Η ψυχή σου και το στομάχι σου, τι σου λένε να κάνεις;
Αν πάρεις τηλέφωνο και το πεις, πως θα νοιώθεις αύριο;
Αν δεν πάρεις τηλέφωνο και δεν το μάθουν ποτέ [ίσως, γιατί ο κόσμος όπως είδες είναι μικρός, πόσο μάλλον εκτός Αθηνών], πως θα νοιώθεις αύριο;
Φάουλ οι αρχικοί πιθανοί ιδιοκτήτες, που δεν το τσίπαραν.
Φάουλ κι εσύ που δεν το έχεις τσιπάρει τόσο καιρό. Δεν υπάρχει απολύτως καμμία δικαιολογία. Στα τόσα έξοδα, ακόμη και 50,00 να σου ζητούσαν, έπρεπε να τα έχεις δώσει.
Φάουλ και ο γιατρός που δεν τσέκαρε για τσιπ, έναν ολόκληρο χρόνο τώρα.
Φαντάζομαι φάουλ και το κυνοκομείο, αν δεν έπραξε τα δέοντα, όταν το βρήκε.
Μπορεί και οι πιθανοί πρώην ιδιοκτήτες, να είχαν αρχίσει να δουλεύουν στο κομμάτι της κώφωσης. Μπορεί να τον λάτρευαν κι εκείνοι παρόλο το πρόβλημά του και να έχουν λιώσει από τον καημό τους τόσο καιρό τώρα, για το σε ποιά χέρια θα έχει πέσει, ένα τόσο "ανήμπορο" σκυλάκι. Πιστεύω, ότι το σωστό είναι να επικοινωνήσεις και να τους ενημερώσεις. Να ησυχάσει η ψυχή τους. Ισως το σκυλάκι χαρεί πάρα πολύ αν τους δει. Ισως και όχι, γιατί τώρα όπως λες, έχει δεθεί μαζί σου. Και ίσως οι άνθρωποι, αν καταφέρουν να αποδείξουν ότι είναι δικό τους [στην αγγελία ας πούμε, αναφέρουν το πρόβλημα της ακοής;] να καταλάβουν πόσο πολύ το αγαπάς κι εσύ και να θελήσουν να στο αφήσουν, αφού πλέον θα ξέρουν ότι είναι τόσο πολύ καλά. Νομίζω, ότι έτσι θα νοιώσεις καλύτερα. Και θα πρέπει να φουσκώνεις μετά από περηφάνεια, για το καλό που έκανες. Και στον σκύλο και στους δυστυχείς που τον έχασαν και ίσως τον ψάχνουν όλο αυτό τον καιρό.
Το μόνο "μη συναισθηματικό" που σου λέω, είναι να αποδείξουν ότι ήταν δικός τους και αν είσαι κι εσύ σωστός, το σκυλάκι να τους υποχρεώσεις μαζί σου, να πάνε σε γιατρό, να το τσιπάρουν.
Απ' την άλλη βεβαίως, μπορεί να μην πρόκειται καν, για τον σκύλο της αγγελίας [μπορεί να τους πάρεις τηλέφωνο και να τον έχουν ήδη βρει ή αντικαταστήσει] οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Εσύ πάντως θα νοιώθεις καλά και χωρίς τύψεις