Γεια σας και πάλι!
Αισίως κλείνουμε οσονούπω ένα χρόνο με την κυρία Τασία και, όπως έχουμε ξανασυζητήσει εδώ, έχει πραγματικά 'ανθίσει' και εξελιχθεί σε ένα πολύ πιο χαρούμενο και χαλαρό πλάσμα από ότι ήταν όταν την πήρα (για όσους δε γνωρίζουν, μιλάμε για αρκετά ταλαιπωρημένο ζωντανό που βρέθηκε σκελετωμένο και δεμένο με σκοινί από ένα δέντρο, θεωρητικά δεσποζόμενο από βοσκό σε μαντρί, πέρασε περίπου 9 μήνες σε καταφύγιο όπου φροντίστηκε και ουσιαστικά 'αναστήθηκε' και μετά ήρθε σ' εμένα! --> Αναστασία | Fazoo.gr)
Εντούτοις, πρόκειται για ένα σκυλί το οποίο είναι ακόμα φοβικό και επιφυλακτικό, κυρίως με τους ξένους και ιδιαίτερα με τους άντρες -- σε απείρως καλύτερη κατάσταση μεν και σαφώς πιο χαρούμενο και κοινωνικό δε, αλλά με τα 'θεματάκια' του ακόμα.
Και ενώ αρκετά έχουν αλλάξει προς το καλύτερο και τα έχουμε δουλέψει, παραμένει ένα θέμα το οποίο ακόμα με προβληματίζει και αυτό είναι το γάβγισμα όταν είμαστε έξω!! Γενικά, έρχεται συχνά μαζί μου σε βόλτες/καφέδες/εστιατόρια κτλ όταν έχει καλό καιρό -- μέχρι και θερινό σινεμά πήγαμε πέρυσι και ήταν κυρία!! -- αλλά έχει αυξηθεί κατά πολύ το θέμα του γαβγίσματος: όταν περνάνε 'περίεργοι' στάνταρ (λαχειοπώλες, έγχρωμοι αλλοδαποί με πραμάτιες, παπάδες, κτλ), αλλά και όταν περνάνε άντρες, παρέες με καροτσάκια/ποδήλατα/κτλ, άτομα με μούσια (ναι, οκ, στο 'άντρες' μπαίνει και αυτό), κουκούλες, μεγάλα αντικείμενα, κτλ κτλ. Φυσικά και όταν περνάνε διάφοροι, όλων των φύλων!, που ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ να τη χαϊδέψουν/να της μιλήσουν/να την τσιγκλίσουν γιατί ΕΤΣΙ θέλουν/ξέρουν από σκυλιά, κτλ κτλ (αυτή η κατηγορία ουδόλως με ενδιαφέρει για να είμαι ειλικρινής, μιας και δεν πιστεύω ότι πρέπει ΣΩΝΕΙ και καλά να υπόκειται στα καπρίτσια του καθενός με το 'στανιό' αλλά την αναφέρω ενδεικτικά) και άλλες φορές, απλά λυσσάει στο γάβγισμα χωρίς προφανή λόγο. Έχω μιλήσει με εκπαιδευτές στο παρελθόν οι οποίοι πρότειναν διόρθωση λεκτική, παλαμάκι, με τράνταγμα του λουριού, ταπ-ταπ στο κεφάλι - τα πάντα/όλα - πραγματικά, ΔΕΝ_ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ_ΧΡΙΣΤΟ. Γαβγίζει, βάζει ουρά κάτω από τα σκέλια, τρέμουν πόδια, μπαίνει κάτω από το τραπέζι και ΔΩΣ ΤΟΥ... στο σήμα της. Άντε να σταματήσει για ένα δευτερόλεπτο. Το ΜΟΝΟ που δεν έχω δοκιμάσει είναι να την μπουκώνω συνέχεια με λιχουδίτσες αλλά... δεν ξέρω αν συμφωνώ αφενώς με τέτοια τακτική και αφετέρου αμφιβάλλω αν θα δουλέψει. Είναι σα να είναι σε τρανς σε τέτοιες φάσεις.
Καμία ιδέα;
Είναι προφανές ότι δεν είναι επιθετικό γάβγισμα αλλά φόβος. Άμυνα; Προστασία απέναντι σε μένα;
Μη μου πείτε να μην την παίρνω μαζί, γιατί αυτό δεν παίζει. Ως επί το πλείστον περνάμε όμορφα και είναι εξαιρετική ευκαιρία να έχουμε χρόνο μαζί, ειδικά τώρα που ο καιρός είναι καλός. Επίσης, σε μεγάλο ποσοστό, όταν δεν παίζει θέμα περίεργων/άγνωστου άντρα να έρχεται πολύ κοντά/ατόμων που ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ενώ λέω 'αφήστε την', είναι σχετικά οκ.
Αισίως κλείνουμε οσονούπω ένα χρόνο με την κυρία Τασία και, όπως έχουμε ξανασυζητήσει εδώ, έχει πραγματικά 'ανθίσει' και εξελιχθεί σε ένα πολύ πιο χαρούμενο και χαλαρό πλάσμα από ότι ήταν όταν την πήρα (για όσους δε γνωρίζουν, μιλάμε για αρκετά ταλαιπωρημένο ζωντανό που βρέθηκε σκελετωμένο και δεμένο με σκοινί από ένα δέντρο, θεωρητικά δεσποζόμενο από βοσκό σε μαντρί, πέρασε περίπου 9 μήνες σε καταφύγιο όπου φροντίστηκε και ουσιαστικά 'αναστήθηκε' και μετά ήρθε σ' εμένα! --> Αναστασία | Fazoo.gr)
Εντούτοις, πρόκειται για ένα σκυλί το οποίο είναι ακόμα φοβικό και επιφυλακτικό, κυρίως με τους ξένους και ιδιαίτερα με τους άντρες -- σε απείρως καλύτερη κατάσταση μεν και σαφώς πιο χαρούμενο και κοινωνικό δε, αλλά με τα 'θεματάκια' του ακόμα.
Και ενώ αρκετά έχουν αλλάξει προς το καλύτερο και τα έχουμε δουλέψει, παραμένει ένα θέμα το οποίο ακόμα με προβληματίζει και αυτό είναι το γάβγισμα όταν είμαστε έξω!! Γενικά, έρχεται συχνά μαζί μου σε βόλτες/καφέδες/εστιατόρια κτλ όταν έχει καλό καιρό -- μέχρι και θερινό σινεμά πήγαμε πέρυσι και ήταν κυρία!! -- αλλά έχει αυξηθεί κατά πολύ το θέμα του γαβγίσματος: όταν περνάνε 'περίεργοι' στάνταρ (λαχειοπώλες, έγχρωμοι αλλοδαποί με πραμάτιες, παπάδες, κτλ), αλλά και όταν περνάνε άντρες, παρέες με καροτσάκια/ποδήλατα/κτλ, άτομα με μούσια (ναι, οκ, στο 'άντρες' μπαίνει και αυτό), κουκούλες, μεγάλα αντικείμενα, κτλ κτλ. Φυσικά και όταν περνάνε διάφοροι, όλων των φύλων!, που ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ να τη χαϊδέψουν/να της μιλήσουν/να την τσιγκλίσουν γιατί ΕΤΣΙ θέλουν/ξέρουν από σκυλιά, κτλ κτλ (αυτή η κατηγορία ουδόλως με ενδιαφέρει για να είμαι ειλικρινής, μιας και δεν πιστεύω ότι πρέπει ΣΩΝΕΙ και καλά να υπόκειται στα καπρίτσια του καθενός με το 'στανιό' αλλά την αναφέρω ενδεικτικά) και άλλες φορές, απλά λυσσάει στο γάβγισμα χωρίς προφανή λόγο. Έχω μιλήσει με εκπαιδευτές στο παρελθόν οι οποίοι πρότειναν διόρθωση λεκτική, παλαμάκι, με τράνταγμα του λουριού, ταπ-ταπ στο κεφάλι - τα πάντα/όλα - πραγματικά, ΔΕΝ_ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ_ΧΡΙΣΤΟ. Γαβγίζει, βάζει ουρά κάτω από τα σκέλια, τρέμουν πόδια, μπαίνει κάτω από το τραπέζι και ΔΩΣ ΤΟΥ... στο σήμα της. Άντε να σταματήσει για ένα δευτερόλεπτο. Το ΜΟΝΟ που δεν έχω δοκιμάσει είναι να την μπουκώνω συνέχεια με λιχουδίτσες αλλά... δεν ξέρω αν συμφωνώ αφενώς με τέτοια τακτική και αφετέρου αμφιβάλλω αν θα δουλέψει. Είναι σα να είναι σε τρανς σε τέτοιες φάσεις.
Καμία ιδέα;
Είναι προφανές ότι δεν είναι επιθετικό γάβγισμα αλλά φόβος. Άμυνα; Προστασία απέναντι σε μένα;
Μη μου πείτε να μην την παίρνω μαζί, γιατί αυτό δεν παίζει. Ως επί το πλείστον περνάμε όμορφα και είναι εξαιρετική ευκαιρία να έχουμε χρόνο μαζί, ειδικά τώρα που ο καιρός είναι καλός. Επίσης, σε μεγάλο ποσοστό, όταν δεν παίζει θέμα περίεργων/άγνωστου άντρα να έρχεται πολύ κοντά/ατόμων που ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ενώ λέω 'αφήστε την', είναι σχετικά οκ.
Last edited:
Ran Tan Plan, καθώς και ο Giannis και η Holywoodbrn που την ξέρουν καλά και δια ζώσης τη μικρή! -- ο Giannis της έχει κάνει ακόμη και baby(/dog!) sitting ας πούμε 
