Την καλημέρα μου παιδιά.
Έχω μια γνωστή η οποία επειδή έχει “υποχρεώσεις” στη ζωή της, πολλές φορές αφήνει υπερβολικά πολλές ώρες το σκύλο της στο κρέιτ και αυτό μου φαίνεται ότι είναι σοβαρό λάθος.
Μιλώ για 20-22 ώρες την ημέρα συνήθως – δηλαδή τις περισσότερες μέρες, ίσα που βγαίνει έξω για βόλτα μια-δυο φορές την ημέρα και αυτές μικρές βόλτες για την ανάγκη του και όχι μεγάλες για να ξεσκάσει/γυμναστεί.
Δεν ξέρω όσα θα ήθελα για τα σκυλιά, αλλά από τα λίγα που ξέρω, αυτό μου φαίνεται “απάνθρωπη” συμπεριφορά για το σκυλάκι.
Παραπονιέται και κλαίει πολύ τακτικά, είναι σαν φυλακισμένο - με κάνει να το λυπάμαι.
Πείτε μου σας παρακαλώ: είναι σωστό αυτό που καταλαβαίνω εγώ ή κάνω λάθος?
Είναι φυσιολογικό για ένα σκύλο να μένει τόσες ώρες μέσα στο κρέιτ?
Στις ενστάσεις μου η αφεντικίνα του δηλώνει ότι λατρεύει το σκύλο της και δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτόν – είναι όμως πραγματική αγάπη όταν στην πραγματικότητα τυραννά το σκύλο της ή μήπως κάτι άλλο?
Τέλος και στο βαθμό που δεν θα μπορέσει να αλλάξει αυτή τη συμπεριφορά: μήπως θα έπρεπε να της προτείνω να ψάξει να βρει και να δώσει το σκύλο της σε κάποιον που να αγαπά τα ζώα και να μπορεί να αφιερώνει το χρόνο που χρειάζεται το πλάσμα αυτό?
Τι γνώμη έχετε?
Έχω μια γνωστή η οποία επειδή έχει “υποχρεώσεις” στη ζωή της, πολλές φορές αφήνει υπερβολικά πολλές ώρες το σκύλο της στο κρέιτ και αυτό μου φαίνεται ότι είναι σοβαρό λάθος.
Μιλώ για 20-22 ώρες την ημέρα συνήθως – δηλαδή τις περισσότερες μέρες, ίσα που βγαίνει έξω για βόλτα μια-δυο φορές την ημέρα και αυτές μικρές βόλτες για την ανάγκη του και όχι μεγάλες για να ξεσκάσει/γυμναστεί.
Δεν ξέρω όσα θα ήθελα για τα σκυλιά, αλλά από τα λίγα που ξέρω, αυτό μου φαίνεται “απάνθρωπη” συμπεριφορά για το σκυλάκι.
Παραπονιέται και κλαίει πολύ τακτικά, είναι σαν φυλακισμένο - με κάνει να το λυπάμαι.
Πείτε μου σας παρακαλώ: είναι σωστό αυτό που καταλαβαίνω εγώ ή κάνω λάθος?
Είναι φυσιολογικό για ένα σκύλο να μένει τόσες ώρες μέσα στο κρέιτ?
Στις ενστάσεις μου η αφεντικίνα του δηλώνει ότι λατρεύει το σκύλο της και δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτόν – είναι όμως πραγματική αγάπη όταν στην πραγματικότητα τυραννά το σκύλο της ή μήπως κάτι άλλο?
Τέλος και στο βαθμό που δεν θα μπορέσει να αλλάξει αυτή τη συμπεριφορά: μήπως θα έπρεπε να της προτείνω να ψάξει να βρει και να δώσει το σκύλο της σε κάποιον που να αγαπά τα ζώα και να μπορεί να αφιερώνει το χρόνο που χρειάζεται το πλάσμα αυτό?
Τι γνώμη έχετε?