Εμένα μου φαίνεται απογοητευτική η κατάσταση στην Αμερική Σάρα, με τόσα μέτρα που παίρνουν, τόσες φιλοζωικά σωματεία με εξαιρετική δράση, και έχετε χιλιάδες περιπτώσεις κακοποιήσεων ας μην πω δε για τα καταφύγια και πόσα σκυλιά σκοτώνουν κάθε μήνα.
Δηλαδή εάν ζητάνε τον πατέρα τους και την μάνα τους, και τόσα άλλα για μια υιοθεσία και η κατάσταση συνεχίζει να είναι τραγική τότε τι πρέπει να κάνει κάποιος για να διασφαλίσει την ευζωϊα των ζώων;
Δεν ζητάνε τη μάνα και τον πατέρα τους καθόλου. 200 δολλάρια έδωσα για το Μουφ και μου δώσανε σκύλο με κολλάρο, πλήρως εμβολιασμένο και πρόσφατα, με τις τελευταίες του κτηνιατρικές εξετάσεις, τσιπαρισμένο, με τα χαρτιά του για ισόβια παρακολούθηση έτσι και χαθεί, με τα χαρτιά του από την Aussie Rescue & Placement Helpline, ένα χρόνο συνδρομή στο Australian Shepherd Club of America και με δυνατότητα να τον γράψω και κει για χαρτιά (έτσι και θέλω επίσημα agility, etc.), τροφή για 15 μέρες ώστε να τον αλλάξω ομαλά στην κανονική του και με προμήθεια χαπιών για τρεις μήνες για τσιμπούρια και για διροφιλαρίωση. Δηλαδή πήρα σκύλο τσάμπα και επιπλέον με γλύτωσαν από έξοδα που θα μπορούσαν να φτάσουν τα 1000 δολλάρια και βάλε. Αυτό δεν το λέω έξοδο τύπου "μάνας, πατέρα και όλου του σεμσελέ".
Επίσης τα παραπάνω δεν καθιστούν την υιοθεσία σκύλων απαγορευτική. Τέλος οι προσπάθειες των εθελοντών είναι που περιόρισαν την ευθανασία σκύλων κατά 80% τα τελευταία χρόνια. Πέρσυ μάλιστα ο σερίφης της εδώ κομητείας μας είπε ότι τα μόνα σκυλιά στα οποία έγινε ευθανασία ήταν άρρωστα και όχι, δεν το είπε διότι θα διαμαρτυρόταν κανείς. Αυτό που θέλουνε όμως να αποφύγουν είναι την εγκατάλειψη και το βασανισμό ζώων.
Οι Αμερικάνοι είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες πρακτικές και δεν τους ξενίζουν, οπότε δεν είναι πρόβλημα. Το ότι το παραπάνω, αν εφαρμοζόταν στην Ελλάδα, δεν θα οδηγούσε σε επιθυμητά αποτελέσματα, είναι σίγουρο διότι στην Ελλάδα λείπει η συλλογική ευθύνη, η ιδέα της αυτοδιοίκησης (όχι οι μαλακίες που λέγανε πολιτικοί σαν τον πάλαι ποτέ Παπανδρέου στη δεκαετία του 1980) και η ιδέα του deliberative democracy, που άλλωστε λείπει και από ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτή την ιδέα την είχε πρώτος παρατηρήσει ήδη με μεγάλη έκπληξη ο Αλεξίς ντε Τοκβίλ στο περίφημο έργο του
Η Δημοκρατία στην Αμερική. Ο Ευρωπαίος δεν την καταλαβαίνει ντιπ για ντιπ.
Και μην μου βγει κανείς και μου μπει αφελώς ότι αγαπώ τους Αμερικάνους και μισώ τους Ευρωπαίους. Απλώς τα λέω όπως είναι. Αλλιώς ελάτε πρώτα να μου γίνετε ειδικοί στην πολιτική επιστήμη, δημοσιεύστε λιγάκι, διδάξτε κιόλας μερικά μαθήματα
Συγκριτικής Ιστορίας και Θεωρίας της Δημοκρατίας και Συνταγματικά Δίκαια (ναι, όντως, τα διδάσκω και μάλιστα στο Προνομικό και Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης εκτός από Ιστορίας) και μετά ας μιλήσουμε για ευθύνες και εθελοντισμό και το ρόλο του κράτους. Α ναι, επίσης είμαι μόνιμη καθηγήτρια και δεν διδάσκω, ούτε δημοσιεύω "ό,τι [μου] λένε αυτοί" διότι "αυτοί" δεν μπορούν να μου κάνουν απολύτως τίποτα, αφήστε δε που νομικά έχω την ελευθερία να διδάξω ό,τι μου κατέβει. Το ίδιο κι ένας Αμερικανότατος συνάδελφος που είναι καθηγητής της Πολιτικής Επιστήμης και δηλώνει αναρχικός και το πανεπιστήμιο ποσώς το νοιάζει, ενώ η κυβέρνηση τον προσκαλεί να δίνει και διαλέξεις διότι πιστεύει στην ελευθερία της έκφρασης.
Τα παραπάνω δεν τα λέω προσωπικά για την Κυβέλη που υπεραγαπώ (όντως), αλλά διότι μου την πέφτουν κατά καιρούς διάφοροι εδώ μέσα.
![Smile :) :)]()
Το οποίο προσωπικά δεν με σκανιάζει, αλλά θα έκανε καλό να μαθαίναμε μερικά πράγματα, n'est-ce-pas?