Εγώ έχω μια συγκεκριμένη παρόμοια ερώτηση....
"πώς θα την κάνω να σταματήσει να βλέπει το δωμάτιο της σαν το δωμάτιο τιμωρίας" ;;;;;
Το έχει συνδυάσει με το σημείο που την αφήνουμε όταν φεύγουμε και κάθε φορά που είμαι σπίτι και θέλω να την βάλω στο δωμάτιο στέκεται μέχρι την πόρτα και δεν μπαίνει... νιώθω πάντα την ανασφάλεια της και με το που με δει να βγαίνω έξω, τρέχει από πίσω μου!
Νιώθω έντονα ότι δεν με εμπιστεύεται όποτε την βάζω μέσα γιατί θεωρεί ότι θα την αφήσω εκεί
Όσες ώρες είμαστε μαζί, πάει αυστηρά και μόνο για την ανάγκη της εκεί... (ευτυχώς)!
Κατά τα άλλα... ακόμα και παιχνίδια (τα πολύ αγαπημένα της να έχω κ να θέλω να την παίξω εκεί) τα παίρνει κ πάει οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί!
Περιττόν να σας πω ότι εχτές που γύρισα σπίτι διαπίστωσα ότι έχει καταστρέψει τελείως την πόρτα από το δάγκωμα... είχε σκίσει εφημερίδες, οι πάνες ήταν all over κτλ κτλ ...
Σίγουρα τραβάει μεγάλο stress αποχωρισμού... το βλέπω από το ΑΜΟΚ ΧΑΡΑΣ που τραβάει το καημένο όταν γυρνάω σπίτι κ πέφτει πάνω μου με γλύφει κτλ κτλ
Κάτι ακόμα... από την Παρασκευή που την πήγαμε στον γιατρό της... κατά λάθος πιάστηκε ελαφρά το ποδαράκι της ακολουθώντας τον άντρα μου στο ασανσέρ! Το αποτέλεσμα? Από την Παρασκευή δεν πλησιάζει την εξώπορτα, ενώ δεν την φοβόταν... ίσα ίσα που φοβόμασταν μη βγει και έξω όποτε άνοιγε η πόρτα. Εχτές την πήρα αγκαλιά και την έβαλα στο πατάκι και έτρεμε! Χτυπούσε η καρδιά της σαν τρελή! τι την χάιδευα κτλ... με το που την άφησα για να δω τι θα κάνει, έτρεξε γρήγορα προς το σαλόνι!
Ακόμα και αν της πετάξω κάποιο παιχνίδι της προς την εξώπορτα δεν θα πάει να το πάρει!
Φοβία λόγω του ατυχήματος? Διορθώνεται;