Προσωπικά δεν θα σας συνιστούσα να αγοράζατε ή να υιοθετούσατε ένα κουτάβι. Τα κουτάβια μπορεί μεν να είναι γλυκούλικα και τρυφερά αλλά θέλουν πολλή δουλειά. Τα κουτάβια λόγω του νεαρού της ηλικίας τους κάνουν ζημιές, θα υπάρξουν φθορές στα αντικείμενα σας, θα υπάρξουν κατουροχεσίματα. Συν ότι τα κουτάβια αν δεν κοινωνικοποιηθούν σωστά από τις πρώτες στιγμές που θα βρεθούν σπίτι σας τότε μπορεί να αναπτύξουν ανεπιθύμητες συμπεριφορές όταν ενηλικιωθούν. + χρειάζονται εκπαίδευση σχεδόν για τα πάντα(που θα τα κάνουν, βασικές εντολές, να μην δαγκώνουν, να μην γαυγίζουν, άγχος αποχωρισμού κτλ κτλ). Επειδή λοιπόν η κόρη σας είναι 9 χρονών, δεν νομίζω ότι θα της είναι εύκολο να αναλάβει την ανατροφή και την ευθύνη ενός κουταβιού που είναι κυριολεκτικά σαν ακόμα ένα 3χρονο μέσα στο σπίτι. Γι 'αυτό την ευθύνη της ανατροφής του θα την επωμιστείτε κατά ένα μεγάλο μέρος εσείς. Είναι δύσκολο για ένα 9 χρόνο παιδί να αναλάβει μια τόσο μεγάλη ευθύνη. Το λέω διότι όταν ήμουν και εγώ στην ηλικία της, ήθελα ένα σκυλάκι άλλα οι γονείς μου διαφωνούσαν λόγω της ευθύνης. Για το θέμα της εξοικείωσης πιστεύω πως ένας ενήλικος σκύλος 2 χρονών θα αποτελούσε καλύτερη επιλογή για το κοριτσάκι σας, διότι ο σωστά κοινωνικοποιημένος ενήλικος σκύλος έχει αφήσει πίσω του ενοχλητικές κουταβίσιες συμπεριφορές (πχ δάγκωματα), κάτι που ίσως φαινόταν δυσάρεστο στην κόρη σας. Επίσης με τον ενήλικο σκύλο το θέμα της τουαλέτας λύνεται εν μέρη, αρκεί να υπάρχει κάποιος διαθέσιμος για να τον βγάλει βόλτα. Μην ξεχνάτε επίσης ότι ο ενήλικος σκύλος είναι πολύ πιο αφοσιωμένος στην οικογένεια του και λιγότερο εγωιστής. Πάντως ότι σκύλο και να διαλέξετε, όποιας ηλικίας και όποιας ράτσας, μεγέθους, θα έχετε ένα φίλο, σύντροφο και προστάτη για πολλά χρόνια. Είναι ίσως το καλύτερο δώρο που θα μπορούσατε να κάνετε στην κόρη σας. Καλή τύχη!
ΥΓ: Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο, ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ.