Υπερβολικός φόβος

[Viviana]

Χτες ηταν η μέρα που έπρεπε ο Ρόκυ να κάνει τα ετήσια εμβόλια του.
Κάθε φορά που πηγαίνουμε στη κτηνίατρο,που είναι γλυκύτατη και του φέρεται άψογα,αυτός τρέμει απο το φόβο του σε σημείο που φοβάμαι ότι κάτι θα πάθει!!!
Ετυχε λοιπόν χτες να μη μπορούμε να πάμε στο ιατρείο,και ήρθε εκείνη στο σπίτι.
Σκέφτηκα ότι θα είναι πιο χαλαρά τα πράγματα,αφού θα είναι στο χώρο του και δεν θα φοβηθεί.
Στην αρχή έκανε τις γνωστές χαρούλες που κάνει σε όποιον έρχεται στο σπίτι,έπαιξε μαζί της,όλα καλά μέχρι εδώ!
Κάποια στιγμή που άνοιξε τη τσάντα για να βγάλει τα απαραίτητα,ο Ρόκυ βάζει τα αφτιά πίσω και τρέχει να κρυφτεί στα δωμάτια!
Δεν ερχόταν με τίποτα! Αναγκάστηκα να του δώσω μια λιχουδιά για να έρθει κι έτσι τον πιάσαμε.
Κάθησε κάτω και περίμενε λές και θα του πέρναμε το κεφάλι!
Μετά απο κάποια χάδια της κτηνιάτρου,κι ενώ ετοίμαζε το φάρμακο του εμβολίου,άρχισε ο Ρόκυ το γνωστό τρέμουλο,και ετοιμαζόταν να τη κάνει πάλι!
Τον πιάνω λοιπόν αγκαλιά για να τον ακινητοποιήσω κι έτσι έγιναν τα εμβόλια του!
Μάλιστα επι τη ευκαιρία του εξέτασε τα αφτιά,τον ακροάστηκε και όλα τα σχετικά!
Αφού τελειώσαμε και τον επιβραβεύσαμε,αυτός πάλι εξαφανίστηκε φοβισμένος!
Με προβληματίζει πολύ αυτή η συμπεριφορά του,γιατί να φοβάται τόσο πολύ!
Εντάξει λίγο πολύ όλα τα σκυλάκια φοβούνται οπως και μεις οι άνθρωποι,αλλά ο Ρόκυ μου φαίνεται το παρακάνει και δεν ξέρω που οφείλεται (λογικά κάτι στο παρελθόν του τον έχει φοβίσει),και κυρίως τι να κάνω για να μην έχει τέτοιο τρέμουλο!!!
Εκείνη την ώρα ειλικρινά σας το λέω,που τον βλέπω να κάνει έτσι σπαράζει η καρδιά μου και ασυναίσθητα τον κρατάω αγκαλιά για να τον ηρεμήσω,που και πάλι δεν ξέρω αν είναι σωστό κι αυτό,μήπως του επιβεβαιώνω το φόβο του!!!
Καμμιά ιδέα βρε παιδιά?
Σας ευχαριστώ!

 

[ghost girl]

Να σου πω 2 πραγματακια που μπορεις να κανεις για να ειναι πιο ηρεμος, αλλα μαλλον δεν θα φυγει ποτε εντελως η φοβια του γιατι σιγουρα δεν υπαρχει η δυνατοτητα να το δουλεψεις οσο θα χρειαζεται.
Θα τον πηγαινεις βολτα στο κτηνιατρειο πολυ συχνα, χωρις να κανει καμια εξεταση, εμβολιο κλπ. απλα θα περνατε απεξω και θα επιβραβευεις. Ολο και πιο κοντα στην πορτα. αν μπορει η κτηνιατρος να σε βοηθησει θα ηταν ευχης εργο. να συναντηθειτε καποιες φορες εκτος κτηνιατρειου για μια φιλικη επαφη και τιποτα παραπανω. αν σου επιτρεπει να μπαινετε στο κτηνιατρειο χωρις να εχετε ραντεβου ιατρικης φυσεως θα ηταν καλο να το εκμεταλλευτεις. οταν θα φτασεις σε σημειο να περνας απεξω με τον Ροκυ χωρις να δειχνει ενοχληση, πηγαινε ενα βημα παραπερα και μπειτε μεσα παλι απλα φιλικα και ξαναβγειτε. επισης μπορεις να παρεις στο σπιτι σου συριγγες(αφαιρεσε τις βελονες για τυχον ατυχηματα) και κανε οτι του κανεις εμβολιο, παρε βαμβακι, οινοπνευμα, betadine ή οτι αλλο χρησιμοποιει η κτηνιατρος για να συνηθισει τη μυρωδια.
ολα αυτα θα του τα εισαγεις σταδιακα και παντα με επιβραβευση οταν ειναι ηρεμος. αν ταραζεται πηγαινε ενα βημα πισω (πιο μακρια απο το κτηνιατρειο, πιο μακρια η συριγγα ή οτι αλλο φοβαται)

 

[ant]

πάντως σε κάθε χώρο ιατρείου τα άλλα ζώα που εξετάζονται αφήνουν οσμές φόβου κλπ κλπ οι οποίες δεν φεύγουν έτσι απλά με τα απολυμαντικά του κτηνιάτρου. Κατά τα άλλα συμφωνώ με την τακτική του ghost girl

 

[lenaki124]

Και μενα φοβαται γμτ υπερβολικα τον κτηνιατρο. Με το που κατεβαινουμε απο το αυτοκινητο δεν κουνιεται με τιποτα και χρειαζεται ολοκληρη επιχειρηση για να τον ακινητοποιησουμε και να κανει τα εμβολια. Πηδαει σαν κατσικι, γρυλιζει στον γιατρο και δεν καθεται με τιποτα ηρεμος. Μια φορα μαλιστα πανω στη "μαχη" γιατρου - Ντιεγκο για τον εμβολιο, πεταχτηκε η ενεση απο τα χερια του γιατρου κα καρφωθηκε πανω μου (ενταξει ακομα ζω ). Αφου εχει αγανακτησει ο ανθρωπος και μου λεει πως την επομενη φορα που θα παμε θα καλεσει και τα ματ για ενισχυσεις.. Εχω δοκιμασει τα παντα. Τι τον παιρνω με το καλο, τι να τον χαιδευω, τι να παιζουμε, τι λιχουδιες και μπισκοτακια να του δινω, αυτος τιποτα! Με το που καταλαβαινει οτι ηρθε η ωρα για ενεση τα κανει ολα λιμπα...
Λογικο ειναι να φοβουνται και λιγο γιατι πονανε.

 

[matilda]

Καλα δεν πεθαινουν κιολας απο τον πονο. Πιστευω οτι ειναι περισσοτερο φοβος σε ερεθισματα που δεν εχουν συνηθισει παρα ο πονος που φερνει αυτη την αντιδραση.

Συνηθως οταν πανε στον γιατρο εχουν δυσφορια ή πονανε ηδη. Ενας αγνωστος τους ψαχουλευει ολα τα σημεια του σωματος που τα σκυλια παραδοσιακα προστατευουν: κοιλια, αυτια, ματια. Ανεβαινουν πανω σε γλυστερη επιφανεια που απεχει αρκετα απο το εδαφος.

Νομιζω οτι μονο με απευαισθητοποιησει στα ερεθισματα αυτα (μεμονωμενα και συνολικα) θα καταφερετε να εχετε μια σχετικη ηρεμια την ωρα της εξετασης. Την διαδικασια την περιεγραψε πολυ ωραια η ghost. Μην μεινετε μονο στις ενεσεις. Μαθετε του ολα οσα μπορει να χρειαστουν: εξεταση αυτιων, χορηγηση κολλυριου, ψηλαφηση κλπ

 

[veloutela]

χμ μετά από τρία σκυλιά δεν έχω βγάλει άκρη στο συγκεκριμένο ζήτημα..
Την Λίζα όποτε την πηγαίναμε σε μια συγκεκριμένη κτηνίατρο με το που στρίβαμε στην γωνία έψαχνε δρόμο για να φύγει. Αλλάξαμε γιατρό και ήμασταν μια χαρά μετά, ακόμα και στο κούρεμα καθόταν σαν κυρία.( Περιττό να σας πω ότι έχουν περάσει 20 χρόνια και ακόμα σε αυτό τον γιατρό πάω τα σκυλιά μου.)
Η Μέλι στις πρώτες δυο-τρεις επισκέψεις έτρεμε αλλά καθόταν, μετά ενέδωσε και αυτή στην γοητεία του γιατρού και πήγαινε με χαρές.
Η Λούση δεν έδειξε ιδιαίτερο φόβο ποτέ, έκανε υπομονή και ήταν απλά αδιάφορη του στυλ άντε να τελειώνουμε. Παρόλο που στο τελευταίο μας εμβόλιο την ζόρισε αρκετά για να δει τα αυτιά της εκείνη έκατσε σχετικά καλά. Σε τυχαία βόλτα στην γειτονιά του γιατρού κλαίει και περιμένει να της ανοίξουμε την πόρτα να μπει μέσα.. πάει την μάγεψε και αυτήν.
Το θέμα είναι ότι η δική μου αντιμετώπιση είναι πάντα σταθερή - αδιάφορη. Δεν φοβάμαι τις βελόνες, κάνω και εγώ ενέσεις όταν χρειάζεται σε ανθρώπους, και όποτε πάμε είμαι χαλαρή. Νομίζω ότι επηρεάζονται πολύ από τα δικά μας συναισθήματα ...

 

[l.Kyveli]

Δεν έχω ιδέα κι εγώ πως λειτουργεί το θέμα κτηνίατρος στο μυαλό τους. Ο Έλβις τρελένεται από την χαρά του γιατί γνωρίζει νέους ανθρώπους που τον χαιδολογάνε, και παρόλο το σοκ που πέρασε με την εγχείρηση όταν ξαναπήγαμε εκεί για έλεγχο κόντεψε να πάθει καρδιακό από τον ενθουσιασμό του που θα έβλεπε τους παλιούς του φίλους...Με λίγα λόγια είναι απλά λάμπραντορ οπότε εκτός συναγωνισμού..
Ο Τζιμάκος όμως, που για ένα χρόνο δεν είχε πάει κτηνίατρο, υποθέτω πάντα, πήγε με μεγάλη χαρά την πρωτη μέρα που τον μάζεψα, στειρώθηκε και μετά έμεινε εκεί 1 βδομάδα. Υποθέτω ότι επειδή ήταν η πρώτη βδομάδα της ζωής του που είχε κάθε μέρα φαγητό και ζέστη έκανε θετικούς συνειρμούς στο μυαλό του και τώρα όποτε πάει είναι χαρούμενος. Μια μέρα μόνο που πήγε σε άλλον κοντά στο σπίτι έδειξε καθαρά το άγχος του , χασμουριόταν συνέχεια και κλαψούριζε.
Η απευαισθητοποίηση που προτεινε η ghost girl είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος, αλλά θέλει επιμονή και προσπάθεια, αν έχεις την όρεξη και το χρόνο να το κάνεις νομίζω θα τον βοηθήσεις πολύ Βιβή.

 

[mAthosalas]

Eμεις εχουμε ενα τετοιο θεμα με τα αυτια του!Ενω ειναι δεκτικος σε καθε αλλη περιπτωση,οταν πας να καθαρισεις τα αυτια,απο μονος του δεν καθεται με τιποτα!!!....