Καλησπέρα σας! Ο Ρήγας είναι 16 μηνών, 30 κιλά και όταν ήταν λίγο πιο μικρός κάναμε 2-3 απανωτές επισκέψεις σε κτηνιάτρους (λέω κτηνιάτρους γιατί ο ένας δεν είχε τα μέσα να κάνει ακτινογραφία και ο άλλος ήταν εκτός Αττικής) για 'απλά' θέματα θα έλεγα και όχι κάτι σοβαρό. Χρειάστηκε να του κάνουν ένεση, τον έπιασαν λίγο άγαρμπα, φοβήθηκε, έκλαιγε ο Ρήγας .... Έχουμε δηλαδή ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, δεν θα αφήσει πλέον ούτε το αυτί να του δουν, σταγόνες στο μάτι για κανένα λόγο και πάει λέγοντας. Έχουμε να κάνουμε το εμβόλιο της λεισμανίωσης τώρα και όπως ξέρετε πρέπει να του πάρουν πρώτα αίμα ΑΛΛΑ ΑΔΥΝΑΤΟΝ. 2 φορές αποτυχημένες, δεν ξέρω ... η γιατρός δεν μπορεί να κάνει και κάτι. Ο Ρήγας κρύβεται πίσω μου αλλά και κλαίει, γαβγίζει, φοβάται πάρα πολύ. Είπε να του δώσει χαπάκια, θα σας γράψω αν θέλετε ποια είναι. 2 το βράδυ και άλλα 2 πριν την επίσκεψη. ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Δεν τον έπιασαν, πήγαμε και έτρεμε - δεν θα καθήσει να του πάρει αίμα, την βλέπει και καταλαβαίνει φυσικά. Εσείς που έχετε το ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, τι κάνατε σε τέτοιες περιπτώσεις?
ΦΟΒΟΣ για κτηνίατρο! ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΜΒΟΛΙΟ. ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ;
- Thread starter puppy_rena
- Ημερομηνία δημιουργίας
Αρχικα, μάθε τον σε φιμωτρο! Δινε καμία λιχουδιά στον κτηνίατρο, πριν μπειτε,προν την εξεταση,κατα την εξεταση. Πριν ομως ξεκινησει να φοβάται, αν γίνεται. Μηπως κ συνδεσει με κατι ευχαριστο την επισκεψη.
Αν δεν πιασει, φιμωτρο (αφού τον μαθεις),ακινητοποιηση κ εξέταση. Δεν υπάρχει άλλη λύση που μπορώ να σκεφτώ.
Ο δικός κτηνίατρος αυτό κάνει,δεν αφήνει επιλογές άλλες. Κουμαντάρει με τρομερή άνεση 50κιλα αγριοσκυλα,είναι κ θέμα κτηνίατρου δλδ.
Κ προσπάθησε όσο μπορείς,να μην αγχώνεσαι γιατί στρεσάρονται πολύ με αυτό. Όσο πιο χαλαρη εσύ,τόσο καλύτερα.
Αν δεν πιασει, φιμωτρο (αφού τον μαθεις),ακινητοποιηση κ εξέταση. Δεν υπάρχει άλλη λύση που μπορώ να σκεφτώ.
Ο δικός κτηνίατρος αυτό κάνει,δεν αφήνει επιλογές άλλες. Κουμαντάρει με τρομερή άνεση 50κιλα αγριοσκυλα,είναι κ θέμα κτηνίατρου δλδ.
Κ προσπάθησε όσο μπορείς,να μην αγχώνεσαι γιατί στρεσάρονται πολύ με αυτό. Όσο πιο χαλαρη εσύ,τόσο καλύτερα.
Φίμωτρο δεν μας δούλεψε ποτέ. Και με τον εκπαιδευτή αλλά μετά εγώ μόνη μου απέτυχα και μας είναι εξαιρετικά δύσκολο οπότε καλώς το προτείνεις αλλά δεν δουλεύει. Εννοείται δίνω λιχουδιές και πίστεψε με πάω υπερβολικά χαλαρή εγώ. Είναι πραγματικά θέμα γιατρού επίσης, μια νέα και μικρή σε ηλικία κοπέλα δεν μπορεί να ακινητοποιήσει ζώο. Ούτε τα χάπια μας βοήθησαν. Χμμμ, να ρωτήσω την περιοχή σας? Έναν κτηνίατρο έμπειρο χρειαζόμαστε
Μην απελπίζεσαι, εννοείται πως μπορεί να μάθει φιμωτρο,θέλει υπομονή κ τρόπο. Πρέπει υποχρεωτικά να το μάθει για ιατρικους κ κοινωνικούς λόγους (ταξίδι πχ).
Μίλα με εκπαιδευτη,να σε βοηθήσει.
Κ για το θέμα σου δλδ.
Χαλανδρι είμαστε,Θωμάς Μαραγκός, υπέρλαμπρο ταλέντο σε πολλά.
Μίλα με εκπαιδευτη,να σε βοηθήσει.
Κ για το θέμα σου δλδ.
Χαλανδρι είμαστε,Θωμάς Μαραγκός, υπέρλαμπρο ταλέντο σε πολλά.
Σκέφτηκα κ το άλλο. Επειδή το φιμωτρο μπορεί να σου οαρει καιρό να το μάθει κ είναι κ το εμβόλιο στην μέση,μπορείς να ζητήσεις από κτηνίατρο να έρθει σπίτι σου. Με το κιτ για εξέταση λεισμανιωσης κ το εμβόλιο. Κ ο,τι άλλο πρέπει τέλος πάντων.
Για να μην πιέζεσαι από χρόνο.
Για να μην πιέζεσαι από χρόνο.
θα σας πρότεινα αν μπορείτε να αλλάξετε κτηνίατρο.
μπορει να έχει καλύτερη χημεία και ο σκύλος μαζί του και να τον δεχτεί καλυτερα.
το είχα ζήσει όταν ήμουν μικρή και όταν μετά από χρόνια αλλάξαμε κτηνίατρο ο σκύλος ήταν πιο χαλαρός .
Ό,τι θα έγραφα κι εγώ για το ίδιο θέμα...
33κιλος ο δικός μου ΑΡΝΕΙΤΑΙ να μπει στο αυτοκίνητο. Μία ώρα πάλευα πριν 2 εβδομάδες που ήθελα να τον πάω στον κτηνίατρο. Ξαπλώνει κάτω στη γη και τσιμεντώνει. Σκέφτηκα να τον πάρω αγκαλιά και να τον ανεβάσω στο αυτοκίνητο τραβηχτό, αλλά φοβάμαι μήπως πάνω στον πανικό του μου κόψει καμία δάγκα και έχει και μεγάλη μασέλα...
Δεν βλέπω άλλη λύση από το φίμωτρο, να του το φορέσω και να τον ανεβάσω στο αυτοκίνητο, μόλις μπει μέσα θα του το βγάλω πάλι.
33κιλος ο δικός μου ΑΡΝΕΙΤΑΙ να μπει στο αυτοκίνητο. Μία ώρα πάλευα πριν 2 εβδομάδες που ήθελα να τον πάω στον κτηνίατρο. Ξαπλώνει κάτω στη γη και τσιμεντώνει. Σκέφτηκα να τον πάρω αγκαλιά και να τον ανεβάσω στο αυτοκίνητο τραβηχτό, αλλά φοβάμαι μήπως πάνω στον πανικό του μου κόψει καμία δάγκα και έχει και μεγάλη μασέλα...
Δεν βλέπω άλλη λύση από το φίμωτρο, να του το φορέσω και να τον ανεβάσω στο αυτοκίνητο, μόλις μπει μέσα θα του το βγάλω πάλι.
- Αρχικά τι φίμωτρο να πάρω; Το κλασικό καφέ πλαστικό; Βλέπω υπάρχουν και κάτι υφασμάτινα. Να προτιμήσω κάποιο;
- Πρέπει να του το φορέσω με συγκεκριμένη εκπαίδευση/διαδικασία; Εγώ τον χρειάζομαι με φίμωτρο μόνο για 2-3 λεπτά δηλαδή όσο να τον πιάσω και να τον κουβαλήσω μέσα στο αυτοκίνητο.
Ξεκίνα να το φοράτε μέσα στο σπίτι (μόνο ο σκύλος, όχι εσυ
) στο άσχετο, για δευτερόλεπτα στην αρχή,μετά για 1-2 λεπτά κλπ. Δινε λιχουδιές όταν το βγάζει,μπράβο,χάδια κλπ. Θα το βάζεις ΠΡΙΝ πάτε αμάξι,κάποια λεπτά. Στον κτηνίατρο δεν το χρειάζεσαι? Αν ναι, άφησε το κ βγάλε το μετά τον κτηνίατρο. Το κλειδί είναι στο σταδιακό κ στο άσχετο,μην το συνδέει με κάτι.Αν ζορίζεσαι να του το βάλεις,πασαλειψε μέσα λίγο βούτυρο πχ.
Αν είναι ζορικος τύπος,πάρε δερμάτινο. Αλλιώς πάρε αυτό το μαύρο πλαστικό,που μπαίνει σαν καλτσα. Με αυτό μπορεί κ να πιει νερό. Έχει η ferplast πχ
@puppy_rena πρέπει οπωσδήποτε να μάθεις το σκυλάκι σου, να είναι διαχειρίσιμο σε κτηνίατρο/groomer/pansion κλπ
Με προτεραιότητα τον κτηνίατρο, εννοείται.
Ισως για λίγο καιρό, να κάνεις τον κόπο να πας μέχρι το Χαλάνδρι, στον Μαραγκό που σου είπαν.
Κι αν αυτό πάει καλά, να το συνεχίσεις αν όχι δια βίου, αν μένεις πάρα πολύ μακριά, τουλάχιστον για κάποιες αρκετές φορές, μέχρι να το ξεπεράσει και να συνηθίσει κάπως.
Και ο Κέστης κοντά στον Μαραγκό, είναι πάρα πολύ καλός, σε τέτοιες καταστάσεις.
Μπορείς να δοκιμάσεις να πας, ακόμη και στην δική σου γιατρό, μόνο για βόλτα, χάδια και λιχουδιές. Χωρίς να έχεις να του κάνεις κάτι δηλαδή. Μπας και την αποσυνδέσει κάποια στιγμή, με την ενόχληση που νοιώθει.
Με προτεραιότητα τον κτηνίατρο, εννοείται.
Ισως για λίγο καιρό, να κάνεις τον κόπο να πας μέχρι το Χαλάνδρι, στον Μαραγκό που σου είπαν.
Κι αν αυτό πάει καλά, να το συνεχίσεις αν όχι δια βίου, αν μένεις πάρα πολύ μακριά, τουλάχιστον για κάποιες αρκετές φορές, μέχρι να το ξεπεράσει και να συνηθίσει κάπως.
Και ο Κέστης κοντά στον Μαραγκό, είναι πάρα πολύ καλός, σε τέτοιες καταστάσεις.
Μπορείς να δοκιμάσεις να πας, ακόμη και στην δική σου γιατρό, μόνο για βόλτα, χάδια και λιχουδιές. Χωρίς να έχεις να του κάνεις κάτι δηλαδή. Μπας και την αποσυνδέσει κάποια στιγμή, με την ενόχληση που νοιώθει.
Ο σκύλος των γονιών μου στην επαρχία είναι αντίστοιχη περίπτωση, αλλά απο την ανάποδη. Δηλαδή, αντί να φοβάται αυτός, τον φοβούνται οι κτηνίατροι της γύρω περιοχής. Με κάποιο τρόπο δραπετεύει απο τα φίμωτρα, αλλά και να φορούσε, δουλειά δεν γίνεται επειδή είναι απίστευτος τσαμπουκάς και χτυπιέται σαν μανιακός γρυλίζοντας αν καταλάβει πως κάποιος κρατάει κάτι στο χέρι του και τον πλησιάζει. Ακόμα και για να του βάλεις μια απλή αμπούλα πρέπει να στήσεις ολόκληρο σενάριο. Τα εμβόλια πλέον του τα κάνουν στο σπίτι οι δικοί μου, στο τελευταίο έσπασε ένα κολάρο, μια πλαστική καρέκλα και ένα ξύλινο τραπέζι και για λίγη ώρα έτρεχε και τον κυνηγούσαν με μια σύριγγα καρφωμένη στην πλάτη. Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να του πάρει κάποιος αίμα αν χρειαστεί είναι η ολική νάρκωση. Και είναι κρίμα επειδή παρότι πλέον που έχει πάει 6 χρονών είναι πολύ πιο διαχειρίσιμος σε σχέση με το παρελθόν, σε αυτόν τον τομέα δεν έχει υπάρξει βελτίωση. Σίγουρα φταίει και η γιατρός που τον έβλεπε απο κουτάβι, επειδή τον φοβόταν απο την αρχή μιας και ήταν δαγκωνιάρης και ζητούσε απο τον πατέρα μου να τον πατάει κάτω για τις ενέσεις, μέχρι που μεγάλωσε και δυνάμωσε αρκετά ώστε να περιορίζεται πολύ δύσκολα. Πιστεύω πχ πως η γιατρός μας στην Αθήνα δεν θα είχε τόσο μεγάλο θέμα μαζί του αν τον έβλεπε απο μικρό γιατί έχει καλύτερη προσέγγιση και πάντα προσπαθεί να μην πιέσει το σκυλί, αλλά να το ξεγελάσει ώστε να μην καταλάβει καν το τσίμπημα. Στα χωριά όμως οι επιλογές είναι περιορισμένες.
Last edited:
