αφορα τους ξενους, εχουμε κανει τεραστια προοδο. Φοβαται ακομα τα παιδια, και δεν τον κατηγορω καθολου, ουτε και ειναι κατι που βιαζομαι να αλλαξω, καθως δεν ερχεται ποτε πλεον σε επαφη μαζι τους, και ουτε και θα ερθει ποτε. Με ολους τους αλλους τα παει πολυ καλυτερα. Παει τους μυριζει απο μονος του, αναζηταει προσοχη και χαδια. Εχει τυχει να το κανει ακομα και σε ξενους που τους βλεπουμε πρωτη φορα! Ομως σε μερικες περιπτωσεις φοβαται λιγακι ακομα, πραγμα το οποιο ειναι κατανοητο και δεν με προβληματιζει, απλα καποιοι δεν του αρεσουν, δεν μπορουμε να τα χουμε ολα.
Αυτο που εκανα εγω για να τον βοηθησω, ειναι οι καθημερινες επισκεψεις σε παρκο (πραγμα που δεν το προτεινω σε εσενα ειτε ο σκυλος σου ειναι μωρο, η ενηλικος. τα σκυλοπαρκα ειναι εξαιρετικοι χωροι κοινονικοποιησης αλλα αν δεν στο πει εκπαιδευτης μπορει να του κανει μεγαλυτερο κακο απ'οτι καλο να παει σε παρκο για τωρα.) οπου εβλεπε και ανθρωπους και σκυλια και εμαθε οτι δεν θελουν να τον φανε και να συνυπαρχει μαζι τους, και σιγα σιγα αρχισε να δεχεται τα χαδια τους (που τα εκαναν παντα με ηρεμο τροπο, παντα στην αρχη κατω απτο πιγουνι και ποτε πανω στην κορυφη του κεφαλιου) πραγμα το οποιο του κερδιζε παλι λιχουδιες και δυνατα ΜΠΡΑΒΟ και παιχνιδια με μπαλακι.

Καποια πραγματα που δεν βοηθανε καθολου, ειναι οι ανθρωποι εκεινοι που ειναι εντελως ανιδεοι, ειτε απο προσωπικη επιλογη, ειτε απο ελλειψη παιδειας και μορφωσης. Αναφερομαι στους παππουδες που θα ρθουν στη βολτα και θα πανε να απλωσουν χερι με ατσαλο τροπο και να του μιλησουν με εντονο τροπο, στις μαμαδες που αφηνουν τα παιδια τους 15 μετρα μπροστα και αυτα τρεχουν καταπανω στο σκυλι, στον μεσηλικα απο επαρχια, η απλα που ειναι λιγακι πιο "μαγκακος" που θα σου πει "ελα ρε τι φοβαται? το φοβιτσιαρικο" και θα χτυπησε δυνατα το ποδι του στο εδαφος μπροστα απτη μουρη του σκυλου σου για να σπασει την πλακα του, και η λιστα παει λεγοντας..... ολα αυτα που εγραψα μολις, για εμενα ειναι καθημερινα. σε αυτες τις περιπτωσεις λοιπον, πραγμα που πιστευω θα το πει και ο εκπαιδευτης, καλο ειναι, κατα την διαρκεια της εκπαιδευσης και της επουλωσης των φοβιων του, να μην αφηνεις ξενους να τον χαιδευουν. Εκτος και αν δεις οτι απο μονος του θελει τα χαδια τους, αλλα και εκει ο τροπος που ο αλλος θα τον πλησιασει πρεπει να ειναι σωστος. επειδη ομως δεν μπορουμε να ελεγξουμε τι θα κανει ενας ξενος, καλο ειναι να λεμε, για ενα διαστημα, "σας παρακαλω μην χαιδεψετε το σκυλι μου. ειναι υπο εκπαιδευση." Μπορεις να δουλεψεις την εμπιστοσυνη του στους ανθρωπους με φιλους και οικογενεια που εσυ θεωρεις ατομα εμπιστοσυνης, και που θα ακουσουν ολες τις οδηγιες που θα σου πει και ο εκπαιδευτης. Και υστερα, οταν ερθει η ωρα, ξεκινας και με τους περαστικους στο δρομο.

 

[Yorkaddict]

εδώ είμαι για όποια άλλη ερώτηση έχετε

Σαν τον Μαγιορκινη ε;

Ο Ροκυ όπως μας τον είχες παρουσιάσει, είναι ένα σκυλάκι περίπου 9-10 μηνών, που μέχρι περιπου 6 μηνών, ζούσε στον δρόμο.

Φαντάσου το τι μπορεί να έχει περάσει αυτό το σκυλάκι αυτούς τους πρώτους 6 μήνες της ζωούλας του. Τους πιο ευαίσθητους μήνες από πλευράς αποτύπωσης εμπειριών. Δεν ξέρουμε σε ποιον κωλανθρωπο μπορεί να έπεσε και τι του έκανε. Να τον φόβισε, να τον χτύπησε, οτιδήποτε...

Όπως καταλαβαίνεις, χρειάζεται χρόνο το σκυλάκι να νοιώσει ασφάλεια, να σας εμπιστευτεί.
Μπορεί να έχει τέτοιες εμπειρίες που να μην καταφέρει εντελώς να ξεπεράσει τις φοβίες του.

Θέλει αγάπη και υπομονή
Δεν θέλει φωνές, αγαρμπες και απότομες κινήσεις. Δεν θέλει αυτά που ενδεχομένως τον φόβισαν.
Μην το ζοριζετε. Αφήστε τον μόνο του να κάνει κίνηση να πάει προς τους γονείς σου πχ. Και αν πάει, θέλει ιδιαίτερο χειρισμό γιατί πολύ εύκολα γκρεμίζεται όση αίσθηση ασφάλειας νοιώσει.
Και θέλει ξανά από την αρχή.

Μην τον χαϊδέψουν πχ με το που πάει σε αυτούς. Και εννοείται μην πάνε εκείνοι προς αυτόν για να τον αγγίξουν.
Θέλει χρόνο, σταδιακά θα γίνει ο, τι γίνει.
Διαβάζεις τις κινήσεις του, τη γλώσσα του σώματός του και αργά αργα του δίνεις λόγους να εμπιστεύεται, να νοιώθει ασφαλής.

Υπομονή

 

[sis]

1.5 μήνα με το Ρόκι. Ενάμιση. 45 ημέρες. Να μην υπολογίσω και τις ώρες, καταλαβαίνεις που το πάω....

Άσε τον ήσυχο να ανακαλύψει την καινούργια του ζωή στο ρυθμό του, χωρίς πίεση, χωρίς παρότρυνση, χωρίς τίποτα. Δώστου όσο χρόνο θέλει Ιδίως για πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με υγεία ή ασφάλεια, όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν.

.....Νιώθω και εγώ περίεργα....

Το καταλαβαίνει. Αντιλαμβάνονται από χιλιόμετρα την ανησυχία μας, το άγχος μας, το φόβο.. Και αυτά τα δικά μας συναισθήματα, εντείνουν τη δική τους ταραχή.

 

[GRDANE]

καλησπέρα ,
θέλει τον χρόνο του, πρώτα να γνωρίσει κι εμπιστευτεί ε΄σένα και μετά....
προς στιγμή καμμία επαφή με ξένους ανθρώπους... έξω.... στην αρχή μόνο στημένα σενάρια....
όταν επιστρέψεις πρωτεύουσα επικοινώνησε ξανά...

 

[ΒασιλικηΖ]

Θα συμφωνήσω με όλους τους άλλους.. αλλά θα προσθέσω..

Ο Ρόκι είναι σκύλος, ο σκύλος είναι ζώο, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να βάλεις κάτι ζωντανό να ανέχεται χάδια από κάποιον που για οποιοδήποτε λόγο δεν γουστάρει; Από θέμα ευγένειας; Από θέμα ευγένειας καλύτερα να σεβαστείτε τα συναισθήματα του ζώου.
Σιγά μην μου πει ο άντρας μου να ανέχομαι να με φιλάει ο πεθερός μου, δεν γουστάρω ρε φίλε. Από απόσταση και στον πληθυντικό θα τον έχω.
Ούτε άντρα έχω, ούτε πεθερό αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Τώρα το να έχεις την απαίτηση το να είναι ο σκύλος σου ευγενικός είτε με τους γνωστούς σου, είτε με τους άγνωστους είναι λογικό. Ούτε να γαυγιζει, ούτε να επιτίθεται δηλαδή.

Επίσης λογικό είναι να έχεις την προσδοκία το συναίσθημα του σκύλου σου να είναι η ηρεμία και όχι το άγχος ή ο φόβος.
Τώρα πως παίρνει ένας σκύλος την εντύπωση ότι μαζί σου τίποτα κακό δεν θα του συμβεί, από την στιγμή που δεν μπορείς να τον προστατέψεις από ένα βλέμμα, δεν ξέρω.
Το σωστό είναι αυτό που είπε ο @TheBestBoi, μην κοιτάτε, μην μιλάτε είναι σε εκπαίδευση.
Νομίζω πως αυτό που μπορείς να κάνεις μέχρι να έρθεις σε επαφή με κάποιον ειδικό, είναι να του δώσεις χρόνο.

Έχεις πμ