Πείτε μου αν έχετε καμία ιστορία που να είχε αίσιο τέλος γιατί εγώ δυσκολευομαι πολύ και με έχει πιασει απελπισία. Δυστυχώς ο Ρούμπεν δεν θέλει με τίποτα τη γάτα που υιοθετήσαμε, το σπίτι είναι δυο στρατόπεδα, νιώθω άσχημα που το γατί είναι μόνο του συνέχεια, για να μη με πω άχρηστη που δεν μπορώ να κάνω το μαλτεζ να συμπαθήσει τη γάτα.
Συμβίωση γάτας σκυλου;
- Thread starter marcia
- Ημερομηνία δημιουργίας
Όχι, μόνο όταν πάω να την πάρω αγκαλια κάνει κάτι νούμερα και χοροπηδάει, σαν να θέλει να την πιάσει, που τον μαλώνω και του λέω να κάτσει κατω. Passive aggressiveness?
Την φοβάται και τρέχει να κρυφτεί όταν πάει να τον πλησιάσει και όταν αυτή επιμένει αρχίζει να της γρυλίζει και τους απομακρύνω για να αποφύγω να γίνει κάτι αρνητικό και να γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Αν η γάτα κοιμάται η κάθεται ήσυχα και λιάζεται δεν την ενοχλεί καθόλου. Με το που πάει να ασχοληθεί η γάτα μαζί του αρχίζει να κρύβεται. Η μεγαλύτερη επιτυχία που είχα ήταν στο «μείνε» όπου έκατσε να τον μυρίσει και την αγνόησε επειδή κρατούσα μεζέδες για ένα δυο λεπτά.
Όποτε και τα δυο μαζί ήσυχα η να κοιμούνται μπορούν να κάτσουν μαζί στον ίδιο χώρο, αν και ο Ρούμπεν κρατάει απόσταση. Αποδεκτό. Αλλά το πρόβλημα αρχίζει όταν η γάτα θέλει να έρθει να τρίφτει πάνω του, να μυρίσει η να παίξει. Και έχω κολλήσει δυο εβδομάδες σε αυτό το στάδιο που δεν θέλει πολλά πολλά μαζί της.
Επίσης με τα αδεσποτακια κατω που έρχονται τον μυρίζουν και του τρίβοντα δεν έχει πρόβλημα, τις αφήνει και δεν τους δίνει σημασία, μέχρι ψύλλους μου κόλλησε από αυτή τη δουλειά, και με κολάρο και με αμπούλα, και τον πήγα για χάπι και τώρα αποφεύγω να τον αφήνω να τρίβεται μαζί τους, δεν ξέρω πως το έχει δει με τη συγκεκριμένη και την αποφεύγει σαν ο διάολος το λιβάνι.
Ίσως επειδή είναι στο χώρο του;
Last edited:
Καλημέρα η γατούλα είναι 11 μηνών και είναι μαζί μας περίπου 1 μήνα. Είναι στειρωμένη και δυστυχώς μετά από εξετάσεις αίματος βγήκε θετική στη λευχαιμία αλλά χωρίς να νοσεί ακόμα. Ο Ρούμπεν είναι 11 ετών.
Χθες πάλι πήγε να την μυρίσει αλλά η κυρία ήταν ξαπλωμένη και όταν ήρθε στη μύτη της πήγε να του ρίξει νύχια, απομακρύνθηκε επιτυχώς και της φωνάξαμε όχι. Το δύσκολο με τη γάτα είναι πως έχουν τις στιγμές τους και ακόμα την μαθαίνουμε.
Αυτό σε ανθρώπινη επικοινωνία θα λεγόταν mixed signals... για τη γάτα εννοώ που μια του δείχνει πως θέλει γουργουρητό και τριψιματα αλλά όταν πάει να πάρει λίγο θάρρος, τον αποθαρρύνει
Last edited:
Η γάτα θεωρείται ήδη ενήλικη 10-11 μηνών και η προσαρμογή είναι πιο δύσκολη. Για μόνο ένα μήνα που την έχετε δεν βλέπω να τα πηγαίνουν και άσχημα, ίσα-ίσα. Εχε στο νου σου ότι μπορεί και να μη τα βρουν πότε απόλυτα, από τη στιγμή που συνυπάρχουν εμένα προσωπικά δεν θα με απασχολούσε.
Καλησπέρα σας! Αποφάσισα να υιοθετήσω ένα σκυλάκι ,το οποίο έχω δύο βδομάδες. Το θέμα μου είναι ότι έχω ήδη δύο γατούλες και πολλές φορές έχουν υπάρξει προβλήματα με τη συμβίωση. Το σκυλάκι είναι περίπου ενάμιση χρονών γκριφονάκι. Το θέμα είναι ότι πολλές φορές ορμάει πάνω στις γάτες οπότε είμαστε συνέχεια στην τσίτα μην τυχόν αρπαχτούν κ τραυματιστεί κάποιο ζώο. Έχω δοκιμάσει να τον μαλώσω, να του φωνάζω ή να τον απομονώνω λίγη ώρα στο μπαλκόνι ή στο δωμάτιο όταν το κάνει αυτό, ώστε να μάθει με κάποιον τρόπο ότι δεν πρέπει να τις πλησιάζει πολύ κοντά (τουλάχιστον μέχρι να τον συνηθίσουν και να μην τον φοβούνται). Κάποιες φορές δεν ασχολείται μαζί τους ενώ άλλες φορές θα ορμήξει με γαύγισμα και κυνηγητό. Υπάρχει κάποια συμβουλή πάνω σε αυτό? Μήπως θέλει αρκετό χρόνο (βδομάδες ή και μήνες) για να έρθουν τα πράγματα σε ισορροπία? Έχει κάποιος ανάλογη εμπειρία ώστε να μ δώσει κάποιο τιπ? Φοβάμαι μην τυχόν δεν τα βρουν ποτέ και απελπίζομαι... Ευχαριστώ εκ των προτέρων για οποιαδήποτε συμβουλή!
Εγώ υιοθέτησα ενήλικο σκυλο (πιτμπουλοειδες 30 κιλά) 2 ετών (ο οποίος δεν είχε συναντήσει ποτέ γάτα στην ζωή του αλλά ήταν φιλικός με άλλα σκυλιά) από καταφύγιο.. ενώ είχα στο σπίτι (φοβικό) γάτο 6 ετών..
Στην αρχή τους είχα απομονωμένους τον έναν από τον άλλον. Τους χαιδευα όμως εναλλάξ κι ανταλλαζα τις μυρωδιές τους. Μετά κρατούσα τον σκύλο "περιφραγμένο" με καναπέδες κι έπιπλα στο σαλόνι κι εσκαγε μύτη ο γατος όποτε ήθελε και τον επεξεργαζόταν σε απόσταση 1-2 μέτρα.
Γενικά (και με βάση τις συμβουλές εκπαιδευτή) οπότε εμφανιζόταν ο γάτος, έδινα λιχουδια στον σκύλο μου κι έτσι συνδιάσε την παρουσία/μυρωδιά γάτου με κάτι πολύ θετικό.
Φρόντιζα να εκτονώνεται ο σκύλος έξω με μεγάλες βόλτες και παιχνίδι έτσι ώστε να μην επιχειρεί να παίξει (δηλ. Τρομάξει τον γάτο). Παιχνίδι με τον γάτο δεν επετρεπα. Του έλεγα όμως γλυκολογα κι έδινα λιχουδιές οπότε ήταν ο ένας παρουσία του άλλου.
Επίσης μου έδωσε κάποιες ασκήσεις κι ο εκπαιδευτής οι οποίες βοήθησαν πολύ στην ομαλή γνωριμία των 2 ζώων χωρίς εκρήξεις ενθουσιασμού (και άρα εντάσεις). Ποτέ δεν μάλωνα τον σκύλο. Ποτέ δεν τον τράβαγα ούτε και τον απομονωνα.
π.χ. ο γάτος για καιρό είχε βρει καταφύγιο στο δωμάτιο του αδελφού μου. Οπότε λοιπόν άνοιγε η πόρτα και τον έπαιρνε χαμπάρι ο σκύλος έτρεχε μέσα να τον μυρίσει. Ο εκπαιδευτής μου είπε να του φοράω το στηθολουρο και να του επιτρέπω να μπει μέσα στο δωμάτιο μέχρι εκεί που έφτανε ο οδηγος. Χωρίς τραβήγματα όμως. Σαν να ήταν δεμένος. Στεκομουν σε ασφαλή απόσταση (λαμβάνοντας υπόψιν το μήκος του οδηγού) και τον κρατούσα σταθερο.
Αν θέλεις μπορώ να σου δώσω πριβέ τα στοιχεία του να τον συμβουλευτείς.
Όλα καλά θα πάνε πιστεύω
Εγώ ξεκίνησα με πολύ πιο δυσμενείς συνθήκες. Δηλαδή έναν σκύλο που θα μπορούσε θεωρητικά πανευκολα να σκοτώσει τον γάτο μου.. ο οποίος την πρώτη φορά που αντίκρυσε τον γάτο από μακρυά του γρυλιζε μισή ώρα (τον φοβήθηκε)..
..κι ένα γάτο ο οποίος φοβάται την σκιά του (φοβάται μέχρι και ορφανά μωρό γατάκια που βρίσκω κατά καιρούς και πετιθαλπτω).
Και καταλήξαμε σε 2 φιλαράκια. Δηλαδή ο σκύλος μου πλέον λατρεύει τις γάτες και το καλοκαίρι βρήκε μωραγατακι στην βόλτα.. κι έγινε η μαμά του..
