Τελικά οι σκύλοι έχουν τη μοναδική ικανότητα να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό των αφεντικών τους. Έβλεπα μια βραβευμένη σειρά στην τηλεόραση με τον τίτλο Hoarders. Πρόκειται για reality show που ασχολείται με τα προβλήματα των λεγόμενων "συλλεκτών" που συνήθως πάσχουν από OCD. Αντίθετα με άλλα reality shows, το συγκεκριμένο έχει πάρει βραβεία και μάλιστα η καλύτερή μου φίλη το χρησιμοποιεί στο πανεπιστήμιο όταν διδάσκει για το OCD στο ψυχιατρικό. Το κάθε επεισόδιο δείχνει την προσπάθεια δυο συλλεκτών να συνεργαστούν με τους υπεύθυνους της εκπομπής ώστε να καταφέρουν να καθαρίσουν το σπίτι τους. Μετά από το τέλος του κύκλου, ακολουθεί άλλος την επόμενη χρονιά και τελειώνει με update μερικών από τους συλλέκτες του περασμένου κύκλου για να δουν οι τηλεθεατές τι κάνουν ένα χρόνο αργότερα. Οι περισσότεροι υποτροπιάζουν, οπότε φτου κι απ' την αρχή. Ο λόγος που συνήθως πρέπει να αντιμετωπίσουν την ασθένειά τους είναι η απειλή της φυλακής και του ψυχιατρείου από πλευράς πολιτείας λόγω της παραβίασης των κανόνων υγιεινής.
Στο επεισόδιο που μόλις είδα είχε τέσσερεις συλλέκτες. Με τους δυο ίσχυε το τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Ο τρίτος είχε βελτιωθεί μεν, αλλά είχε ακόμα κάμποσο δρόμο. Ο τέταρτος όμως ήταν έκπληξη:
Επρόκειτο για ένα νεαρό φοιτητή που τον είχαν απειλήσει ότι όχι μόνο θα πάει μέσα, αλλά θα του πάρουν το σκύλο, θα τον στείλουν στον μπόγια και επειδή τον είχε χρόνια και ήταν και γέρος, μάλλον θα του κάνανε ευθανασία αφού μάλλον δεν θα υιοθετούνταν! Μιλάμε, ο τύπος ανασκουμπώθηκε, καθάρισε, συνεργάστηκε και πήγε καρφωτός στον ψυχίατρο! Μετά γύρισε στο πανεπιστήμιο το οποίο είχε παρατήσει, σκοτώθηκε στο διάβασμα, φυτευόταν κάθε μέρα κανονικά, πέρασε όλα τα μαθήματα και δήλωσε ότι θα πηγαίνει στον ψυχίατρο μέχρι να πεθάνει. Και όντως, όταν μπήκανε οι τύποι της εκπομπής, το σπίτι ήταν κούκλα. Καθαρό, άστραφτε, ούτε σκυλότριχες δεν είχε!! Αφού ούτε ήθελε να το πολυδιακοσμεί με μπιχλιμπίδια και ήταν γενικώς γουλί. Όταν τον ρώτησαν πώς τα κατάφερε, έβαλε τα κλάματα και είπε ότι κάθε φορά που του έρχεται να τα κάνει πάλι γης μαδιάμ, σκέφτεται το σκύλο του και τον πάει να!
Όπερ μεθερμηνευόμενο ότι οι σκύλοι τελικά μας κάνουν πολύ πιο υπεύθυνους ανθρώπους. Ακόμα και σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις...
Στο επεισόδιο που μόλις είδα είχε τέσσερεις συλλέκτες. Με τους δυο ίσχυε το τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Ο τρίτος είχε βελτιωθεί μεν, αλλά είχε ακόμα κάμποσο δρόμο. Ο τέταρτος όμως ήταν έκπληξη:
Επρόκειτο για ένα νεαρό φοιτητή που τον είχαν απειλήσει ότι όχι μόνο θα πάει μέσα, αλλά θα του πάρουν το σκύλο, θα τον στείλουν στον μπόγια και επειδή τον είχε χρόνια και ήταν και γέρος, μάλλον θα του κάνανε ευθανασία αφού μάλλον δεν θα υιοθετούνταν! Μιλάμε, ο τύπος ανασκουμπώθηκε, καθάρισε, συνεργάστηκε και πήγε καρφωτός στον ψυχίατρο! Μετά γύρισε στο πανεπιστήμιο το οποίο είχε παρατήσει, σκοτώθηκε στο διάβασμα, φυτευόταν κάθε μέρα κανονικά, πέρασε όλα τα μαθήματα και δήλωσε ότι θα πηγαίνει στον ψυχίατρο μέχρι να πεθάνει. Και όντως, όταν μπήκανε οι τύποι της εκπομπής, το σπίτι ήταν κούκλα. Καθαρό, άστραφτε, ούτε σκυλότριχες δεν είχε!! Αφού ούτε ήθελε να το πολυδιακοσμεί με μπιχλιμπίδια και ήταν γενικώς γουλί. Όταν τον ρώτησαν πώς τα κατάφερε, έβαλε τα κλάματα και είπε ότι κάθε φορά που του έρχεται να τα κάνει πάλι γης μαδιάμ, σκέφτεται το σκύλο του και τον πάει να!
Όπερ μεθερμηνευόμενο ότι οι σκύλοι τελικά μας κάνουν πολύ πιο υπεύθυνους ανθρώπους. Ακόμα και σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις...
