Ό,τι ζητάω κι από έναν γιατρό ανθρώπων:
Να κοιτάζει το σκύλο κι όχι την τσέπη μου
Να μου λέει την αλήθεια
Να παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει κάτι ή ότι δεν μπορεί να βοηθήσει
Να έχει την απαιτούμενη κατάρτιση, εμπειρία και να πιστεύει στη δια βίου εκπαίδευση
Να υπάρχει η δυνατότητα να τον βρω σε ώρα ανάγκης
Να μην στηρίζεται στην πρώτη του ιδέα για τη διάγνωση, αλλά να αποκλείει ακόμα και σπάνιες καταστάσεις
Το αν ο καλός αυτός κτηνίατρος είναι φιλόζωος δεν με απασχολεί, όπως δεν με νοιάζει κι αν ένας καλός ανθρωπο-γιατρός είναι φιλάνθρωπος. Αυτά, ωστόσο, πάνε πακέτο συνήθως.