Καλησπέρα σας. Διαβάζω με ενδιαφέρον το συγκεκριμένο φόρουμ έχοντας μεγαλώσει με κατοικίδια από πολύ μικρή, καθώς είχαμε πάντα μεγαλόσωμους σκύλους στον κήπο και γάτες εντός του σπιτιού. Εδώ και 2 περίπου μήνες, ενώ τάιζα κάποια αδέσποτα στον τόπο καταγωγής μου γνώρισα το αδέσποτο σκυλάκι για το οποίο πήρα το θάρρος να σας γράψω, το οποίο είναι 2,5 ετών αγοράκι περί τα 15-18 κιλά, όπως εκτίμησε η κτηνίατρος από φωτογραφίες , που της έδειξα. Για να μη μακρηγορώ, γνωριστήκαμε με έναν πολύ όμορφο τρόπο και από εκείνη τη μέρα μου δείχνει την αγάπη του. Αγκαλιές, χάδια, δε με αφήνει να φύγω την ώρα που πρέπει να χωριστουμε και γενικά μου έχει κλέψει την καρδιά. Ζει σε ένα σημείο, που υπάρχουν κι αλλα σκυλάκια και γενικά θεωρείται προνομιακό , διότι περνά πολύς κόσμος και οι εργαζόμενοι του σημείου ταΐζουν όλα τα σκυλάκια και έχουν μια επαφή μαζί τους. Να αναφέρω, ότι εγώ ζω και λογικά για την επόμενη διετία θα συνεχίσω να ζω σε διαμέρισμα 60τμ στην πρωτεύουσα, γεγονός που με έβαλε σε σκέψεις για το πώς θα περνά σε ένα διαμέρισμα μικρό, αλλα σίγουρα πλήρες αγάπης! Σήμερα, όμως, με αποκαρδίωσε κάπως, διότι επιχείρησα να του φορέσω ένα περιλαίμιο, για να δω πώς θα αντιδράσει και αμέσως έφυγε από κοντά μου, ξάπλωσε πιο μακριά με εντελώς θλιμμένο πρόσωπο. Όταν του το έβγαλα, δεν ήρθε στην αγκαλιά μου, όπως ως τώρα και μου έκανε μούτρα για κανένα τέταρτο και στενοχωρηθηκα πολύ. Σκέφτομαι, λοιπόν, μήπως απομακρύνοντάς τον από το έως τώρα σπίτι του, που δεν περνά τόσο κακά, τελικά τον πληγωσω . Αν κάποιος έχει παρόμοια εμπειρία και μπορεί να μου δώσει μια συμβουλή, θα το εκτιμούσα βαθιά. Οι περισσότεροι γύρω μου, μου λένε, ότι θα τον φυλακίσω και μετά το σημερινό συμβάν μπήκα σε σκέψεις. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο ή την ενδεχόμενη λαθεμένη ενότητα ανοίγματος του θέματος.
Υιοθεσία αδέσποτου σκύλου- Προβληματισμοί
- Thread starter Elen95
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το περιστατικό με το περιλαίμιο που αναφέρεις είναι άνευ σημασίας κατά τη γνώμη μου. Το πιο πιθανό είναι ότι ένιωσε απειλή επειδή ήταν κάτι που δεν είχε βιώσει ξανά. Ή μπορεί να είχες λίγο άγχος εσυ εκείνη την ώρα και του το μετέφερες. Λεπτομέρειες μη σε απασχολούν αυτά.
Όσο για το ότι θα το "φυλακίσεις" όπως σου λένε, πρακτικά έτσι είναι, του στερείς την ελευθερία του, θα ζεί σε αιχμαλωσία απο εκεί και πέρα. Όμως μαζί με αυτή τη στέρηση θα έρθουν και πολλά προτερήματα. Ιατρική περίθαλψη, στέγη και προστασία απο αντίξοες καιρικές συνθήκες, αυτοκίνητα, τρελούς που θα του κάνουν κακό απλά επειδή το φοβούνται ή σιχαίνονται, δηλητηρίαση, πείνα...
Με άλλα λόγια αν τον αφήσεις εκεί είναι λίγα τα ψωμιά του, όσο κι αν φαίνεται ότι "την παλεύει" εκεί σήμερα.....
Η γνώμη μου είναι ότι αφού τον θες πραγματικά και νιώθεις ότι υπάρχει τόσο καλή χημεία ανάμεσα σας, μην το σκέφτεσαι καθόλου, άντε με το καλό!
Όσο για το ότι θα το "φυλακίσεις" όπως σου λένε, πρακτικά έτσι είναι, του στερείς την ελευθερία του, θα ζεί σε αιχμαλωσία απο εκεί και πέρα. Όμως μαζί με αυτή τη στέρηση θα έρθουν και πολλά προτερήματα. Ιατρική περίθαλψη, στέγη και προστασία απο αντίξοες καιρικές συνθήκες, αυτοκίνητα, τρελούς που θα του κάνουν κακό απλά επειδή το φοβούνται ή σιχαίνονται, δηλητηρίαση, πείνα...
Με άλλα λόγια αν τον αφήσεις εκεί είναι λίγα τα ψωμιά του, όσο κι αν φαίνεται ότι "την παλεύει" εκεί σήμερα.....
Η γνώμη μου είναι ότι αφού τον θες πραγματικά και νιώθεις ότι υπάρχει τόσο καλή χημεία ανάμεσα σας, μην το σκέφτεσαι καθόλου, άντε με το καλό!
Ο σκύλος σίγουρα περνάει ωραία εκεί που είναι όπως τα περιγράφεις, αλλά για πόσο; Ένας σκύλος στο δρόμο έχει μέσο όρο ζωής τα δύο χρόνια, κι αυτό μόνο αν είναι σε προνομιακή περιοχή όπως ίσως αυτή που περιγράφεις. Του βάζει κάποιος αμπούλα κάθε μήνα εκεί που είναι ή τον τρώνε οι ψύλλοι; Αν αρρωστήσει / τραυματιστεί / δηλητηριαστεί, θα τον πάει κάποιος στο γιατρό;
Αν το ερώτημα σου ήταν, να τον αφήσω εκεί ή να τον πάω σε κυνοκομείο/ καταφύγιο/ πανσιόν, η απάντηση μου θα ήταν, άστον ήσυχο, καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή κλπ
Εφόσον όμως σκοπεύεις να τον υιοθετήσεις και να ζει μαζί σου, με τις βόλτες του, τους γιατρούς του, το ζεστό κρεβάτι του κλπ μην το σκέφτεσαι άλλο, κάνε το
Η αντίδραση του όταν του πέρασες το περιλαίμιο μη σε ανησυχεί, είναι κάτι άγνωστο γι'αυτόν και δεν ξέρει αν θα του βγει σε καλό ή σε κακό, εσύ πρέπει να του το δείξεις. Τις πρώτες εβδομάδες ίσως να μοιάζει λυπημένος και φοβισμένος. Μη σε νοιάζει, δώσε του χρόνο να αναγνωρίσει το καλό που τον βρήκε και αργά ή γρήγορα θα τρίβεις τα μάτια σου με την αλλαγή
Να είσαι καλά και μόνο που το σκέφτεσαι πάντως, η υιοθεσία απευθείας από το δρόμο και μάλιστα ενήλικου σκύλου είναι κάτι που λίγοι τολμούν.
Αν το ερώτημα σου ήταν, να τον αφήσω εκεί ή να τον πάω σε κυνοκομείο/ καταφύγιο/ πανσιόν, η απάντηση μου θα ήταν, άστον ήσυχο, καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή κλπ
Εφόσον όμως σκοπεύεις να τον υιοθετήσεις και να ζει μαζί σου, με τις βόλτες του, τους γιατρούς του, το ζεστό κρεβάτι του κλπ μην το σκέφτεσαι άλλο, κάνε το
Η αντίδραση του όταν του πέρασες το περιλαίμιο μη σε ανησυχεί, είναι κάτι άγνωστο γι'αυτόν και δεν ξέρει αν θα του βγει σε καλό ή σε κακό, εσύ πρέπει να του το δείξεις. Τις πρώτες εβδομάδες ίσως να μοιάζει λυπημένος και φοβισμένος. Μη σε νοιάζει, δώσε του χρόνο να αναγνωρίσει το καλό που τον βρήκε και αργά ή γρήγορα θα τρίβεις τα μάτια σου με την αλλαγή
Να είσαι καλά και μόνο που το σκέφτεσαι πάντως, η υιοθεσία απευθείας από το δρόμο και μάλιστα ενήλικου σκύλου είναι κάτι που λίγοι τολμούν.
Ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση, την εκτιμώ πραγματικά! Θα σας ενημερώσω για τις εξελίξεις με το μικρό μου φίλο!Το περιστατικό με το περιλαίμιο που αναφέρεις είναι άνευ σημασίας κατά τη γνώμη μου. Το πιο πιθανό είναι ότι ένιωσε απειλή επειδή ήταν κάτι που δεν είχε βιώσει ξανά. Ή μπορεί να είχες λίγο άγχος εσυ εκείνη την ώρα και του το μετέφερες. Λεπτομέρειες μη σε απασχολούν αυτά.
Όσο για το ότι θα το "φυλακίσεις" όπως σου λένε, πρακτικά έτσι είναι, του στερείς την ελευθερία του, θα ζεί σε αιχμαλωσία απο εκεί και πέρα. Όμως μαζί με αυτή τη στέρηση θα έρθουν και πολλά προτερήματα. Ιατρική περίθαλψη, στέγη και προστασία απο αντίξοες καιρικές συνθήκες, αυτοκίνητα, τρελούς που θα του κάνουν κακό απλά επειδή το φοβούνται ή σιχαίνονται, δηλητηρίαση, πείνα...
Με άλλα λόγια αν τον αφήσεις εκεί είναι λίγα τα ψωμιά του, όσο κι αν φαίνεται ότι "την παλεύει" εκεί σήμερα.....
Η γνώμη μου είναι ότι αφού τον θες πραγματικά και νιώθεις ότι υπάρχει τόσο καλή χημεία ανάμεσα σας, μην το σκέφτεσαι καθόλου, άντε με το καλό!
Ευχαριστώ πολύ για τα ενθαρρυντικά λόγια! Ανακουφιστηκα με όσα διάβασα. Συμφωνώ πολύ με όσα λέτε. Αξίζει ίσως να αναφέρω, ότι επειδή από τη μέρα που γνωριστήκαμε πηγαίνω καθημερινά και περνάμε κάποιες ώρες μαζί, ένας υπάλληλος του σημείου ,που ενδεχομένως κατάλαβε τις προθέσεις μου( ο μικρος κάθεται μέχρι και στην αγκαλιά μου πια) μου επεσήμανε να τον αφήσω ήσυχο, αν σκοπεύω να τον πάρω, διότι εκείνος ταΐζει όλα τα αδέσποτα εκεί, τους παρέχει και φάρμακα, αν χρειαστεί, κτλ. Βέβαια, ο καθένας θα λέει τα δικά του, φαντάζομαι, αλλα η δική μου αναποφασιστικότητα έγκειται αφενός στις τροποποιήσεις που πρέπει να κάνω στη ζωή μου, ώστε να ενταχθεί στην οικογένειά μου(οι οποίες ρυθμίζονται, θαρρω και αξίζει τον κόπο και το χρόνο), και αφετέρου και κυρίως στο να είναι ευτυχισμένος ο σκυλάκος. Οποτε, μάλλον γι’αυτο παίρνω τοις μετρητοίς τέτοια σχόλια.
Αχ, κάτι τέτοια μου λέγανε και μένα, που την είχα ημιαδέσποτη πόσο καιρό, μέχρι να τη πάρω, θα της στερήσω τις μαγικές της βόλτες στο κέντρο της Αθήνας - μη χέσω. Βάλε που έβγαινε βόλτες και πάλι, πολλές, απλά είχε κ μένα μαζί μου...
Αν θες τη γνώμη μου, αυτό το "κλικ" που σου έκανε αυτός, και άλλος κανείς από όλη την αγέλη, αυτό είναι κάτι μαγικό. Άρπα τον, νύχτα, και τρέχα!
Μα για το θεό, τι συζητάμε, αν έκανε φατσάκι ή όχι με το περιλαίμιο, που δεν έχει ξαναδεί μάλλον ποτέ του, ρε μη μασάς, στο δεύτερο μπριζολάκι που θα τον κεράσεις, μάλλον θα του περάσει.
Βάλε φωτό - είμαι sucker για μια καλή, δρομίσια, ιστορία αγάπης.
Αν θες τη γνώμη μου, αυτό το "κλικ" που σου έκανε αυτός, και άλλος κανείς από όλη την αγέλη, αυτό είναι κάτι μαγικό. Άρπα τον, νύχτα, και τρέχα!
Μα για το θεό, τι συζητάμε, αν έκανε φατσάκι ή όχι με το περιλαίμιο, που δεν έχει ξαναδεί μάλλον ποτέ του, ρε μη μασάς, στο δεύτερο μπριζολάκι που θα τον κεράσεις, μάλλον θα του περάσει.
Βάλε φωτό - είμαι sucker για μια καλή, δρομίσια, ιστορία αγάπης.
Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και τα καθησυχαστικά λόγια! Αν όλα πάνε καλά και αρχίσουμε κοινή ζωή με το αγοράκι μου, θα σας ποστάρω φωτογραφία του να τον καμαρώσετε με περιλαιμιο και ταυτότητα μούρλια! Είναι και όμορφος με το δικό του τρόπο, πανάθεμά τον! Καλημέρα σε όλους
