Καλώς σας βρήκα!
Δεν είχα ποτέ σκυλο και δε γνωρίζω και πολλά πράγματα σχετικά.
Εδώ και κανέναν μήνα (ίσως και λίγο παραπάνω) στη γειτονιά που μένω άρχισε να εμφανίζεται ένα αδέσποτο σκυλί (ράτσας "απ'όλων" αλλά γερμανοφέρνει και λίγο), απροσδιορίστου ηλικίας, μάλλον θηλυκό (δεν έχει "εξοπλισμό" αρσενικού αλλά δεν έχει και θηλές και στο παιχνίδι σκαρφαλώνει πάνω σου και κουνάει μπρος πισω τη λεκάνη
) και ιδιαίτερα φιλικό με τους πάντες. Για καλή του τύχη στη γειτονιά (η οποία βρίσκεται σε τουριστική περιοχή, όχι ιδιαίτερα πυκνά δομημένη) υπάρχει ένας φούρνος και ένα γυράδικο, με αποτέλεσμα το κούνημα της ουράς προς ντόπιους και τουρίστες να επιβραβεύεται από διάφορους μεζέδες.
Γενικά το σκυλί, έγινε "της γειτονιάς". Από ένα σημείο και μετά, επειδή το συμπάθησα και δεν ξέρω και κατά πόσο είναι καλό να τρώει αρτοσκευάσματα, άρχισα να του αγοράζω σκυλοτροφή από το σουπερ μάρκετ (κυρίως κροκέτες και σπανιότερα κονσέρβες) και να του γεμίζω 1-2 φορές τη μέρα ένα πλαστικό δοχείο με νερό.
Τις κονσέρβες τις τρώει με όρεξη (όχι όλες όμως, τις chappi ούτε να τις φτύσει) ενώ τις κροκέτες για να τις φάει μόνος του πρέπει να πεινάει πολύ. Αντίθετα όταν του τις ταϊζω μία μία τρώει μπόλικες.
Είτε από ένστικτο (ή φόβο), είτε επειδή είχε παλιότερα κάποιο αφεντικό δεν έκανε καν προσπάθεια να μπει μέσα στο σπίτι κάτι το οποίο κι εγώ δε θα το ήθελα.
Προχτές του πήρα ένα πλαστικό σκυλόσπιτο για να τη βγάλει το χειμώνα και αρχισε ήδη να το χρησιμοποιεί...
Ο σκύλος όπως αντιλαμβάνεστε ήταν αρκετά βρώμικος, ενώ παρουσίαζε και μια ιδιαίτερη φοβία για το νερό. Ακόμα κι όταν του γέμιζα το πλαστικό δοχείο με το νερό του, προτιμούσε να κοιτάει από απόσταση, και πλησίαζε μόνο όταν είχα απομακρυνθεί εγώ από το νερό.
Οντας βρώμικος δίσταζα να τον βάλω στο αυτοκίνητο για να τον πάω στον κτηνίατρο (ο κοντινότερος είναι στα 12 χλμ).
Πριν λίγες μέρες μετά από μία σύντομη βροχή τον είδα μούσκεμα (παραδόξως, γιατί συνήθως στην πρώτη ψιχάλα ψάχνει καταφύγιο) και βρήκα ευκαιρία να τον καθαρίσω κάπως.
Αν και ξέρω οτι δεν είναι και ότι καλύτερο για έναν σκύλο χρησιμοποίησα υγρό κρεμοσάπουνο, ελλείψει κάτι άλλου καταλληλότερου εκείνη τη στιγμή. Με το σαπούνισμα τα πήγαμε μια χαρά. Στο ξέβγαλμα είχαμε μια μεγάλη (και αναμενόμενη) μάχη. Τον ακινητοποίησα ανάμεσα από τα πόδια μου και με τα χέρια μου κρατούσα σταθερά το λαιμό του για να μη δαγκώσει κανέναν ενώ η γυναίκα μου τον ξέπλενε με το λάστιχο.
Πάντως, μέσα από αυτή τη διαδικασία που μπορώ να σας βεβαιώσω οτι δεν του άρεσε καθόλου, δεν έβγαλε καθόλου επιθετικότητα αλλά έγινε... άλλος σκύλος.
Τώρα πλέον θα πρέπει να βρούμε ευκαιρία να τον πάμε και στον γιατρό αν και φοβάμαι πώς θα είναι μέσα στο αυτοκίνητο.
Οσο άρχισε σιγά σιγά να νιώθει το σπίτι μας σαν δικό του χώρο αρχισε να συμβαίνει και κάτι άλλο. Γάβγιζε όσους περνούσαν έξω από το σπίτι. Δεν τους ορμούσε, αλλά τους γάβγιζε. Ειδικά μετά τα μεσάνυχτα γαβγίζει ότι αυτοκίνητο, μηχανάκι ή πεζό δει να περνάει. Πέρα από το οτι δε μας αφήνει να κοιμηθούμε το βράδυ (γαβγίζει με τις ώρες, είτε σε περαστικα αυτοκίνητα, είτε... στο Θεό) δε θέλω να τρομάζει τον κόσμο, αλλά φοβάμαι και μην τρομάξει κανέναν μοτοσυκλετιστή και πέσει και έχουμε άλλα...
Πολλές φορές βγαίνω στο μπαλκόνι και τον μαλώνω όταν γαβγίζει και σταματάει (για λίγο) και μερικές φορές κατεβαίνω κάτω όταν γαβγίζει και του ρίχνω και καμια ξυλιά στον πισινό για να γίνει πιο κατανοητό το μάλωμα. Μάλιστα όταν αντιλαμβάνεται την παρουσία μου, πριν καν ανοίξω το στόμα μου σταματάει το γάβγισμα και ξαπλώνει στο έδαφος σε μια στάση "υποταγής", δείχνοντας οτι μάλλον καταλαβαίνει γιατί τον μαλώνω.
Μετά από λίγο όμως ξαναρχίζει. Δεν ξέρω τι να κάνω με το συγκεκριμένο θέμα...
Ονομα δεν του έβγαλα (ακούει βέβαια στο "ελα"), εν μέρει γιατί δεν είμαι ακόμα σίγουρος για το φύλλο του (έλεγα να το βγάλω Κυριάκο αν ήταν αγόρι (γιατί είναι "αλάνι) ή Κούλα αν είναι τελικά κορίτσι (ως το θηλυκό του Κυριάκου αλλά και γιατί "Κούλα μ'ακούς; πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος"))
Ο άλλος λόγος που δεν του/της έβγαλα όνομα είναι γιατί αισθάνομαι οτι παραείναι ελεύθερος ωστε να του δώσω εγώ ένα όνομα... Μακάρι να μπορούσα να τον ρωτήσω και να μου πει αυτός πώς (θέλει να) τον λένε...
Αρχισα σιγά σιγά να την ψάχνω τη δουλειά στο θέμα σκύλου και είδα οτι στο φόρουμ αυτό υπάρχει πολύ και χρήσιμο υλικό. Ηδη έχω αρχίσει το διάβασμα.
Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα πάνως οποιαδήποτε συμβουλή στο θέμα γάβγισμα τη νύχτα..
Σύντομα θα ανεβάσω και φωτογραφίες...
Δεν είχα ποτέ σκυλο και δε γνωρίζω και πολλά πράγματα σχετικά.
Εδώ και κανέναν μήνα (ίσως και λίγο παραπάνω) στη γειτονιά που μένω άρχισε να εμφανίζεται ένα αδέσποτο σκυλί (ράτσας "απ'όλων" αλλά γερμανοφέρνει και λίγο), απροσδιορίστου ηλικίας, μάλλον θηλυκό (δεν έχει "εξοπλισμό" αρσενικού αλλά δεν έχει και θηλές και στο παιχνίδι σκαρφαλώνει πάνω σου και κουνάει μπρος πισω τη λεκάνη
) και ιδιαίτερα φιλικό με τους πάντες. Για καλή του τύχη στη γειτονιά (η οποία βρίσκεται σε τουριστική περιοχή, όχι ιδιαίτερα πυκνά δομημένη) υπάρχει ένας φούρνος και ένα γυράδικο, με αποτέλεσμα το κούνημα της ουράς προς ντόπιους και τουρίστες να επιβραβεύεται από διάφορους μεζέδες.Γενικά το σκυλί, έγινε "της γειτονιάς". Από ένα σημείο και μετά, επειδή το συμπάθησα και δεν ξέρω και κατά πόσο είναι καλό να τρώει αρτοσκευάσματα, άρχισα να του αγοράζω σκυλοτροφή από το σουπερ μάρκετ (κυρίως κροκέτες και σπανιότερα κονσέρβες) και να του γεμίζω 1-2 φορές τη μέρα ένα πλαστικό δοχείο με νερό.
Τις κονσέρβες τις τρώει με όρεξη (όχι όλες όμως, τις chappi ούτε να τις φτύσει) ενώ τις κροκέτες για να τις φάει μόνος του πρέπει να πεινάει πολύ. Αντίθετα όταν του τις ταϊζω μία μία τρώει μπόλικες.
Είτε από ένστικτο (ή φόβο), είτε επειδή είχε παλιότερα κάποιο αφεντικό δεν έκανε καν προσπάθεια να μπει μέσα στο σπίτι κάτι το οποίο κι εγώ δε θα το ήθελα.
Προχτές του πήρα ένα πλαστικό σκυλόσπιτο για να τη βγάλει το χειμώνα και αρχισε ήδη να το χρησιμοποιεί...
Ο σκύλος όπως αντιλαμβάνεστε ήταν αρκετά βρώμικος, ενώ παρουσίαζε και μια ιδιαίτερη φοβία για το νερό. Ακόμα κι όταν του γέμιζα το πλαστικό δοχείο με το νερό του, προτιμούσε να κοιτάει από απόσταση, και πλησίαζε μόνο όταν είχα απομακρυνθεί εγώ από το νερό.
Οντας βρώμικος δίσταζα να τον βάλω στο αυτοκίνητο για να τον πάω στον κτηνίατρο (ο κοντινότερος είναι στα 12 χλμ).
Πριν λίγες μέρες μετά από μία σύντομη βροχή τον είδα μούσκεμα (παραδόξως, γιατί συνήθως στην πρώτη ψιχάλα ψάχνει καταφύγιο) και βρήκα ευκαιρία να τον καθαρίσω κάπως.
Αν και ξέρω οτι δεν είναι και ότι καλύτερο για έναν σκύλο χρησιμοποίησα υγρό κρεμοσάπουνο, ελλείψει κάτι άλλου καταλληλότερου εκείνη τη στιγμή. Με το σαπούνισμα τα πήγαμε μια χαρά. Στο ξέβγαλμα είχαμε μια μεγάλη (και αναμενόμενη) μάχη. Τον ακινητοποίησα ανάμεσα από τα πόδια μου και με τα χέρια μου κρατούσα σταθερά το λαιμό του για να μη δαγκώσει κανέναν ενώ η γυναίκα μου τον ξέπλενε με το λάστιχο.
Πάντως, μέσα από αυτή τη διαδικασία που μπορώ να σας βεβαιώσω οτι δεν του άρεσε καθόλου, δεν έβγαλε καθόλου επιθετικότητα αλλά έγινε... άλλος σκύλος.
Τώρα πλέον θα πρέπει να βρούμε ευκαιρία να τον πάμε και στον γιατρό αν και φοβάμαι πώς θα είναι μέσα στο αυτοκίνητο.
Οσο άρχισε σιγά σιγά να νιώθει το σπίτι μας σαν δικό του χώρο αρχισε να συμβαίνει και κάτι άλλο. Γάβγιζε όσους περνούσαν έξω από το σπίτι. Δεν τους ορμούσε, αλλά τους γάβγιζε. Ειδικά μετά τα μεσάνυχτα γαβγίζει ότι αυτοκίνητο, μηχανάκι ή πεζό δει να περνάει. Πέρα από το οτι δε μας αφήνει να κοιμηθούμε το βράδυ (γαβγίζει με τις ώρες, είτε σε περαστικα αυτοκίνητα, είτε... στο Θεό) δε θέλω να τρομάζει τον κόσμο, αλλά φοβάμαι και μην τρομάξει κανέναν μοτοσυκλετιστή και πέσει και έχουμε άλλα...
Πολλές φορές βγαίνω στο μπαλκόνι και τον μαλώνω όταν γαβγίζει και σταματάει (για λίγο) και μερικές φορές κατεβαίνω κάτω όταν γαβγίζει και του ρίχνω και καμια ξυλιά στον πισινό για να γίνει πιο κατανοητό το μάλωμα. Μάλιστα όταν αντιλαμβάνεται την παρουσία μου, πριν καν ανοίξω το στόμα μου σταματάει το γάβγισμα και ξαπλώνει στο έδαφος σε μια στάση "υποταγής", δείχνοντας οτι μάλλον καταλαβαίνει γιατί τον μαλώνω.
Μετά από λίγο όμως ξαναρχίζει. Δεν ξέρω τι να κάνω με το συγκεκριμένο θέμα...
Ονομα δεν του έβγαλα (ακούει βέβαια στο "ελα"), εν μέρει γιατί δεν είμαι ακόμα σίγουρος για το φύλλο του (έλεγα να το βγάλω Κυριάκο αν ήταν αγόρι (γιατί είναι "αλάνι) ή Κούλα αν είναι τελικά κορίτσι (ως το θηλυκό του Κυριάκου αλλά και γιατί "Κούλα μ'ακούς; πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος")
)Ο άλλος λόγος που δεν του/της έβγαλα όνομα είναι γιατί αισθάνομαι οτι παραείναι ελεύθερος ωστε να του δώσω εγώ ένα όνομα... Μακάρι να μπορούσα να τον ρωτήσω και να μου πει αυτός πώς (θέλει να) τον λένε...
Αρχισα σιγά σιγά να την ψάχνω τη δουλειά στο θέμα σκύλου και είδα οτι στο φόρουμ αυτό υπάρχει πολύ και χρήσιμο υλικό. Ηδη έχω αρχίσει το διάβασμα.
Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα πάνως οποιαδήποτε συμβουλή στο θέμα γάβγισμα τη νύχτα..
Σύντομα θα ανεβάσω και φωτογραφίες...
Last edited:
