Καλησπέρα σας και συγχαρητήρια για τις όμορφες απαντήσεις που δίνεται .Διαβάζω αρκετές αναρτήσεις σας και μου έχουν λυθεί αρκετές απορίες παρόλα αυτά θα ήθελα να ζητήσω τη συμβουλή σας .πριν από ένα μισή μήνα υιοθετήσαμε έπειτα από πολύ σκέψη(είχαμε κοκκερακι τα τελευταία 14 χρόνια όπου το χάσαμε τον Ιούλιο ) μια ενήλικη ημιαιμη κούκλα 25 κιλα από τη φιλοζωική της περιοχής μας.η μόνη μου ανησυχία ήταν ότι ήθελα ένα σκυλάκι καλού και ήπιου χαρακτήρα γτ έχουμε και 4 παιδιά (20,14,9,5 ετών) .Η μπελα μαςειναι ένα σκυλάκι το οποίο βρέθηκε στα σκουπίδια ως κουτάβι και μεγάλωσε στο σπίτι φιλοζωης μαζι με άλλα 30 σκυλάκια τα 2 της πρώτα χρόνια της.μας ειπαν ότι δεν έχει κακοποιηθεί .Το θεμα μας πιο είναι ενώ είναι απίστευτα ήσυχη σαν να μην υπάρχει ένα πράγμα (1 βδομάδα δεν έφαγε τιποτα )και μετά τη 3η βδομάδα(ενώ ήταν συνέχεια κρυμμένη και μας κοιτούσε από πίσω από τη πολυθρόνα (δεν της επέτρεπα να κρύβεται σε άλλο όροφο του σπιτιού αλλά τη άφηνα να κρύβεται στο δωμάτιο που καθόμασταν όλοι μαζί χωρίς να τη πειραζει η δίνει σημασία κανενας) ξεκίνησε να με ακολουθεί παντού χωρίς να δίνει καμία σημασία σε κανενα αλλο μέλος της οικογένειας .κοιμάται δίπλα μου στέκει πάντα δίπλα (πίσω μου κυρίως)ακόμα και στο φαγητό που σκέτη κροκετα δν τρώει με τπτ(αλλάξαμε και 4 μάρκες για να βρούμε τη γεύση της καταλήξαμε να βάζουμε μια κουταλιά κονσέρβα μέσα στη κροκετα για να φάει) και εκεί ακόμα πρεπει να είμαι δίπλα της αλλιώς θα φύγει και θα τρέξει να με ακολουθήσει.υπαρχει κάτι που κάνουμε λάθος;;;μπορούμε να βοηθήσουμε κάπως να προσαρμοστεί πιο εύκολα;είναι συνέχεια με τη ουρά στα σκέλια και δίπλα μου .καμία βδομάδα τώρα κουνάει τη ώρα όταν επιστρέφω σπίτι (ενοειται δν πίνει ούτε νερό οταν λείπω)
Υιοθεσία ενήλικης κούκλας και προσαρμογή
- Thread starter Μπέλα 13/3
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το δικό μου κορίτσι, που το μάζεψα από τον δρόμο ενήλικο, πριν από περίπου 12 χρόνια, μέχρι σήμερα που μιλάμε, πετρώνει και ΔΕΝ τρώει αν εγώ, κυκλοφορώ κάπου κοντά της. Συχνά τυχαίνει να ξεχαστώ και να γυρίσω προς την θέση της, την ώρα που τρώει, γιατί ξέχασα πχ να πάρω κάτι και φτύνει ότι έχει μπουκωθεί, από τον πανικό. Το bold "12" που έγραψα πριν, το πρόσεξες ε;
Τουτέστιν, μη δίνεις πολύ σημασία σε τέτοια χαζά που κάνει. Θέλει τον χρόνο της ακόμη να νοιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Αστην. Μην βιάζεσαι. Απ' ότι γράφεις, καλά το πάτε γενικά.
Μπράβο σας για την υιοθεσία της
Αυτό το θέμα το είδες;
Υιοθεσία ενήλικου αδέσποτου "οδηγίες χρήσεως"
Τουτέστιν, μη δίνεις πολύ σημασία σε τέτοια χαζά που κάνει. Θέλει τον χρόνο της ακόμη να νοιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Αστην. Μην βιάζεσαι. Απ' ότι γράφεις, καλά το πάτε γενικά.
Μπράβο σας για την υιοθεσία της
Αυτό το θέμα το είδες;
Υιοθεσία ενήλικου αδέσποτου "οδηγίες χρήσεως"
Ήταν το πρώτο που διάβασα και με οδήγησε στη σελίδα αυτή και στη συνέχεια αποφασίσαμε για υιοθεσία ημιαμου και ενήλικου γτ για να μην λέω ψέματα σκεφτομασταν πολύ έντονα για ένα κοκκερακι πάλι αλλά είναι πολύ κρίμα να αγοράσεις υπάρχουν τόσες ψυχουλες (περιττό να πω ότι θελαμε να τα πάρουμε όλα από εκεί).το 12 το διαβασα και φωναχτά στο σαλόνι να ακούσουν και οι άλλοι γτ η αλήθεια είναι ότι ο άντρας μου και οι μεγάλοι γιοι φοβούνται ότι δεν θα τους αγαπήσει ποτέ και θα είναι πάντα φοβισμένη χαχαχχαχα.ελπιζουμε σε καλύτερες μέρες .υπάρχει κάνα κόλπο να ξεθαρεψει λίγο και με τους υπολοιπους;προχθές η μικρή μου έριξε μια μπάλα να κυλισει στο σαλόνι και έπαθε πανικο και πήδηξε πάνω μου (όποτε όχι μπάλα για κάνα χρόνο ακόμα).Το δικό μου κορίτσι, που το μάζεψα από τον δρόμο ενήλικο, πριν από περίπου 12 χρόνια, μέχρι σήμερα που μιλάμε, πετρώνει και ΔΕΝ τρώει αν εγώ, κυκλοφορώ κάπου κοντά της. Συχνά τυχαίνει να ξεχαστώ και να γυρίσω προς την θέση της, την ώρα που τρώει, γιατί ξέχασα πχ να πάρω κάτι και φτύνει ότι έχει μπουκωθεί, από τον πανικό. Το bold "12" που έγραψα πριν, το πρόσεξες ε;
Τουτέστιν, μη δίνεις πολύ σημασία σε τέτοια χαζά που κάνει. Θέλει τον χρόνο της ακόμη να νοιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Αστην. Μην βιάζεσαι. Απ' ότι γράφεις, καλά το πάτε γενικά.
Μπράβο σας για την υιοθεσία της
Αυτό το θέμα το είδες;
Υιοθεσία ενήλικου αδέσποτου "οδηγίες χρήσεως"
Έχω ακούσει πολλές φορές οτι τα σκυλιά αναγκαστικά ακολουθούν έναν απ όλη την ομάδα στην αρχή μέχρι να νοιώσουν ασφάλεια κ να εκδηλώσουν την αγάπη τους σε όλους. Το ίδιο είχε συμβεί κ με το δικό μας. Δώστε της χρόνο, πολύ καλά κάνετε κ δεν την πιέζετε να κάνει πράγματα τα οποία δεν νοιώθει ακόμα έτοιμη να κάνει. Μια χαρά θα τα πάτε
Μωρέ...δυστυχώς δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης, αυτά τα σκασμένα αλητάκια του δρόμου.
Μπορεί να σου τύχει το οτιδήποτε, η πικρή αλήθεια είναι. Από το καλύτερο μέχρι το πιο δύσκολο.
Αν ρωτάς εμένα, από την στιγμή που παίρνεις την απόφαση και το υιοθετείς, το τίμιο είναι να του δώσεις όσο χρόνο χρειάζεται να δεις πως θα εξελιχθεί ο χαρακτήρας του. Και αναλόγως να προσαρμοστείς εσύ. Να το πάρεις απόφαση πχ, ότι δεν θα παίξει ποτέ με μπάλα ξέρω γω. Οχι ότι έγινε και τίποτα δηλαδή. Γιατί είναι μερικά που είτε έχουν τρομάξει κάποια στιγμή στην πρότερη ζωή τους και έχουν κλειδώσει σε δύσκολες συμπεριφορές, που ακόμη πιο δύσκολα αποβάλλουν, είτε το κουβαλάνε στο dna τους. Εκεί κι αν δεν υπάρχει ελπίδα καμιά. Καθαρά θέμα τύχης. Η...ατυχίας
Από την άλλη, ο άλλος δικός μου, που τον έχω και από μωρό, και έπρεπε (γιατι αλλιώς δεν θα με ένοιαζε και δεν θα ασχολιόμουν καν) να θέλει να παίζει με κάτι, το κατάφερε/κατάλαβε, με υπομονή και επιμονή δική μου, μετά τα δύο χρόνια του. Εκανε το κλικ και πήρε φόρα, να χρησιμοποιεί παιχνίδια με τεράστιο ενθουσιασμό.
Οπότε υπομονή και καλή θέληση και τίποτα άλλο. Και αν τυχόν τα αγόρια της παρέας στενοχωριούνται τόσο, υπάρχει πάντα και η επιλογή, να υιοθετήσετε άλλο ένα
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για τις απαντήσεις μας δίνουν θάρρος για τη συνέχεια .η αλήθεια είναι ότι βλέπουμε μικρά βήματα βελτιωσης (πχ σήμερα έφυγε από δίπλα μου για 2 ολόκληρα μέτρα μύρισε γύρω γύρω και ξαναγύρισε ,καθώς και στο φαγητό έχει μάθει τις ώρες της και κάθεται και κουνάει ουρά σαν να περιμένει)πραγματα που δεν πιστεύαμε ότι θα κάνει.κατα τα άλλα είναι σκύλος για λατρεία ....δν λερώνει μέσα πότε,περιμένει να βγούμε έξω στο κήπο μαζί ,(ξεκίνησα προσπάθεια με λουρί σιγά σιγά να βολταρουμε λίγο πιο έξω αλλά φοβάται τον αέρα που κουνάει τα φύλλα και τα δέντρα όποτε θα περιμενω να κοπάσουν οι άνεμοι λίγο ακόμα να μη τη πιάνει πανικός και με αυτα .Σήμερα όταν ήταν ξαπλωμενη στα πόδια μου και πλησίασαν οι μικρές να τη χαιδεψουν δν πήδηξε πάνω μου (το έχει κόψει καμία βδομάδα αυτό )και σήκωσε λίγο και το πίσω πόδι αφήνοντας να φανεί η κοιλίτσα της να τη χαιδεψουν και εκεί.πανυγηρισαμε ομαδικως!!!!πάντως υπάρχει στο μυαλό μας μετά από έναν χρόνο να συνηθίσει λίγο η απόκτηση και ενός δεύτερου σκύλου καθώς η Μπέλα πέραν από το θέμα της φοβίας της είναι ένας σκύλος υπόδειγμα πραγματικά .τη Ρόζι μας τόσα χρόνια (14)τόσο ήσυχη και υπάκουη δν ήταν ποτέ!απλά δν ξέρω κατά πόσο καλό θα της κανει κάτι τέτοιο .
Εχει πάντα το ρίσκο της η απόφαση, αλλά εφόσον μεγάλωσε παρέα με τόσα σκυλιά και τα πήγαινε καλά, οι πιθανότητες είναι, να είναι μια πολύ καλή ιδέα.
Οταν συνηθίσετε όλοι σας την νέα κατάσταση, το βάζετε στο τραπέζι το plan b.
Για δοκιμάστε με τις μικρές σας, να μην της δίνουν καμία σημασία για λίγες μέρες. Να την προσπερνάνε, να μην ασχολούνται μαζί της. Αν έρθει εκείνη για χάδια, να την χαιδεύουν. Αλλιώς ας την αφήσουν να τις ψάξει, μόνη της. Σαν την θεωρία του γραμματόσημου ένα πράγμα. Την γνωρίζεις;
Τόσο ήσυχη, τόσο υπάκουη ... (τόσο ψαρωμένη ίσως..)
1μιση μήνα την έχετε, κάντε λίγη υπομονή πριν βγάλετε συμπεράσματα.
Έχετε ωραία σχέδια για το μέλλον!
(τόσο ψαρωμένη ίσως..)1μιση μήνα την έχετε, κάντε λίγη υπομονή πριν βγάλετε συμπεράσματα.
Έχετε ωραία σχέδια για το μέλλον!
Μπράβο σας για την υιοθεσία!
Εγώ εμπειρία τεράστια με φοβικά δεν έχω, από 2-3 όμως σκυλιά που έχουν περάσει από τα χέρια μου για φιλοξενίες, μεταξύ αυτών και μια ημιφοβική γριούλα, όλα σχεδόν ακολουθήσαν πάνω κάτω το ίδιο μοτίβο: Στον ένα μήνα πάνω κάτω συνηθίζαν λίγο τη κατάσταση, τα ωράρια, το μοτίβο της βόλτας, και στους 3 μήνες σχεδόν, μπορούσαμε να συννεοηθούμε. Δεν είναι εύκολο να το περιγράψω, μικρά βηματάκια, ίσως ένα κοίταγμα στη βόλτα, η διάθεση να τραβήξουν ένα παιχνίδι πιο πέρα από τα όρια, να συνεργαστούν, αγάλι-αγάλι... Εγώ βέβαια συνηθίζω, να μην πολυασχολούμαι - ειδικά το πρώτο μήνα, σχεδόν προσποιούμουνα πως δεν υπάρχουν, τους άφηνα να έρθουν για το πρώτο χάδι, και μετά, όταν το εκτιμούσαν το χάδι μου και το αναζητούσαν, τους το έδινα με το σταγονόμετρο όταν τους άξιζε - στη βόλτα, σε καλές συμπεριφορές - και γλυκόλογα, πολλά γλυκόλογα!
Ξεχάστε για λίγο μπαλάκια και κυνηγητά και χοροπηδηχτά, αργότερα, και βρείτε τίποτα άλλο - εάν είναι λιχούδω ίσως μπορείτε να σκεφτείτε τίποτα άλλο που δεν προυποθέτει close contact...
Φυσικά και αυτό που λέει το @mareco ισχύει, είναι θέμα τύχης, μπορεί να της μείνουν και ιδιοτροπίες απρόβλεπτες, αλλά από την άλλη... Και ποιο σκυλί δεν έχει ιδιοτροπίες, για πιο σκυλί δεν έχει τύχει να προσαρμοστεί, έστω και λίγο, ο ιδιοκτήτης στις ανάγκες του? Ειδικά σε θέματα φοβιών, που είναι και λίγο-πολύ γενετικά...
Οπότε, χαλαρώστε, καλά το πάτε! Ίσως θα αναθαρρήσεις, διαβάζοντας αυτό το ποστ, μέλους που είχε υιοθετήσει σκυλίτσα με κάποιες φοβίες:
Μάρλευ - αρχή
Μάρλευ - 6 μήνες μετά
ΥΓ: Ε, βάλτε και εσείς, μια φωτό! Δυο, τρεις...
Εγώ εμπειρία τεράστια με φοβικά δεν έχω, από 2-3 όμως σκυλιά που έχουν περάσει από τα χέρια μου για φιλοξενίες, μεταξύ αυτών και μια ημιφοβική γριούλα, όλα σχεδόν ακολουθήσαν πάνω κάτω το ίδιο μοτίβο: Στον ένα μήνα πάνω κάτω συνηθίζαν λίγο τη κατάσταση, τα ωράρια, το μοτίβο της βόλτας, και στους 3 μήνες σχεδόν, μπορούσαμε να συννεοηθούμε. Δεν είναι εύκολο να το περιγράψω, μικρά βηματάκια, ίσως ένα κοίταγμα στη βόλτα, η διάθεση να τραβήξουν ένα παιχνίδι πιο πέρα από τα όρια, να συνεργαστούν, αγάλι-αγάλι... Εγώ βέβαια συνηθίζω, να μην πολυασχολούμαι - ειδικά το πρώτο μήνα, σχεδόν προσποιούμουνα πως δεν υπάρχουν, τους άφηνα να έρθουν για το πρώτο χάδι, και μετά, όταν το εκτιμούσαν το χάδι μου και το αναζητούσαν, τους το έδινα με το σταγονόμετρο όταν τους άξιζε - στη βόλτα, σε καλές συμπεριφορές - και γλυκόλογα, πολλά γλυκόλογα!
Ξεχάστε για λίγο μπαλάκια και κυνηγητά και χοροπηδηχτά, αργότερα, και βρείτε τίποτα άλλο - εάν είναι λιχούδω ίσως μπορείτε να σκεφτείτε τίποτα άλλο που δεν προυποθέτει close contact...
Φυσικά και αυτό που λέει το @mareco ισχύει, είναι θέμα τύχης, μπορεί να της μείνουν και ιδιοτροπίες απρόβλεπτες, αλλά από την άλλη... Και ποιο σκυλί δεν έχει ιδιοτροπίες, για πιο σκυλί δεν έχει τύχει να προσαρμοστεί, έστω και λίγο, ο ιδιοκτήτης στις ανάγκες του? Ειδικά σε θέματα φοβιών, που είναι και λίγο-πολύ γενετικά...
Οπότε, χαλαρώστε, καλά το πάτε! Ίσως θα αναθαρρήσεις, διαβάζοντας αυτό το ποστ, μέλους που είχε υιοθετήσει σκυλίτσα με κάποιες φοβίες:
Μάρλευ - αρχή
Μάρλευ - 6 μήνες μετά
ΥΓ: Ε, βάλτε και εσείς, μια φωτό! Δυο, τρεις...
Ευχαριστούμε πολύ πολύ για τις απαντήσεις η αλήθεια είναι ότι πολύ μικρές διαφορές βλέπουμε ανα βδομάδα.(πχ χθες έφυγε από τα πόδια μου μόνη της πήγε προς τα παιδιά και ξαναγύρισε πίσω 2-3 φορές)και προχθές βγήκε μόνη της μη συνοδευόμενη στη βεράντα ουρησε και γύρισε (μπορεί να γελάτε με αυτά αλλά είναι μεγάλες αλλαγές)το κορίτσι μας όταν μπαίνουμε σπίτι κουνάει ουρά σχεδόν σε όλους εκτός από τα 2 μεγάλα αρσενικά της οικογένειας τα οποία δείχνει να έχει ακόμα από φόβο .δν τους πλησιάζει με τπτ!!!προχθές γαυγισε πάλι σε μια σκούπα που έπεσε από τον αέρα (έχει γαβγισει σύνολο 5 φορές)εννοείται παρακολουθει τηλεόραση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον .
