Πως μπορώ να διορθώσω αυτή τη συμπεριφορά του? Τι? Αν τον αφήσω για λίγα λεπτά μόνο του να πάω τουαλέτα αρχίζει και γαβγίζει! Πιο συγκεκριμένα? Κάποιες φορές που περπατάμε μέχρι Καλλιθέα πηγαίνω σε μια καφετέρια φίλων είτε απλά να πω ένα γεια είτε να πιο ένα νερό ή καφέ. Μας αφήνουν με τον Άφρο οπουδήποτε. Τον γνωρίζουν από πολύ μικρό. Όταν χρειαστεί να πάω τουαλέτα και να τον αφήσω για λιγο μόνο του, γίνετε χαλασμός κυρίου. Γαβγίζει μεχρι να εμφανιστώ ξανά. Αυτό συμβαίνει ακόμα κι αν παω σε ταβέρνα με κανένα φίλο, χαλάει τον κόσμο μόλις απομακρυνθώ. Το ίδιο βέβαια δεν συμβαίνει όταν τον αφήνω έξω απο τον φούρνο της γειτονιάς ή το σούπερ μάρκετ, εκει περιμένει υπομονετικά.? Σε όλες τις καταστάσεις πάντα υπάρχει κάποιος να τον προσέχει.... Ποια είναι η διαφορά και τι κάνω λάθος?
Ρούπι δεν μπορώ να κάνω!!!
- Thread starter Cicaci
- Ημερομηνία δημιουργίας
Τον βάζω στη θέση "κάτσε" και του λέω ¨περίμενε".
Άλλες φορές περιμένει και αρχίζει να γαβγίζει με το που με χάσει απο το οπτικό του πεδίο. Άλλες με το που ξεκινάω να φύγω.
'Ισως το λάθος μου είναι οτι με τον που γυρνάω πίσω τον κοιτάω αμέσως και πάω κοντά του. Βέβαια τον διορθώνω. του δείχνω οτι αυτή η συμπεριφορά δεν μου αρέσει.
Αυτό το κάτσε και περίμενε το δουλεύουμε σε καθημερινή βάση. Για παράδειγμα και στην είσοδο της πολυκατοικίας αλλά και στην πόρτα του διαμερίσματος, πρώτα καθετε, περιμένει, ανοίγω τη πόρτα μπαίνω μέσα και με την εντολή "πάμε" του επιτρέπω να μπει κι αυτός. Μάλιστα πολλές φορές τον αφήνω στη θέση κάτσε, κρύβομαι λιγο στη κουζίνα ή κάπου που δεν με βλέπει απο τη πόρτα και μετά από 1-2 λεπτά του λέω να μπει.
Αλλά ίσως το σπίτι είναι αλλιώς. Ίσως γνωρίζει οτι δεν μπορώ να πάω κάπου αλλού!
Άλλες φορές περιμένει και αρχίζει να γαβγίζει με το που με χάσει απο το οπτικό του πεδίο. Άλλες με το που ξεκινάω να φύγω.
'Ισως το λάθος μου είναι οτι με τον που γυρνάω πίσω τον κοιτάω αμέσως και πάω κοντά του. Βέβαια τον διορθώνω. του δείχνω οτι αυτή η συμπεριφορά δεν μου αρέσει.
Αυτό το κάτσε και περίμενε το δουλεύουμε σε καθημερινή βάση. Για παράδειγμα και στην είσοδο της πολυκατοικίας αλλά και στην πόρτα του διαμερίσματος, πρώτα καθετε, περιμένει, ανοίγω τη πόρτα μπαίνω μέσα και με την εντολή "πάμε" του επιτρέπω να μπει κι αυτός. Μάλιστα πολλές φορές τον αφήνω στη θέση κάτσε, κρύβομαι λιγο στη κουζίνα ή κάπου που δεν με βλέπει απο τη πόρτα και μετά από 1-2 λεπτά του λέω να μπει.
Αλλά ίσως το σπίτι είναι αλλιώς. Ίσως γνωρίζει οτι δεν μπορώ να πάω κάπου αλλού!
Κακως τον αφηνεις εξω από σουπερ μαρκετ. Μπορει να τον κλεψουν ή να τον ερεθισουν.
Για το μεινε και περιμενε στην ταβερνα καλυτερα να τον βαζεις στο κατω και οχι στο κατσε. Δεν κουραζεται ώστε να σπασει την εντολη και γενικα το κατω είναι καλυτερο σε τετοιες περιπτωσεις. Όταν επιστρεφεις εξακολουθει να είναι στη θεση κατσε?
Λες ότι διορθωνεις τη συμπεριφορά του γαυγισματος. Πώς ώστε να το καταλαβει?
Για το μεινε και περιμενε στην ταβερνα καλυτερα να τον βαζεις στο κατω και οχι στο κατσε. Δεν κουραζεται ώστε να σπασει την εντολη και γενικα το κατω είναι καλυτερο σε τετοιες περιπτωσεις. Όταν επιστρεφεις εξακολουθει να είναι στη θεση κατσε?
Λες ότι διορθωνεις τη συμπεριφορά του γαυγισματος. Πώς ώστε να το καταλαβει?
Στο σουπερ μαρκετ μας γνωρίζουν. Το μικρό τον ξέρουν από πολύ μικρό. υπάρχει πάντα μια κοπέλα που θα τον επιβλέπει όσο χρόνο χρειαστεί ( που ποτέ δεν είναι παραπάνω από μερικά λεπτά) και στο ταμείο πάντα μου δίνουν προτεραιότητα 
, είναι ιδιάζουσα περίπτωση!
Στο ξάπλα αντιδράει με ανασφάλεια. Ισως δεν ξέρω φταίει η ηλικία του 8,5 μηνών? Με το ξάπλα σηκώνετε αμέσως. μόλις αντιληφθεί οτι θα φύγω, ενώ με το κάτσε είναι πιο ήρεμος.
Ναι συνήθως σπάει την εντολή. Δεν τον βρίσκω όπως τον άφησα
, είναι ιδιάζουσα περίπτωση!Στο ξάπλα αντιδράει με ανασφάλεια. Ισως δεν ξέρω φταίει η ηλικία του 8,5 μηνών? Με το ξάπλα σηκώνετε αμέσως. μόλις αντιληφθεί οτι θα φύγω, ενώ με το κάτσε είναι πιο ήρεμος.
Ναι συνήθως σπάει την εντολή. Δεν τον βρίσκω όπως τον άφησα
Στρες αποχωρισμου μυριζομαι;Οταν φευγεις από το σπιτι να πας καπου και δεν τον παιρνεις;Τον ακουει ολη η γειτονια;Οταν φευγεις από το σπιτι τον χαιδευεις;Οταν γυρνας,το ιδιο;Αυτα τον αγχωνουν και του τονιζουν οτι ειναι ωραια μονο οταν ειστε μαζι,αρα φωναζει για να γυρισεις πισω.Τον εχεις μαθει στην εντολη κατσε να ειναι και δεμενος;Μηπως νομιζει οτι τον εδεσες και δε μπορει να φυγει και τον εγκαταλειπεις.Σε μπερδεψα,ε;
Πιστευω ότι το προβημα σου θα λυθει με μεινε στη κατω για οσο γινεται περισσοτερη αποσταση και διαρκεια με τελικο αποτελεσμα να μενει χωρις να σε βλεπει. Σταδιακά σε ένα δυο μηνες μπορεις να το καταφερεις. Εξαρταται από την γενικοτερη υπακοη και σχεση.
Όταν θελεις να τελειωσει η ασκηση, μην τον φωναζεις αλλά να επιστρεφεις εκει που τον αφησες και να τον αποδεσμευεις.
Ετσι θα μαθει ότι η αφεντικίνα επιστρεφει παντα.
Όταν θελεις να τελειωσει η ασκηση, μην τον φωναζεις αλλά να επιστρεφεις εκει που τον αφησες και να τον αποδεσμευεις.
Ετσι θα μαθει ότι η αφεντικίνα επιστρεφει παντα.
Welcome to the club!
[http://www.dogforum.gr/v3/showthread.php?10427-Ο-quot-μαμακιας-quot-Ντιεγκο
Ισως σε βοηθησει...
Κοπελα εισαι ?
[http://www.dogforum.gr/v3/showthread.php?10427-Ο-quot-μαμακιας-quot-Ντιεγκο
Ισως σε βοηθησει...
Κοπελα εισαι ?
Μην τον διορθώνεις και μην του δίνεις σημασία όταν γαβγίζει. Με το που γυρνάς τον αγνοείς. Σαν να μην υπάρχει.
Και καλύτερα να αρχίσεις εξάσκηση στο σπίτι. Τον δένεις για λίγο να κάνεις κάποια δουλειά και τον επιβραβεύεις όταν είναι ήσυχος.
Όταν ξυπνάς ή όταν επιστρέφεις στο σπίτι τον αγνοείς για ένα χρονικό διάστημα και ασχολησε μαζί του μόνο όταν το αποφασίσεις εσύ.
Και καλύτερα να αρχίσεις εξάσκηση στο σπίτι. Τον δένεις για λίγο να κάνεις κάποια δουλειά και τον επιβραβεύεις όταν είναι ήσυχος.
Όταν ξυπνάς ή όταν επιστρέφεις στο σπίτι τον αγνοείς για ένα χρονικό διάστημα και ασχολησε μαζί του μόνο όταν το αποφασίσεις εσύ.
Όχι- όχι καθόλου. Είναι ένα εύκολο σκυλί σε αυτά του. Όταν φεύγω για δουλειά το καταλαβαίνει, ξαπλώνει στο κρεβάτι του και δεν βγάζει κιχ!! Δεν μου έχει κάνει ζημιές και γενικά τέτοια προβλήματα δεν έχω.
Μόνο έχω αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα όπως είπα αν είμαι σε ένα καφέ ή ταβερνάκι και σηκωθώ για να πάω τουαλέτα. Και στο καφέ που πηγαίνω είναι ένα συγκεκριμένο που και γνωρίζει το χώρο αλλά και τα παιδια που είναι εκεί.
Κι εγώ για στρες αποχωρισμού το κόβω αλλά γιατί μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις?
Αυτά τα κάνω, να τον αγνοώ όταν φεύγω ή όταν γυρίζω. Κι όταν είναι γενικά ενθουσιασμένος ή θέλει να με προκαλέσει εκείνος για παιχνίδι. Σε αυτά μου είμαι "γερμανίδα"
Μόνο έχω αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα όπως είπα αν είμαι σε ένα καφέ ή ταβερνάκι και σηκωθώ για να πάω τουαλέτα. Και στο καφέ που πηγαίνω είναι ένα συγκεκριμένο που και γνωρίζει το χώρο αλλά και τα παιδια που είναι εκεί.
Κι εγώ για στρες αποχωρισμού το κόβω αλλά γιατί μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις?
Αυτά τα κάνω, να τον αγνοώ όταν φεύγω ή όταν γυρίζω. Κι όταν είναι γενικά ενθουσιασμένος ή θέλει να με προκαλέσει εκείνος για παιχνίδι. Σε αυτά μου είμαι "γερμανίδα"
Last edited:
Τοτε αγχωνεται που ειναι σε ξενο μερος,φασαρια,σερβιτορους,πολλοι πανε κι ερχονται,ολοι τον κοιταζουν και .... η μαμα φευγει.Το οτι εχετε ξαναπαει δε σημαινει τιποτα.Δεν ειναι και το πιο χαλαρο μερος.Πολλα ερεθισματα.Δουλεψε αυτα που ειπανε τα παιδια και ολα θα διορθωθουν. Ειναι κουταβος καλε!
Μέχρι τώρα έχει μάθει ότι "γαβγίζω-κλαίω = γυρνάει πίσω". Το ότι τον μαλώνεις δεν παίζει κανένα ρόλο. Πολλές φορές κουτάβια επιδιώκουν το μάλωμα γιατί έχουν την προσοχή σου.
Σου προτείνω να αφιερώσεις χρόνο και να το ρίξεις στα...ψώνια.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που'χα αφήσει τον Κόφι δεμένο έξω από μαγαζί. Πρέπει να'ταν 5-6 μηνών. Στο πλαίσιο της Πάτρας. Τον άφησα με την εντολή "sit" και μπήκα στο μαγαζί διατηρώντας συνεχώς επαφή οπτική. Για δευτερόλεπτα χανόμουν πίσω από πάγκους και αμέσως ξαναέβγαινα να με δει. Έτσι έμαθε ότι "το να εξαφανιστώ δε συνεπάγεται κάτι κακό", δεν τον εγκαταλείπω. Αυτό έγινε πολλές πολλές φορές. Επανάλειψη θέλει και υπομονή. Επίσης όταν επέστρεφα στο σκύλο δεν έκανα πάρτυ ολόκληρο. Ένα "μπράβο" χάιδεμα στο κεφάλι και μετά τον έλυνα να φύγουμε. Έτσι έμαθε να'ναι και πιο ήρεμος. (δεν κάνει κανα τρομερό επίτευγμα δλδ ώστε να ανυπομονεί για την "ολοκλήρωση" της άσκησης, άρα το να πάω πίσω)
Ξεκίνησε να δουλεύεις σε μέρη πιο ήσυχα, όχι με τόσο πολύ κόσμο και σιγά σιγά σε πιο πολυσύχναστα. Μερικά δευτερόλεπτα μη οπτικής επαφής που μετά θα γίνουν λεπτά. Υπομονή και επιμονή. Μην το φτάσεις το σκύλο σε σημεία να τραβολογιέται και να σπαράζει, θα "κρύβεσαι" για δευτερόλεπτα έτσι ώστε να μην προλαβαίνει να κλιμακώνει συμπεριφορά.
Σου προτείνω να αφιερώσεις χρόνο και να το ρίξεις στα...ψώνια.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που'χα αφήσει τον Κόφι δεμένο έξω από μαγαζί. Πρέπει να'ταν 5-6 μηνών. Στο πλαίσιο της Πάτρας. Τον άφησα με την εντολή "sit" και μπήκα στο μαγαζί διατηρώντας συνεχώς επαφή οπτική. Για δευτερόλεπτα χανόμουν πίσω από πάγκους και αμέσως ξαναέβγαινα να με δει. Έτσι έμαθε ότι "το να εξαφανιστώ δε συνεπάγεται κάτι κακό", δεν τον εγκαταλείπω. Αυτό έγινε πολλές πολλές φορές. Επανάλειψη θέλει και υπομονή. Επίσης όταν επέστρεφα στο σκύλο δεν έκανα πάρτυ ολόκληρο. Ένα "μπράβο" χάιδεμα στο κεφάλι και μετά τον έλυνα να φύγουμε. Έτσι έμαθε να'ναι και πιο ήρεμος. (δεν κάνει κανα τρομερό επίτευγμα δλδ ώστε να ανυπομονεί για την "ολοκλήρωση" της άσκησης, άρα το να πάω πίσω)
Ξεκίνησε να δουλεύεις σε μέρη πιο ήσυχα, όχι με τόσο πολύ κόσμο και σιγά σιγά σε πιο πολυσύχναστα. Μερικά δευτερόλεπτα μη οπτικής επαφής που μετά θα γίνουν λεπτά. Υπομονή και επιμονή. Μην το φτάσεις το σκύλο σε σημεία να τραβολογιέται και να σπαράζει, θα "κρύβεσαι" για δευτερόλεπτα έτσι ώστε να μην προλαβαίνει να κλιμακώνει συμπεριφορά.
Δεν είναι ακριβως αγχος αποχωρισμου. Δεν το κανει μονο εξω αλλά και στο σπιτι όταν η αφεντικίνα του παει τουαλετα. Ο σκύλος δεν κλαιει αλλά γαυγιζει σαν να λεει «πού πας χωρις εμενα, παρε με μαζι».
Επιμενω στην εκπαιδευση του «μεινε» στη θεση κατω χωρις οπτικη επαφη.
Το σημαντικο ειναι οτι ο σκυλος ετσι ειναι στην υπακοη.
Επιμενω στην εκπαιδευση του «μεινε» στη θεση κατω χωρις οπτικη επαφη.
Το σημαντικο ειναι οτι ο σκυλος ετσι ειναι στην υπακοη.
Last edited:
Διάβασα το θέμα σου και βλέπω τρομερή ομοιότητα. Μόνο που εγώ είπα και πριν κρατάω τα συναισθήματά μου και γενικά δεν λυγίζω εύκολα όσο κι αν η φάτσα του και η μυρωδιά του με λιώνουν Κι εμένα δεν έχει πρόβλημα να μείνει μόνος του σπίτι αλλά έξω έχουμε θέμα.
Είμαι κορίτσι και είναι το πρώτο αρσενικό σκυλί που έχω. Έχω ένα φίλο επίσης τον έχει χαρακτηρίσει "μαμακια". Μάλιστα μου έχει προτείνει να τον αφήνω που και που σε άλλα άτομα για να συνηθίσει κι άλλες παρουσίες. Προσωπικά δεν πιστεύω είναι καλό κατι τέτοιο.
