Καλησπέρα σε όλους.
Είμαι καινούργιο μέλος και καινούριος κάτοχος σκύλου και ποιο συγκεκριμένα ενός κοκερ δεκα εβδομάδων. Τον Elvis τον βρήκαμε περίπου σε ηλικια οχτώ εβδομάδων και χωρίς δεύτερη σκέψη τον κρατήσαμε. Έχει το δικό του πάρκο στο οποίο περνά τις ώρες που εκείνο θελει αλλά και αυτές που εμείς επιλέγουμε.
Διαθέτει αρκετά παιχνίδια για να μασάει και να παίζει. Ένα λουτρινο κουκλακι
ειδικό για να έξω εξωμειωνει τα αδέλφια του η τη μαμά του (ειδικό αισθητήρα για τον χτυπο της καρδιάς και αισθητήρα θερμότητας). Λόγω επαγγέλματος μένει σταδιακά απο μια μέχρι τρεις ώρες μόνος του στο πάρκο, έχει μάθει να πηγαίνει έξω στο μπαλκόνι για την ανάγκη του (όχι πάνα) και το βραδι κρατιέται μέχρι το πρωί όπου κλαίει για του ανοίξουμε να παει έξω. Επίσης έχουμε ήδη ξεκινήσει εκπαίδευση (θετική). Απο μεριάς μας θέλω να πιστεύω ότι έχουμε κάνει ότι μπορούσαμε έτσι ώστε να μπορέσει να νιώσει άνετα και να μπορέσει να έχει την καλύτερη δυνατή ανατροφή.
ΣΤΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΤΏΡΑ:
Ο μικρός δαγκωνει ότι βρει και όποιον βρει. Στην αρχή απο περιέργεια και παιχνίδι αλά με το πρώτο ΜΗ το παιχνίδι γίνεται ανταγωνισμός. Άμα περάσεις απο το ΜΗ στο σταμάτημα του παιχνιδιού ξεκινά ένα γριλισμα και ένα κυνηγητό. Οταν το σταμάτημα του παιχνιδου γίνεται αδιαφορία τότε ο μικρός αρχίζει να τραβάει χάλια καναπέδες και ότι βρει. Και οταν με ωραίο τροπο προσπαθήσεις να τον βάλεις στο πάρκο όχι για τημωρια αλλά για ηρεμία τότε κάτι ωραία μικρά κατασπρα δοντακια ξεπροβαλουν έτοιμα να αμυνθούν. Έχω διαβάσει τα πάντα μέσα στο forum σε ότι αφορά την συμπεριφορά και πραγματικά έχουμε κάνει τα πάντα.
Ο μικρός αυτή τη στιγμή έχει φτάσει σε σημείο να περνά τις περισσότερες ώρες μόνος γιατί πολύ απλά ούτε η συπεριφορα του ούτε και ο τρόπος που παίζει ειναι αποδεκτός.
Δεν θελουμε να φτάσουμε σε σημείο να μην μπορούμε να συμβιωσουμε με τον μικρό. Διαβάζουμε συνεχώς και συμβουλευομαστε συνεχώς προκειμένου να έχουμε την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο που διαθεσατε για να διαβάσετε και κάθε γνώμη η συμβουλή ειναι ευπρόσδεκτη.
Είμαι καινούργιο μέλος και καινούριος κάτοχος σκύλου και ποιο συγκεκριμένα ενός κοκερ δεκα εβδομάδων. Τον Elvis τον βρήκαμε περίπου σε ηλικια οχτώ εβδομάδων και χωρίς δεύτερη σκέψη τον κρατήσαμε. Έχει το δικό του πάρκο στο οποίο περνά τις ώρες που εκείνο θελει αλλά και αυτές που εμείς επιλέγουμε.
Διαθέτει αρκετά παιχνίδια για να μασάει και να παίζει. Ένα λουτρινο κουκλακι
ειδικό για να έξω εξωμειωνει τα αδέλφια του η τη μαμά του (ειδικό αισθητήρα για τον χτυπο της καρδιάς και αισθητήρα θερμότητας). Λόγω επαγγέλματος μένει σταδιακά απο μια μέχρι τρεις ώρες μόνος του στο πάρκο, έχει μάθει να πηγαίνει έξω στο μπαλκόνι για την ανάγκη του (όχι πάνα) και το βραδι κρατιέται μέχρι το πρωί όπου κλαίει για του ανοίξουμε να παει έξω. Επίσης έχουμε ήδη ξεκινήσει εκπαίδευση (θετική). Απο μεριάς μας θέλω να πιστεύω ότι έχουμε κάνει ότι μπορούσαμε έτσι ώστε να μπορέσει να νιώσει άνετα και να μπορέσει να έχει την καλύτερη δυνατή ανατροφή.
ΣΤΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΤΏΡΑ:
Ο μικρός δαγκωνει ότι βρει και όποιον βρει. Στην αρχή απο περιέργεια και παιχνίδι αλά με το πρώτο ΜΗ το παιχνίδι γίνεται ανταγωνισμός. Άμα περάσεις απο το ΜΗ στο σταμάτημα του παιχνιδιού ξεκινά ένα γριλισμα και ένα κυνηγητό. Οταν το σταμάτημα του παιχνιδου γίνεται αδιαφορία τότε ο μικρός αρχίζει να τραβάει χάλια καναπέδες και ότι βρει. Και οταν με ωραίο τροπο προσπαθήσεις να τον βάλεις στο πάρκο όχι για τημωρια αλλά για ηρεμία τότε κάτι ωραία μικρά κατασπρα δοντακια ξεπροβαλουν έτοιμα να αμυνθούν. Έχω διαβάσει τα πάντα μέσα στο forum σε ότι αφορά την συμπεριφορά και πραγματικά έχουμε κάνει τα πάντα.
Ο μικρός αυτή τη στιγμή έχει φτάσει σε σημείο να περνά τις περισσότερες ώρες μόνος γιατί πολύ απλά ούτε η συπεριφορα του ούτε και ο τρόπος που παίζει ειναι αποδεκτός.
Δεν θελουμε να φτάσουμε σε σημείο να μην μπορούμε να συμβιωσουμε με τον μικρό. Διαβάζουμε συνεχώς και συμβουλευομαστε συνεχώς προκειμένου να έχουμε την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο που διαθεσατε για να διαβάσετε και κάθε γνώμη η συμβουλή ειναι ευπρόσδεκτη.
